Moulin Rouge ~ Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 22 jan 2013 - 20:13 ]

"It is the east, and Juliet is the sun"

[Nevermind. Sleepy, I guess.]]

[ bericht aangepast op 20 jan 2013 - 0:36 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Jua, maar zover ik weet komt 1916 ná 1891 :')]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Komen er eigenlijk ook nog regels voor klanten voor het aanraken van de showgirls en dat soort dingen?]

Your make-up is terrible

Vesta schreef:
[ Juist, ik had even niet bij het jaartal stil gestaan :') Zal m'n post wat aanpassen. ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Assassin schreef:
[Komen er eigenlijk ook nog regels voor klanten voor het aanraken van de showgirls en dat soort dingen?]

[ bericht aangepast op 20 jan 2013 - 13:09 ]

"It is the east, and Juliet is the sun"

[Belangrijke info word in hfdbericht vermeld (: ]

"It is the east, and Juliet is the sun"

Effie Isabell Carter
Geconcentreerd buig ik me over het papier en doe ik een poging de letters naar te schrijven. Sommige letters zoals de 'i' en de 'o' zijn erg makkelijk, maar er zitten ook letter bij, zoals die vervloekte 'k' en 'h' die een stuk lastiger zijn om na te schrijven, en het zal nog wel een lange tijd duren voordat ik die echt kan schrijven, zonder een voorbeeld erbij. Dan werp ik een blik uit het raam en zie ik dat het al behoorlijk donker is. Ik vloek zacht en spring gelijk overeind om vervolgens mijn jas aan te trekken en me het kleine kamertje waar ik slaap uit te haasten. Gelukkig is Moulin Rouge dichtbij mijn kamer, het is makkelijk in tien minuten te lopen. Omdat ik nu echter al te laat ben sprint ik over de straat, waarbij ik de afkeurende blikken van sommige mensen negeer. Ik storm via de dienstingang naar de kleedkamer, waar ik tot mijn opluchting zie dat iedereen nog bezig is zichzelf klaar te maken. Ik ben nog op tijd. Ik trek snel mijn showkleding aan, waarna naar één van de spiegels loop zodat ik mijn haar en make-up kan doen. Net als ik daar aan wil beginnen zie ik vanuit mijn ooghoeken dat Lorenzo de kleedkamer in komt gelopen en in zijn handen klapt. 'Dames, dames. Zou ik even jullie aandacht mogen?' Het is duidelijk dat het een retorische vraag is. 'Mooi, zoals jullie weten is vanavond weer een drukke avond. Maar, hij is nog belangrijker geworden.' Het valt me op dat zijn stem iets feller wordt en dat hij fronst. 'A.C. Peterson zit in de zaal, dus jullie kunnen maar beter je beste beentje voor zetten. Alles moet vlekkeloos verlopen, fouten kunnen vanavond niet. Begrepen?' Lorenzo knijpt zijn ogen tot speeltjes en loopt de kleedkamers weer uit. Ik trek een iets geïrriteerd gezicht. Hoewel die rijke mannen erg belangrijk zijn vind ik ze maar niks, vooral niet omdat ze denken dat ze alles kunnen maken. A.C. Peterson is ook zo'n soort man. Ik besluit dat ik maar beter zoveel mogelijk uit zijn buurt kan blijven. Hij is dan wel een rijke en belangrijke klant, wat betekent dat hij aan mij en de andere showgirls mag zitten ook al is het geen dinsdagavond, ik kan niet beloven dat ik kalm zal blijven als hij dat bij mij doet. Over het algemeen heb ik dan ook een hekel aan de dinsdagavond. Het is alleen handig als ik wat extra geld nodig heb.
Mijn haar heb ik inmiddels gedaan en ik begin net aan mijn make-up als Lorenzo de kleedkamer weer in komt gelopen.

[Ik weet niet hoe laat de show ongeveer begint en heb daarom maar gedaan dat het buiten al donker is, als het niet goed is verander ik het wel :')

[ bericht aangepast op 20 jan 2013 - 15:31 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Amélie 'Amy' Delacroix
Ik schrok lichtelijk toen er plotseling een deur werd opengegooid. Ik keek op en zag dat Lorenzo in de deuropening stond.
''Dames, dames. Zou ik even jullie aandacht mogen?'' zei hij, al kwam het niet over op een vraag. Ik had net mijn fluwelen vestje aangetrokken, gezien ik het best koud had. Op verzoek van Lorenzo ging ik niet verder waar ik mee bezig was en hield mijn blik op hem gevestigd.
"Mooi, zoals jullie weten is vanavond weer een drukke avond." Een glimlach sierde zijn lippen. " Maar, hij is nog belangrijker geworden."
Opnieuw schrok ik toen zijn stem wat feller werd. Hij fronste, waardoor ik wist dat het menens was.
''A.C. Peterson zit in de zaal, dus jullie kunnen maar beter je beste beentje voor zetten. Alles moet vlekkeloos verlopen, fouten kunnen vanavond niet,'' zei hij, en keek rond. ''Begrepen?''
Ik beet op mijn onderlip toen hij weer was verdwenen. Ik deed mijn best altijd, sowieso, maar vanavond moest het nóg beter dan normaal gaan. Ik draaide me weer naar de spiegel. Kon ik dat wel?
een lichte glinstering van onzekerheid was te zien in mijn ogen. Ik bekeek mezelf even en ademde uit.
Natuurlijk kon ik dat. Ik glimlachte.
Ik hoorde weer zware voetstappen de kleedkamer in lopen, en in mijn spiegel zag ik dat het Lorenzo weer was.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Aurorea --> Gamgee

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Maggie Aubrey St. Germain

Het is druk, de show gaat bijna beginnen en iedereen is bezig met de kleding en make-up. Ik sta in mijn ondergoed wat make-up op te doen en mijn haar te fatsoeneren als Lorenzo ineens binnen komt. Ik bekijk hem even, het maakt hem niets uit dat we bezig zijn, alsof we privacy hebben in zijn buurt. Mij maakt het ook maar weinig uit, eerlijk gezegd. ''Dames, dames. Zou ik even jullie aandacht mogen?'' eist hij. Ik draai mezelf weg van de spiegel waar ik in keek en ga op de rand van de kaptafel zitten als ik hem aanschouw en bekijk. Ik vraag me af wat hij te melden heeft.
"Mooi, zoals jullie weten is vanavond weer een drukke avond. Maar, hij is nog belangrijker geworden." Hij heeft mijn aandacht getrokken met zijn felle stem en ik trek nieuwsgierig mijn wenkbrauw op terwijl zijn gezicht serieuzer word. ''A.C. Peterson zit in de zaal, dus jullie kunnen maar beter je beste beentje voor zetten. Alles moet vlekkeloos verlopen, fouten kunnen vanavond niet,'' zei hij, en keek rond. ''Begrepen?'' Ik glimlach en weet wat dat betekent. Ik weet ook dat ik daar geen moeite mee heb, eerlijk gezegd. Niet tijdens werktijd, daarbuiten blijft elke gore vent met zijn poten van mij af. Ik knik enkel op zijn woorden en draai me terug om naar de spiegel.
Ietwat haastig ga ik verder, aangezien ik al achter lijk te lopen. Ik loop naar de kleding toe, haal mijn setje eruit en trek die snel aan. Mooie, zachte kousen over mijn lange benen, een speciale rok en top. Het past perfect bij mijn lichaam en de lichte tint op mijn huid. Ik heb mezelf ingesmeerd met een olie waardoor mijn huid lijkt te glanzen in het licht. Als ik rond kijk, zie ik dat iedereen wel bijna klaar is en ik raak enthousiast. Zo meteen gaan we beginnen! Hier leef ik voor, deze avonden. De dagen zijn saai, tot ik mag werken. Het verbeterd mijn humeur gewoon enorm en dat kan iedereen merken.

Your make-up is terrible

[Goed cause I'm so stupid not to know that we already started... What happend? c: ]

Ow. Holy shit. Ik wist niet dat er al een speeltopic was. :x

Don't walk. Run, you sheep, run.

Rhys Talon Grey, mister Grey

Het gebrom van mijn motor overstemt vele andere geluiden, vooral op straat. Meestal staan er wel mensen stil om te kijken, het is best wat. Er worden er niet veel gemaakt omdat het nog best wat werk is en het kost een behoorlijke duit. Ik heb het er meer dan voor over. Ik rij de parkeerplaats van de Moulin Rouge op en parkeer mijn zwarte schatje vlak bij de deur, waarna ik afstap en er een slot op zet. Naast mij stapt een zwarte, luxe auto. Er zit maar één persoon in, de enige die ik vertrouw. Het is Martin, degene die ik mijn leven toe vertrouw. Overal waar ik ga, gaat hij, zichtbaar of niet. Hij is mijn beste vriend en degene die zijn leven voor mij zal geven als dat nodig is. Ik aai even over de tank van mijn motor heen en loop naar binnen, erop vertrouwend dat Martin achter mij aanloopt.
Als ik binnenkom is het al redelijk druk. Ik begroet enkele bekenden en loop naar mijn vaste plek. De show zal vast zo al beginnen, ik ben iets aan de late kant vandaag. Het is maandag, in het weekend ben ik er sowieso nooit, dus ik heb er alweer zin in. Omdat ik een redelijk belangrijke en vooral rijke klant ben, heb ik zo mijn voordelen ontwikkeld hier. Als ik zit, wordt er namelijk al gelijk een glas van hun beste wiskey gebracht. Reken maar dat ik het verschil kan proeven, daarmee belazeren ze mij niet. Ik drink niet veel, hooguit twee per avond. Mijn zwarte motorjack trek ik uit en ik kijk even om me heen. Martin staat verderop naar achteren en houd de deur in de gaten, evenals mij. Ik glimlach kort en ga zitten. Ik heb er zin in, een avondje ontspannen na mijn drukke werkdag.

Your make-up is terrible

Ik moet ook nog wat schrijven, zal het zo snel mogelijk doen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ik heb haar uiterlijk even veranderd voor ik deze post plaatste. Deze paste er meer bij.

Kacia Tran

Het verbaasde me dat ik één van de eerste was die binnenkwam. Meestal was ik toch wel diegene die niet echt op de tijd lette en zo regelmatig te laat kwam. Zo kwam het misschien over dat ik het niet serieus nam en eerlijk gezegd, nam ik een deel ook niet serieus – kom op: wie neemt het deel van de stinkende, perverse mannen serieus die hun grijpgrage handen niet bij zich kunnen houden? Ach, ik heb het geld nodig, dat is het enige waarvoor ik het doe. Geld, dat waar het steeds meer om lijkt te draaien. Ik vraag me af hoe die sukkels het later gaan redden.
Direct wanneer ik binnen kwam lopen, liep ik met een sierlijke tred naar het rek met de kleding welke wij aan moesten. Ik zocht naar mijn naam en pakte vervolgens die van mij eruit, welke ik aandeed om vervolgens op te kijken naar iemand die in zijn handen klapte. Het was Lorenzo, de eigenaar. Precies op dat moment was ik klaar, thank god, want ik vond het maar een rare man. Well, as long as I still got the job, I’ll deal with it.
“Dames, dames. Zou ik even jullie aandacht mogen?” Sure. “Mooi, zoals jullie weten is vanavond weer een drukke avond.” Hij glimlachte, terwijl ik dacht: Natuurlijk is het een drukke avond, het zit vol met perverse mannen die niets beters te doen hebben. Nogal met een sarcastische ondertoon. “Maar, hij is nog belangrijker geworden.” Zijn stem werd feller terwijl hij fronste, waardoor ik iets naar hem toe draaide en zuchtte. Eén hand zette ik in mijn zij, waarbij ik iets over mijn lippen likte. Zeker één of andere rijke bastaard die Lorenzo niet kwijt wilde raken. “A.C. Peterson zit in de zaal, dus jullie kunnen maar beter je beste beentje voor zetten. Alles moet vlekkeloos verlopen, fouten kunnen vanavond niet.” Hij keek rond.” Begrepen? Zijn ogen waren tot spleetjes geknepen en liep de kleedkamers uit, de deur achter zich dicht gooiend.
Yeah, zoals ik al had verwacht. Het is bijna elke keer weer het gezeur dat we onze ‘beste beentje’ voor moeten zetten voor die gozers. We doen niets anders, zeg! Ik zou maar iets blijer ermee worden, want we kunnen dit heus wel aan. Anders waren we er al mee gestopt, dacht ik iets ironisch. Ik ging al enkele jaren mee, dus kende de meeste klanten wel. Gelukkig wist ik ook wie ik moest vermijden en wie ik wel interessant genoeg vond om dit waard te maken. Ik zat voor de spiegel en begon mezelf op te maken, mijn haren te doen en vervolgens deed ik enkele hakken aan. Het was maar goed dat ik op die krengen kon lopen, anders was ik tienduizend keer gevallen. Abrupt kwam Lorenzo weer terug en keek ik iets naar hem op, hij kwam vast kijken hoe ver we al waren.

Quiet the mind, and the soul will speak.