It's between you and me || Avatar - 01. - Speeltopics

Begin:

Team Avatar heeft nog geen nieuwe mensen ontmoet, ze zijn nu net geland met Appa op een plekje in het Aarderijk. Het plekje heeft een grote en mooie waterval, waar ze zich in kunnen wassen en Katara en Aang kunnen oefenen. Voor Toph is het veel aarde en land, waarbij zij ook kan oefenen. Zuko kan met vuur oefenen, om dichtbij is er een slapende vulkaan die zeker nog zo'n vijf jaar niet uitbarst. Team Avatar kan hier nieuwe mensen tegen komen, maar ze kunnen ook al na een dag, of een paar dagen weggaan. Natuurlijk kunnen ze goed een week blijven. Op dit moment reizen ze over heel de wereld, vermomd. Niemand herkent hun en verderop van de plek is er een dorpje. Daar gaan ze elke dag heen om te kunnen eten en te drinken.

[ bericht aangepast op 13 feb 2013 - 12:03 ]

De wereld is een illusie. Niks is wat het lijkt.

[Main topics ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[Mijn topics]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Mijn topics.]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Toph Bei-Fong

'Eindelijk, ik heb een hekel aan vliegen' zuchtte ik toen ik me in de aarde liet vallen en een aarde-engel maakte. Met een grijns liet ik mezelf omhoog veren en liep rond. 'Zeg meisjes. Komen jullie nog, of blijven jullie op Appa?' vroeg ik. Ik verschoof mijn voet, en draaide mijn handen om zodat ik een rotsblok maakte. Die stuurde ik weg, en hij knalde tegen de waterval aan. 'Mooi' zei ik en ik grijnsde. Morgen zou ik met Aang beginnen, met de stuurlessen. Dat zou nog wel wat worden.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

(ik denk dat ik morgen de rol voor mijn perso maak, wanneer zal ik haar er bij laten komen?)

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

| Ik heb even een post gemaakt - introduce - want ik ben niet zeker of ik morgen tijd ga vinden om het zo uitgebreid te doen. x |

Philay Idyse Nuraya | Vuurmeester
De kleine bar in het energieke dorpje was het enige dat mijn aandacht tot zoverre had getrokken. Ik proefde de drankjes waarvan ik de namen niet kende en won tijdens kleine, onbeduidende weddenschappen. Hoewel ik me overal kon vermaken, dacht ik zo nu en dan best nog wel eens terug naar mijn eigen dorp. 'Dus.. hoe mogen we u noemen, juffrouw?' Een jongen - ik was er nog niet achter of hij aarde of vuur bestuurde - grijnsde. Om de tafel waaraan ik speelde had zich een klein groepje belangstellenden gevormd en de jongen was typisch iemand die met zijn kracht pronkte. Was dit zijn weddenschap? Een meisje uit een kolonie temmen? Het was niet vreemd: dit gebeurde overal wel eens. Misschien omdat ik voor de meesten gewoon jong was. Een meisje zoals allen. Die vielen voor hun kracht en ‘‘bescherming’’. Uiteraard verbleef ik nog niet lang in het dorp, min of meer op doorreis. Het aardenrijk werd me iets te saai, en dus zou ik graag wat familie opzoeken in de vuurnatie. 'Ik zou je..' De jongen kwam subtiel dichterbij terwijl hij zich tegen me aanvleide. Zijn vingertoppen ruw van het element dat hij bestuurde, absoluut aarde - wist ik nu. Geamuseerd liet ik de jongen zijn gang gaan, volgde nauwlettend hoe zijn handen omhoog kropen en hoe hij het volgende moment met een ongelukkige val op één van de speeltafels terecht kwam. Hij was duidelijk verbaasd, iets dat de grijns rond mijn lippen enkel onschuldiger maakte. 'Pardon, je mag me Philay noemen - hoewel ik niet denk dat jij dat wil.' Zijn vrienden lachten hem uit terwijl hij met blozende wangen overeind kwam en me de uitgang versperde: ik had het hier nu wel gezien. Opnieuw rezen mijn wenkbrauwen geamuseerd de hoogte in. 'Niemand zet Kay Ben-Chi voor schut,' siste de jongen zacht maar, als ik hem goed begreep, met een dreigende ondertoon. Oké, nu was het mooi geweest. Ik duwde de donkerharige jongen - Kay, nam ik aan - naar buiten en wachtte. De meeste aarde meesters van zijn leeftijd waren roekeloos, ongetraind. En dus wachtte ik. Het duurde niet lang voor Kay na enige aarzeling de grond liet beven. Dacht hij soms dat ik, omdat ik een meisje was, niets begreep? Arme jongen. Dit zou niet lang duren, en ik wilde het liefst zo snel mogelijk weg dus gebruikte ik een subtiele aanpak om hem uit de weg te krijgen. Een paar vlammen hier en daar maakten aarde er echt niet veel beter om. Hij had niet alleen moeite met techniek, maar ook met het sturen. Nu voelde ik me bijna slecht. Bijna. 'Geef het op, probeer je versiertrucs te verfraaien en wie weet pak je de volgende keer iemand in die je aankan.' Ik glimlachte onschuldig waarna ik het dorpje uit begon te benen. Genoeg aarde, en jongens. En vooral aardejongens.

Feel the fire, but do not succumb to it.

ForestGirl schreef:
(ik denk dat ik morgen de rol voor mijn perso maak, wanneer zal ik haar er bij laten komen?)

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Saola Risaya Kyon - Vuurstuurder
Omdat Saola nog moe was van het lange uitslapen besloot ze het motel waarin ze verbleef even te verlaten en een frisse neus te halen, wie weet ging ze nog haar vuursturingstechnieken verfijnen. Ze had gemerkt van de afgelopen training sessie's met zichzelf dat ze een stuk langzamer was geworden, waar ze niet bepaald op te wachten stond. Ze had in de tussentijd dat ze verbleef in het Aarderijk al een paar mensen hun pad gecrost en dat liep niet helemaal soepel af. Ruzie's en gevechten vielen al niet meer op haar hand te tellen sinds ze hier in dit dorpje aankwam en zo slecht bedoelde ze het nog niet eens. Al hoewel, ze droeg nou eenmaal de vuurnatie kleuren, dus ze was niet bepaald een favoriet in tijden zoals deze.
Verveeld liep ze wat rondjes in het dorp en zag ze mensen die ze onderhand van gezicht en naam kende, ondanks ze nauwelijks met de lui die hier wonen heeft gesproken.

''There is no hell, no heaven either. This world is what we make of it.''

ForestGirl schreef:
(ik denk dat ik morgen de rol voor mijn perso maak, wanneer zal ik haar er bij laten komen?)

De wereld is een illusie. Niks is wat het lijkt.

Sokka


'Bedankt dat' Ik nam een grote hap lucht. 'Je ons meehelpt, Toph' hijgde ik en ik legde de opgevouwen tent neer. Mompelend wilde ik recht staan, tot opeens Toph een rotsblok op me afstuurde. Een gil verliet mijn mond en ik rende snel weg. 'Weet je, ik en Toph gaan wel wat te eten halen. Ik heb honger' gromde ik en zonder pardon trok ik Toph mee aan haar arm. Dat kind was dan wel blind, maar ze kon aardsturen zoals niemand kan. Na vijf minuten trekken kwamen we aan bij een dorpje. Gelukkig hoefde alleen Aang zich te vermommen. Ik had er geen zin in om weer andere kleding aan te doen. Maar ja, alles stond me goed! Ik trok Toph een of andere weg op en liep vooruit, kijkend naar alle meisjes.

De wereld is een illusie. Niks is wat het lijkt.

Toph Bei-Fong

'Best' bromde ik en ik liep met Sokka mee. We waren in een dorp aangekomen en zelf had ik ook honger. Ineens voelde ik iemand lopen. Aan de voetstappen te horen een meisje. Ja, zelfs dat kon ik uit elkaar houden. 'Ik ga gratis eten halen, blijf bij me weg' fluisterde ik. Ik liep naar het meisje toe en keek omhoog, niet echt dat er veel te zien was. 'Mevrouw?' Ik zette mijn hoogste stemmetje op en keek smekend. 'Heeft u misschien wat geld voor mij? Ik ben arm, ziet u, en ik heb zo'n honger!' riep ik overdreven. Mijn haar was aan de kant geschoven. Het maakte mij niks uit of je mijn ogen kon zien of niet.

[ bericht aangepast op 6 jan 2013 - 22:32 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Alvast mijn topics]

I'm finally back, Finally after a Year break

Rosalie Ayame Stonehill II Watermeester.
Stil liep ik alleen door het bos, ergens in het Aarderijk. Het was rustgevend, maar ook wel een beetje eng. Er was niemand in velden en wegen te bekennen, wat op zich wel fijn was. Ik hield niet van mensen die zich met andermans zaken bemoeiden. Ik zakte neer bij een klein riviertje en ging tegen een boom aanzitten, waarna ik uit mijn leren tas een stukje brood haalde. Tevreden rook ik eraan, ik had het vanmorgen in een dorpje gehaald. Het rook nog vers, dus blij stak ik het in mijn mond en kauwde erop, terwijl ik rondkeek. Buiten dieren en het stromende water hoorde je niets, wat betekende dat het veilig voor mij was om te sturen. De vuurmeesters, die over dit gebied heersten, hadden het al verboden om aarde te sturen, laat staan wat ze met een meisje zoals ik, die water kon sturen, zouden doen. Met een simpele handbeweging liet ik een stroompje water uit het riviertje komen, die ik in mijn mond liet glijden. Het water voelde goed aan in mijn droge keel. Moe bleef ik zitten, en veegde de broodkruimels van mijn lichtblauwe jurkje. Ik had hem van thuis, de Noordelijke waterstam, meegenomen, maar droeg hem daar nooit. Daar was hij immers veel te dun voor. Wel had ik dezelfde kniekousen aan en mijn ugg's. Die waren ook verschrikkelijk warm af en toe, dus dan trok ik ze uit en liep ik op blote voeten verder. Zand onder je voeten voelde zoveel beter dan al die sneeuw thuis! Opeens realiseerde ik me, wat was eigenlijk mijn volgende bestemming? Waar zou ik uitkomen als ik dit bos door was? Was ik verdwaald?

[Wanneer zal ik Rosalie bij Team Avatar laten voegen? (: ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Saola Risaya Kyon - Vuurmeester
Terwijl ze zich probeerde te ontspannen zodat ze snel wakker zou worden en aan de slag kon gaan, merkte ze opeens dat er iemand haar aanspraak. Ze keek naar het jonge meisje dat bedelde om geld. 'Mevrouw?' herhaalde ze en ze trok een wenkbrauw op. 'Serieus? Zo oud ben ik nog niet hoor, ik ben nog maar 17,' zei ze, duidelijk beledigend over het feit dat ze zo oud werd ingeschat. Ze haalde haar armen over elkaar en leunde op haar achterste been terwijl ze het meisje even goed bekeek. Ze was duidelijk nog een kind, daar viel niet aan te twijfelen. Haar ogen zagen er anders best interessant uit en haar kleding waren geen oude, vieze vodden. 'Wat laat jou eigenlijk denken dat ik sowieso geld bij me heb? Zoals je kan zien, zie ik er ook niet bepaald rijk uit,' Ze vond het sowieso wel vrij gewaagd van dit jonge meisje dat ze bij een vuurstuurder in de buurt kwam om zoiets te vragen. Vuurnatie in het Aarderijk, ziet er niet zo goed uit, leek haar.

[ bericht aangepast op 6 jan 2013 - 22:39 ]

''There is no hell, no heaven either. This world is what we make of it.''

Toph Bei-Fong

'Ik ben blind, mevrouw' mompelde ik. Woede borrelde in me op toen ze iets op een brutale toon terug zei. 'Nou luister eens, dametje!' schreeuwde ik, toen ik met mijn voeten een opstapje maakte zodat ik ongeveer even hoog uit kwam. 'Ik kan ook brutaal zijn, als je het zo wilt spelen. Ik heb al dagen niks gegeten, en als ik ook maar om één kleine cent is het alweer te veel, hoor!' zei ik, niet meer het arme meisje. Eigenlijk wist ik geen eens of de vuurnatie dit dorpje in hun macht had, dus er konden goed soldaten zijn die me oppakten. Ach, ik zou er wel uitkomen. Misschien was ik een beetje opvliegend? 'Je geeft een blind meisje niks, en houdt alles voor je zelf?' kefte ik. Mijn mondhoek schoof omhoog, en ik stapte van het afstapje af. Ik liet mijn voet over de grond glijden, en liet het meisje haar voeten in de grond zakken. 'Ja joh, ik krijg ook nooit wat' zei ik en ik haalde mijn schouders op.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."