[RPG topic 1] The Hunger Games - Speeltopics

District 1 - Luxeartikelen:

Mentor: Carlos Viache (JillStyles)
Stylist: Arlana McGreen (AgentP)

Tributen:
- Aiden Samuel Dream (HurtedHeart)
- Eden Leona Greyfield (Reeves)

District 2 - Wapens:

Mentor: Spencer Moore (BlueHope)
Stylist: Silene Hathaway (MaraCroft)

Tributen:
- Taylor Drew Dempsey (LilLiar)
- Rose Knive Sapphire (MissNoek)

District 3 - Technologie:

Mentor: Dianna Frozen Austin (HallowsEve)
Stylist: Ivy du Jour (KarensBabes)

Tributen:
- Austin Jack Mayer (AgentP)
- Alassy Nexton (Snowhite)

District 4 - Visvangst:

Mentor: Cecilia "Adder" Diane Edgecombe (Brennan)
Stylist: Neleora 'Nele' Delaya Synder (Enucleato)

Tributen:
- Ethan Twan Flash (MissNoek)
- Tenneseé Jones (Snowhite)

District 5 - Medisch onderzoek:

Mentor:
Stylist: Theobur Ninne Flencior (Overexposed)

Tributen:
- Paul Mesan (JillStyles)
- Physera Damyri Rosetti (Casuality)

District 6 - DNA manipulaties & mutaties:

Mentor:
Stylist: Theobur Ninne Flencior (Overexposed)

Tributen:
- Percival Orwell (BlueHope)
- Jacklyn "Jacky" Dagmar Martens (wolffire)

District 7 - Hout:

Mentor: Charlie Davis (HurtedHeart)
Stylist: Virgo Rheagar Fleme (HallowsEve)

Tributen:
- Relian Wingfeather (MaraCroft)
- Daira Jane Jones (JillStyles)

District 8 - Textiel:

Mentor: Peyroux "Roux" Trevis (KarensBabes)
Stylist: Jessamine Dahlia Keaver (Overexposed)

Tributen:
- Kane Ringwest (MaraCroft)
- Jill Angel Scars (AgentP)

District 9 - Graan:

Mentor: Jackson Seath Howards (Overexposed)
Stylist: Jessamine Dahlia Keaver (Overexposed)

Tributen:
- Joey Anderson (KarensBabes)
-

District 10 - Vee:

Mentor: Peter Axel Butcher (BlueHope)
Stylist: Egon William Fleme (HallowsEve)

Tributen:
- Flinn Ivean Murray (Overexposed)
- Indaiyh Macyah Seymour (Casuality)

District 11 - Landbouw:

Mentor: Conor Nichel Freamen (Overexposed)
Stylist: Angelique Noori (AfricanxGirl)

Tributen:
- Kyle Owen Bryce (Enucleato)
- Alyssa Joanne Foster (Brennan)

District 12 - Steenkool:

Mentor: Grey Mason (wolffire)
Stylist: Verena Mikayla Fleme (HallowsEve)

Tributen:
- Munro Kelvin Reid (BlueHope)
- Hope Dawn Moon (MissNoek)

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 21:12 ]

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Adder - Mentor district 4
'HAAI! IK BEN NELE! KEN JE ME NOG WURGSLANG! IK ZIT IN HET ZELFDE DISTRICT ALS JIJ! BEN JE BLIJ? HET WEER IS MOOI HE?! Oepsies, sorry Tijger. Haha, wat is mijn kat toch een schatje he? Waar hebben jullie het eigenlijk over? Mag ik mee praten? Hebben jullie het over jurken? Ik hou ook van jurken! Wurgslang, mag ik een jurk voor je ontwerpen? Wat is het toch een mooie dag!'
Een paar seconden lang staarde ik haar simpelweg aan met een blik die kon doden maar dat helaas niet deed, daarna haalde ik diep adem en begon te praten. 'Ik heb nog nooit van Nele gehoord. Mijn naam is Adder en adders zijn geen wurgslangen, maar gifslangen. Verander mijn naam nog eens en ik laat je kennis maken met mijn eigen vergif. Ik ben alles behalve blij dat jij de styliste van vier bent, want je hebt me in de afgelopen anderhalve minuut al genoeg geïrriteerd om ervoor te zorgen dat ik een gigantische pesthekel aan je hebt. Ik haat zonneschijn. Je kat is lelijk, net als je haar. Je lijkt wel een vuurtoren met een slagaderlijke bloeding. We hebben het niet over jurken en nee, je mag geen jurk voor me ontwerpen. Ten eerste omdat ik nooit of te nimmer een jurk aan zal trekken en ten tweede, als ik zo naar dat shirt van je kijk, zal ik sowieso nooit of te nimmer iets aantrekken dat jij hebt ontworpen.'
Ik had nu al de pest aan dit mens. Stel je voor dat zij mijn kleding zou moeten ontwerpen! Dan ging ik nog liever naakt. Het zou leuk zijn om naakt te gaan, dan werd ik vast ontslagen en kon een andere idioot elk jaar naar het Capitool om stomme dingen te doen. Stom Capitool.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

[Adder is zo fucking aardig en charmant.]

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Kyle Owen Bryce, D11
'Hey man, wat is er? Ik ben Austin trouens,' zegt een jongen plotseling en mijn hoofd komt met een ruk omhoog. Een jongen zit plotseling naast me. Hij ziet er nogal matcho uit en met grote ogen staar ik hem aan. Hij plukt aan zijn nagels en kijkt me dan aan.
'Sorry,' stotter ik, 'Ik ben verdrietig, doe me geen pijn!' Ik kijk de Austin bang aan, hij ziet er echt uit als een of andere beroeps, en mijn hart gaat als een razende te keer. Ook ziet hij er ouder uit dan ik, sneller en sterker. En hij is niet de eenigste die er zo uit ziet. Deze hele trainings hal zit vol jongens en meisjes die ik veel beter uit zien dan ik. Ik zal nooit kunnen winnen... Nog steeds kijk ik de jongen bang aan.


Neleora Delaya Synder. (Nele). Stylist D4.
'Ik heb nog nooit van Nele gehoord. Mijn naam is Adder en adders zijn geen wurgslangen, maar gifslangen. Verander mijn naam nog eens en ik laat je kennis maken met mijn eigen vergif. Ik ben alles behalve blij dat jij de styliste van vier bent, want je hebt me in de afgelopen anderhalve minuut al genoeg geïrriteerd om ervoor te zorgen dat ik een gigantische pesthekel aan je hebt. Ik haat zonneschijn. Je kat is lelijk, net als je haar. Je lijkt wel een vuurtoren met een slagaderlijke bloeding. We hebben het niet over jurken en nee, je mag geen jurk voor me ontwerpen. Ten eerste omdat ik nooit of te nimmer een jurk aan zal trekken en ten tweede, als ik zo naar dat shirt van je kijk, zal ik sowieso nooit of te nimmer iets aantrekken dat jij hebt ontworpen.' Even kijk ik haar bang aan van die hele vloed worden, maar dat duurt maar kort, al snel komt mijn dwase grote glimlach terug. Lachend kijk ik haar aan.
'Heb jij echt vergif in je? En heet je echt Adder? Hoe heette je ouders? Adder klinkt zo... giftig. A, daarom heb je ook vergif in je! Bijt me alsjeblieft niet, ik moet nog een paar jurken ontwerpen voor mijn tributen. Wil je er echt geen? Ik kan er een met Slangenprint ontwerpen, ik weet zeker dat het je geweldig zal staan. Groen of geel? Of wil je liever Roze? Roze, lijkt mij! Je lijkt me wel een type voor roze! Zal geweldig bij je mooie zwarte haar staan! Mijn haar heb ik rood geschildert zodra ik uit huis mocht, wanneer ben jij zo boos geworden? Komt dat door je jeugt? Vind je het weer echt niet mooi? Ik vind het heerlijk! Ik wordt dan niet snel bruin, maar toch, het blijft een heerlijk gevoel als de zonnestralen over mijn huid vallen. Jij zou ook eens in de zon moeten gaan zitten, een beetje kleur is goed voor je! Tijger is geen kat, hij is een kater! Echt, dat zei de verkoper toen ik Tijger kocht, hij is zo lief! Wil je hem eens aaien? Dat mag hoor, zolang je hem maar niet bijt, ik ben nu echt bang dat je echt giftig bent, ZEG ME DAT JE DAT NIET BENT! Alsjeblie-ieft? Jurken zijn mooi, ik vind ze leuk, vooral het ontwerpen! Ik heb er ooit eens een gemaakt die op een kat leek, toen ik hem paste leek ik net op Tijger! Wil je hem eens zien? Ik weet zeker dat we goede vriendinnen worden als je eens thee en koekjes bij me zou komen eten en drinken! Kom je nu al langs? Ik zou het heel leuk vinden, heel heel heel leuk! Toe?' Bij die laatste worden kijk ik haar knipperend met mijn lange wenkbrauwen aan met een grote glimlach en ligt hijgend door al dat gepraat. Ik hoop dat ze me aardig vind.

[ bericht aangepast op 10 nov 2012 - 21:43 ]

"Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

Prentiss schreef:
[Adder is zo fucking aardig en charmant.]

"Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

[Ik hou van Adder en Neleora ]

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Prentiss schreef:
Adder - Mentor D4
'Hoi! Lekker gezellig aan het kletsen? Wat een mooie dag!' Ik kreunde hardop bij het horen van de stem. Veel te vrolijk, Capitoolaccent... ge-wel-dig, nog meer stylisten was echt wat ik nodig had. Het rode haar van onze nieuwe gesprekspartner trok meteen mijn aandacht. Het eerste woord dat in me opkwam was 'lelijk,' en hetzelfde gold voor haar overdreven make-up en vooral voor haar kat. Wat een lelijk beest! Ik hield sowieso niet echt van dieren - wel van slangen, natuurlijk - maar katten konden nog best mooi zijn. Dit exemplaar leek echter nog het meest op een gigantische, dikke haarbal met een chagrijnig gezicht. Wacht even. Was zij niet de styliste van mijn district? Oh help, volgens mij wel. Ik had me in de afgelopen zes jaar mentorwerk zo min mogelijk met de stylist van district vier bemoeid, dus ik had het niet echt onthouden.
Het geblaas van de lelijke kat verstoorde mijn gedachten en geërgerd omdat ik de draad nu kwijt was, blies ik terug. Het klonk heel echt, al zei ik het zelf, maar dat kwam omdat ik sinds ik op mezelf woonde had geoefend op mijn geblaas en gegrom. Ik moest dieren toch op een of andere manier laten weten dat ik ze niet mocht.
'Eerlijk gezegd ben ik mijn tributen volledig kwijt en had ik dus niets beters te doen. Plotseling begonnen allerlei mensen tegen me te praten. En trouwens, Verena, ik was niet echt van plan je aan je sokken op te hangen. Dan pakken ze mijn vergiffen af.'

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

Adder - Mentor district 4
Met open mond luisterde ik naar de stormvloed aan woorden die uit haar mond stroomde. Toen ze eindelijk klaar was, kostte het me een paar seconden van verbijsterd knipperen voor ik kon reageren.
‘Heb jij een mentaal probleem of zo?’ vroeg ik, langzaam, zodat ze het zou moeten kunnen volgen als ze inderdaad psychisch niet helemaal in orde was.
‘Punt één. Ik heb geen echt vergif in mij, wel in mijn kamer. Ik brouw giffen als ik me verveel. Het Capitool laat het toe, ik weet niet zeker of dat is omdat ze weten dat ze anders een andere mentor moeten zoeken of omdat ze bang voor me zijn.
Punt twee. Ik zei dat ik je kat lelijk vond. Dan wil ik hem dus niet aaien. Het is een rotbeest en ik haat het nu al. Mogelijk vergiftig ik hem als je niet kijkt. Katers zijn katten. Kater is een specificatie en onnodig.
Punt drie. Als je een jurk voor me maakt, maak ik er een strop van en knoop ik je hoogstpersoonlijk op.
Punt vier. Ik haat je haar en je kledingstijl en ik vind dat je eruit ziet alsof je hoofd ongesteld is. Je karakter is ook vreselijk. Haten je ouders je? Ik kan me niet voorstellen dat ze je niet haten.
En tot slot, ik haat thee en ik kom niet bij je langs, want ik vind je een vervelend wicht.’
Volgens mij had ik de afgelopen maanden niet zoveel woorden in één keer gebruikt. Het was vrij irritant eigenlijk, alles dertig keer uitleggen, maar oké. Verena had ook iets over sokken gemompeld, wat mijn aandacht terugtrok naar de sokken, maar het domme kind tegenover me was gewoon té afleidend. Verena was leuker dan zij, aangezien ze ook niet echt fan van haar woonplaats leek, maar ze bleef styliste en ze had BLAUW haar. Ik had echt de pest aan haarverf, ook al stond het haar best leuk.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Neleora Delaya Synder. (Nele). Stylist D4.
Mijn gezicht betrekt steeds meer. Punt één en mijn gezicht wordt een zachte lieve glimlach in plaats van een gelukkige grijns. Punt twee en mijn lieve glimlach krimt. Punt drie ik kijk normaal. Maar vooral punt vier raakt me. Haten je ouders je? Haten je ouders je? Haten je ouders je? echoot er door mijn hoofd. Ik voel hoe ik in een duik en hoor niet eens de laatste zinnen die... die... Hoe heette ze ook al weer? Slang? Wurgslang? Oh jee, het was iets met gif...
Niet belangrijk. Verdrietig kijk ik omlaag. Mijn ouders.

Het is nog vrij vroeg en ik steek mijn hoofd om de deur van de eetkamer, mijn ogen zoeken mijn vader en gelukkig vinden ze hem niet. Opgelucht veeg ik mijn rode haar uit mijn gezicht en ik loop de woonkamer binnen. De meubelen zijn knal groen met grote roze vlekken die bloemen moeten voorstellen. Als ik de baas in dit huis was zou ik het heel anders in richten, iets meer rood en iets meer oranje.
'Nele,' zegt een kirrende stem achter me en ik schrik op. Ik voel bijna hoe mijn haar rechtovereind gaat staan en mijn ogen groter van angst. Bang draai ik me om. Mijn vader, dus hij was toch thuis!
'Hoe gaat het? Ben je weer stiekem bezig? Ja, ik zie het aan je. Dat moet afgeleerd worden.' Vol afgunst zie ik hoe hij een grote honkbalknuppel te voorschijn haalt. Langzaam begin ik naar achteren te lopen...

Ik schud een paar ik snel met mijn hoofd om die gedachten kwijt te raken. En dan verschijnt de glimlach weer langzaam op mijn gezicht. Ik loop die ene meter die mij en Wurgslang scheid half zodat ik nu bijna tegen haar aan sta. En ik sla mijn armen om haar heen.
'Sorry dat je zo over me denkt, ik zal proberen aardiger te zijn? Wil je me vertellen wat ik verkeerd doe? Ik wil er graag voor je zijn, ik heb het gevoel dat ik iets voor je moet betekenen, wat kan ik voor je doen? Wil je echt Tijger niet aaien? Ik weet zeker dat hij een kater is en niet een kat, de aardige meneer van de dierenwinkel zei het zelf! Echt waar! Echt waar! En volgens mij heeft hij daar meer verstand van dan jij, denk je ook niet? Wil je echt geen thee? Tijger moet nu ongeveer ook weer op mijn kamer zijn, dus dan kan je hem aaien, dat is toch leuk? Heb jij nooit een huisdier gehad? En waarom hou je je vergiffen in je kamer? Dat is toch niet goed voor je admossfeer? Dat is echt heel slecht voor je, straks krijg je een enge ziekte! En wat moet ik dan? Dan zitten mijn tribuutjes zonder mentor, dat mag niet hoor!' Bij deze woorden kijk ik haar streng aan.
'Beloof dat je niet dood zal gaan!' Ik geef haar nog een laatste knuffel en dan draai ik me om en begin de trap af te lopen.
'Kom je nog? Ik heb je net thee en koekjes beloofd! Ik hou me aan mijn beloften dus je kan maar beter mee gaan, ik wil niets breken. Trouwens, je kan best aardig zijn, dat weet ik zeker!' Ik lachend draai ik mijn hoofd om haar aan tekijken.

"Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

Adder - Mentor district 4
Plotseling werd ik half gewurgd door de hyperactieve tampon. Verstijfd en verbijsterd bleef ik staan, nog niet helemaal in staat de gebeurtenis te bevatten. Wat is er gebeurd met het ongelukkige gezicht, de depressieve blik rond punt vier? Dat was zoveel prettiger. Tegen de tijd dat ik genoeg van de schrik bekomen was om haar weg te duwen, liet ze al los, vrolijk kwebbelend over thee en koekjes en die kutkat van haar. Ergens in mijn achterhoofd werd er een hendel overgehaald, van verbaal geweld naar fysieke pijn. Ik volgde haar de trap af, haalde haar in, plaatste mijn handen tegen haar rug en zette kracht. Het kostte me geen enkele moeite om het rode wichtje om te duwen, maar het kostte haar wél moeite om op te houden met rollen. Ze kwam onderaan de trap, een meter of drie verderop, tot stilstand. Volgens mij had ze geen ernstig letsel opgelopen, maar het moest toch pijn doen. Even bewoog ik niet, toen begon ik hardop te schateren.
'Mijn dag is weer goed,' bracht ik uit, tussen het lachen door.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Silene Hathaway, Styliste D2

Dit is het eerste jaar dat ik mag werken als styliste. Ik heb dus nog nooit met tributen of überhaupt met de Hunger Games te maken gehad, dus ik ben benieuwd. De liftdeuren gaan open en in stap de gang in. Ik zie mensen op de trap staan en loop erheen. Aan sommige haarkleuren te zien zijn het stylisten. Een vrouw - of meisje - met fel rood haar loopt een stukje de trap af terwijl ze nog druk aan het praten is. Thee? Koekjes? Lekker. Ik zie dat een andere vrouw met zwart haar erg geïrriteerd naar de roodharige staat te kijken en het lijkt erop dat de roodharige moet maken dat ze wegkomt. Ik vraag me af of ik me wel in dit gesprek moet mengen en sta zo onderaan de trap te kijken.

De ergens enge vrouw liep de trap af, zette haar handen op de roodharige haar rug en duwde haar zo de trap af. Ik schrok en deed een stap opzij. Wat is dat nou? Je moet zo iemand toch opvangen? Niet automatisch aan de kant stappen! De enge vrouw lacht en de roodharige begint te huilen. Ik kijk nog met grote ogen heen en weer van de enge naar de roodharige.

[ bericht aangepast op 10 nov 2012 - 22:56 ]

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Neleora Delaya Synder. (Nele). Stylist D4.
Ik hoor tevrede aan hoe Wurgslang me achtervolgd de trap af. Ik wist het! Zie je wel? Koekjes en thee en een kat om te aaien, dat is de sleutel tot vriendschap.
Plotseling voel ik hoe handen tegen mijn rug worden geplaatst, en hoe ik naar voren wordt geduuwd. Verschrikt slaak ik een gilletjes en kijk verbaast met grote ogen om, maar het is al te laat. Onder het rollen en de pijn zie ik hoe Wurgslang me tevrede aanstaart. De trap treden prikken gemeen in mijn rug en ik voel hoe tranen in mijn ogen komen. Bij de landing van een rol die me door de lucht laat suizen hoor ik hoe iets kraakt, gelijk aan pijn van mijn linkerbeen. Nogmaals slaak ik een kreet, deze is echter harder.
Dan is het eindelijk voorbij en lig ik op de grond. Ik voel hoe warme tranen over mijn wangen glijden en pas na een minuut begin ik overeind te komen en kan ik weer zien. Ik kijk omhoog en zie dat ik ongeveer 3 meter naar beneden ben gestuiterd. En op de traptrede waar ik vanaf ben geduuwd staat Wurgslang, ze lacht enorm hard en kijkt voor het eerst dat ik met haar heb gepraat echt blij en gelukkig. Ik probeer nog maals te gaan zitten, maar mijn linkerbeen beschrijft een enge hoek en ik heb te veel pijn. Zachtjes begin ik te huilen en ik til een hand op om die tranen onmiddelijk weer weg te vegen. Na een paar minuten kijk ik weer omhoog naar Wurgslang en komen er een paar woorden over mijn lippen, zachtjes gefluisterd.
'Wurgslang, wil je me overeind helpen? Ik denk dat ik mijn linkerbeen heb gebroken?' Bij deze woorden kijk ik haar sipjes aan met een grote pruillip en gaat er een enorme pijn door alle blauwe plekken die ik nu heb opgelopen.

"Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

[Maracroft, Adder is een Mentor, C':]

"Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

[Oh oeps, en dubbele dubbelpost, ik pas alles even aan]

Silene Hathaway knielt bij Neleora neer en vraagt 'gaat het?'

[*probeert andere posts bij te houden* ]

[ bericht aangepast op 10 nov 2012 - 23:28 ]

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Adder - Mentor district 4
'Wurgslang, wil je me overeind helpen? Ik denk dat ik mijn linkerbeen heb gebroken?' vroeg ze na een tijdje met een pruillip. Ik keek haar even aan, trok één wenkbrauw op en schudde toen mijn hoofd.
'Ik had het misschien nog gedaan als je me geen wurgslang had genoemd, maar nu denk ik eigenlijk dat ik je lekker in je sop laat gaarkoken. Dan word ik tenminste niet meer uitgenodigd voor thee en koekjes en een rotkat.' Mijn lippen krulden zich om tot een brede grijns, die iets verflauwde toen een ander meisje zich ermee bemoeide.
'Gaat het?' vroeg ze.
'Laat haar nou liggen!' klaagde ik. 'Ze gaat heus niet dood, hoor, zelfs al is haar been echt gebroken. Ze is maar een paar meter gevallen.' Ze zou het gaan verpesten, ik wist het zeker. Nu gingen ze haar helpen en kreeg ik weer klachten. Mijn vergif! Ze hadden gezegd dat ze mijn spullen zouden afpakken als ik nog een keer iemand ernstig letsel bijbracht - er was vorig jaar een incident met een bijzonder vervelende begeleider die dit jaar vervanging nodig had - dus ik moest ze gaan verstoppen. Waarschijnlijk konden ze toch niet zoeken. Ik kon ze in de ventilatieschacht schuiven, of ik verstopte ze bij mijn tributen... Ja, dat kwam wel goed. Nadat ik had besloten dat ik me geen zorgen hoefde te maken, ging ik op mijn gemak op een traptrede zitten en bestudeerde het schouwspel beneden mij.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Silene Hathaway, Styliste D2

'Laat haar nou liggen!' riep de enge vrouw. 'Ze gaat heus niet dood hoor, zelfs al is haar been echt gebroken. Ze is maar een paar meter gevallen.' Ze zag er geïrriteerd en ergens... Bezorgd? uit. Haar gezicht leek te ontspannen en ze ging op een traptree zitten. Ik voelde me als een dier achter glas, bekeken, en ik bedacht snel wat ik zou doen. Ik zou de gemene vrouw maar laten en de roodharige moest geholpen worden, welke reden de enge ook had voor dit alles. Daarna zou ik wel verder zien. 'Weet je zelf iemand die je kan helpen? Iemand waarbij je je op je gemak voelt? Iemand die hier iets van weet? Iemand in de buurt?' Ik vroeg een beetje veel achter elkaar. 'Wacht, eerst dit, kan je staan?'

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.