[RPG] Lost in Vegas - 1. - Speeltopics

2035.
Dit verhaal speelt zich af in de woestijn bij Las Vegas, ongeveer twintig jaar later dan nu. Er is niet heel veel veranderd, alleen Las Vegas is niet meer wat het was. De stad is leeggelopen, de casino's hebben zich naar Los Angeles verplaatst, en de stad is geslonken. Deze leegloop zorgde ervoor dat er een heel groot "Downtown Las Vegas" ontstond: een crimineel circuit tot ongeveer halverwege de stad. Er zijn verschillende bendes, totdat de politie ingreep. Nu zijn er nog maar een paar, maar die houden zich tam, waaronder Bloods, Chrips en Phirus. Ze zijn de grootste rivalen van elkaar en hebben al tientallen mensen van elkaar uitgemoord. Alle drie de bendes hebben een van de verlaten panden gekraakt, allemaal in een ander deel van de stad.
Tot een paar weken geleden was het nog redelijk stil in de straten, maar toen plotseling The Chrips besloten hadden The Bloods te bestormen, was het gedaan met de rust.The Bloods waren met meer en hebben de hele bende van The Chrips uitgemoord. Alle lijken zijn rondom het pand van The Bloods begraven. Dankzij de moordpartij zijn er van The Bloods nog maar weinig mensen over. De Phirus zagen deze kans om vervolgens naar The Bloods te gaan, met als doel ze te vermoorden, totdat een deel van het pand van de The Bloods instortte. Nu zitten twee aartsvijanden bij elkaar opgesloten, hoe zal dit aflopen?

• The Bloods.
De leden van The Bloods zijn relatief rustige leden, een paar jaar terug hebben ze wel een moordpartij gehad onder de leden, maar tot nu toe is het rustig. Af en toe ontstaan er wel ruzies, maar deze leiden niet tot moorden. Het pand waar ze in wonen, was vroeger een hotel; Hotel Stereo. Het is een behoorlijk groot hotel, met twee casino's, één zwembad en verschillende barren en lounges. Het pand telt in totaal tien verdiepingen(zonder de duurste zolderkamers meegeteld), maar nadat een deel ingestort is, zijn alleen de eerste drie verdiepingen nog maar begaanbaar. Ook is de ingang vernielt, dus zitten ze opgesloten. De enigste uitweg is een vrije val van drie hoog naar beneden. Gelukkig hebben ze nog wel voldoende eten en drinken in de opslagkelder en in het huisje in de tuin, met torenhoge omheining.

• The Phirus.
De leden van The Phirus zijn het wreedst. De oudere bendeleden terroriseren de jongere leden, wat irritatie veroorzaakt bij ze. Het grootste deel van de tijd maken ze ruzie, wat uitdraait op gevechten, verkrachtingen en moorden. Ze hadden eerst de grootste ruzie met The Chrips, maar nu deze vermoord zijn, hebben ze The Bloods uitgeroepen tot hun nieuwe aartsvijand. Ze zijn tot alles in staat, al moeten ze alles vernielen, mits het hun eigen leven niet kost. De leden van The Phirus zullen zich niet snel opofferen, want dat is voor watjes.

[ bericht aangepast op 3 feb 2013 - 19:38 ]

[Yeah, mijn topics. Je mag Aurélie ook wel naar The Bloods verhuizen aangezien er daar nogal weinig zijn.]

Your make-up is terrible

Assassin schreef:
[Yeah, mijn topics. Je mag Aurélie ook wel naar The Bloods verhuizen aangezien er daar nogal weinig zijn.]

[ bericht aangepast op 22 jan 2013 - 21:26 ]

-Mijn topics dump -

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Raya Misaki

Daar stond je dan in je oversized trui en in een korte, stoffe broekje. Niet dat je het broekje ook echt daadwerkelijk kon zien. Hij was verscholen onder de trui en was eigenlijk alleen maar te zien als ik één van mijn armen omhoog deed. Ik had de kleding die ik vanochtend aan had vervangen door dat en mijn schoenen vervangen door schattige pantoffels. Ik had nergens zin in en had mijzelf daarom maar opgerold in de stoel om eventjes lekker te gaan slapen. Het perfecte slaap plekje! Tenminste, tot dat het gebouw het leuk vond om mij wakker te maken. Nu stond ik hier aan de eind van de gang met aan de ene kant een trap dat naar beneden liep en een ander trap dat bedolven zat onder het puin.
'Kon je niet even wachten tot ik klaar was met slapen?' vroeg ik aan het puin dat voor mij lag. Ik schudde lichtjes mijn hoofd en wreef vervolgens een beetje in mijn ogen. Niet te wild, anders zat mijn make-up over al en nergens, niet dat ik veel gebruikte.. Het gebouw vond leuk om in te storten tot aan de derde verdieping. Dat was maar goed ook, anders lag ik onder het puin. Ik lachte zachtjes. 'Hoeveel zullen er nu bloedend bij liggen?' vroeg ik vermakelijk. Ik draaide mijzelf om en ging op een wat huppelend-achtig manier de trap af naar beneden.

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Aurélie Rye Beate

Van het enorme kabaal rol ik pardoes mijn bed uit, aangezien mijn benen in de dekens verstrikt zitten en ik eigenlijk op wilde springen. Dat mislukt en met een luide bonk beland ik op de vloer. Geschrokken ga ik recht overeind zitten en kijk ik verwilderd om me heen. Mijn donkere, lange haar in de klitten en mijn make-up zo half uitgelopen. Uiteindelijk heb ik door dat ik in mijn eigen kamer ben, maar er is nergens iets waar het lawaai vandaan kan komen. Ik haal mijn hand door mijn haar heen en ontwar mijn benen uit de lakens. Ik gaap eens en rek me uit, als ik nog een kleine schok voel, besef ik me dat het toch niet komt omdat ik al drie dagen stoned ben. Dit is echt.
Ik pak een elastiekje van mijn bureau, wikkel dat om mijn lange haren heen en trek snel een kort broekje onder mijn lange shirt aan. Mijn schoenen gaan ook aan en dan ben ik klaar om te gaan. Ik open de deur voorzichtig en steek mijn hoofd buiten de deur. Ik zie niets, er lijkt hier niets aan de hand te zijn. Toch loop ik mijn kamer uit en sluit ik de deur zorgvuldig. Als ik door de gang loop, lijkt er ook niets aan de hand te zijn, maar als ik in het trappenhuis kom, zie ik Raya zo half huppelend naar beneden gaan. "Raya!" roep ik. Ze is één van de mensen hier waarmee ik het wel redelijk kan vinden, als ik al met iemand praat. "Weet jij wat die knal maakte?" Ze komt van boven, dus misschien weet ze meer... Ik hoop maar niet dat die verdomde Phirus ons aangevallen hebben, dat zou wel heel dom zijn want dan slopen ze hun eigen thuis ook.

Your make-up is terrible

Raya Misaki

'Raya!' hoorde ik iemand roepen. Ik huppelde ietsjes verder. Raya, Raya, Raya. Wacht! Dat was ik! Ik stopte abrupt en ging terug naar waar ik de stem hoorde roepen. Ik bewoog een beetje met mijn vingers als een soort zwaai gebaar toen ik zag dat het Rye was die mij roep. Wist je dat zij één van de weinige was die het heeft overleeft?! Een bedreigde diersoort! Ja, dat was ze. Blijkbaar was ik niet de enige die zin had in een slaapje. Rye zag er ook uit alsof ze zo haar bed uit kwam rollen. Zacht grinnikte ik. Misschien alleen een beetje jammer dat zij niet er bebloed bij zag. Maar ja, wat wou je anders. Ze zat nou niet echt op een verdieping dat net ingestort was.
'Weet jij wat die knal maakte?' vroeg ze aan mij. Ik knikte op haar vraag en lachte er vermakelijk bij. Ik voorover om mijn pantoffels weer wat omhoog te trekken. Ze waren leuk, maar man wat zakte ze te snel af. Toen ik daarmee klaar was ging ik weer omhoog en keek vervolgens een beetje om mij heen.
'Oh, wou je weten wat het was?' vroeg ik na een tijdje aan haar. Het antwoord daarop kon ik zelf ook wel bedenken en wachtte daarom ook niet af op haar antwoord. 'Moorden.. Heleboel moorden!! Althans, dat mag ik hopen,' begon ik. Ik zette mijn tanden op de nagel van mijn wijsvinger en een grijnsje sierde mijn gezicht. Het beeld daarvan verscheen glashelder voor mijn ogen, ook al was het niet eens zeker of het wel waar was. 'Hmm, eigenlijk was het gewoon het gebouw die zo iets had van, laat ik Raya haar slaap verstoren en instorten! Hmm, ja.. Dat is er zo beetje gebeurd.'

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Vladimir Afon ~ The Phirus

"Godverdomme, wie heeft mijn fucking peuken gejat!" schreeuwde ik luid, terwijl ik mijn geheime voorraad doorzoek, "Welke tering mongool heeft ook maar het lef om aan mijn spullen te zitten." Ik keek grommend om me heen, op zoek naar bewijzen dat iemand hier was geweest, maar als iemand deze plek al had gevonden, dan was die persoon er vast ook achter gekomen wat voor beveiligen ik had ingebouwd.
Ik spuugde op de grond en trapte een roestig oud blikje tegen de muur. "Dat waren vast die mongolen van The Bloods, stelletje lijers." Ik draaide me grommend op en trok mijn pakje sigaretten uit mijn binnenzak. Ik trok hem open en zag dat er nog maar twee in zaten, mijn twee laatsten. Ik gromde kwaad en stopte een van de twee, waarna ik het pakje weer veilig opborg. Ik pakte mijn aansteker en moest een paar keer klikken voordat ik een vuurtje kreeg waarmee ik mijn sigaret aanstak. "Stom klere ding." mompelde ik woest. Kon de dag nog erger worden? Vast niet.
Ik pakte mijn spullen en liep de kamer uit, waarbij ik de deur met veel zorgvuldigheid dicht deed. Hierna liep ik naar een andere deur toe, die zeker een tiental meters van deze verwijderd was. Ik keek om me heen, zag dat er niemand was en glipte snel naar binnen. Snel dook ik omlaag zodat het vlijmscherpe mes, dat over mijn hoofd heen vloog, mij niet raakte. Het was een val die ik een tijd terug had ingebouwd. Heel simpel, maar dodelijk effectief.
Snel verstopte ik mijn spullen in deze kamer en haalde uit een hoekje een pakje sigaretten vandaan. Ik had hem daar verstopt voor noodgevallen en dit is er toch echt eentje. Ik stak hem snel in mijn zak, waarna ik de val opnieuw zette en de kamer uit liep. Nadat ik de deur twee keer gecontroleerd had haalde ik diep adem en keek ik om me heen. Waar zou ik nu eens naar toe gaan?

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Aurélie Rye Beate

Als ik haar naam roep, huppelt ze tot mijn grote irritatie gewoon verder. Shit, wij hebben echt een stel retards bij de gang. Ineens stopt ze abrupt en loopt ze terug naar mij toe. Ze beweegt met haar vingers en zwaait een soort van naar mij, waarop ik even met mijn ogen rol en mijn vraag aan haar stel. Raya knikt er op en lacht er vermakelijk bij. Ze buigt voorover om haar pantoffels weer wat omhoog te trekken en ik merk nu pas op dat ze in slaapkleding loopt. Waarom gaat ze naar buiten zonder schoenen op pantoffels? Ze is zo echt het perfecte slachtoffer. Hierna kijkt ze weer om zich heen en ik wacht ongeduldig op een antwoord. Eigenlijk had ik wel verwacht dat ze het al gezegd had.
"Oh, wou je weten wat het was?"vraagt ze na een tijdje aan me. Ik knik snel en zucht, maar kan geen antwoord geven. "Moorden.. Heleboel moorden!! Althans, dat mag ik hopen." begint ze. Ik kijk haar aan alsof ze gek geworden is, vooral als ze op haar nagel begint te bijten en begint te grijnzen. "Hmm, eigenlijk was het gewoon het gebouw die zo iets had van, laat ik Raya haar slaap verstoren en instorten! Hmm, ja... Dat is er zo beetje gebeurd." Zij moet echt flink high zijn of zoiets, dit is niet normaal. Waarom gaat ze überhaupt in de ochtend pas slapen? Het is toch ochtend, of niet meer? Nu raak ik zelf in de war, maar ik weet in ieder geval wel dat het geen avond is want het is licht buiten.
"Dus je zegt nu dat het gebouw ingestort is?" vraag ik aan haar. Ik heb een herhaling nodig die helder klinkt, niet alsof het van een mentale gek komt. "Waarom leven wij dan nog en wie heeft het gebouw in laten storten?" Ik neem niet aan dat zij het weet, maar misschien kan ze er meer over vertellen. Ik buig me voorover om de veters van mijn afgesleten legerkisten te veteren. Ik ben er al een paar keer over gestruikeld en dat wil ik niet nog eens, zeker niet als het echt ingestort is en we straks de Phirus achter ons aan krijgen.

Your make-up is terrible

Amir Samuel von Monroe ~ The Phirus
Mijn hoofd zwiepte mee op de maat van de muziek, net als mijn dreads.
Ik rolde de joint tussen mijn vingers en nam nog een grote hijs. Ik sloot even genietend mijn ogen terwijl ik inhaleerde. De wint nam de rook die ik weer uitblies meteen mee en zorgde ook voor de kippenvel op mijn getinte huid. Ik zichten en opende mijn ogen weer om vervolgens over de verlaten stad heen te kijken. Ik keek naar de duif die rustig op de rand van het dak zat. ik glimlachte en herinnerde me de keer dat ik zelf dacht dat ik kon vliegen. Gelukkig stond ik toen op een brug en had het water mijn val gebroken en kwam ik er vanaf met een gebroken been, omdat het water ondiep was geweest. Sindsdien gebruikte ik enkel nog paddo's als er mensen bij waren. Ik nam een laatste hijs van mijn blow en gooide de overgebleven tip over de rand van het dak. gaapte een keer en kwam uit mijn kleermaker zit. mijn spieren waren koud en ik moest even alles goed losmaken voordat ik goed op kon staan. ik liep terug het trappenhuis in en sloot de deur zorgvuldig achter me dicht.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

-Raya is geen retard -

Raya Misaki

De blik op haar gezicht toen ik vertelde wat ik hoopte wat er gebeurd was, was geweldig! Al gauw daarna legde ik maar uit wat er echt was gebeurd.
'Dus je zegt nu dat het gebouw ingestort is?' vroeg ze aan mij, waarop ik gelijk knikte. Dat had ik toch gezegd? Hmm, misschien was ze er niet helemaal bij. Oh! Misschien was ze nog aan het slapen en praatte ik nu tegen een slaapwandelaar.. 'Waarom leven wij dan nog en wie heeft het gebouw in laten storten?' vroeg ze aan mij. Ik haalde lichtjes mijn schouders op. Niet dat zij dat gezien had, aangezien zij voorover boog en haar veters ging vaststrikken. Ik ging met mijn hand boven haar hoofd en tikte haar paar keer zachtjes.
'Pat, pat, pat,' zei ik er met een klein lachje bij. 'Waarom leven wij nog,' zei ik nadenkend en krabde iets aan mijn achterhoofd. 'Waarom, waarom, waarom.' Een lachje verscheen op mijn gezicht en vroeg mij af hoe lang het duurde voordat ik haar nu helemaal had geïrriteerd. 'Dat komt waarschijnlijk omdat wij in de eerste drie verdiepingen zitten.. Daarboven is het ingestort.. Tenminste, dat denk ik.. De trap is ieder geval helemaal onder het puin,' legde ik aan haar uit en lachte vervolgens onschuldig. Zachtjes beet ik weer op de nagel van mijn wijsvinger en de grijns verscheen weer op mijn gezicht. 'Hmm, wat voor ravage zal daar nu wel niet wezen,' zei ik zachtjes met hetzelfde grijnsje. 'Hier een lijk, daar een lijk. Het is omdat ik je soort van mag, anders had ik het haast jammer gevonden dat jij er nu niet bebloed uitziet.'

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Aurélie Rye Beate

Ze knikt als ik het herhaal. Als ik verder vraag, haalt ze haar schouders op. Ik til mijn hoofd op als ze erop begint te tikken, dat mens is helemaal gestoord vandaag. "Pat, pat, pat." zegt ze er met een klein lachje bij. Ik kom terug omhoog en vernauw mijn ogen iets als ik haar aan kijk. Waar heeft ze last van? "Waarom leven wij nog?" begint ze nadenkend en krabt iets aan haar achterhoofd. "Waarom, waarom, waarom." Er verschijnt een lachje op haar gezicht en ik bal mijn vuisten. Rye, laat haar eerst uitpraten, want je wilt het antwoord. Daarna kan je doen met haar wat je wilt. Ik ben op zich niet erg agressief meer, maar zij lokt het wel heel erg uit bij mij.
"Dat komt waarschijnlijk omdat wij in de eerste drie verdiepingen zitten... Daarboven is het ingestort... Tenminste, dat denk ik.. De trap is ieder geval helemaal onder het puin." legt ze aan me uit en lacht vervolgens onschuldig. Hehe, eindelijk een normaal antwoord, iets waar ik wat aan heb. Zachtjes bijt ze weer op de nagel van haar wijsvinger en de grijns verschijnt weer op haar gezicht, ik vertrouw het niet helemaal. "Hmm, wat voor ravage zal daar nu wel niet wezen." zegt ze zachtjes met hetzelfde grijnsje. "Hier een lijk, daar een lijk. Het is omdat ik je soort van mag, anders had ik het haast jammer gevonden dat jij er nu niet bebloed uitziet."
Ik grom zacht door wat ze allemaal zegt, ze is echt gek aan het worden. Ik vind de members van onze gang verschrikkelijk, maar het is nog altijd beter dan die Phirus gasten. Stel je voor, als wij nu in de minderheid zijn en zij met meer zijn! In een ruw gebaar pak ik Raya bij haar pols vast en druk ik haar tegen de muur achter haar. Ik ben wel een kop kleiner, maar mij moet je niet zomaar onderschatten. Haar polsen pin ik vast naast haar lichaam. Mijn heup en been duw ik tegen haar aan zodat ze niet zomaar los komt. "Luister eens, meisje. Ik weet niet wat je geslikt hebt, maar je kunt nu beter gewoon normaal gaan doen, anders flikker ik je door het trapgat naar beneden." sis ik in haar oor, als ik op mijn tenen moet staan om erbij te kunnen. Ik geef haar nog een duw tegen de muur en laat haar dan los.

[ bericht aangepast op 24 jan 2013 - 13:00 ]

Your make-up is terrible

Raya Misaki

Zacht gegrom kreeg ik als antwoord op mijn uitleg en hetgeen wat ik daarna zei. Hmm, misschien was dat niet helemaal wat ze wou horen. Had ik haar nu al helemaal geïrriteerd? al gauw kreeg ik antwoord op die vraag, want nog geen moment later pakte ze mij ruw beet bij mijn pols en drukte me tegen de muur achter mij. Even wou ik weer op mijn nagel bijten, maar mijn beide polsen werden vastgepind aan de muur naast mijn lichaam. Haar heup en ben duwde ze tegen mij aan, waardoor ik niet zo weg kon gaan. Niet dat ik dat wou, het had wel iets. Een grijnsje versierde weer mijn gezicht.
'Luister eens, meisje. Ik weet niet wat je geslikt hebt, maar je kunt nu beter gewoon normaal gaan doen, anders flikker ik je door het trapgat naar beneden,' siste ze in mijn oor. Het was grappig, aangezien zij op haar tenen moest gaan staan om bij mijn oor te komen. Wanneer ze klaar was met sissen, duwde ze mij nog een keer tegen de muur aan en liet mij vervolgens los. Ik lachte zachtjes om haar actie en schudde vervolgens lichtjes mijn hoofd.
'We zitten in dezelfde gedoetje en nog ken jij mij niet goed,' zei ik met een klein lachje. 'Hmm, maar zullen we dan maar vast naar de trapgat gaan?' vroeg ik vervolgens liefjes aan haar. 'Ik heb namelijk op dit moment nog niks geslikt, ben net wakker! Maar de kans dat ik zal gedragen naar jouw eisen is aardig klein.. Maar als je me er doorheen gooit, dan is de kant groot dat ik gewond raak en misschien erger. Dat is dan vast wel jouw bedoeling, maar... Dan hebben we nog iemand minder voor het geval de Phirus komt en dan zijn we het bokkie,' ratelde ik aan eens stuk door. 'Hmm, maar waarschijnlijk zijn we toch al het bokkie.. We zijn ook met zo veel!! Maar met minder is efficiënter. Je hebt dan minder om op te letten,' ging ik vrolijk verder. 'Ik snap het hele punt niet van wat ik nou net gezegd heb.. maar ik wil hun bebloede lichamen zien.. Hmm.' Nu kon ik wel op mijn nagel lichtjes bijten en deed dat daarom ook. 'Misschien ietsie pietsie normaal, maar ik beloof niks!'

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Aurélie Rye Beate

Het grijnsje op haar lippen staat me niet aan, het is alsof ze het leuk vind. Het liefst sla ik hem eraf, maar dat ligt dit gewoon aan mij en niet aan haar. Als ik haar los laat, lacht ze zelfs zachtjes en schud vervolgens lichtjes met haar hoofd. Ze zorgt er echt voor dat ik gek word, maar dat ligt meer aan het feit dat ik weinig geslapen heb en ruw gewekt werd door die verdomde knal. Het is niet eens echt haar schuld, ik weet dat ze niet helemaal honderd kan zijn in haar hoofd want ze gedraagt zich altijd raar, maar ze moet maar gewoon oppassen. Met mij kan je niet spotten, zeker niet als ik een slecht humeur heb zoals nu.
"We zitten in dezelfde gedoetje en nog ken jij mij niet goed." zegt ze met een klein lachje, waarop ik met mijn ogen rol. Ik ken niemand goed, niemand kent mij goed. Ik ben niet sociaal. "Hmm, maar zullen we dan maar vast naar de trapgat gaan?" vraagt ze vervolgens liefjes aan me en ik frons verbaasd. "Ik heb namelijk op dit moment nog niks geslikt, ben net wakker! Maar de kans dat ik zal gedragen naar jouw eisen is aardig klein... Maar als je me er doorheen gooit, dan is de kant groot dat ik gewond raak en misschien erger. Dat is dan vast wel jouw bedoeling, maar... Dan hebben we nog iemand minder voor het geval de Phirus komt en dan zijn we het bokkie." ratelt ze aan eens stuk door en zelfs al zou ik het willen, ik kom er niet eens tussen. "Hmm, maar waarschijnlijk zijn we toch al het bokkie... We zijn ook met zo veel!! Maar met minder is efficiënter. Je hebt dan minder om op te letten. Ik snap het hele punt niet van wat ik nou net gezegd heb... maar ik wil hun bebloede lichamen zien... Hmm."
Ze bijt opnieuw op haar nagels wat ik er vies uit vind zien. "Misschien ietsie pietsie normaal, maar ik beloof niks!" Ik grom opnieuw wat en trek aan haar hand, zodat deze uit haar mond gaat. "Je kan niet eens normaal doen, je bent achterlijk." brom ik chagrijnig. "En kauw eens niet op je nagels, dat ziet er ongelofelijk ordinair en smerig uit." Hierna loop ik in mijn eentje naar het trapgat toe, maar ik kijk naar boven. Het is daar donkerder, er moet inderdaad iets goed mis zijn. Eigenlijk heb ik geen zin om op onderzoek uit te gaan, maar het lijkt me wel een slim idee om te zien hoe de zaken ervoor staan, eigenlijk. Hierdoor draai ik me weer om naar het meisje in haar slaapkleding. "Ik ga naar boven, ik wil weten hoe erg de schade is en hoe screwed we op het moment zijn. Ik neem aan dat jij niet meegaat?" Het lijkt me alleen nog wel dat ze meegaat om lijken te zien, ze lijkt er een zieke obsessie mee te hebben.

Your make-up is terrible

Raya Misaki

Opnieuw gromde Rye en ze trok vervolgens aan mijn hand, waardoor ik niet meer op die nagel kon bijten.
'Je kan niet eens normaal doen, je bent achterlijk,' bromde ze chagrijnig. Ik keek haar vernietigend aan, trok mijn hand uit haar hand en wende vervolgens mijn blik af. 'En kauw eens niet op je nagels, dat ziet er ongelofelijk ordinair en smerig uit.' Ik hoorde haar voetstappen die weggingen en sloeg toen mijn armen over elkaar heen. Wie dacht ze dat ze was? Mijn moeder? Ik gromde iets. 'Ik ga naar boven, ik wil weten hoe erg de schade is en hoe screwed we op het moment zijn. Ik neem aan dat jij niet meegaat?' hoorde ik haar op een afstandje zeggen. Ik haalde mijn schouders lichtjes op en liep een beetje haar kant uit.
'Dat weet ik toch niet!' begon ik tegen haar. 'Ik ben achterlijk, weet je nog? Je zei het net nog zelf.' Ik gromde nog iets na en ook al had ze net mijn hand weggetrokken, toch stopte ik het weer in mijn mond en begon lichtjes op mijn nagel te bijten. Het is niet zo dat ik mijn nagel ook daadwerkelijk kapot bijt.. Iedereen heeft wel een tik dat ordinair is. Ik liep richting de trap toe en draaide me daar om naar Rye. 'Nou kom op.. Dit achterlijk persoontje gaat jou bewijzen dat ze normaal kan doen... Nadat ik gewone schoenen heb aan gedaan.'

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Aurélie Rye Beate

Ik krijg een niet-verrassende vernietigende blik van Raya op mijn opmerking dat ze achterlijk is. Haar hand trekt ze uit de mijne en ze wend haar gezicht af. Als ik aan haar vraag of ze mee wilt, haalt ze haar schouders licht op en loopt ze mijn kant uit. "Dat weet ik toch niet!" Aan haar sarcastische toon weet ik al wat ze gaat zeggen en zucht ik ongeduldig. "Ik ben achterlijk, weet je nog? Je zei het net nog zelf." Ze gromt nog iets na en stopt haar hand gewoon weer in haar mond om op haar nagel te kunnen bijten. Mensen die dat doen hebben vaak stress, al zie ik haar niet zo snel stressen. "Ja, ja." mompel ik, zo half toegeeflijk en half geïrriteerd.
Ze loopt richting de trap toe en draait zich daar om naar mij. "Nou kom op... Dit achterlijk persoontje gaat jou bewijzen dat ze normaal kan doen... Nadat ik gewone schoenen heb aan gedaan." Hierdoor moet ik toch wel even zacht lachen en knik ik om achter haar aan te lopen de trap op. "Ik hoop maar dat je dat nog wel lukt dan, Raya." zeg ik tegen haar. Mijn stem klinkt nu eerder plagerig dan geïrriteerd. Volgens mij slaat mijn humeur alweer om en begint het uit te werken. Dat krijg je nou eenmaal als ik zo wakker word, maar het gaat meestal ook vanzelf over. Ik slof achter haar de trap op en volg haar naar haar slaapkamer/hotelkamer. We hadden hier toch een mooi plekkie voor de Phirus kwamen hoor.

Your make-up is terrible