[RPG] Once Upon A Time | 1 - Speeltopics

Al lang geleden is het laatste woord in de oude sprookjesboeken geschreven en lijkt alles einde algoed, maar dat is iets dat niet helemaal puur op de waarheid gebaseerd is. De Evil Queen lijkt hier namelijk heel andere ideeën in te hebben en gooit een vloek op het hemelse sprookjesbos zodat alleen haar verhaal lang en gelukkig zal zijn. Hierdoor worden alle sprookjesfiguren naar een nieuw, simpel en vooral saai stadje genaamd Clovehill gestuurd waar sprookjes enkel in boeken en losbollige fantasieën bestaan. Geen één van alle geliefde sprookjeskarakters lijkt zich nog maar iets van hun vorige leven af te weten en leven hun leven als gewone burgers in het stadje Clovehill waar de tijd al jaren stil lijkt te staan.
      Toch lijkt niet alles goed te zijn gegaan, want hoewel de Evil Queen een deal gesloten heeft met Rumpelstiltskin en hij de belofte met haar maakte voor rijkdom dat hij alles geheim zou houden, is er nog één iemand die van de vloek af weet en zeker niet van plan is voorgoed in Clovehill te blijven. In de hoop dat dit de vloek kan verbreken, probeert de Mad Hatter de sprookjespersonages weer bij elkaar te laten komen, om zo stukje voor beetje de herinneringen terug te laten komen, maar is dit genoeg en hebben de burgers van Clovehill wel zin om terug te gaan naar hun oude woonplaats?

Om de RPG netjes en overzichtelijk te houden, hieronder de regels:
• Géén oneliners. Ik wil een nette post zin met een minimum van ongeveer zeven à negen regels. Ik ga hier echt consequent in zijn en zal dan ook een waarschuwing geven als hier niet aan wordt voldaan.
• Boven de post zet je de naam van het personage waarin je schrijft en welk sprookjesfiguur hij of zij is, bijvoorbeeld: "Caroline Everson - Belle".
• Een maximum van drie rollen per persoon, deze moet je bij kunnen houden. Als dit niet wordt gedaan, vliegt er gewoon één personage uit.
• Wanneer je out-of-character schrijft, gelieve met haakjes. ( [ {, eigen keus.
• Geen onnodig gespam in het topic, dit kan worden gedaan via PB of gastenboekbericht en blijft alles netjes overzichtelijk voor de anderen.
• Gelieve goed na denken voordat je mee gaat doen aan deze RPG. Ik wil niet dat het na twee topics dood bloedt.
• Als je een gemeen personage maakt, houd hem dan ook gemeen.
• Geen perfecte personages, iedereen heeft zo zijn minpunten.
• Sowieso wil ik niet meteen dat er na één topic al tig relaties zijn. Houd het realistisch alsjeblieft.
• 16+ is gewoon toegestaan.
• En niet buiten sluiten, iedereen is welkom. (:

Sprookjespersonages
- The Evil Queen / Phoebe Grimshaw - Everdeen
- Mad Hatter / Matt Devin - Emrys
- Rumpelstiltskin / Regan Coldburn - Merrow
- Tinker Bell / Charlotte Bell - Everdeen
- Little Red Riding Hood / Vermella Caputxeta - LexLover
- Ariel / Abbygail Jarrett - Assassin
- Snow White / Scarlett Annabeth Snow - Gipsy
- Cinderella / Ashley Samantha Eloise Ventura - Eyes
- Captain Hook / Scott Nolan - Gipsy
- Gwaine / Eoin Cammet - Emrys
- The Beast / Mason Jeremiah Heyvan - Rowboats
- Sleeping Beauty / Isabeau Jolien Aurora Kingsleigh - Rowboats
- Alice / Alicia Green - Eluveitie

Rollen kunnen nog steeds gemaakt worden, inspringen is geen probleem. (: Gewoon hier klikken!
En klik hier voor de story met alle informatie. (:

[ bericht aangepast op 29 dec 2012 - 0:12 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Charlotte Bell
Een rilling gleed erover mijn lichaam heen, normaal zag ik nog wel een enige glimlach op het gezicht van meneer Coldburn staan wanneer ik zijn koffie bracht, maar vandaag was er geen spoortje van dankbaarheid te bekennen, helemaal niets. Nerveus wachtte ik af op wat komen ging en staarde naar de grond, niet wetend waar te kijken. Ik was te laat. Ik stond niet te wachten voor de deur zoals gewoonlijk, had nog geen poetsdoek in mijn handen of de papieren op alfabetische volgorde gelegd. De papieren die ik normaal gezien niet eens in mocht kijken, enkel naar de achternamen en iets in me vertelde dat ik dit ook niet moest doen, wilde ik niet in de problemen komen. Iedereen in Clovehill leek bang te zijn voor meneer Coldburn, de geheimzinnigheid die om hem heen hing, zijn mysterieuze karakter dat hem zo onvoorspelbaar als wat maakte.
"Je bent te laat," Hoorde ik de ijzige stem van Regan klinken. Zachtjes kromp ik ineen, voelde de woede opborrelen. Normaal was ik wel het meisje dat graag haar woorden liet rollen, maar op de één of andere manier hield ik me altijd gedeisd bij deze man, iets in me hield me tegen om niet over de rooie te gaan en deze man eens goed duidelijk te maken dat ik niet te laat was, dat ik verdomme zelfs vijf minuten te vroeg binnen gekomen was en om was gelopen om koffie te halen, dat ik altijd mijn best deed en het wel eens voor kon komen dat ik er niet eerder was als mijn baas, niet exact een halfuur te vroeg was gekomen. Zulk soort dingen konden gebeuren, fouten maken zijn nou eenmaal menselijk.
Toch zij ik niets en verwachtte zelfs dat er meer woorden aan zaten te komen, maar deze kwamen niet, waardoor ik op kon merken dat meneer Coldburn antwoord wou, een rede waarom ik zo achterlijk laat was. Enkel al van de tikkende vingers op het bureaublad maakte me nerveus.
"Ik had me verslapen, sorry, zal niet meer gebeuren." bood ik mijn verontschuldiging en keek hem vanuit mijn ooghoeken aan. Voorzichtig frunnikte ik aan de rits van mijn handtas en ontweek elke mogelijkheid om Regan zijn blik te kunnen kruisen, hield mijn ogen gefocust op het schilderij, een aantal meter van zijn gezicht verwijderd.

[Iemand die een gesprekje met Phoebe wilt?]

[ bericht aangepast op 25 dec 2012 - 23:34 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

(Ik heb Bo en Mason, maar ik ga nu slapen.)

---

help

[Scott zit op zijn bootje en Scarlett is aan het werk in het kapsalon.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

{Misschien dat de burgemeester langs kan komen bij de herberg?}

---

Physics is awesome

(Iedereen wilt de burgemeester op bezoek xd. Mij maakt het niet echt uit, ik kan alleen nog morgenochtend en middag reageren, 's avonds komt mijn nicht en ze is hier tot zaterdag, maar als ze in de douchen zit ofzo kan ik wel nog wat posten. Misschien.

Er maintenant je vais dormir. Bonne nuit!)

---

help

Vermella Caputxeta (Mella) || Little Red Riding Hood
Met een zucht sla ik de dekens van me af. De eerste dag na de zomervakantie, en ik moet weer terug naar school. Gelukkig is het mijn laatste jaar. Ik trek snel een simpele jeans, een hempje en mijn favoriete, rode, sweater uit de kast. Geeuwend loop ik naar de badkamer, en neem een korte, warme douche. Beneden zit mijn moeder al aan de tafel te ontbijten. 'Hier, heb je je brood voor school,' zegt ze met volle mond. Mijn moeder heeft altijd haast 's ochtends. 'Sta eens een keer wat eerder op,' grinnik ik. 'Ja, ja, ja,' mompelt mijn moeder en loopt naar de keuken toe om wat laatste dingen te pakken. Ik ga zitten op één van de stoelen, en pak een bolletje. Ik strooi er een klein beetje hagelslag op, en steek het in mijn mond. 'Mella!' roept mijn moeder vanuit de keuken. 'Ik ga!' Snel slik ik mijn hap eten door. 'Tot vanavond!' roep ik terug en steek nog een hap boterham in mijn mond. Ik voel mezelf al bijna aankomen door alleen deze boterham. Ik zucht, dan ga ik maar lopend naar school. Ik steek het laatste stukje in mijn mond, pak mijn tas en trek de deur achter me dicht. 'Schooldag nummer 1, hopelijk is hij te overleven,' mompel ik als ik richting Clovehill High loop.

[jup, slecht en kort, precies wat ik verwachtte...]

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

Regan Coldburn - Rumpelstiltskin

Ze had zich verslapen... Regan Coldburn tuitte lichtjes zijn lippen toen ze zich excuseerde en eraan toevoegde dat het niet meer zou gebeuren. Ze frunnikte aan de rits van haar handtas en ontweek elke mogelijkheid om hem recht in de ogen aan te kijken. Ze hield haar blik gevestigd op iets dat achter hem hing, waarschijnlijk het peperdure, maar afgrijselijke schilderij dat hij ooit eens op de kop had getikt voor enkele duizenden dollars.
‘Verslapen…’ herhaalde hij, waarna hij met zijn tong een simpel klakgeluidje maakte. Het stemde hem meer dan tevreden dat het kind niet durfde te zeggen dat ze ruim op tijd was. Feitelijk was er niemand, werkelijk niemand in heel Clovehill, die ook maar het tegenoverstelde zou durven beweren.
‘Goed,’ sprak hij toen. ‘Ik hou een deel van je maandloon in en als het nog eens gebeurd, kan je opzoek naar ander werk.’ Hij boog zich iets naar voren en liet een minachtend grijnsje rond zijn mondhoeken plooien. ‘En daar wens ik je alvast veel succes mee, aangezien ik met heel weinig moeite ervoor kan zorgen dat het nog heel lang kan duren voordat je ergens aangenomen wordt.’ Hij rechtte terug zijn rug en zocht Charlotte’s blik op en hield deze rigide vast.
‘Dus inderdaad, het zal niet meer gebeuren.’ Hij plaatste opnieuw de tippen van zijn vingers tegen elkaar en grinnikte kort.
‘Begin maar met schoonmaken.’ Hij knikte dat ze kon vertrekken, maar riep haar alweer terug voordat ze zijn kantoor kon verlaten door te zeggen: ‘En vergeet geen nieuwe koffie te brengen, deze is koud.’
Uiteraard was de koffie bij lange niet afgekoeld, iets dat Charlotte geheid wist, maar het was heel simpel. Wilde meneer Coldburn een nieuwe koffie, dan week alles en kreeg meneer Coldburn nieuwe koffie.

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Ashley Samantha Eloise Ventura ~ Cinderella

Beth is altijd tegen de Burgemeester en meneer Coldburn geweest. Zo lang als ik haar ken, heb ik nog geen een goed woord over die twee gehoord. Maar omdat ze weet dat ik niet zonder haar kan houd ze haar mond. Ik kan haar niet vaak genoeg bedanken voor het feit dat zij mij bij mijn stiefmoeder en stiefzussen heeft weg gehaald. Als wij alleen zijn dan hoop ik echt dat niemand ons kan horen. Dan weet je meteen hoeveel scheldwoorden Beth ongeveer kent. En welke bijnamen ze heeft voor de Burgemeester en meneer Coldburn. Ze noemt ze de heks en meneer Scrooge. En ze vind het werkelijk schandalig hoe meneer Coldburn, Charlotte behandeld. Ik weet zeker dat als Charlotte ooit word ontslagen dat ze de volgende dag kan komen werken in de herberg. Ondertussen sta ik op de trap en ben ik met de spons het raam aan het boenen. Nadat ik dat heb gedaan ga ik er met de trekker over. Het ziet er goed uit, al zeg ik het zelf.

---

Physics is awesome

Charlotte Bell
"Verslapen…" Ik knikte huiverig. Natuurlijk kon ik ook gewoon wel zeggen dat ik prima op tijd was en dat het in feite geen probleem moest zijn dat ik één keertje iets later als gewoonlijk was, maar ik kende Regan als geen ander en wist hoe hij zou reageren. Het was geen man om in discussie mee te gaan. Ik kende slechts één persoon die dat zou durven en die er het lef voor had en dat was momenteel niemand minder dan de burgemeester van Clovehill zelf. De enige persoon in heel Clovehill die het misschien iets meer voor het zeggen had als Regan.
"Goed," sprak hij toen, "ik hou een deel van je maandloon in en als het nog eens gebeurd, kan je opzoek naar ander werk.’ Vol ongeloof staarde ik hem aan. Dit kon ik er absoluut niet bij hebben, niet de helft van mijn maandloon waar ik zo hard voor zwoegde! Ik had nauwelijks al wat centen die ik overhield in de maand, maar dit zou betekenen dat ik echt op een houtje moest gaan bijten.
"Maar -" Ik hield mezelf na deze woorden al stil, wetend dat dit onheil zou voorspellen en ik dan misschien ook werkelijk echt mijn baan zou verliezen dus knikte ik enkel.
"Dus inderdaad, het zal niet meer gebeuren." zei hij slechts, een grijns sierde zijn gezicht toen hij de woorden sprak. Een opkomende woede raasde door mijn lichaam heen, had moeite om mezelf in toon te houden en balde mijn handen tot vuisten. Nadat hij me vertelt had dat ik mijn taak weer kon vervullen door te poetsen, werd ik alweer terug geroepen. De koffie was koud. Een nauwelijks horende grom verliet mijn lippen en greep mijn handtas beet. Die vent wist ook echt niet wat hij wilde, echt waar. Het liefst zou ik gewoon echt stoppen met mijn baan, maar ik wist dondersgoed dat als ik dit zou doen en ontslag zou nemen er heus wel wat geruchten te ronde zouden gaan. Dus draaide ik me nogmaals om, dit keer met een glimlach op mijn gezicht en hoorde het belletje rinkelen, toch reageerde ik er nauwelijks op.
"Hetzelfde als altijd dus?"

Phoebe Grimshaw
Het duurde niet lang voordat ik werkelijk klaar was om de buitenwereld in te stappen, plukte een appel van de boom af nadat ik mijn pittoreske voortuin verliet en stapte mijn dure bmw in. De stad kwam alweer tot leven, hier en daar liepen wat mensen rond. Ik zag dat belabberde kind van Kingsleigh de deuren van haar winkeltje openen, reed voorbij de school en wist dat niemand minder dan Mason nu al papieren zat te schrijven. Het was ongelofelijk dat alle burgers geen flauw idee meer hadden van hun vorige bestaan, tot mijn eigen genoegen. Een glimlach sierde dan ook mijn gezicht toen ik de grote posters door de stad zag hangen voor het aankomende openingsfeest, vanavond.
Tevreden stapte ik uiteindelijk mijn auto uit, recht voor de zaak van de enige persoon op deze wereld die zich nog maar iets herinnerde van Andalasia - Regan Coldburn en ik kwam daar niet zomaar, nee, dat zeker niet. Ik had iets nodig. Mijn hakken klikten over de straat heen toen ik richting de kleine deur liep. Even bleef ik hangen bij de spullen, liet mijn oog vallen op verschillende voorwerpen, zoekend naar wat ik zocht. Ik wist dat hij het goed zou verbergen, ergens in een hoekje waar zelfs Charlotte Bell niet zou komen of het over het hoofd zou zien en dat was niet zomaar.
Ik hoorde van achter de zaak nog wat gemompel, voordat de blondine de zaak uit liep en me met afstand ontweek. Het was wel duidelijk dat zij haar ochtend niet had, dus eenmaal ik zeker wist dat er niemand anders meer was liep ik zonder pardon het kantoor binnen.
"Als we daar niet Rumpel hebben," zei ik spottend en leunde tegen de deurpost aan.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Mijn topics]

---

26 - 02 - '16

[Iemand voor Isabeau of Mason?]

---

help

Alicia Green
"Shit, shit, shit!" gilde ik toen ik wakker werd en naar de wekker keek. Het was laat, ik zou te laat op mijn werk komen! Paniek overviel mij en ik smeet de dekens van mij af. Ik sprong in een keer mijn bed uit en voelde de duizeligheid over me heen komen. Even zitten, even slapen? Dacht het niet! Ik ging even zitten en stond vervolgens iets voorzichtiger op om naar mijn kledingkast te lopen. Daar pakte een simpel zwart shirt uit en een nette spijkerbroek. Ik trok het aan en bekeek mezelf in de spiegel. Ik zag eruit als een verloren trol in een net zwart shirt en een nette spijkerbroek. Mijn make-up miste en mijn haar was een enorme warboel. Ik besloot dat ik maar eens een kam moest pakken en spullen om mijn haar mee te doen. Ik besloot het te stijlen met een stijltang en het mooi glimmend te maken met haarspray. Vervolgens kamde ik de delen die nog niet helemaal netjes waren. Daarna deed ik mijn make-up. Dat was vaak een simpel zwart lijntje onder het oog, niet al te opvallend, maar wel dat het mijn ogen een kleine boost gaf zodat ze nog meer straalden. Ik deed wat mascara op en een klein beetje oogschaduw. Daarna was mijn ochtendritueel klaar. Nu moest ik nog ontbijten. Dat was ook een ritueel op zich aangezien ik niet zo'n groter eter was en het barre moeilijk is om s'ochends een broodje te eten als slechte eter zijnde. Na mijn ontbijt te hebben gegeten, ging ik op weg naar mijn werk met mijn scooter. Daar kwam ik lichtelijk gehaast binnen.
"Hey, sorry dat ik zo laat ben" zei ik half buiten adem.

---

26 - 02 - '16

Scarlett Annabeth Snow / Snow White

"Hey, sorry dat ik zo laat ben" Hoorde ik de stem van Alicia buitenadem zeggen.
Ik glimlachte hoofdschuddend terwijl ik de klant waar ik mee bezig was afwerkte voordat ik me naar haar richtte.
"Geen zorgen, ik was ook te laat." Zei ik en nam het geld van de klant aan. "Had mijn bus gemist."
Tammy plantte haar handen in haar heupen en keek van Alicia naar mij en terug waarna ze dramatisch haar hoofd schudde.
"En jullie moeten mijn zaak bloeiende houden?" Vroeg ze in een poging om streng te klinken, hoewel ze er eigenlijk niets van meende.
"Zoiets ja," Grinnikte ik terwijl ik nog toekeek hoe mijn klant vrolijk de deur uitging.
Tammy was eigenlijk allesbehalve streng, ze was rechtvaardig en wist wanneer ze op haar strepen moest staan.
Je kon haar vergelijken met een soort moederfiguur, iemand waar je een gevoel van veiligheid bij had, iemand die voor je opkwam.
Om eerlijk te zijn, was ik blij dat ze mijn bazin was, ze was tevens ook een erg goede vriendin waar ik altijd bij terecht kon.
Onbewust vroeg ik me af hoe het zou zijn als ik een andere bazin had gehad, iemand die knorrig, arrogant en egoïstisch was.
Het tegenovergestelde van Tammy dus, ik had zo'n vermoeden dat ik er dan ook niet langer meer zou werken.
Waarschijnlijk zou ik teveel ruzie maken en uiteindelijk ontslagen worden, maar wat moest ik dan doen?
Normaal gezien zou ik nog studeren, maar ik had het geld niet en ik kon ook bij niemand terecht aangezien mijn beide ouders dood zijn.
Maar ik kwam er wel doorheen, als het echt nodig was, had ik mijn bijbaantje nog als zangeres.
Waar ik gelukkig niet erg veel beroep op moest doen aangezien ik het absoluut niet graag deed vanwege de dronken mensen die altijd zo handtastelijk werden.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.