[RPG] Camping Fear ~002~ - Speeltopics

Het gaat over 10 tieners die samen in de bungalow 666 zitten op de Camping fear. Ze kennen elkaar echter niet of de meeste toch. Ieder van hun verbergt een geheim. Maar wat als ze er achter komen dat er iets niet klopt op de Camping en daarbij elkaars geheimen te weten komen.
Er is een speciale dag waar je geesten kunt zien op bootjes op de vijver die net bloed lijkt net zoals de maan, je rare geluiden hoort in de bossen en je een man ziet die mensen vermoord om een stuk huid van je te nemen. Sommige van hun geheugen worden gewist na die dag, andere weten het nog perfect. Als de mensen rond hen opeens beginnen te verdwijnen en later vermoord terug gevonden zijn gaan ze op onderzoek uit en moeten ze elkaar leren te vertrouwen.

---

Jongens [Max. 5]
- Devon Dorcha~~Gatsby *Gancanagh/Hound*
-Claed Nixis ~~Albion *Ziener/Druide*
- Jake Dodge Dragon~~ Ninuturu *Hybrid Dragon*
-Daniël Xavier Woods ~~ShatterMe *half incubus/ half vampier*
-

Meisjes [Max.5]
- Dawn Katherina Madison ~~ShatterMe *Necromancer/Vuur demon*
-Jaybee Jillz Bellatrix Maple ~~Sylvesti *Faun/Fallen Angel Hybrid*
-Dhelia Athene Loreley ~~ Everdeen *Dochter van Ondine (half waternimf)*
-Jess Marie Cooper ~~ Galinda* Assassin/Droomwandelaar.*
-

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers.
~Reserveringen blijven 3 dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Er mogen vulgaire dingen in voor komen.
~Mag van de verhaallijn afwijken.
~Niemand zegt dat iemand zijn personage niet goed is of niet kan behalve IAmADreamer.
~Plezier hebben, dat is de grootste regel hier !

Camping Fear [RPG 16+]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 14 juni 2013 - 15:51 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Jake Dodge Dragon
De jongen had iets gedaan met Claed waardoor die sliep.
Daarna kijkt hij naar mij "Nou, kom op, poes. Je baasje gaat een uiltje knappen," mijn kaken klappen boos op elkaar, poes? Poes! Een poes is vrouwelijk en ik ben mannelijk, een kater, als je het dan niet weet zeg dan gewoon kat, kat geld voor alles, voor mannelijk en vrouwelijk. Met mijn staart opgeblazen en mijn rug haar recht omhoog volg ik de jongen dravend, halverwege de gang even omkijkend naar de keuken of de rest ook komt.
Ik ga dicht bij het bed zitten waar vriend/Claed werd opgelegd. "Shapeshifter of weet ik veel wat het is. In ieder geval, het is datzelfde rotbeest als die rat en wilt niet zijn gewone gedaante laten zien." zegt Dhelia, rotbeest? Rat. Mensen, ze hadden me boos gemaakt. Zonder controle laat ik mezelf uit groeien tot een zwarte panter. Een rook pluimen verlaten mijn bek en mijn staart zwiept boos heen en weer, "Mijn 'gewone gedaante past niet eens meer in deze kamer!" grom ik woest en kleine steek vlammen schieten uit mijn bek als ik praat. Het was waar de draak zou onderhand wel gegroeid zijn, anyway de bedden en alles stonden hier in de weg.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Daniël Woods

"Aan een sorry heb ik niets. Maar goed, voor nu wil ik wel normaal tegen je doen. Wat hebben jullie besproken?" zegt ze en wou met mijn ogen draaien, maar ik hield het tegen. Vrouwen en hun verdomme nieuwsgierigheid ook altijd. Het gaat wat worden om mezelf niet hun te irriteren. Hoe ga ik zo ooit als mannen of zelfs als mijn zus kunnen zien als ze zo waren.
Ik glimlach naar Jaybee als ze ook naar binnen komt gelopen. Zij deed tenminste niet zo. Volgens mij begrijpt ze me na Devon dan beter dan iedereen. Ik voel me tenminste niet zo ongemakkelijk bij haar. Kwam misschien omdat ik haar wel als een zus of als niet mijn type kon zien. Ik luister naar het water dat uit de douche stroomt en ik ben blij dat Dawn echt onder de douche stond. Ik hoorde het water op haar lichaam dalen. Oké, dit was volgens mij een beetje perverse. Voordat ik er verder over kon nadenken of piekeren trekt Claed mijn aandacht.
"Watteheck! Hij rekt uit!" Mijn ogen vlogen direct naar Claed. Die jonge had echt wel slaap nodig.
"Tijd voor een dutje, Claed. Ik blijf wel bij je." zegt Devon voordat hij op een drukpunt duwt waar Claed voor te zien in slaap van viel.
"Kunnen we dit gesprek voort zetten in de slaapkamer? Deze jongen kan een bed gebruiken," zegt Devon voordat hij met een stevige pas de kamer uitloopt met Claed in zijn armen.
Ik loop achter Dhelia aan en glimlach verontschuldigend naar Jaybee waarna ik een hand door mijn haar haal omdat ik me ongemakkelijk voelde. Ik wou hier weg. Liever zou ik bij Jaybee blijven en in stilte met haar die fles wodka drinken, waar we waarschijnlijk alle twee niet zat van zullen worden, maar ik moest mee.
"Nou, kom op, poes. Je baasje gaat een uiltje knappen," zucht Devon dan nog en ik had de neiging om de poes op te pakken, maar dat deed ik niet.
"Shapeshifter of weet ik veel wat het is. In ieder geval, het is datzelfde rotbeest als die rat en wilt niet zijn gewone gedaante laten zien." zegt Dhelia dan en ik draai achter haar rug met mijn ogen naar de poes. Shape shifter of niet het betekende niet dat ze hem zo moest behandelen. Wanneer we in de kamer zijn ploft ze op waarschijnlijk op haar bed en gaat in de kleermakerszit zitten. "Als hij nog niet slaapt, weet ik wel een trucje. Je kent mijn moeder, dus misschien dat jij de gevolgen weet ervan."
Ik ga tegen de muur leunen dichtbij Devons bed en slaag mijn armen over elkaar. Ja, ik wou niet gaan zitten op iemand zijn bed. Daarbij was stilstaan niet één van mijn dingen.
"Devon... kun je dat nog eens doen?" zegt Claed dan en een zucht verlaat men mond. Kon die jongen niet gewoon even doorslapen?
"Dhelia, ik denk dat het beter is dat jij hem terug in slaap doet. Dan slaapt hij langer, maar het is aan jou de keus." zeg ik en ik hou mijn handen in de lucht als teken dat ik haar niet dwing tot iets voordat ik ze weer over elkaar sla.
"Mijn 'gewone gedaante past niet eens meer in deze kamer!" zegt opeens de poes die in een panter was veranderd.
Een grom verlaat mijn lippen en ik ga automatische beschermend voor Dhelia en de panter in staan. Ik liet ook mijn tanden dreigend zien. Ik weet niet waarom, maar ik had de drang om Dhelia en de rest tegen dat ding te beschermen. Mijn handen krommen tot klauwen, mijn rug kromt zich in aanvalspositie en een dierlijke grom verlaat mijn lippen weer. Het vuur dat even uit de mond van de panter kwam had me eerst wel geïntimideerd, wat normaal was ik denk dat iedereen het wel raar zou vinden om dat uit een panter zijn mond te komen, maar dat was even snel verdwenen als het gekomen is. Het was het feit dat ik allang niet bang meer was voor de dood en dat maakte me meedogenloos.
"Ik slinger je met gemak door de kamer en met wat meer moeite vermoord ik je binnen de seconde. Dus neem godverdomme je gewone menselijke gedaante aan of ik doe je iets nu ter plekken. Daarbij ben ik soort van ook half katachtig en we hebben hier iets wat de vijand van een kat is. Daarbij interesseert het me niet wat je bent. Al ben je een helhond of godverdomme een draak. Ik ben zo goed als onsterfelijk. Dus doe wat ik je zeg en praat normaal tegen deze dame en dan kunnen we onderhandelen. En anders... je weet best wel wat anders betekend." zeg ik en ik wist dat alle het menselijkheid verdwenen was. De huid rond mijn ogen was hard geworden en het zou niet lang duren voordat er daar aders rond zouden verschijnen en dan zou ik mezelf niet meer tegen kunnen houden. Nog een grom verlaat mijn mond als teken dat hij snel moest beslissen of ik neem de beslissing voor hem of haar.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Vampire Diaries soort?]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Beetje gemengd met alles soorten dat ik ken, alleen geen twilight. Maar ik denk dat het meeste wel van de Vampire Diaries komt. (:]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Ken beiden niet dus kan niets vergelijken]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Aghra schreef:
[Ken beiden niet dus kan niets vergelijken]

[Hahah, maakt niet uit. (:]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Devon Dorcha

"Shapeshifter of weet ik veel wat het is. In ieder geval, het is datzelfde rotbeest als die rat en wilt niet zijn gewone gedaante laten zien."
Ik laat mijn blik even naar de kat glijden en frons mijn wenkbrauwen. Verdorie, ik had nog wel zo gehoopt dat we nu van die muis af waren. Hopelijk vindt het ding dat kattenlichaam leuker dan het stukje pels waarin het daarnet rondliep.
Ondertussen heeft het ding zich naast Claed genesteld en ik moet me in houden het niet naar de andere kant van de kamer te gooien. Helaas zou ik daarvoor boeten zodra Claed wakker is, dus maar beter niet.
"Als hij nog niet slaapt, weet ik wel een trucje. Je kent mijn moeder, dus misschien dat jij de gevolgen weet ervan."
Ik kijk naar Dhelia die rechtover me gaan zitten is en schud zachtjes mijn hoofd. Ik hou een zachte glimlach op mijn gezicht. Als ze veel magie op hem zou gebruiken, zou het een beetje een gelijkaardig effect hebben als dat ik hem veel zou aanraken. Hij zou in de ban raken van haar, haar magie willen tot het ze beiden uitput.
Het duurt niet lang voor Claed begint te woelen en ik herinner me nog dat dat een teken is dat hij begint wakker te worden. Ik kijk hem voorzichtig aan en glimlach zachtjes wanneer hij mompelend zijn ogen opent.
"Devon... kun je dat nog eens doen?"
Ik grinnik even en schud opnieuw mijn hoofd. Als ik het te vaak doe kan ik schade aan zijn hersenen veroorzaken, hij zou geheugenverlies kunnen krijgen of er heel lang over doen om wakker te worden en dat zijn twee dingen die ik hem niet wil aan doen.
"Dhelia, ik denk dat het beter is dat jij hem terug in slaap doet. Dan slaapt hij langer, maar het is aan jou de keus."
Voor ik kan antwoorden staat er plots een enorme zwarte panter in de kamer en net wanneer ik in de verdediging wil schieten, bemoeit Daniël zich ermee. Er verschijnt een kleine grijns op mijn gezicht. Doordat ik in het Duistere Hof geboren ben, kan ik een gevecht en een beetje geweld op zijn tijd wel appreciëren. Meer nog, ik heb het af en toe nodig.
Ik grinnik om Daniëls woorden, en om eerlijk te zijn zou ik het hem graag in de praktijk zien doen. Ik heb er geen geheim van gemaakt wat ik ben, net als Dhelia, Daniël en Claed. Waarom doet Poes er dan zo moeilijk over. Om Daniëls woorden kracht bij te zetten, buig ik me over Claed's hoofd heen en doe mijn schoen uit. Vervolgens gooi ik het ding met een hoge snelheid en kracht naar het hoofd van Poes. Ik onderdruk de neiging om enthousiast te klappen als het ook nog eens raak is.
"Ja, Poes. Kalmeer een beetje. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje hier en had jij nou gewoon je menselijke gedaante laten zien dan was er niemand geweest die je een rat had genoemd en dan had ik je al helemaal niet bedreigd. Hoogstwaarschijnlijk. Als je toch van plan bent aan te vallen, dan heb je zo meteen vier magische wezens op je dak dus ik zou je aanraden het rustig aan te doen," zeg ik niet onvriendelijk.
Ik haal mijn schouders even op en wil mijn sigaretten pakken tot ik besef dat die in de laars die ik net naar Poes gegooid heb zaten. Ik zucht even en richt mijn aandacht weer op Claed.
"Probeer gewoon zelf wat te slapen, of rusten als slapen niet lukt. Je weet dat ik goed stil kan zitten, ik ga nergens heen als het je gerust stelt."
Ik hou mijn ogen op hem gericht omdat ik me schaam. Ik heb het niet makkelijk zo open te zijn in mijn affectie voor hem. Helemaal niet omdat Daniël, en volgens mij Dhelia ook, weet dat er iets aan de hand is. Ik schraap mijn keel even en probeer ze te negeren.
"En als je een knuffelbeer nodig hebt, dan komt Poes wel even naast je liggen," grinnik ik, in de hoop het ding wat te kalmeren en de sfeer wat luchtiger te krijgen.
Ik weet hoe hun emoties zouden smaken mocht ik nog in het Duister Hof zitten nu, zoet als suikerspin met een vleugje zout als zeewater voor woede. Een lichte karamelsmaak van verwarring en een bittere vleug van gekrenkt ego. Soms mis ik het wel, smaken hoe mensen zich voelen. Nu moet ik soms gissen, en het kan een hele hoop vervelende situaties vermijden als je het zeker weet.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Okay geweldige reactie van Daniël, weer sorry voor de off topic ]

[ oh en die van Devon ook , die laars ben je kwijt makker ]

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 21:54 ]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Dhelia Loreley
Ik zucht wanneer Devon mijn aanbod afwijst, maar alsnog geen antwoord geeft op mijn vraag. Welk na-effect het heeft op Claed of nog beter gezegd; Op mij. Mijn moeder heeft er nooit wat over gezegd, het altijd gestimuleerd en ik ben altijd veel te koppig geweest om toe te geven en nu, nu ik net een halve dag hier ben heb ik mijn beloftes al verbroken en toegegeven.
"Mijn 'gewone gedaante past niet eens meer in deze kamer!" Ik trek mijn wenkbrauw op als ik dit uit de mond van het beest zie komen en kantel bedenkelijk mijn hoofd. Ik moet toegeven, erg onder de indruk ben ik nou niet echt. Misschien dat het komt omdat ik heel wat koppen groter dan hem ben, maar daar komt al snel verandering in als het beest zich omtovert tot een heuse panter waardoor ik het toch wel verbouwereerd aanstaar. Juist. Ik bedoelde eigenlijk gewoon dat hij zich in een mens moest veranderen. Ik snap niet wat zijn probleem is. Ik heb vrijwel meteen gezegd wat ik ben, hetzelfde geldt voor Devon, Daniël en uiteindelijk ook Claed. Wanneer er ook nog eens vuur uit het beest zijn mond komt, moet ik toegeven dat ik mijn hart sneller voel kloppen en kijk lipbijtend weg.
Dan, als Daniël uit het niets voor me komt staan en een wirwar van woorden naar het beest schreeuwt, moet ik moeite doen om mijn lach in te houden en loop ik naar de hoek van de kamer toe.
"Ik slinger je met gemak door de kamer en met wat meer moeite vermoord ik je binnen de seconde." vang ik op en wil in eerste instantie zeggen dat ik dat een heel slim plan vind, maar ik ben bang dat er niet veel nuttigs vanuit mijn mondhoeken komt als ook Devon zijn schoen naar het beest mikt.
"Daniël, doe nou eens rustig?" zeg ik ondanks dat zachtjes, want ik heb geen zin in een helse vuurzee in deze bungalow. We zijn er nog maar net en brandwonden is iets dat ik ontwijk en absoluut niet op mijn huid wil hebben. Het laten littekens achter en verdomd nare ook.
"Ja, Poes. Kalmeer een beetje. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje hier en had jij nou gewoon je menselijke gedaante laten zien dan was er niemand geweest die je een rat had genoemd en dan had ik je al helemaal niet bedreigd. Hoogstwaarschijnlijk. Als je toch van plan bent aan te vallen, dan heb je zo meteen vier magische wezens op je dak dus ik zou je aanraden het rustig aan te doen," Ik knik hevig op Devon zijn woorden ondanks dat en slik moeizaam. Uiteindelijk hoor ik hem nog iets tegen Claed zeggen over het beest en begin dan te lachen.
"Oh ja, een vuurspuwende panter naast je. Wie wilt dat nou niet?" zeg ik sarcastisch en gun het beest nog een kwade blik, maar besluit hem dan te negeren. Hij doet maar. Ik ben er klaar mee.
"Maar goed, als je het niet erg vind, lijkt het me slim dat we nu verder gaan voordat Dawn uit de douche stapt. Wat zijn de ideeën?"

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Jake Dodge Dragon
Een grom verlaat de lippen van de weerwolf/vampier/grom/jongen en hij gaat beschermend voor Dhelia staan, hij liet ook zijn tanden zien. Zijn handen krommen tot klauwen en zijn rug kromt zich in een aanvalspositie en weer gromt hij. "Ik slinger je met gemak door de kamer en met wat meer moeite vermoord ik je binnen de seconde. Dus neem godverdomme je gewone menselijke gedaante aan of ik doe je iets nu ter plekken. Daarbij ben ik soort van ook half katachtig en we hebben hier iets wat de vijand van een kat is. Daarbij interesseert het me niet wat je bent. Al ben je een helhond of godverdomme een draak. Ik ben zo goed als onsterfelijk. Dus doe wat ik je zeg en praat normaal tegen deze dame en dan kunnen we onderhandelen. En anders... je weet best wel wat anders betekend." zegt hij. Nog een grom verlaat zijn mond. Ik staar hem aan en slik een paar keer, en in plaats van vuur is het nu rook dat zichzelf niet in houd en uit mijn bek blijft stromen, ik sluit mijn bek en klap met mijn kaken op elkaar, hij was eng en zeker weten een vampier, nou wist ik amper wat over zijn soort ik hield me meestal niet bezig met de soorten van de nacht, maar dit was duidelijk gewoon agressief. Ik word door de war gebracht door een laars die hard tegen mijn kop aan komt, en ik laat mezelf met de kracht mee veren waardoor ik ga zitten op de vloer, "Daniël, doe nou eens rustig?" probeert Dhelia de vampier die dus Daniël heet te kalmeren. "Ja, Poes. Kalmeer een beetje. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje hier en had jij nou gewoon je menselijke gedaante laten zien dan was er niemand geweest die je een rat had genoemd en dan had ik je al helemaal niet bedreigd. Hoogstwaarschijnlijk. Als je toch van plan bent aan te vallen, dan heb je zo meteen vier magische wezens op je dak dus ik zou je aanraden het rustig aan te doen," Een grom verlaat mijn mond als hij weer Poes zegt, dat van de rat kon me niet zo veel meer schelen, maar dit was gewoon geslachts verandering. 4 wezens op me dak, nou vond ik Claed nou niet echt in de staat om te vechten maar dat zal dan maar wel.
Ik zet mijn poot op de laars die ik wat dichter bij mijn lichaam schuif, die krijgt hij voorlopig niet meer terug, tenzij hij het lief vraagt of zijn excuses aanbied.
"En als je een knuffelbeer nodig hebt, dan komt Poes wel even naast je liggen," grinnikt hij en Dhelia begint te lachen "Oh ja, een vuurspuwende panter naast je. Wie wilt dat nou niet?" ze werpt me een kwade blik, een klein vuurstraaltje samen met een grom verlaat mijn bek. Ik draai mijn kop weg van de vampier.
"Liever verander ik niet terug in mens als je het niet erg vind, want dan zat ik hier naakt" zeg ik tegen ze allemaal en steek het puntje van mijn tong tussen mijn lippen door, ik kon ook gewoon veranderen in een van hun, alleen had ik niet echt zin in een gevecht.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

[fuuu~ sorry Claed, te snel gepost, maakt het uit? ]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Claed Nixis

Devon grinnikt even en schudt zijn hoofd. "Dhelia, ik denk dat het beter is dat jij hem terug in slaap doet. Dan slaapt hij langer, maar het is aan jou de keus." Zegt hij dan en ik blik even naar Dhelia. Ik hoor de woorden van Daniël en brom een keer. Wáág het niet die kat met een vinger aan te raken! Gaat het door mijn hoofd en ik kijk met een boze blik naar Daniël. Als hij de kat iets aan durft te doen hé, dat gebruik ik het laatste beetje magie dat ik heb om hem iets aan te doen.
"Hey!" roep ik wanneer Devon een laars tegen de kat zijn kop aangooit. "Doe normaal!" "Ja, Poes. Kalmeer een beetje. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje hier en had jij nou gewoon je menselijke gedaante laten zien dan was er niemand geweest die je een rat had genoemd en dan had ik je al helemaal niet bedreigd. Hoogstwaarschijnlijk. Als je toch van plan bent aan te vallen, dan heb je zo meteen vier magische wezens op je dak dus ik zou je aanraden het rustig aan te doen," zegt Devon dan en ik brom een keer. "Drie..." zeg ik dan mompelend en ik draai me op mijn zij zodat ik naar Devon zijn buik kijk.
"Probeer gewoon zelf wat te slapen, of rusten als slapen niet lukt. Je weet dat ik goed stil kan zitten, ik ga nergens heen als het je gerust stelt." Zegt Devon tegen mij en ik knik een beetje. Zijn energie is apart, want hij houd meestal de visioenen weg. "En als je een knuffelbeer nodig hebt, dan komt Poes wel even naast je liggen," grinnikt Devon en ik haal mijn schouders een beetje op. Die kat vind het niet leuk om zo genoemd te worden en ze treiteren hem echt heel erg nu. Ik vind het zielig,
"Oh ja, een vuurspuwende panter naast je. Wie wilt dat nou niet?" hoor ik Dhelia sarcastisch zeggen en ik grom een keer.
"Houd nou eens op met hem zo te treiteren!" Roep ik dan en ik zucht een keer. "Liever verander ik niet terug in mens als je het niet erg vind, want dan zat ik hier naakt," zegt de kat/panter en ik maak een 'zie je wel'-geluidje. "Nou, zie je? Hij heeft een goede reden," zeg ik dan en ik kruip wat meer tegen Devon aan. Ik heb dit gemist, zo tegen hem aanliggen.

---

Ich liebe dich 27.12.23

Daniël Woods

"Ja, Poes. Kalmeer een beetje. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje hier en had jij nou gewoon je menselijke gedaante laten zien dan was er niemand geweest die je een rat had genoemd en dan had ik je al helemaal niet bedreigd. Hoogstwaarschijnlijk. Als je toch van plan bent aan te vallen, dan heb je zo meteen vier magische wezens op je dak dus ik zou je aanraden het rustig aan te doen," zeg Devon, maar ik volgde nadien niet meer. Ik probeerde mezelf weer onder controle te houden. Wat moeilijk was aangezien ik alles al veel te lang had opgekropt.
Ik sloot mijn ogen en liet mezelf op de grond vallen terwijl ik in en uit adem de hele tijd. Dit hielp meestal wel, maar er waren te veel mensen rond me. Het liefst was ik nu naar Dawn gegaan die mijn haar dan geruststellend zou strelen en me vasthoud in de hoop dat ik me kalmeerde, maar die Dawn was er niet meer. Ik kon er niet meer tegen. Ik deed mijn ogen en knarsetandde terwijl ik recht stond.
"Devon legt het plan wel uit.' grom ik tussen mijn kaken die op elkaar geklemd waren voordat ik wegloop. Ik had geen zin in dit meer. Ik wou gewoon iemand zijn nek omwringen en iedereen die me nu irriteerde was het slachtoffer ervan als ik mijn woeden niet kon loslaten. Ik smeed de deur van de kamer hard dicht dat de deur bijna uit zijn scharnieren viel. Ik liep met gebalde vuisten naar buiten het bos in. Het rare was dat ik weer een Dawn geur rook, maar dat negeerde ik en liep zo ver mogelijk het bos in voordat ik me liet gaan. Ik schreeuwde en pakte een tak en brak die voordat ik die tegen een boom had gesmeten waar een barst in verscheen. Zo ging ik even door. Het was een wonder dat ik nog een bom echt helemaal kapot had gekregen. Dan liet ik me op de grond vallen en wrijf met een hand over mijn gezicht waarna ik mijn haar vastpakte en eraan trok terwijl ik mijn ogen sloot. Het was me echt helemaal te veel geworden en als iemand vind dat ik overdrijf konden zij de pot op. Het was godverdomme al moeilijk genoeg om onder de mensen te komen voor mij waardoor ik altijd gespannen was, maar ik liet het niet zien. Dan had je Dawn die Dawn niet is en dat had je de rest nog. Sommige konden echt op mijn zenuwen werken en dat is iets dat je bij een vampier niet doet en bij een incubus ook niet. Ik had altijd de neiging om iemands nek te breken en dan had je die bloed en lust gevoelens ook niet. Het was zo moeilijk om het te kunnen beheersen. Als ik me één keer laat gaan dan was het te laat voor mij. Dan geraak niet meer terug zoals ik nu was. Ik stond al veel te lang op springen en nu eindelijk was de bom ontploft. Een zucht verlaten mijn lippen.
Ik stond op en klopte automatisch mijn kleren af voordat ik terug naar de bungalow beende. Het was dit camp dat me zo laat voelen. Het leek alle gevoelens te verstekken die ik tegen probeer te houden. Waarom was het hier zo speciaal? Wat was hier ooit gebeurt? Nog een zucht verliet mijn lippen terwijl ik de bungalow in liep. Ik liep naar de slaapkamer en deed de deur open zonder echt iets te zien. Ik wist dat mijn gezichtsuitdrukking emotieloos stond, maar dat interesseerde me weinig. Het interesseerde me ook niet dat iemand me misschien zo te keer heeft horen gaan.
Ik doe de deur rustig dicht en ging aan het raam staan en kijk er uit terwijl ik niks zag. "Plan al gehoord?" mompel ik uiteindelijk.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Devon Dorcha

"Oh ja, een vuurspuwende panter naast je. Wie wilt dat nou niet?"
Ik schiet in de lach om de opmerking van Dhelia, puur omdat ze gelijk heeft. Van alle wezens waar ik naast zou willen slapen, is een vuurspuwende panter nog nooit in me opgekomen. Ik ben er ook nog nooit eerder eentje tegen gekomen, maar dat is dan weer bijzaak. Haar opmerking is nog grappiger omdat ik het helemaal niet over het panter-gedaante had maar de kat die zich eerder zo rustig op Claed's borstkas gevleid had. Mijn achting van de shapeshifter is op dit moment niet erg hoog, maar Claed lijkt zijn aanwezigheid te appreciëren en zolang er maar geen muis of ander ongedierte in mijn buurt moet zitten kan ik er niet echt iets tegen in brengen. Katten zijn niet mijn favoriete dieren, maar het is niet zo dat ik ze als een hond achterna zit. Ik ben een Hound, geen huisdier.
Ik negeer even wat Claed zegt omdat de panter net op dat moment ook praat en ik geïnteresseerd ben in wat hij te zeggen heeft.
"Liever verander ik niet terug in mens als je het niet erg vind, want dan zat ik hier naakt."
Er kruipt langzaam maar zeker een grijns op mijn gezicht. Mij niet gelaten, ik ben niet preuts opgevoed. Ik bijt op mijn onderlip in een poging mijn amusement te verdoezelen. Ik ben geen voyeur, en ik kan een mooi lichaam heel goed appreciëren maar wat is een beetje bloot vlees nou? Mensen schamen zich veel te snel.
"Nou, zie je? Hij heeft een goede reden," doet Claed ondertussen zijn zegje.
Ik verstijf als hij dichter tegen me aan komt gekropen en slik moeizaam. Om eerlijk te zijn was ik even vergeten dat hij er lag. Het is al zo lang geleden dat ik iemand in mijn bed gehad heb, letterlijk en figuurlijk en de gedachten aan naakte mensen net doen deze situatie ook geen goed. Tegen de wil van mijn hersenen in, begint mijn lichaam kleine tekenen van reactie te vertonen en terwijl ik mijn benen tegen elkaar klem schuif ik een beetje ongemakkelijk heen en weer. Om mezelf af te leiden, en Poes in menselijke gedaante te kunnen zien, buig ik me over's Claed's hoofd voorover en trek mijn koffer een stukje onder mijn bed vandaan. Ik haal er een hoodie en een jeansbroek uit en gooi die naar de zwarte, immense panter. Vervolgens weet ik net het laken van een van de andere bedden te bereiken en met een stevige ruk heb ik het in mijn hand.
Omdat het gevoel van mijn onderbuik zo dicht bij Claed's hoofd het alleen erger maakt, ondanks de bezigheid van mijn gedachten, ga ik weer rechtop zitten. Ik probeer me te concentreren en na even ingeschat te hebben, gooi ik het laken zo dat het de panter helemaal bedekt. Nu kan hij veranderen onder het laken en de kleren aan trekken voor hij het laken van zich af trekt.
"Daar. Nu hoef je niet bang te zijn dat onze knappe Dhelia je naakt zal zien," grinnik ik. Met een ondeugende fonkeling in mijn ogen kijk ik haar even aan. Ik denk namelijk dat een naakt mannenlichaam ook niks nieuws is voor haar, gezien de kerels ongetwijfeld met bosjes voor haar vallen. Ik trek een knipoog en laat mijn blik dan weer naar de panter glijden terwijl ik met mijn rug tegen de muur achter me leun.
"Heb je ook een naam of zal ik je gewoon Poes blijven noemen?" vraag ik dan.
Pas nu kom ik tot de conclusie dat ik mijn vingers met Claed's haar laat spelen al sinds ik het laken over onze nieuwe vriend geworpen heb. Hoewel iemand's haar aanraken op zich geen kwaad kan, haal ik mijn hand weg en leg ze beiden achter mijn eigen hoofd. Een rilling loopt over mijn hele ruggengraat naar beneden. Ik ben echt niet lekker bezig vandaag.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dhelia Loreley
Ik grinnik schuchter als Devon begint te lachen an haal mijn schouders op, kijk verbaasd als Daniël de kamer uit verdwijnt en haal mijn schouders op.
"Liever verander ik niet terug in mens als je het niet erg vind, want dan zat ik hier naakt." Claed maakt nog een opmerking dat het een goede rede is die hij noemt, maar ik vind het klinkklare onzin en trek mijn wenkbrauw op. Alsof ik nog nooit iemand naakt heb gezien. Ik heb het gevoel dat Daniël dat al weet en hetzelfde geldt voor Devon. Ik heb genoeg subtiele hints gegeven.
Dat zal alleen maar voor problemen gaan zorgen. Toch kijk ik op als Devon naar zijn koffer grijpt en er wat kleren uit. Ik kan nog net onderscheid maken tussen een simpele hoodie. Het ziet er nogal ongemakkelijk uit, waardoor ik eerst nog wil zeggen dat ik heus wel even een deken aan hem had willen geven, maar besluit het hierbij te laten. Hij zoekt het zelf maar uit.
"Daar. Nu hoef je niet bang te zijn dat onze knappe Dhelia je naakt zal zien," Ik kijk hem grijnzend aan en sla mijn armen over elkaar, leun nonchalant tegen de muur aan en bekijk de panter van top tot teen terwijl ik uitdagend op mijn lip bijt, een soort spelletje speel. Ik voel Devon zijn ogen op me branden en de fractie van seconde dat ik hem aankijk, zie ik een speelse twinkeling in zijn ogen waarna hij knipoogt. Ik kijk hem kort glimlachend aan, waarna ik me weer tot de kat richt, de rat, het mormel.
"Je bent heus niet de eerste die ik zal zien hoor." zeg ik overdreven en ben heus niet bang om de waarheid op tafel te gooien hiermee. Ik kan maar beter nu gewoon open boek spelen in plaats van dingen achterhouden. Dat zal alleen maar voor problemen gaan zorgen. "Maar ja, wat jij wilt, liefje. Ik heb je de deur al vaak genoeg gewezen." vervolg ik mijn woorden en krul een lok van mijn donkerblonde haren om mijn vinger heen. Ik zie Daniël de kamer weer binnenlopen en geef hem een kleine verwelkomende knik. Ik zie zijn lippen bewegen, maar hoor de woorden niet die hij zegt en blijf mijn gezicht op de panter richten.
"Show yourself," zeg ik dan ietwat bot en tik ongeduldig met mijn voet op de grond.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.