• Regels:
    - Typ alleen wat je eigen speler zegt(dus niet: Toen ik vroeg hoe het ging, zei ze: 'Goed.'), behalve als het de Doctor is. Want de Doctor is van niemand, en toch van iedereen. Je mag, net zoals alle anderen, bepalen wat hij zegt, maar niet in "Doctor POV" schrijven.
    - Als je een tijd weg bent even melden a.u.b.
    - 16+ mag (maar het liefst niet, als je het doet, geen enorme porno).
    - Max. 3 personages per persoon
    - Geen gevloek en gescheld (Ships of flut mag wel, of: Ik vloekte.)
    - Graag met leestekens schrijven.
    - Minimaal 3 regels per bericht. (geld alleen voor de RPG!)
    - Probeer het liefst 1 keer per dag te posten (max. 2 dagen, maar ik ben er niet zo streng op).
    - Ooc tussen () of []
    - Zet de naam van het personage boven het stuk wat je gaat typen, dan is het duidelijk vanuit wie dat word gezegd.
    - Andere personages niet vermoorden! Behalve als diegene daar toestemming voor heeft gegeven.
    - De Companions komen allemaal uit verschillende tijden. Je kan dus niet uit dezelfde tijd komen als iemand anders.
    - Je kan van elke soort zijn, maar dan vriendelijk. Dus je bent bijvoorbeeld een vriendelijke Dalek (maar onthoudt; "The Only Good Dalek, is a Death Dalek" ) .
    - Je mag een bestaan persoon kiezen. Mag van Doctor Who en/of Torchwood zijn.
    - Relaties mogen.


    Meiden:
    ~ Manyetha "Tweety" - Sylvesti
    ~ Elizabeth Victoria Silent - Ianto

    Jongens:
    ~ Jack Harkness - Ianto (bestaand personage)

    [ bericht aangepast op 22 dec 2012 - 23:28 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    // Sorry dat ik niet reageerde, ik had geen melding gekregen dat je weer had gereageerd... \\

    Jack
    Ik beende door de verlaten gangen. Nog tweehonderd meter. Tweety zou vast al een vermoeden hebben, maar ik moest haar toch eens vertellen over Ianto en ik. Nog honderd meter. Zou ze het wel accepteren? Zo niet, dan had ze pech. Nog tien meter. Toen ik in voor de deur stond haalde ik diep adem. Het was nu of nooit. "Tweet? Ben je klaar?" Mijn stem klonk onvast. Zelf was ik er niet echt klaar voor, maar het moest.

    // Zou je het goed vinden als ik er nog een karakter (niet bestaand) bij maak? \\

    [ bericht aangepast op 3 dec 2012 - 17:39 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    \\neuj hoor\\

    Tweety
    Ik liep in een redelijk hoog tempo achter hem aan om hem bij te houden. Wat was hier in hemels naam aan de hand? Ik botste tegen hem op toen hij plots stopte. Ik herpakte mijzelf en keek hem aan. Zijn stem klonk vreemd nu hij zo onvast was. "Vast wel... maar waarvoor eigenlijk?" Ik was nu nog maar een kop kleiner in plaats van twee. Nu ging aankijken dus al een stuk makkelijker.


    Bowties were never Cooler

    // Ik zal vandaag nog het karakter neerzetten (op het Rollentopic). Ze komt er later gewoon bij, op een geschikt moment. Ok? \\

    Jack
    "Volgens mij had ik dat al gezegd." Ik staarde naar de deur. "We moeten gewoon om de hoek kijken ik, Jack, moet ons zien staan." Dat klonk echt zo verwarrend. En dat vond ik zelf al, dus hoe zou het voor haar moeten klinken? Ik vond het erg moeilijk. Ik was iedereen in die kamer kwijtgeraakt, dus ik moest mezelf tegenhouden, om niet hun te waarschuwen, of zo iets. Met veel moeite deed ik de deur open. Niet omdat de deur zwaar was, maar omdat ik het eigenlijk niet wou.

    [ bericht aangepast op 4 dec 2012 - 10:43 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    (sure)


    Bowties were never Cooler

    Tweety
    Ik snapte echt niet wat hij zei. Ik legde dus maar een hand op zijn schouder en duwde die zachtjes zodat hij naar me toe draaide. "Jack, je weet dat dat niet kan. Scheuren in het tijd-ruimtecontinüum zijn namelijk lastig te fixen en ik heb er nou niet zo'n zin in om dat weer te doen." Het was me al eens te vaak gebeurt dat door stomme acties in zulke grote paradoxen had gecreeert dat alles begon te scheuren. Niet iets waar ik trots op was. Ook iets wat ik tegenwoordig probeerde te voorkomen.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    "Tweety als we dit niet doen, kunnen we de toekomst veranderen!" viel ik uit. "Ik heb ons tweeën hier in de deuropening zien staan. Dus als wij daar niet gaan staan, kunnen we echt de toekomst veranderen." Ik had vervreemd over Ianto's schouder gekeken toen ik mezelf had gezien. Maar besefte toen dat het niet uitmaakte en negeerde de mensen die in de deur stonden. Als ik hun niet gezien had, was ik misschien eerder opgehouden met dansen. Dat zou gevolgen hebben voor de toekomst. Voor hetzelfde geld zou ik hier opeens niet meer staan, en Tweety nooit ontmoet hebben. "We moeten het doen." Ik keek haar diep in de ogen, zodat ze zag dat ik dit niet deed om hun weer te zien, maar om ons heden te beschermen.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik keek hem aan als een onschuldig kind die door haar vader op haar plek werd gezet voor iets wat ze niet had gedaan. "Oh... Okey, Jack." stotterde ik. Ik pakte zijn hand en de rand van het raam vast en keek er toen overheen naar de scene in de zaal. Jack danste met de jongen van daarnet, die nu wel opgegroeit was, de gasten leken doodmoe, maar de bruid en bruidegom leken dolgelukkig, wat hoorde op een trouwerij. Alles leek goed. We waren hier dus alleen om Jack Jack te laten zien? Okey dan. Ik had echt geen idee waarom, maar goed. Ik moest alleen wel zorgen dat het hierbij bleef, niet dat hij binnen zou vallen ofzo, of dat anderen hem zouden opmerken. Dat zou fataal kunnen zijn.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    Ik voelde dat Tweety mijn hand beet pakte. "Sorry, het was niet mijn bedoeling om zo uit te vallen." Ik meende het. Door het raam was iedereen goed te zien. Iedereen was op het punt in slaap te vallen, behalve mijn team. Dat kwam door het vergeetmiddel, dat ik had ontwikkeld. Jack leunde op Ianto's schouder. (Het is echt vreemd om mijzelf te benoemen.) Jack zag ons. Eerst keek hij verbaast, maar toen ik knipoogde begreep hij dat het niet uitmaakte. Ik herinner me nog toen ik daar stond, en toen stond ik op de andere plaats. Ze gingen weer verder, zonder dat Ianto ons gezien had. Het kostte me moeite om me om te draaien, maar ik deed het wel.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik keek even naar Jack naast me en daarna naar de Jack in de zaal. Ondanks dat hij onsterfelijk was leek Jack daar toch jonger. Ik zag hem omdraaien en deed zelf hetzelfde. "Wat nu, Jack?" We konden wel naar Apalapachia ofzo, maar ik wist echt niet wat er in Jacks hoofd zich afspeelde. Ik keek nog een keer over mijn schouder naar de bruiloft. Het was echt een heel mooi plaatje... Op de slapende gasten na. Wat waren mensen toch wonderlijk.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    Verdriet, woede en pijn; dat voelde ik. Ik wist dat ik ze niet redden. Ik wou mijn gedachten ergens anders hebben. Al was het bij mijn team, ik wou niet bij het team dat ik híér net had gezien. "Beslis jij maar eens waar we heen gaan." Ik vroeg me af hoe haar keuze zou zijn. Een planeet, of een tijd? Terwijl ik daar over na dacht, begon ik al de gang uit te lopen, nog steeds Tweety's hand beethoudend. Misschien kinderachtig, maar ik wou haar hand niet loslaten. Zonder dat zij dat misschien wist, was het een grote steun voor mij. "Zal ik je wat over mijn team vertellen?" Ik had het over de mensen die ze daar gezien had, en Tosh en Owen, want zonder dat ik ze dat ooit verteld had, vond ik ze wel mijn beste team. Niet alleen voor hun werk maar ook hoe ze werkten, de gezelligheid, etc.


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    Tweety
    Ik keek naar hem. Hij had het er zo te zien heel erg veel moeite mee. Ik gaf hem een kneepje in zijn hand en liep met hem over het terrein van de bruiloft terug richtig de stad, en dus de tardis. Ik dacht na waar we heen konden gaan. Het Vaticaan in de Renaissance? Het prachtige landschap van Apalapachia met de glooiende heuvels vol boomgaarden met de heerlijke excotische vruchten? Of gewoon naar Shakespeare in 16e eeuws Londen? Ik keek naar hem toen hij over zijn team begon. "Als je over ze wil praten, graag. Ze lijken me geweldig." Ik glimlachte lichtjes en liep verder met hem aan mijn hand. Het voelde fijn om eindelijk niet meer alleen te zijn.


    Bowties were never Cooler

    Jack
    "Ze waren ook geweldig," glimlachte ik. "Je hebt zonet Ianto, Gwen en haar man Rysh gezien, het was hun trouwdag. Ianto hoorde eerst bij Torchwood London. Tot het 'incident'. Zijn vriendin werd veranderd in een halve Ciberman. Hij hield haar in leven. Maar Lisa was al teveel veranderd om weer normaal te worden. Ze brak uit, in de Hub. We zorgden ervoor dat ze niet zou winnen. Die dag vertelde me Ianto ook hoe hij echt over me dacht. 'Geen vragen stellen, en dat is hoe jij het goed vind. Wanneer is de laatste keer dat je iets over mijn leven vroeg?'" citeerde ik hem. "Ongeveer een maand later verdween ik, ik had de Doctor weer gevonden. Ik kwam terug bij mijn team. Op diezelfde dag kwam John Hart naar Cardiff, hij was een oude collega. Hij noemde Ianto altijd 'EyeCandy'. Op die dag vroeg ik Ianto ook op een date, hij zei ja. Wij kregen een relatie. Tot hij werd vermoord. Hij was nog niet eens twintig." Ik wou niet praten over zijn dood.
    "Gwen zat vroeger bij de politie. Ze zag een man vermoordt worden door een alien, en dat wij dat opknapte. Ze begon ons te volgen. Suzie, die toen nog bij het team zat, schoot zichzelf neer, dus er kwam een plaats voor Gwen vrij."
    "Later hadden we Suzie nodig voor informatie, en we brachtten haar terug tot leven. Maar ze ging niet weer dood. Ze zoog de kracht uit Gwen weg, om zelf ervan te leven. We waren nog maar net op tijd om Gwen te redden."
    "Tosh' verhaal is speciaal, vind ik. Ze moest inbreken in een geheime basis, om een blueprint te stelen. Ze bouwde het ding op de blueprint na en bracht het naar een stel schurken. Ze werkte alleen maar voor hen, omdat zij haar moeder hadden. De politie viel binnen, haar moeder werd vermoordt en zij werd opgepakt. Niemand had dat ding zo na kunnen bouwen, ze was een genie. Ik haalde haar uit de cel, inruil dat ze voor mij ging werken. Ze werd vermoordt door mijn broertje Gray."
    "Maar toch denk ik dat Owens verhaal het bijzonderst is. Ik denk ook wel dat jij het mooi vind. Owen zou gaan trouwen, maar zijn verloofde kreeg iets in haar hoofd. Ze begon dingen te vergeten, toen ging ze dood. Er had een alien in haar hoofd gezeten, die haar hersenen aan het opeten was. Owen wou de waarheid weten. Hij had mij gezien in het Ziekenhuis. Toen hij me op het kerkhof weer zag, sloeg hij me. Het verdriet verteerde hem. Hij begon voor mij te werken. Op een dag kwam er een vliegtuig aan. Het landde, maar was jaren geleden opgestegen. Voor hun was er nog geen dag voorbij gegaan. Eentje ging werken in Londen, de ander pleegde zelfmoord - ik zat erbij -, en de laatste was de piloot; Dianne. Owen werd verliefd op haar. Maar zij wou verder en verliet hem. Hij deed een zelfmoordactie, maar ik redde hem. Toen redde hij het leven van Martha, een vriendin, door de kogel op te vangen. Ik bracht hem tot leven, net zoals Suzie. Alleen, hij bleef wel dood, maar ook weer niet. Owen werd wakker uit de dood, en zijn hart begaf het weer. Maar dat was normaal. Wat niet normaal was, was dat hij overeind ging zitten. Hij had geen polsslag, of adem. Hij was letterlijk een levende dode. Maar de dood liet hem zelfs toen niet meer met rust. Hij moest de dood bevechten, om de levende te redden. Dus dat deed hij. Maar hij bleef een levende dode, en had niets meer aan zijn leven. Zijn leve werd geeindigd toen hij in een kamer werd opgesloten en brandend zuur zijn lichaam verteerde, zonder dat hij er iets van voelde."
    Ik miste ze. Hoe gemeen Owen soms ook was, of Ianto zo kwetstend, of Gwen zo opstandig, of Tosh zo unhappy. Het team dat ik met Miracle-Day had, was niets in vergeleken met dat team. Rex was uiteindelijk ook doodgegaan, na zo'n vijf keer weer tot leven komen. Maar dat was wel beter.

    // Oh, god dit stuk is echt enorm lang! \\

    [ bericht aangepast op 7 dec 2012 - 16:45 ]


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    (Rex leefde nog aan het eind van miracle day doordat hij vol met Jack's bloed zat ipv zijn eigen :p)


    Bowties were never Cooler

    Sylvesti schreef:
    (Rex leefde nog aan het eind van miracle day doordat hij vol met Jack's bloed zat ipv zijn eigen :p)


    // Maar het werd er allemaal weer uitgezogen. Dus ik had het zo maar even bedacht ^^ \\


    "You can't avoid death, when you're digging your own grave."

    (toch werd hij vreemd genoeg weer wakker... Dat was raar, maar goed)


    Bowties were never Cooler