• 1729, de gouden eeuw van de piraten loopt ten einde en het word moeilijker. De zwaar beladen schepen vormen niet meer zo’n makkelijke prooi als daarvoor, dus zoeken deze piraten een nieuwe en makkelijkere manier om hun prooi alsnog buit te maken. De bemanning van The Ophelia merkt ook dat alles slechter gaat. Het eens zo mooie schip dobbert al een tijdje haveloos rond op de woeste zee, terwijl haar bemanning uitgedund is door verschillende gevechten. Het lot is ze gunstig gezind als ze plotseling op het kleine, maar magische eilandje ‘Lighthouse Cove’ stuiten.
    Het eilandje is maar klein, de wateren om het eiland levensgevaarlijk. Dat is één van de redenen waarom niemand het eiland bezoekt. De trouwe vuurtorenwachter, die al generaties lang door dezelfde mannen word vervuld, loodst alle schepen netjes om het eiland. Het eiland is maar dunbevolkt, met een enkel dorpje dicht bij de vuurtoren en het strand. Voor de rest bestaat het eiland vooral uit een magisch, tropisch bos.
    De komst van de piraten word door sommige als een kleine verademing beschouwt, een afleiding van het dagelijkse leven. De piraten zuipen veel, maken gebruik van alle wat ze tegen komen en lokken de schepen in de val door de vuurtoren te saboteren. Uiteraard is niet iedereen hier blij mee, zoals een deel van de kleine bevolking en natuurlijk de trouwe vuurtorenwachter, die buiten het zicht van de piraten probeert om de schepen veilig weg te krijgen.


    Regels:
    - Lange posts van 200-300 woorden is echt een minimum. Dat houd in dat je minstens 10 of meer regels schrijft, een kort hoofdstuk eigenlijk. Dit houd dus niet in dat je om de regel of om de twee regels een enter doet.
    - Je schrijft in de ik-vorm, met de naam van je personage boven je post.
    - Geen onnodig gequote! Daarvan rekken de pagina’s uit en je hoeft echt niet een reactie te quoten als hij op de vorige pagina staat of als je een reactie op iemand schrijft, al is het al even geleden. Je neemt trouwens zelf maar even de moeite om een reactie terug te zoeken als je dat nodig hebt.
    - Niet off-topic gaan! Je bespreekt dingen maar in iemands gastenboek of via een privé bericht. Kleine dingetjes mogen uiteraard wel.
    - Geen Mary Sues, niemand houd ervan om met perfecte personages te spelen of mensen die zich overal uit weten te redden.
    - 16+ en al het bijbehorende is toegestaan.
    - Maximaal 3 rollen.
    - Geen mensen die al snel stoppen, denk daar goed over na voor je jezelf aanmeld. Meld het wel als je afwezig bent of wel wilt stoppen.

    Piraten:
    - Nicholas Elijah Hawkins Hidan - kapitein
    - Alice Gwyn Barwick Assassin - rechterhand
    - Bernadette Mary-Ann Raydel Permission
    - Peyton Locke Neiva
    - Noël Sam Thomson Frodo

    Eilandbewoners:
    - Ezra Gilbert Jenkins Assassin
    - Milan Montgomery Gasai
    - Aurélie Gabrielle du Aquitaine Neiva
    - Milena Cassia Jenkins Hidan
    - Hassu Kins Wiarda

    Rollentopic
    Een kleine map van het eiland.
    Bij het dorpje moet je je zoiets voorstellen.

    Het begin:
    Het is vroeg in de ochtend, de dageraad breekt pas net aan waardoor het nog redelijk donker is. De eilandbewoners doen gewoon hun ding, terwijl de piraten hun plan om de vuurtoren over te nemen helemaal klaar gemaakt hebben. De piraat Peyton Locke heeft de vuurtoren al verkend en verslag uit gebracht bij de kapitein om het plan compleet te maken. Nu hebben ze het schip veilig achter wat rotsen gelegd om vervolgens de vuurtoren over te gaan nemen. De piraten gaan ook naar het dorp en kunnen zelf kiezen of ze zich daar huisvesten of op de boot blijven.


    Your make-up is terrible

    (yeah)


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    > Mijn topics.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    [Nog even één vraag, voordat ik ga schrijven. Het is goed als ik schrijf dat de piraten bij elkaar zijn gekomen op het strand, weten ze überhaupt dat er een dorpje is? Anders kan ik ze op onderzoek uitsturen, you know.]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    -Topicosss, ik reageer pas als ik bij mamsie ben en zo.. dus rond 8 uur..-


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Tortura schreef:
    [Nog even één vraag, voordat ik ga schrijven. Het is goed als ik schrijf dat de piraten bij elkaar zijn gekomen op het strand, weten ze überhaupt dat er een dorpje is? Anders kan ik ze op onderzoek uitsturen, you know.]


    Dat is goed ja. Peyton heeft gemeld dat er ergens een dorpje was, maar is er niet geweest.


    Your make-up is terrible

    (Olé, hij is er!

    Oh, en wat een prachtige map Nikki ;D)

    [ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 17:50 ]


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    [Ik moest ff eten. Ik ben er nu weer.]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    (Ik reageer na jouw post Maia (; eerst even kijken wat de kapitein doet en mijn rol nog eens doorlezen)


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Hahahaha, bedankt Bes. 8D Vet professioneel, vind je niet?


    Your make-up is terrible

    Je ziet dat je echt je best hebt gedaan.. goed werk! :'D


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Captain Nicholas Elijah Hawkins.
    De donkere lucht zijn we al tegemoet gegaan, waardoor je kunt merken dat het heel vroeg in de ochtend is. Precies goed om het schip aan te leggen en op onderzoek uit te gaan in het dorpje, terwijl ik sommige al, op het strand aan gekomen, beval om naar de vuurtoren te gaan.
          Peyton Locke heeft de vuurtoren al verkend en goed verslag bij mij uit gebracht, waardoor ik hem een knikje gaf voor goed werk. Echte beloningen of dit goed laten zien deed ik niet, dat zat niet in mijn aard.
          Wel liep ik met grote, maar ook best sierlijke houding, wat verder het strand op, waarna ik me omdraaide naar de bemanning. Hoewel het een piratenbemanning was en ik de kapitein, moest ik toch nog altijd opletten of er geen muiterij zou ontstaan. Je weet maar nooit, daarvoor zijn we piraten. Het zou fout zijn als ik, zeker als kapitein, geen wantrouwen had jegens hun.
          ‘Thomson, Locke,’ noemde ik hun achternamen op met een bevelende, duidelijke stem. Mijn ogen op hen gericht. ‘Ga het dorp verkennen en kom terug met resultaten.’ Mijn blik ging hierna net zo ijzig naar Alice Barwick, mijn rechterhand. Ze had al meerdere keren goed werk geleverd, waardoor ik haar soms een van de weinige dankbare blikken in mijn ogen gaf.
          ‘Barwick, ga met hen mee zodat ze het niet verpesten. De rest gaat naar de vuurtoren. Over een uur spreken we hier af.’ Eindigde ik mijn bevel, terwijl ik ze allemaal stuk voor stuk oppervlakkig aankeek.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Milena Cassia Jenkins, ‘Mila.’
    ‘Mila, kom terug!’ Lachend rende ik weg van de vrouw waar ik gewoonlijk mee moest helpen met het eten voorraad, zoals bessen etc. Ik schudde mijn hoofd, terwijl ik kort naar achter keek en de vrouw met het pikzwarte haar mij boos na zag kijken.
          ‘Misschien later!’ Riep ik zangerig terug, maar precies op het moment dat ik nog harder ging rennen en voor me wilde kijken, botste ik hard tegen iemand aan. Ik viel op de grond samen met de persoon en toen ik zag dat het mijn broer was, grinnikte ik groots. ‘Kijk dan uit, slimmerd,’ zei ik met een engelachtige stem, stond snel op toen ik merkte dat de vrouw weer in beweging was en keek nog één keer naar Ezra. ‘Je moet even mijn taak overnemen, broertje lief!’
          Met deze woorden rende ik alweer weg van het dorp en sprintte tussen de bomen door. Ik had geen zin om mijn taak te doen. Saai bessen en ander eten zoek was niet voor mij klaar gelegd, net zoals ander vrouwenwerk. Laat dat maar iemand anders opknappen. Arme Ezra, hij heeft nog wat met mij als zusje te beleven. Ik hoorde haar nog wel vaag roepen over dat ik alweer wegrende van mijn verantwoordelijkheden. Niet dat ik er naar luisterde, dat schreeuwde ze me nu elke keer achterna.
          Niet veel later kwam ik bij een open plek en keek rond, klom vervolgens in een hoge boom om over het dorp en alles uit te kijken. Het uitzicht was echt mooi. Ik wilde gewoonweg plezier hebben en vrij zijn, dat lukt niet als er mensen zijn die mij vasthouden in dat dorp. Mannen hoeven al helemaal niet bij mij aan te komen. Soms was ik dan ook blij dat Ezra nogal kritisch was over hen, dan hoefde ik mij er geen zorgen over te maken.

    [ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 18:16 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Pirate Noël Sam Thomson

    Met een kleine sprong beland ik op het zachte zand en geniet even van het korte moment waarop het land onder me niet beweegt. Als je een lange tijd op zee zit, geraak je gewend aan het constante geschommel en de onstabiliteit die de nieuwere piraten vloert. Als je dan terug op het land aan komt, weet je terug hoe het is om je zeker te voelen bij elke stap die je zet.
    Ik laat mijn blik rond me dwalen terwijl ik wacht tot de anderen eindelijk af het schip zijn. De zee botst wild tegen de kliffen en recht voor ons zie ik een vuurtoren staan, die al doorzocht is geweest door Locke. Ik grom even. Dat had ik liever willen doen.
    ‘Thomson, Locke,' meteen draai ik me om en zie dat de ogen van de kapitein op me rusten. ‘Ga het dorp verkennen en kom terug met resultaten.’ Ik knik en wil direct gehoorzamen, als ik hem nog iets hoor zeggen. ‘Barwick, ga met hen mee zodat ze het niet verpesten. De rest gaat naar de vuurtoren. Over een uur spreken we hier af.’ Natuurlijk, mevrouw bemoeial moet weer mee.
    Met een uitdrukkingloos gezicht loop ik richting de kliffen, op een redelijk snel tempo. Als ik geluk heb, zijn de meeste dorpelingen nog niet op met dit vroege uur. Ik haat grote groepen en nieuwsgierige blikken. Of nog erger; de blikken vol afgunst als ze zien hoe we eruit zien. Vuil, gehard, wantrouwig.


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Alice Gwyn Barwick

    Wat ongeduldig en met een iets verveelde blik in mijn ogen, hoewel ik op het moment alles behalve verveeld ben, sta ik op het strand te wachten en werp ik mijn blik op de kapiteit, Nicholas Hawkins. De hakken van mijn zwarte, iets te grote schoenen duw ik in het rulle zand. Hij loopt iets verder en draait zich dan op, terwijl ik op dezelfde plek wacht. Ik weet dat hij niet zomaar verder zal lopen en ons instructies zal geven, hoewel ik het zonder ook wel af kan.
    "Thomson, Locke." begint hij op een bevelende toon, maar een duidelijk stem en zijn ogen staan op hen gericht. "Ga het dorp verkennen en kom terug met resultaten." is de instructie. Hierna gaat zijn blik naar die van mij en ik probeer niet zo verveeld te kijken. "Barwick, ga met hen mee zodat ze het niet verpesten. De rest gaat naar de vuurtoren. Over een uur spreken we hier af." eindigt hij zijn bevel, terwijl hij iedereen stuk voor stuk oppervlakkig aankijkt.
    Ik knik kort en draai mezelf dan naar de twee heren om. Nou, heren zijn het niet echt te noemen eigenlijk. Ik werp ze beide een dodelijke, waarschuwende blik toe, hopend dat ze niets anders doen dan welke instructies zijn gegeven. "Alleen verkennen. Doe later maar waar jullie zin in hebben." sis ik ze toe, voordat ik ze log sjokkend over het zand verder ga in de richting van waar volgens Locke dat dorp moest zijn.
    Ik verwacht er echter niet teveel van. Het is een klein, onbekend eiland en zeker geen populaire aanleg plaats. De meeste schepen mijden dit eiland en varen er alleen langs, wat het een prima prooi maakt voor het bedachte plan. Hierdoor zullen er ook wel niet veel bewoners zijn en zal het dorp niet veel waardevols te bieden hebben. Ik verwacht dat we aan een uur meer dan genoeg zullen hebben voor deze oppervlakte. In de verte zie ik al kleine lichtpuntjes verschijnen.
    Ergens zie ik er wel tegenop om zolang aan wal te blijven en niet in het vrije water rond te varen. Het bind je zo aan een enkele plek. Maar aan de andere kant heeft het zijn voordelen en we zijn al zolang op zee geweest dat dit misschien wel nodig is. Nu kunnen we de nodige voorraden in slaan, ons van vers voedsel voorzien en meer drank. Eveneens kunnen er reparaties worden uitgevoerd die lastig zijn op de open zee.


    Your make-up is terrible

    Aurélie Gabrielle du Aquitaine
    Ik glimlach geforceerd naar de vrouw in wiens huis ik nu verblijf als ze vraagt of ik zeker weet dat ik in mijn eentje naar buiten ga. Ze is wel aardig, maar zo bemoeizuchtig. Gelukkig ziet ze er nog redelijk beschaafd uit, wat ik lang niet van alle mensen hier kan zeggen. Sommige kijken me aan alsof ze nog nooit eerder iemand met blond haar hebben gezien. De jongen die me vond, toen ik hier op het strand was aangespoeld, vind ik ook maar apart. Ik had nooit met mijn vader moeten instemmen toen hij besloot me weg te sturen.
    Voordat de vrouw nog iets kan zeggen loop ik snel weg. Daar ben ik hopelijk tot vanavond vanaf.
    Het is gelukkig nog niet zo druk in het dorpje, dan hoef ik tenminste ook met niemand van die neanderthalers te praten. Ik heb er trouwens wel geluk mee dat ze hier Engels spreken, een taal die ik goed beheers, hoewel mijn Franse accent wel duidelijk te horen is.
    Mijn blik laat ik over de huizen heen glijden, ik snap niet dat mensen tevreden kunnen zijn met daar in te wonen. Goed, ik doe het nu zelf ook, maar dat is alleen omdat ik anders buiten zou moeten slapen, en met al dat ongedierte hier doe ik dat liever niet. Bij de gedachte aan die vieze ratten loopt er een lichte rilling over mijn rug. Bah. Ik moet echter wel toegeven dat er in Frankrijk ook wel van dit soort huizen zijn, hoewel die er naar mijn mening wel wat schoner uit zien.


    [Reactie met Peyton komt zo.]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered