[RPG] Nightschool | 91 - Speeltopics

Cimmeria Academy is een bijzondere school.
Het is in de eerste plaats een internaat met uitmuntende leerkrachten.
Er is niets vreemd aan... alhoewel.
Er schuilen duistere krachten in de school. Demonen terroriseren de boel, in hun mensengedaante, en manipuleren de andere leerlingen en leerkrachten. De enige die nog weerstand kunnen bieden waren mensen met krachten : Heksen en tovenaars.
Maar het kon zo niet langer duren...
Het heeft dan ook niet lang geduurd tot er andere wezens kwamen... engelen om de Demonen te verjagen.

Mensen:
Jongens:
Timothy Rhine - 5HELLEY
Drew Nicolas Hamelton - LostMagic
Xavier Jonathan Devinson -5HELLEY
Meisjes:
Alexi Jaylin Parker - LostMagic
Sky Leslie Whitefield - jaimyhoi
Amare Catherine Eastwood - Carmenta
Braxlin Rose Evermore - Huaso
Aurora Chloé Gwendoll - DreamWishes
Riley Jade Brooke - LostMagic
Livia Moore - jaimyhoi
Harper Brianna Lovely - 5HELLEY
Hayden Fitch - jaimyhoi[q]

Engelen:
Jongens:
Daniël Emilio Scagotti -[q] MadEyeMoody
Nathan Alexander Scagotti - MadEyeMoody
Joshua Devine - LostMagic
Jonathan Fields - jaimyhoi
Matt Donovan - jaimyhoi
Meisjes:
Elena blabla - 5HELLEY
Cat Valentine - MadEyeMoody

Demonen:
Jongens:
Axton Crawford - Huaso
Chad Caro Berwyk - Huaso
Jake Alexander Sadler - LostMagic
Bradley MacGregor - MadEyeMoody
Damon Salvator - MadEyeMoody
Nick Garcia - MadEyeMoody
Ray McBenneth - Carmenta
Meisjes:
Leslie Day - jaimyhoi
Luna Day - jaimyhoi
Cathy Ameliah Evans - Aragog
Vanessa Elenore Woods - 5HELLEY
Rosali Chévonez - Carmenta
Alison Alex Diamont - MadEyeMoody
Jessica Fitch - Jaimyhoi

Heksen / Tovenaars:
Jongens:
Ryan Vilian Parker - MadEyeMoody
François Bouchard - 5HELLEY
Aiden Noel Kahln - Carmenta
Adam Nicohlas Kahln - Carmenta
Meisjes:
Sarah Katerina Dillens - LostMagic
Lila True Michaëls - 5HELLEY
Iris Charlotte Michaëls - 5HELLEY

Leerkrachten:
Samuel Jonas Gaisford |Engels| - LostMagic
Michael Scofield |Muziek| - MadEyeMoody
Erwin Sikowitz - Engel - |Toneel/drama| - 5HELLEY

[ bericht aangepast op 15 dec 2012 - 10:04 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Chad
Ik zocht steun bij de muur achter me. Mijn klamme handen vielen nog meer op door de koude badkamertegels. Tranen liepen over mijn wangen. Wanhopig hief ik mijn hoofd op. Het leek of ik door het plafond heen probeerde te staren. Alsof ik dacht daar hulp te zien. Een lieve glimlach. Een warm gebaar door mijn onbekende ouders... Maar daarboven was niets. Buiten het koude, witte gesteente.
Snikken lieten mijn lichaam schokken. Langzaam zakte ik neer op mijn knieën.
Nee! Stop! Eerst moest iets anders gebeuren.
Ik ging met moeite wat rechter zitten en liet een pen en papier verschijnen.

Luna,
Met jou heb ik de beste dagen van mijn leven beleefd. Jij hebt de zon in mijn bestaan gebracht. Zonder jou was dit al veel vroeger gebeurd...
Het is moeilijk, maar ik heb dingen meegemaakt... Ik heb heel wat meegemaakt. Al op jonge leeftijd een paar eeuwen terug werd ik wees. Ik had niemand meer en werd naar een abdij gebracht. Daar zou ik tussen de paters opgevoed worden.
Ook daar verloor ik mijn vertrouwen in de mensheid. De paters, de vertegenwoordigers van god nota bene,... ze-...
Dit is moeilijk om zomaar te zeggen, Luna, ik hou dit al mijn hele leven verborgen.
Maar... Die langrokken konden niet met hun gore poten van de kinderen afblijven...
Het was iets verschrikkelijks, ik wil je zelfs niet opzadelen met de details. Ik zit hier al eeuwen mee... Ik heb het nooit gedeeld, ik ben er nooit overheen gegroeid.
Iedere nacht word ik nog schreeuwend wakker door de nachtmerries. Sinds jou is het schreeuwen verminderd, maar de nachtmerries zijn er nog steeds.
En het doet allemaal zoveel pijn. Al eeuwen. Een pijn die maar niet weg gaat. Ik kan het niet meer. Zelfs ademhalen is een marteling geworden. Het lijkt of mijn vechtlust uit me gezogen is. Mijn leven is zwart geworden. Zelfs jij... zelfs de zon in eigen persoon... kan niet tot die duistere plekken in mijn geheugen gaan en ze laten verdwijnen. Alsof ik gedoemd ben er eeuwig aan vast te zitten.
Ik voel me als een gekooide vogel, een geketende leeuw, een opgebrande ster,... Niets lijkt nu goed genoeg om uit te drukken hoe ik me voel. Ik wil vliegen, vrij zijn, maar mijn handen zijn gebonden.
Ik ben geblinddoekt en gekneveld. Mijn vechtlust is gebroken. Ik voel me al dood... al voor ik het gedaan heb. Al voor ik me, eindelijk, van het leven heb beroofd.
Neem het alsjeblieft niet persoonlijk op, Luna. Jij kan er niets aan doen. Ik hou werkelijk van je. Ik weet gewoon niet waarom, maar mijn kracht is weg. Dapper ben ik nooit geweest, maar nu... nu ben ik onaanzienlijk laag gezonken.
Ik hou van je. Nooit zal ik je vergeten. Waar ik ook heen ga...
Ik besef me dat ik mijn ouders of jou nooit zal terugzien. Iemand die zo laf is als ik verdient het niet naar een betere plaats te gaan. Toch hoop ik, al is het van een kilometer afstand, jou te kunnen zien. Waar ik ook heen ga...
Je bent altijd in mijn hart Luna, en ik in het jouwe. Ik hou van je en blijf dat doen, zelfs na de dood.
Vaarwel mijn schat, mijn wereld...
vaarwel...

Sommige letters waren uitgelopen door mijn tranen. Ik legde de brief naast me neer en begon weer te huilen. Ik liet de tranen over mijn wangen stromen. Nog even en dat zou nooit meer kunnen...

---

“To live will be an awfully big adventure.”

LostMagic schreef:
(...)

Alexi
Ik slikte alles door en kruip dan weer naar boven. Ik ga naast hem liggen en kijk naar het plafond. 'Wat wil je nog doen in je leven?' vraag ik hem zachtjes 'Om echt gelukkig te zijn?' Ik kijk hem even glimlachend aan.

Axton
Ik opende mijn ogen en keek haar verrast aan. Maar ik dacht wel serieus na over haar vraag.
"Trouwen met jou. Mijn kinderen zien opgroeien en er een goede band mee hebben. Kleinkinderen krijgen... Mijn leven verder nog leven met jou en mijn lieve familie." glimlachte ik.
"Jij?"

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alexi
'Ik ben al gelukkig op dit moment.' glimlach ik en kus hem zachtjes. 'Maar dat gene wat jij net zegt zal daar ook mee te maken hebben. Ik ben nu al gelukkig aangezien ik 2 schatjes van kinderen heb en het allerliefst, beste, perfectste vriendje ooit heb, die ik trots mijn verloofde kan noemen.' ik glimlach. Zijn dromen zijn eigenlijk opbouwsels op de mijne. Hij denkt al wat verder. Maar toch blijft die stomme droom elke nacht terugkeren die eigenlijk het tegendeel zegt van wat hij verteld maar dat zeg ik hem niet. Ik kus hem zachtjes om te verdoezelen dat ik even in gedachten was.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Axton
Ik glimlachte en drukte mijn lippen zachtjes op de hare.
"Ik hou van je." zei ik zacht. Ik sloeg mijn armen om haar heen en trok haar wat dichter tegen me aan. "Ontzettend veel."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alexi
'Ik ook van jouw.' zeg ik zachtjes en leg mijn hoofd op zijn borstkas. Ik luister naar zijn hart en zucht zachtjes. 'Er is een reden dat ik maar gebeld heb naar je toen het te laat was.' zeg ik zachtjes doelend op de ontvoering. Ik kon al vanaf het begin gebeld hebben maar was bang... niet alleen om mijn leven maar ook om het zijne. 'Ik was bang.' zeg ik zachtjes. 'Bang dat hij jou zou vermoorden, dan mij en dan de kindjes.' zeg ik zachtjes en de tranen komen weer in mijn ogen.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Axton
"Sst." ik wreef over haar haren en drukte een kusje op haar slaap. "Ik snap het. Ik zou meteen hetzelfde gedaan hebben."
Ik wiegde haar zachtjes heen en weer.
"Maar het is voorbij nu. We zijn allemaal veilig. Alles is voorbij." suste ik zachtjes.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alexi
Ik word weer rustiger. 'Ga je morgen mee naar het ziekenhuis? Ik weet niet wat ik moet doen of zeggen tegen Vans, ik ben nooit goed geweest in troosten.' zeg ik zachtjes en kijk hem aan. 'De kindjes kunnen mee?'

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Axton
"Ok, ze zullen vast niet lastig doen." glimlachte ik.
"En ik kan mijn best doen... Zelf ben ik nu ook niet bepaald goed in troosten."
Ik streelde nog steeds zachtjes over haar haren.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Braxlin
Ik bleef even glimlachend zitten, maar sprong toen op. Ik nam zijn hand vast, om hem overeind te trekken en grijnsde.
"Laten we iets leuks gaan doen."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alexi
Ik moet ondanks toch zachtjes lachen. 'Je kan mij wel troosten anders, waarom zou je het bij haar niet kunnen? Ik zeg altijd iets verkeerd.'
Ik leg mijn handen op zijn borstkas en luister zo verder naar zijn hart.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Joshua
'En wat wil je dan doen? Ik heb geen ideen?' grinnik ik en kijk haar aan. Ik leg mijn armen terug om haar heupen.
Ik druk een kus op haar lippen. 'Iewl' hoor ik Tommie roepen en zie hem vlug wegrennen.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Interesse?

---

kindness is never a burden.

Vanessa Elenore Woods
Vans' stem was schor toen ze antwoordde. "Je was dood." fluisterde ze zacht en hees. Ze liep naar hem toe en keek toen even achterom. Als de dokters stemmen zouden horen en Sam levend zouden vinden was het gedaan met haar. "Ik heb je bloed gegeven, maar wees stil." Vanessa schuifelde dichterbij en plaatste haar vinger op haar lippen. "Ik haal je hieruit," vervolgde ze. "Ze zal geen pijn meer lijden."

---

kindness is never a burden.

Samuel
Ik bijt hard op mijn lip om niet te schreeuwen. Ik moet stil zijn van Vans. 'Het spijt me zo.' kan ik nog fluisteren en knijp mijn ogen dicht en bijt hard op mijn wang om de pijn tegen te gaan. Ik proef mijn bloed maar dat maakt nu niets uit. 'Ik hou van je.' fluister ik en het word zwart voor mijn ogen. Ik blijf even bewusteloos maar de pijn blijft en ik kan er niets aandoen.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Vanessa Elenore Woods
Vanessa glimlachte toen hij de woorden uitsprak. "Ik ook van jou," fluisterde ze en drukte haar lippen kort op de zijne voor ze een plan ging bedenken. Het raam! Vanessa liep in de richting van het raam en duwde er hard tegen. Gelukkig wilde het open. Vanessa stak haar hoofd naar buiten. Het was een hele afstand, maar het was buiten erg donker dus niemand zou het zien mocht Vanessa haar vleugels uitklappen. Ze waagde het erop en trok haar jasje uit. De stof van haar shirtje scheurde Vanessa open aan de achterkant en liet haar vleugels eruit glijden. Ze waren stram en stijf door het vele verborgen zitten maar glansden nog even mooi als altijd. Vanessa schoof haar armen onder Samuels rug en tilde hem op waarna ze zijn jas en portefeuille nam en het raam uitsprong.
Vanessa landde netjes op haar voeten vlak naast haar auto en legde Samuel neer op de achterbank. Haar vleugels vouwden weer in en Vans scheurde de parking af. Onderweg droeg ze haar auto op Alexi te bellen en toen Alexi opnam beet Vans op haar lip en zei,"Ik heb Samuel ontvoert uit het ziekenhuis. Hij is een demon."

---

kindness is never a burden.