[RPG] - Let the games begin! ~ 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 jan 2013 - 17:28 ]

"Well, well. Look who we've got here!"

Drie vrouwen, samen in één kamer. Op het eerste gezicht leek het gezelschap heel erg normaal, totdat je hun aparte tatoeages over hun hele lichaam zag. Hun ogen waren allemaal gefixeerd op een enorme kaart die over de grond was uitgestald. De ogen van de oudste heks, Ara, flitsten teleurgesteld over de kaart. Voordat de andere twee haar tranen konden zien, zorgde ze ervoor dat ze haar hoofd afwendde en diep zuchtte.
      'Is dat nou onze dank? Na al die jaren en ze gaan zo met Moeder Aarde om? Schandalig!' Cri smeet haar stoel omver en keek de andere twee vrouwen woedend aan. 'Als ik het zou mogen zeggen, had ik die walgelijke mensen allang naar de Andere Wereld gesmeten, naar de diepste krochten van de hel!'
      'Bedaar, Cri. Het zijn mensen. Ze hebben nog niet de wijsheid die ze straks in de Andere Wereld zullen opdoen. We moeten ge-' Cri hief haar hand voordat Ara haar zin af kon maken. Haar ogen spuwden letterlijk vuur en zo ook haar lichaam. Ergens op Aarde zou nu een vulkaanuitbarsting plaatsvinden en niet zo'n kleine ook, als het aan Cri lag.
      'Ik heb er genoeg van, Ara. Tira, zeg jij ook eens wat! Dat gedroom van jou hangt me echt de keel uit. Luister, ik geloof best dat er nog goede mensen zijn, maar laten we die andere mensen alsjeblieft naar een andere plek sturen. Een plek waar ze geen nare capriolen uit kunnen halen en gewoon omgaan met een planeet zoals dat een goed persoon betaamt.' De brunette ging weer zitten en zuchtte diep. Tira, de jongste van de drie heksen, keek zoals gewoonlijk dromerig voor zich uit. Ara keek bedenkelijk en trok haar voorhoofd in een frons. Ze dacht diep na over het idee van haar jongere zus. Het was een gestoord plan, maar hoe zouden ze anders de mensheid tegen moeten houden?
      'Goed dan,' zuchtte Ara. 'We geven ze een ultimatum.' Cri wilde haar al onderbreken, maar dit keer keek Ara haar scherp aan. 'Als ze aan het einde van het Heksenjaar, in juli dus, niet ingrijpende beslissingen hebben genomen, zullen we ervoor zorgen dat de slechte mens naar een andere plek wordt vervoerd. Een plek die jij, Cri, mag uitzoeken. Tira, ben jij het er ook mee eens?'
      Het meisje opende haar ogen en glimlachte naar haar zus. 'Natuurlijk zus, ik geloof dat je gelijk hebt. Moeder Aarde is diep ongelukkig, dat heeft ze me zonet verteld.' In plaats van haar uit te lachen, keek Ara haar zusje bemoedigend aan.
      'Dank je wel, lieverd. Goed dan Cri, zoek jij maar alvast een plek voor ze uit.' De brunette kraaide van plezier en verdween meteen in een wervelwind. Ara keek zorgelijk naar de kaart, waar alle rotte plekken van de Aarde werden geprojecteerd. De Aarde zou weldra niet meer bestaan, als ze nu niet ingrepen... Maar wat voor consequenties had dat voor de rest van de mensheid?

"Well, well. Look who we've got here!"

[Mijn topic's en ik zal zo een post fabriceren.
Hoe en waar moet de RPG beginnen?]

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 15:16 ]

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Yay! Eindelijk is de RPG begonnen!]

"Well, well. Look who we've got here!"

[> Mijn topics.]

†

{Mijn topics }

I will keep watch.

[Abo]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

|| Mijn topics. Laat maar 'n plaats/datum/tijd weten en ik schrijf direct 'n stukje ! ;] ||

•

[Hoe bedoel je Shooter? Je kunt gewoon beginnen met het schrijven van een stukje. (: We gaan gewoon met de kalender mee!]

"Well, well. Look who we've got here!"

Barnabas schreef:
[Hoe bedoel je Shooter? Je kunt gewoon beginnen met het schrijven van een stukje. (: We gaan gewoon met de kalender mee!]

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Aislinn schreef:
(...)
[Ik doel er vooral op; meestal krijgen we een soort van introductie waar het verhaal begint en hoe iedereen bijvoorbeeld bij elkaar komt, i dunno - waar je ongeveer kan starten. Haha]

"Well, well. Look who we've got here!"

[Heeft iemand nog tips voor mij? :') Ik wil het graag weten als ik iets faliekant mis doe. ]

"Well, well. Look who we've got here!"

Diana Rose Beckett

Met grote ogen stond ik te kijken naar de mooie kerk aan de overkant van de straat terwijl ik met een kleine zucht mijn handen op het bankje legde.
Mijn ogen dwaalden dromerig over de kleine raampjes die in de torens gevestigd waren en over de klokkentoren.
Ik vroeg me af waarom het voor ons aartsengelen vrijwel onmogelijk was om zulke prachtige gebouwen te betreden, terwijl we er niemand kwaad mee zouden doen.
Hoe je het ook zou draaien of keren, het was een raadsel dat misschien nooit opgelost zou raken.
Een tweede kleine zucht verliet mijn mond terwijl ik mijn ogen neersloeg en met een enigszins lusteloze houding mijn handen in mijn schoot vouwde.
Het was het eerste jaar dat ik hier vertoefde, het eerste jaar dat ik alleen de wereld rondging in een poging mijn ouders te vinden.
Maar tot nu toe had ik nog steeds geen succes, waardoor de moed me steeds dieper de schoenen in zonk.
Een gevoel van eenzaamheid kroop langzaam mijn hart binnen, waardoor ik mezelf heel even slecht voelde.
Toch wilde ik niet dat zoiets me klein zou krijgen dus stond ik met opgeheven hoofd op van het houten bankje waar ik nu al uren op zat en glimlachte even toen ik de zon op mijn gezicht voelde branden.
Ik was een aartsengel en wat er ook zou gebeuren, ik zou me sterk houden voor mijn ouders.
Met die gedachte, wilde ik wegwandelen en de kerk laten voor wat het was.
Maar wat ik niet had gezien, was dat mijn voet bleef haken achter de poot van het bankje en ik met een luide gil op de grond smakte.
Nog voordat mijn gezicht de harde straatstenen zou raken, kon ik mijn handen nog plaatsten en keek ik geschrokken naar de grond die zich op 5 centimeter van mijn gezicht bevond.
Mijn ademhaling was erg onregelmatig aangezien ik niet had verwacht zo'n val te maken.
Snel krabbelde ik onhandig recht en klopte gegeneerd het vuil wat van me af terwijl ik rondkeek of iemand het gezien zou hebben.
Wanneer dat het geval was, voelde ik hoe het bloed naar mijn wangen steeg en ik rood aanliep van schaamte.
Mijn handen waren een beetje geschaafd door de harde val, maar dat was het minst van mijn zorgen aangezien dat wel weer zou genezen.


[Zoiets?]

[ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 22:24 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

|| Ik heb even m'n post aangepast, zie hieronder in 'n nieuwe reactie. ||

[ bericht aangepast op 4 dec 2012 - 8:53 ]

•

Ara
Het was stil in de kerk, op een paar toeristen na die met kleine fototoestellen de beelden bewonderden. Ik was niet bepaald een fan van kerken, toch was de rust die ik hier vond op de een of andere manier geruststellend. De ketting om mijn nek liet me weten dat er dicht in de buurt een speciaal kind van Moeder Aarde rondwandelde, door even blauw op te lichten. Er ontstond een grimas op mijn gezicht. Aartsengelen.
Zij waren de personen die het dichtst bij de Scheppers stonden, maar door hun domme fouten waren ze hun vleugels kwijt en waren ze gedoemd om voor eeuwig rond te dwalen. Lang geleden werd een taak van de Scheppers aan ons, ik, Cri en Tira, overgedragen wegens goed gedrag. Persoonlijk contact bestond niet met de Scheppers, ze waren namelijk niet gebonden aan één uiterlijk. Toch, als je je er goed op concentreerde, kon je soms de aanwezigheid van een pure ziel voelen. De mensheid was echter te gehaast om zich op de echt belangrijke dingen te focussen.

Na een tijdje nagedacht te hebben, stak ik een kaarsje aan. Zo normaal en menselijk mogelijk natuurlijk, anders hadden de poppen aan het dansen. Het was moeilijk om me menselijk te gedragen, ook al was ik al tientallen jaren in totaal op de Aarde geweest. Even keek ik om me heen, om te veronderstellen dat de toeristen op een veilige afstand waren. Snel schoot ik uit mijn slippers, om contact te leggen met Moeder Aarde. Diep ademde ik in, om vervolgens langzaam de lucht te laten ontsnappen. Meteen schoot ik in een trance, waar de hele wereld leek te draaien en vooral de kleuren overheersten. Helaas werd ik uit mijn trance getrokken toen een toerist joelde dat er buiten echt Italiaans ijs verkocht werd. Geërgerd draaide ik me om, maar al snel liet ik de ergernis wegvloeien. Het waren nu eenmaal mensen, die raakten over hele eenvoudige dingen enthousiast.

Ik trok mijn slippers weer aan en liep naar buiten, waar ik meteen tegen een blond meisje opbotste.
      'Sorry, dat was niet mijn bedoeling! Gaat het?' vroeg ik bezorgd. Toen ik echter de ketting om haar nek zag, wist ik dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Aartsengelen genazen snel.

"Well, well. Look who we've got here!"

Cri
Zachtjes floot ik tussen mijn tanden toen ik de ravage zag in de Rocky Mountains. Ook al waren er geen actieve vulkanen in de buurt, toch kon ik ervoor zorgen dat er overal ter wereld een vulkaanuitbarsting kon plaatsvinden. Grote slierten lava stroomden langs de ravijnen en verdwenen uiteindelijk in de rivieren, waar het water zeer snel verdampte.
      'Oeps, niet helemaal de bedoeling. Of misschien toch wel.' Ik hees mezelf overeind aan een uitstekende rots en klom gemakkelijk op de top van een kleine berg. Ergens in de verte stonden een aantal huisjes aan de voet van een aantal andere bergen, die ik zo kon bekijken.
Opeens rook ik een aparte hondengeur, die maar bestemd kon zijn van één ras: weerwolven. Ik was altijd al huiverig geweest voor de helhonden in het Schepperspaleis, maar deze wezens konden alsnog vele dingen doen die geen enkele helhond ooit zou durven uitvoeren.
      Zo snel als het licht verdween ik uit de bergen, zodat ik eenmaal thuis eindelijk de hondengeur van mijn mensenlichaam kon afwassen. Eenmaal terug zag ik dat Tira ook eindelijk het huis had verlaten en waarschijnlijk nog meer zweverig gedoe kon uitspoken met Moeder Aarde. Ze waren allebei zwak, door zich zo in te laten met de mensheid. Ook al waren we de beschermers, alsnog ging ik niet met de bewoners knuffelen. Daar hadden ze hun honden wel voor...

"Well, well. Look who we've got here!"