[RPG] Camping Fear ~002~ - Speeltopics

Het gaat over 10 tieners die samen in de bungalow 666 zitten op de Camping fear. Ze kennen elkaar echter niet of de meeste toch. Ieder van hun verbergt een geheim. Maar wat als ze er achter komen dat er iets niet klopt op de Camping en daarbij elkaars geheimen te weten komen.
Er is een speciale dag waar je geesten kunt zien op bootjes op de vijver die net bloed lijkt net zoals de maan, je rare geluiden hoort in de bossen en je een man ziet die mensen vermoord om een stuk huid van je te nemen. Sommige van hun geheugen worden gewist na die dag, andere weten het nog perfect. Als de mensen rond hen opeens beginnen te verdwijnen en later vermoord terug gevonden zijn gaan ze op onderzoek uit en moeten ze elkaar leren te vertrouwen.

---

Jongens [Max. 5]
- Devon Dorcha~~Gatsby *Gancanagh/Hound*
-Claed Nixis ~~Albion *Ziener/Druide*
- Jake Dodge Dragon~~ Ninuturu *Hybrid Dragon*
-Daniël Xavier Woods ~~ShatterMe *half incubus/ half vampier*
-

Meisjes [Max.5]
- Dawn Katherina Madison ~~ShatterMe *Necromancer/Vuur demon*
-Jaybee Jillz Bellatrix Maple ~~Sylvesti *Faun/Fallen Angel Hybrid*
-Dhelia Athene Loreley ~~ Everdeen *Dochter van Ondine (half waternimf)*
-Jess Marie Cooper ~~ Galinda* Assassin/Droomwandelaar.*
-

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers.
~Reserveringen blijven 3 dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Er mogen vulgaire dingen in voor komen.
~Mag van de verhaallijn afwijken.
~Niemand zegt dat iemand zijn personage niet goed is of niet kan behalve IAmADreamer.
~Plezier hebben, dat is de grootste regel hier !

Camping Fear [RPG 16+]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 14 juni 2013 - 15:51 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

D Dawn Madison

"Dawn. Ik dacht dat jij in bad ging." Ik schrik toen ik een stem hoorde. Ik had gedacht dat ik alleen zou zijn in de keuken. Ik weet niet waarom, maar ik had verschrikkelijke honger en ik had geen idee waarom ik hier was. Ze hadden gezegd dat het me nog wel duidelijk zou worden, dat herinneringen wel zouden komen. Ik kijk naar het meisje even en besef dan dat het Dhelia was waardoor ik warm naar haar glimlach, maar voor ik iets kon zeggen kwamen er twee jongens binnen. Daniël en Devon schoot er door mijn hoofd. Ik wou warm glimlachen naar hun, maar besefte dat Devon kwaad op mij was en ik op Daniël dat kwam ook goed uit. Ik zucht en schud zachtjes mijn hoofd.
"Was ik ook van plan, maar ik heb honger." zeg ik dan tegen Dhelia terwijl ik naar de zak met eten en drank liep en een fles wodka eruit haal en het doosje frambozen. Ik liep naar de kastjes en pak een glas en een klein kommetje. Ik zet het glas op de tafel en deed een paar frambozen in het kommetje waarna ik een half glas wodka in schonk. "Daarbij drink ik altijd een glas alcohol voordat ik ga douche. Ik weet niet waarom, maar dat is een gewoonte geworden. Vraag maar aan Daniël als je me niet geloofd." Ik haal mijn schouders op en dronk mijn glas leeg in één keer.
Ik pakte mijn kommetje en liep naar de wasbak en spoelde met het water de frambozen mee. Ik liep de keuken uit terwijl ik er één al rustig op at. Ik liep rechtstreeks naar de badkamer en zucht zachtjes als ik de deur op slot doe van de badkamer. De spanning was daar letterlijk te voelen. Wat had ik ook al weer gedaan? Maak niet uit. Ik zal het straks wel weten. Ik at de frambozen gulzig op nadat ik de kraan al had laten lopen zodat het water van de douche warm zou worden. Ik trok mijn kleren uit en stap onder douche en het rare was dat ik genoot van het warm water op mijn huid. Raar. Ik herinner me niet dat ik het zo leuk vond.

Daniël Woods

"Ik vind het niet prettig dat je doet alsof je begrijpt hoe Claed en ik tegenover elkaar staan. Het is een moeilijke situatie waarmee we beiden last hebben en last gehad hebben en om eerlijk te zijn zou ik liever hebben dat je er over zwijgt. Ik probeer ook niet in woorden om te zetten hoe ik de relatie tussen jou en Dawn zie. Het is gewoon erg ongemakkelijk."
Ik haal mijn schouders op. Ik wou gewoon laten weten dat het mij niet uitmaakt wat er tussen hem en Claed afspeelt. Ik hou even stil als ik een vreemde geur rook. Het rook naar Dawn, maar het rook ook naar iets nieuw. Ik zucht en loop weer verder. Ik verbeelde het me waarschijnlijk wel weer. Dat had ik wel vaker dat ik dacht dat ik iets rook, maar het er eigenlijk niets is.
"Dawn. Ik dacht dat jij in bad ging," hoor ik Dhelia zeggen als we bij de keuken deur staan.
Ik zie Devon me vragend aan kijken en ik hield mijn adem in. Ze was dus hier. Ik loop achter Devon de kamer in en zie even Dawn warm glimlachen totdat ze beseft dat ze kwaad was op mij en Devon op haar.
"Een muis. Een kat. Je bent Ace Ventura niet, Claed. Ik ehm, ik verloor een beetje de controle net," hoor ik Devon zeggen tegen Claed.
"Was ik ook van plan, maar ik heb honger," zegt ze voordat ze een fles wodka en een doosje frambozen uit de zak haalt. Ze liep naar een kasje toe en haalde haar een glas en een kom uit waarna ze een paar frambozen in het kommetje deed en haar glas half vol schonk met wodka. "Daarbij drink ik altijd een glas alcohol voordat ik ga douche. Ik weet niet waarom, maar dat is een gewoonte geworden. Vraag maar aan Daniël als je me niet geloofd," ze haald haar schouders op en drinkt het glas in één keer leeg.
Ik knik als teken dat het waar is wat ze zegt en weet niet eens dat er iemand naar me keek. Ik wacht tot ze weg is wanneer ik opgelucht terug adem haalde. De rare geur hing hier nog steeds. Ik draai me uiteindelijk om naar Dhelia en bereid me voor voor haar reactie als ze mijn excuses hoort.
"Het spijt me dat ik je een je weet wel zelf heb genoemd. Ik meen het. Sorry, maar ik kan er niet veel aan doen. Ik ben nog steeds een half incubus dus het is voor mij ook niet makkelijk om een vrouw met respect te behandelen, maar Devon heeft me net iets vertelt wat wel kan helpen. Dus ik zal er de volgende keer op letten voordat ik iets onrespectvol wil zeggen." Ik span en ontspan automatisch mijn arm spieren de hele tijd en ga met een hand door mijn haar.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Dhelia Loreley
"Was ik ook van plan, maar ik heb honger." Ik zucht opgelucht, in de hoop dat ze misschien nog verdwijnt zodat wij nog even tijd hebben om te overleggen over het één en ander. We hebben namelijk nog helemaal niets, nog geen enkel plan om te zorgen dat dit niet uit de hand gaat lopen. Ik besluit op te staan en zoek de stoel waar ik eerder op gezeten heb. Automatisch wijs ik naar de druiven op de grond, goed genoeg voor dat ding dat in haar zit en vervloek haar als ze de frambozen uit de zak vist.
"Daarbij drink ik altijd een glas alcohol voordat ik ga douche. Ik weet niet waarom, maar dat is een gewoonte geworden. Vraag maar aan Daniël als je me niet geloofd." Overdreven rol ik met mijn ogen als ze dit zegt en ga niet eens naar Daniël kijken, gewoon omdat hij dat niet waard is en zucht. Heeft iedereen een sterk verlangen naar alcohol hier of wat? Geïrriteerd staar ik voor me uit en hoop vurig dat ze hierdoor een beetje haast maakt en naar de badkamer vertrekt zodat we eventueel ons plan verder uit kunnen breiden. We zouden eventueel een kampvuur bij het meer kunnen doen, zo ben ik in mijn voordeel. Een klein kampvuurtje tegen een heel meer met water? Tja, dan is het bijna tien tegen één zou je zo kunnen stellen.
Ik kijk dan ook tevreden toe als ze met haar kom frambozen de keuken verlaat en de gang inloopt, hoogstwaarschijnlijk op weg naar de badkamer. Een glimlach komt er op mijn lippen te staan als ik het water hoor lopen en wrijf in mijn handen.
Dan uit het niets staat Daniël naast me en trek ik mijn wenkbrauwen op. Fijn, wat ging die nu doen? Een beetje aardig in de hoop dat ik hem zo maar ga vergeven?
"Het spijt me dat ik je een je weet wel zelf heb genoemd." Ik rol met mijn ogen en sla mijn handen over elkaar. Denk maar niet dat ik dit zomaar aan ga nemen, absoluut niet. Ik ben niet zo makkelijk over te halen. "Ik meen het. Sorry, maar ik kan er niet veel aan doen. Ik ben nog steeds een half incubus dus het is voor mij ook niet makkelijk om een vrouw met respect te behandelen, maar Devon heeft me net iets vertelt wat wel kan helpen. Dus ik zal er de volgende keer op letten voordat ik iets onrespectvol wil zeggen." Naar zijn laatste woorden ben ik wel nieuwsgierig, dus haal ik mijn schouders op en zucht. Ik vergeef het hem niet, maar ik wil wel een compromis sluiten om samen te werken wanneer dit nodig is. Hij moet mijn vertrouwen en de acceptatie terugverdienen.
"Aan een sorry heb ik niets," brom ik tegen hem en heel even kijk ik naar zijn wang. Mijn nagels zijn nog duidelijk zichtbaar, maar de plek is al een stuk minder rood als eerst. "maar goed, voor nu wil ik wel normaal tegen je doen. Wat hebben jullie besproken?" vraag ik dan aan hem en richt me ook even tot Devon.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

(Wacht niet zo snel! Claed moet nog op Dhelia reageren ..)

---

Ich liebe dich 27.12.23

Doe maar, dan pas ik m'n post aan en zal ik hem opnieuw posten. (:

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

(Dan reageer ik straks want ik zit niet op laptop x)

---

Ich liebe dich 27.12.23

Jaybee Jillz Bellatrix Maple
Ik groef de vergeet-me-nietjes voorzichtig uit en zette ze in het potje. Claed was al lang verdwenen, maar ik bleef gewoon rustig hier. Het was fijn hier buiten. De lichte bries speelde met mijn haren en allerlei kleine dieren uit het bos kwam een kijkje nemen. Ik glimlachte een beetje. Sommigen waren zo schattig. Maar uiteindelijk was ze moe dat ze niet heel veel zin meer had om hier buiten te blijven. Met de vermoeidheid sloeg ook haar stemming totaal om van vrolijk naar depressief. Ik sloeg mijn ogen neer. Ik zuchtte zwaar en stond toch maar op. Met het potje met bloemetjes in mijn hand liep ik terug naar de bungalow. Terwijl ik door de deur liep zag ik dat de keuken vol was met mensen. Ik zette het potje op de tafel en ging in een stil in een hoekje zitten. Ik zag een fles drank op de aanrecht. Ik schonk een glas vol en begon er rustig aan te drinken. Ik probeerde de gesprekken te volgen. Mijn ogen waren nu zwarter dan zwart, met donkere kringen eronder. Dit gebeurde vaker als mijn stemming was omgeslagen en de moeheid toesloeg. Ik wist niet precies wat er allemaal speelde. Ik herkende een paar gezichten: Dawn en Daniel en Claed. Ik zucht zachtjes en drink door. Zo veel alcohol konden veel mensen niet aan, maar bij mij ging het nog vrij makkelijk.

---

Bowties were never Cooler

(Het spijt me echt dat ik nog niet gereageerd heb maar er is vandaag op school iets gebeurd waarmee we erg zitten. Ik in iedergeval wel heel erg. Er is tijdens gym een ongeluk gebeurd met een jongen en ik heb zijn.been zien breken. Ik ga geen details beschrijven. Maar het stond in een onnatuurlijke.houding. Ik probeer vanavond een stukje te plaatseb)

---

Ich liebe dich 27.12.23

[Doe maar wanneer je er klaar voor bent! Ik vind het erg dat je het hebt moeten zien.;(]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[sorry voor offtopic maar same hier. Ik zit bij Aghra in de klas. Maar ik zal wel na haar reageren sls zij reageert.]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[Is niks. Is goed dat je er een beetje op let. (;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Claed Nixis

Ik kijk naar Dhelia en zie haar haar wenkbrauw optrekken. Geloofd ze het niet of zo iets?
"Waar denk je aan?" verward kijk ik even op als ik het gemiauw hoor. Ohja, die kat kon praten... Van wat er net gebeurde ben ik echt de helft kwijt. Volgens mij had hij zijn naam ook gezegd maar die weet ik niet meer. Domme ik.
"Daar is de gang," hoor ik Dhelia zeggen en ik frons even. Van mij hoeft die kan niet weg hoor.
"Nou, dan lijkt het me een heel verstandig plan als we dat niet uit gaan proberen." zegt ze dan en ik kijk haar vragend aan. Of ik heb de helft gemist of ze zei het hardop zonder het te beseffen.
"Dawn. Ik dacht dat jij in bad ging?" praat ze dan en ik kijk nog vreemder, dan pas besef ik dat Dawn ook in de keuken staat. Oh... Ik heb echt slaap nodig...
Het gehele gesprek tussen die twee volg ik niet en ik kijk naar Devon die binnen komt wandelen. "Een muis. Een kat. Je bent Ace Ventura niet, Claed," grinnikt hij en ik kijk op met een kleine glimlach. Hij doet weer normaal, god zij dank. Ik moet omhoog kijken naar Devon die naast me gaat staan omdat ik op de grond zit. "Ik ehm, ik verloor een beetje de controle net," hoor ik hem dan zacht zeggen en ik knik.
"Ik was ook niet helemaal redelijk volgens mij," zeg ik dan en ik bijt even op mijn wang. Ik probeer op de staan maar ben redelijk duizelig waardoor ik weer neerzak op de grond. Man oververmoeidheid is kut...
"Ik had ook niet zo uitdagerig moeten doen, sorry," zeg ik daarna en ik leg mijn hoofd in mijn handen. Ik voel me niet goed... Een zucht verlaat mijn mond en ik word weer even duizelig. "Ik moet naar mijn bed, Devon... Ik moet naar mijn bed," zeg ik en ik voel mijn handen tintelen van de vermoeidheid. Fack, nog nooit heb ik het zo ver laten komen. Ik kijk naar de kat en zie hem van vorm veranderen. "Watteheck! Hij rekt uit!" Ik wijs naar de kat en vernauw mij ogen. Hoe kan die kat ineens uitrekken!? Ineens gaat de kamer ook uitrekken en weer terug.

[Voor als het nog niet duidelijk is, Claed ziet nu dingen vervormen en waanbeelden hahah]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Jake Dodge Dragon
Dhelia gooit weer een druif naar me toe, en weer leun ik iets naar rechts waardoor het ding langs me heen vliegt, "Daar is de gang," zegt Dhelia, leuk voor de gang jammer dan ik ga echt nergens heen en ik ga niks doen, ook niet voor een koekje. Ik trek ligt met mijn staart als er iemand binnen komt "Dawn," zegt Dhelia "ik dacht dat jij in bad ging?" Ik kijk van Dhelia naar het meisje die Dawn heet en weer terug. Wat was er mis? Ik raak verder wat meer in de was wanneer er nog meer mensen binnen komen. "Een muis. Een kat. Je bent Ace Ventura niet, Claed," grinnikt de jongen die eerder nog op Claeds schoot had gezeten, hij gaat naast Claed staan "Ik ehm, ik verloor een beetje de controle net," zegt hij zachtjes, ik kijk de jongen aan en trek mijn oren ligt naar achteren en zet mijn staart ietsje dik op, eigenlijk was het net zo eng als de weerwolf/vampier/grom/jongen, het is raar maar het zou wel aan hun liggen, ik wist al zeker dat ik hier niet het enige roofdier ben. Er kwam nog een meisje binnen gelopen, en toen ging de andere weg naar de badkamer, het nieuwe meisje ziet er moe uit en ze zet een bakje met bloemetjes op tafel. Mijn blik blijft even bij de tafel hangen en ik let niet echt op wat er allemaal gezegd word, beetje oost Indisch doof was ik wel. Ik verzamel wat druifjes van de grond en veeg die bij elkaar, Dhelia was gelukkig vergeten dat ik naar de gang moest. Mijn hoofd slaat om naar Claed probeert te staan en weer neerzakt op de grond, het gaat echt niet goed hier. "Watteheck! Hij rekt uit!" Roept Claed en wijst naar mij, een beetje vreemd staar ik terug naar hem en mijn staart word automatisch dik, waar had hij het over, het gaat echt gewoon niet goed met hem.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Devon Dorcha

"Ik was ook niet helemaal redelijk volgens mij. Ik had ook niet zo uitdagend moeten doen, sorry," is het antwoord van Claed. Ik knik even. De woorden dringen maar matig tot me doordat al mijn aandacht naar zijn houding gaat. Wanneer hij na een poging tot overeind komen weer op de grond zakt, wil ik niks liever dan hem een hand ter ondersteuning aan te bieden, maar ik weet dat het geen goed idee zou zijn. Nu hij fysiek niet volledig in orde blijkt te zijn, zou het zelfs nog riskanter zijn. Terwijl ik hem onbewust sta aan te staren met een bezorgde blik, geeft Claed zelf aan waarom hij net door zijn benen zakte.
"Ik moet naar mijn bed, Devon... Ik moet naar mijn bed." De arme jongen zit haast letterlijk met de handen in het haar.
Ik ga op mijn hurken naast hem zitten en laat mijn hand boven zijn schouder zweven, als teken dat ik hem wil helpen. Het probleem is dat ik niet meteen weet hoe- Nou ik weet wel hoe, maar ik vind het gewoon niet de meest geschikte manier.
"Watteheck! Hij rekt uit!"
Ik schrik me rot van deze plotse uitbarsting en verlies het evenwicht omdat ik Claed's uitgestrekte arm probeer te ontwijken. Met een klap kom ik op mijn kont terecht. Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik mijn geschifte vriend aan terwijl ik mijn tong snel over mijn piercing laat gaan en ondertussen de situatie probeer te analyseren. Mijn blik glijdt vluchtig naar de kat, maar daar is helemaal niks mee aan de hand behalve dat het beest ook duidelijk geschrokken is. Hopelijk heeft ze die rotmuis opgegeten.
Ik zucht even en schud mijn hoofd. Ik had het niet willen doen, maar ik zie geen andere optie. Ik ga op mijn knieën zitten en flex mijn vingers een aantal keer terwijl ik met mijn ogen het juiste plekje tussen zijn schouder en nek zoek.
"Tijd voor een dutje, Claed. Ik blijf wel bij je."
In driekwart van een seconde heb ik hem te pakken bij een drukpunt waardoor hij als een lappenpopje bewusteloos in elkaar zakt. In wat nog van de seconde overblijft, heb ik mezelf zo gepositioneerd dat hij met zijn hoofd tegen mijn borstkas aankomt. Ik zucht even en slik een keer en laat dan mijn schouder onder zijn lichaam glijden. Wanneer ik hem op de juiste plaatsen, waar ik onmogelijk zijn huid aan kan raken, vast heb, ga ik rechtop staan. Met Claed over mijn schouder begin ik me terug een weg naar de slaaphut te maken.
"Wat hebben jullie besproken?" Oh juist. Ik was al bijna vergeten dat er anderen zijn.
"Kunnen we dit gesprek voort zetten in de slaapkamer? Deze jongen kan een bed gebruiken," zeg ik met een verontschuldigende blik.
Mijn ogen glijden opnieuw even naar de kat.
"Nou, kom op, poes. Je baasje gaat een uiltje knappen," zucht ik.
Ik draai me terug om en zoek nog even Dhelia's blik op, waarna ik een knikje richting de slaapkamer geef om haar en Daniël te wenken. Met stevige pas loop ik er alvast zelf heen. Pas nu ik geen last meer heb van Dhelia's nimf-zijn is het me opgevallen dat ze echt mooi is. Ze heeft die aantrekkingskracht helemaal niet nodig. Haar gezicht heeft iets waardoor je je haar hoe dan ook wel zou herinneren.
Ik onderbreek mijn gedachten om de deur van de hut te openen. Omdat ik niet meteen zeker ben welk bed van Claed is, draag ik hem naar het mijne. Ik ga zitten en vlei me in het hoekje van de muur. Omdat ik toch mijn eigen slaapzak mee heb, wikkel ik Claed in de dekens die nu nog op mijn bed liggen. Heel even weet ik niet hoe hem best te plaatsen, maar uiteindelijk kies ik ervoor om zijlings op het bed te zitten, zodat mijn voeten er uit bungelen en Claed's hoofd op mijn schoot te laten rusten.
Waanbeelden door vermoeidheid kunnen nooit een goed teken zijn. Die jongen heeft gewoon slaap nodig, en een veilig gevoel om die slaap over zich heen te kunnen laten komen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia Loreley
Wanneer ook Jaybee, het meisje van vanmiddag binnenkomt, zucht ik diep. Nog meer mensen.. Nu verwacht ik niet dat Jaybee volkomen normaal is, maar ik wilde dit liever niet aan iedereen mededelen. Dat we er hooguit maar met z'n vieren vanaf wisten, hoe minder, hoe beter. Ze zegt in ieder geval niets, plaatst zich in een hoek met een fles drank en houdt zich verder stil. Hopeloos steun ik met mijn hoofd op mijn handen en kijk nauwkeurig naar Claed die zichzelf helemaal lijkt te verliezen. Arme jongen, echt waar. Hij lijkt zich wel te verzetten om te gaan slapen en ergens wil ik hem een handje helpen, maar vraag me af of hij dit zelf wel wilt. Ik weet niet hoe de vloeken werken namelijk, heb het alleen vanmiddag gebruikt voor het eerst. Hoelang duurt het, zitten er gevolgen aan vast? Ik weet dat het bij mijn moeder soms wel een hele dag of meer kon duren voordat iemand ontwaakte, maar of er nachtmerries aan vast zaten of dat het een droomloze slaap was, dat bleef de vraag.
"Watteheck! Hij rekt uit!" Wanneer hij dit zegt, kijk ik meteen naar de kat toe en druk mijn nagels in het bladhout. Was dat beest zich in de kamer aan het veranderen of wat is dit? Meteen ga ik overeind staan en zoek het beest, maar als ik deze in zijn gewone vorm zie, kijk ik vragend rond. Dit ging zeker niet goed met die jongen. Ik slof wat naar voren toe, blijf iets achter Devon staan en sla mijn armen over elkaar, frons met mijn wenkbrauwen. Ik moet mijn best doen niet te lachen als ik Devon op de grond zie vallen en doe een aantal stappen naar achteren.
"Tijd voor een dutje, Claed. Ik blijf wel bij je." Hoor ik hem nog zeggen en ergens ben ik verdomd nieuwsgierig wat die twee gehad hebben, want het is wel duidelijk dat ze meer dan beste vrienden waren. Of het een relatie was, dat betwijfel ik. Ik weet hoe hounds zijn, zo primitief als de neten en dat tegen de natuur in is, maar ergens kan ik wel denken aan het zogenaamde 'friends with benefits'.
"Kunnen we dit gesprek voort zetten in de slaapkamer? Deze jongen kan een bed gebruiken," Ik zucht en achtervolg de jongen blindelings, loop langs Daniël heen en wijs naar de gang. Ik wil nu weten wat eraan de hand is, wat ze besproken hebben en of er een plan uit is ontstaan. Nog voordat ik de kamer inloop, focus ik me op het water dat ik uit de douchekraan hoor lopen en wandel dan zorgvuldig verder. Als Devon nog een opmerking over die kat maakt, kijk ik hem zorgvuldig aan.
"Shapeshifter of weet ik veel wat het is. In ieder geval, het is datzelfde rotbeest als die rat en wilt niet zijn gewone gedaante laten zien." mompel ik zachtjes en laat me op mijn bed ploffen, dat recht tegenover die van Devon is. Mijn ogen vernauwen zich als ik naar Claed kijk en ga in een kleermakerzit zitten.
"Als hij nog niet slaapt, weet ik wel een trucje." opper ik dan, nog steeds niet helemaal zeker of ik het wel wil uitproberen en zucht. "Je kent mijn moeder, dus misschien dat jij de gevolgen weet ervan." Ik durf de jongen niet eens aan te kijken en bijt op mijn lip, trek mijn benen omhoog en richt me daarom op Daniël.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Claed Nixis

Naast me hoor ik een plof en ik kijk de kant uit, Devon zit op de grond. Volgens mij viel hij of zo maar ik weet het niet. Dat kreeg ik niet meer... De kamer gaat alleen maar meer draaien en ik sluit mijn ogen.
"Tijd voor een dutje, Claed. Ik blijf wel bij je." hoor ik en nog voor ik kon protesteren voelde ik hoe er in mijn schouder werd geknepen en ik voel alle kracht uit mijn lichaam verdwijnen. Heel ver in de verte voel ik hoe ik word op getild. Op een of andere reden heb ik nu geen visioenen of iets dergelijks.
Ineens voel ik een zachte ondergrond en dat mijn hoofd iets harder ligt. Nog altijd heb ik geen visioenen gehad en voel ik een energie door mijn lichaam trekken die ik al lang niet meer gehad heb.
Ik voel hoe ik weer aan het ontwaken ben maar ik wil het niet. Ik wil slapen zonder die visioenen. Ik wil deze goede energie houden want ik kan erdoor slapen. Een mompelend geluid komt uit mijn mond en ik draai me op mijn rug. Ik open mijn ogen een stukje en kijk richting Devon. Doorslapen is gewoon niet meer voor mij weggelegd. "Devon... kun je dat nog eens doen?" vraag ik dan zacht en slaperig.

[Sorrrrryyyy voor kortheid ]

---

Ich liebe dich 27.12.23