[RPG] Greenfields Coven ~ 9 - Speeltopics

Greenfield California, 2012. Population: 16,330. In dit relatief kleine stadje gebeurd iets bijzonders, iets wat al jarenlang aan de gang is. Een coven gevult met heksen, goedaardige heksen en een enkele kwaadaardige. Daarnaast heb je degene die op hun jagen, de hunters.

De regels:
- Geen perfecte karakters.
- Orginele karakter die je niet ergens anders gebruikt.
- Geen tijd = niet meedoen.
- Niemand buitensluiten.
- 16+ is toegestaan.
- Geen one-liners.
- Alleen ik open nieuwe topics.
- Naamsveranderingen graag melden.
- Blijf realtisch, je kan geen onmogelijke krachten hebben.
- Alle krachten komen uit spreuken, niet uit jezelf.
- Maximaal 2 rollen per persoon, alleen in variatie.

Het hoofdkwartier van de hunters. Dit is hun vergaderzaal.
Dit is waar de Coven bijeenkomt.
In dit eeuwenoude gevecht proberen de heksen niet op te vallen en normaal te doen terwijl ze terugvechten tegen de hunters. Gaan ze alleen in de verdediging of slaan ze keihard terug met een aanval? Dat is aan de heksen.
De hunters stellen ondertussen allerlei missies op om erachter te komen wie de heksen zijn en hoe ze ze uit hun tent kunnen lokken in hun hoofdkwartier. Het liefst willen ze deze heksen vangen om erachter te komen waar hun coven bij elkaar komt en welke leden er allemaal zijn.

Heksen:

- Aurora Delila Whitlock CxStylinson
- Fiona Evelyn Sinclair Chat
- - -
- Avery Violet Stone Arachno

- Zane Blade Reynolds Assassin
- Kyle Dyer Soubi
- - -
- - -

Hunters:

- Angelica 'Angel' Wolfe Assassin
- - -
- Alice Hale Frodo
- - -
-
- Blaise Wolf Hunter Arachno
- Yurian Xander Green MakeMeIrish
- - -
- - -

Rollenstory
Rollentopic

[ bericht aangepast op 28 nov 2012 - 21:02 ]

---

Your make-up is terrible

[Ja... Ik snap ze niet hoor.]

Blaise Wolf Hunter.
Wanneer ik hem een dodelijke blik stuurde, beantwoord hij deze terug, al zit er nog wel een spoortje geamuseerdheid bij. Als ik wat giftig uitspuug over Avery, verstrakt zijn kaak en trekken zijn mondhoeken naar beneden. Mooi, en laat ze gelijk zo! “Als ik de kans had om haar dat eerder aan te bieden, had ik dat gedaan.” Zegt hij met een kille stem tegen mij. Het geamuseerde toontje is direct verdwenen, waar ik vermakelijk, en licht spottend, door gniffel.
      “Ik heb het haar aangeboden, vandaag. Voor als ze niet bij jou terecht kon.” Vervolgt hij, waardoor ik kort frons. Betekend dat dan dat ze bij hem is? Dan zou ik haar daar vandaan moeten trekken… “Je word op een gegeven moment gek van haar.” Waarschuw ik hem, mijn lippen strak op elkaar geperst. “Ze moet met mij mee.” Hiermee zou ik hem vast wel zijn tent uitlokken, áls zij bij hem was. En dan nog, waarom liep hij hier rond en keek hij in mijn auto? Wat had Avery allemaal wel niet verteld aan hem? Jezus, soms kon ze echt haar mond niet houden, ze moest het altijd open trekken. Wist ze dan niet dat je daar van deze situaties van zou krijgen?
      Ik zeg er echter niet veel op, want het begint me al te dagen wie het is, wat ik hem ook laat merken. Zijn blik verschiet gelijk. Hij had zeker niet gedacht dat ik hem zou kennen. Well, too bad for him. Ik ken wel meerdere dingen waar hij niets vanaf weet, the poor sucker. Zijn armen slaat hij losjes over elkaar heen. “Goed, nu jij weet wie ik ben, mag jij je ook best eens voorstellen.” Zegt hij daarna, iets minder vijandelijk. Ondanks dat trap ik hier niet in, het volgende moment zou hij zo weer kunnen veranderen. “Ik dacht het niet,” zeg ik nog altijd grijnzend, mijn armen wel iets losser, omdat ik me gewoon nu te erg vermaak. “Zo beschaafd ben ik niet.” Vervolg ik dan, terwijl ik het niet kan laten een snelle blik op mijn auto te geven. Hierna kijk ik snel terug naar de man voor me, Zane dus.
      “Wil je weten wat ze had gezegd of durf je het niet aan? Een tip van man tot man: ik zou me niet teveel met haar inlaten, ze lijkt wel zo mooi en lief, maar dat is ze niet. Ze gebruikt je alleen.” Oké, ik speelde het gemeen, heel gemeen, maar die kant kwam nu eenmaal in me naar boven. Zelfs de gedachte dat Avery me nooit zou vergeven, kwam niet in me op, hoewel ik dat natuurlijk diep van binnen wel wist.

[ bericht aangepast op 23 nov 2012 - 1:04 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Zane Blade Reynolds

Als het geamuseerde toontje is verdwenen gniffelt de jongeman vermakelijk en licht spottend. Ja, nu is het dus zijn beurt. Hij fronst kort als ik zeg dat ik het heb aangeboden, precies wat ik wil. "Je word op een gegeven moment gek van haar." waarschuwt hij mij, zijn lippen strak op elkaar geperst. Hij denkt het dus echt. Ik kan best begrijpen dat je op een gegeven moment gek van haar word, waardoor mijn naar beneden getrokken mondhoeken alweer iets omhoog komen. "Ze moet met mij mee." Hier grom ik kort op, daar ben ik het dus niet mee eens. "Ze moet niets." verklaar ik met een bitse stem. "Zeker niet van jou." Ik laat mijn ogen voor een moment spottend over zijn lichaam gaan. Pfft, wie denkt hij wel niet dat hij is, haar zo rond commanderen. Ze heeft mij wel vaak genoeg duidelijk gemaakt dat ze best voor zichzelf kan zorgen, dus ik neem aan dat hij dat ook wel weet.
"Ik dacht het niet." zegt hij nog altijd grijnzend als ik heb gezegd dat hij zich ook wel eens mag voorstellen, zijn armen wel iets losser, omdat hij zich schijnbaar gewoon nu te erg vermaakt. "Zo beschaafd ben ik niet." vervolgt hij dan, terwijl hij een snelle blik op zijn auto geeft en vervolgens naar mij kijk. "Natuurlijk niet, ik had niets anders van je verwacht." murmel ik, al de spieren in mijn lichaam aangespannen. "Wil je weten wat ze had gezegd of durf je het niet aan? Een tip van man tot man: ik zou me niet teveel met haar inlaten, ze lijkt wel zo mooi en lief, maar dat is ze niet. Ze gebruikt je alleen." vertelt hij, waardoor ik mijn wenkbrauwen op trek. "Probeer je me nu te waarschuwen? Ik ken haar langer dan vandaag, ik weet heus wel dat er meer achter dat knappe koppie verscholen zit." merk ik simpelweg op.
"En ja, ik ben nieuwsgierig geworden naar wat ze over me gezegd heeft, al kan ik het al zo'n beetje raden." zeg ik en ik rol kort met mijn ogen. Het zal vast 'Violet dit, Violet dat' geweest zijn. "Ik neem aan dat ze je dan evengoed de reden heeft gegeven waarom ik haar niet eerder aanbood om bij mij te verblijven." mopper ik opnieuw wat bits naar hem, al is dit meer indirect tegen Avery bedoeld. Op de één of andere manier heb ik meer zin om met deze vijandige vreemdeling ergens te gaan zitten om over Avery te praten dan ik voor mogelijk had gehouden.

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
Na mijn waarschuwing komen zijn naar beneden getrokken mondhoeken iets naar boven. Was dat mijn bedoeling? Ik ga echter al door met te zeggen dat ze met mij mee moet. Hij gromt hier kort op, waardoor ik dus veronderstel dat hij het er niet mee eens is. “Ze moet niets.” Verklaart hij met een bitse stem. “Zeker niet van jou.” Het arrogante deel in mij wil zeggen dat ik dat wel kan, omdat ik haar familie ben en al die tijd voor haar heb gezorgd, dingen heb opgeknapt, maar ik houd me in. Zijn ogen laat hij voor een moment spotten over mijn lichaam gaan. Ja, kijk maar jochie, straks sta ik voor je en laat ik je het beter zien, dacht ik dreigend.
      Wijs blijf ik dus stil en wacht totdat hij weer wat verder zegt, dat gebeurde nadat ik me nog niet voor had gesteld. “Natuurlijk niet, ik had niets anders van je verwacht.” Murmelt hij, al de spieren in zijn lichaam aangespannen. Hij mocht denken wat hij wilde, ik liet mijn naam toch niet los, evenmin van waar ik haar zou kennen. Zane trekt zijn wenkbrauwen op als ik hem een soort tip geef. Avery is een hele lieve meid, maar in deze discussie moet ik mijn arrogante ik laten winnen, vooral van deze knakker. “Probeer je me nu te waarschuwen? Ik ken haar langer dan vandaag. Ik weet heus wel dat er meer achter dat knappe koppie verscholen zit.” Merkt hij simpelweg op. Helaas niet de reactie waarop ik gehoopt had, maar ik kan er mee leven. "En ja, ik ben nieuwsgierig geworden naar wat ze over me gezegd heeft, al kan ik het al zo'n beetje raden." Zegt hij en rolt kort met zijn ogen. Ik word nieuwsgierig naar wat hij dan denkt te weten, maar ook hier zeg of vraag ik niets op. Dat zal later wel komen, ik moest dit handig aan pakken.
      “Ik neem aan dat ze je dan evengoed de reden heeft gegeven waarom ik haar niet eerder aanbood om bij mij te verblijven.” Moppert hij opnieuw wat bits naar mij, waarop ik kort op frons. Direct strijk ik mijn uitdrukking op mijn gezicht weer plat. Ik heb namelijk geen idee over dit vlak, Avery had enkel positieve verhalen over hem verteld. Een korte zucht verliet wel mijn lippen, waarom ging ze niets negatiefs zeggen? Verzinnen van mijn part, nu heb ik niets om hem erop te pakken. Ach ja, ik kan wel wat verzinnen... Een onheilspellend grijnsje kwam er op mijn lippen terecht. “Ze heeft me wel een aantal dingen verteld, ja…” murmelde ik toen. “Avery vond dat je haar te kort deed.” Gooide ik er toen uit, gewoonweg omdat ik geen idee had wat ik moest zeggen nu. “Maar je zei dat je het wel kon raden… Waarom raad je dan niet?” daagde ik hem uit, alsof hij het toch niet kon raden en ik alle antwoorden erop wist. Ik gaf me niet zomaar gewonnen, ik moest wat verzinnen…

[ bericht aangepast op 23 nov 2012 - 1:58 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Soubi > Gasai

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Zane Blade Reynolds

De jongeman fronst kort als ik wat loop te mopperen. Hij strijkt de uitdrukking op zich gezicht gelijk weer plat, maar ik heb het wel gezien. Een korte zucht verlaatt wel zijn lippen, waarna een onheilspellend grijnsje op zijn lippen volgt. Ik knijp mijn ogen iets samen, bijna niet merkbaar. In hoeverre gaat mijn laatste woorden nu invloed hebben op ons gesprek? "Ze heeft me wel een aantal dingen verteld, ja…” murmelt hij dan en ik kijk hem afwachtend aan. “Avery vond dat je haar te kort deed.” gooit hij er dan uit. Mijn keel lijkt in één keer kurkdroog geworden te zijn, als ik wil slikken, gaat het moeizaam. Mijn lippen wijken verbaasd maar gekwetst iets van elkaar af als ik hem ongelovig aan kijk, al is die ongeloof meer tegen mezelf en Avery bedoeld, natuurlijk. “Maar je zei dat je het wel kon raden… Waarom raad je dan niet?” daagt hij me uit, alsof ik het toch niet kan raden en hij alle antwoorden erop weet.
Ik probeer mezelf gelijk te herstellen en heb niet door dat hij er eigenlijk helemaal niets van weet en dat het nogal duidelijk is. Waarom heeft ze dat nooit tegen mij gezegd? Waarschijnlijk omdat ik het toch niet kon veranderen en daarbij, zoiets heeft ze wel geprobeerd, vlak voordat ze naar New York vertrok. Ik heb nog steeds spijt van mijn kleine uitbarsting toen tegenover haar. Terwijl dit alles door mijn hoofd zoeft, antwoord ik toch gewoon op de jongeman. "Violet." fluister ik, mijn keel nog altijd kurkdroog, waardoor het er redelijk schor uit komt. Haar naam zuigt me terug in de werkelijkheid en ik sla mijn armen iets steviger dan daarnet over elkaar. "Mijn vriendin. Ex vriendin." verbeter ik mezelf meteen als ik het wat duidelijk maak tegenover hem. Ik heb nog altijd niet door hoe ik hem alles in de schoot werp. Die slet die met de vijand heulde, maar dat floep ik er dan nog net niet uit, toch voel ik een intense woede opborrelen, een zeldzame woede waardoor ik mijn vuisten bal en de jongen ineens niet meer zozeer als een vijand beschouw.
Ik heb zoveel voor haar gegeven, opgegeven, aan de kant geschoven. Een van die dingen was Avery. Ik heb haar van mij afgehouden, hoezeer ik haar ook mocht en zij mij probeerde de waarheid te vertellen. Natuurlijk was ik alleen te druk met Violet, mijn wereld, om het niet in te zien. Niet in te zien hoe onredelijk ze zich gedroeg en wat ik allemaal gemist heb in die tijd, terwijl alles gewoon voorkomen had kunnen worden. Jezus, had ik haar maar nooit leren kennen. Ik hoop maar dat hij haar toevallig ook niet kent, want dat zou onze ontmoeting pas helemaal compleet maken.

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
De handeling die hij zou doen had ik echter niet van hem verwacht, hij week zijn lippen namelijk verbaasd maar gekwetst iets van elkaar af als hij mij ongelovig aankijkt. Zou hij dan toch het betwijfelen of ik de waarheid sprak? Eigenlijk wist ik zelf niet eens of ik gelijk had gehad, of Avery dat daadwerkelijk voelde, maar de reactie die hij erop liet zien, verbaasde me wel degelijk.
Hij leek zichzelf te herstellen na dit geval, waarbij ik enkel rustig afwachtte, ook gewoonweg omdat ik geen idee had wat ik nu moest zeggen. Hierna leek hij na te denken over een antwoord of over iets wat hij niet kwijt wilde, het was in elk geval iets waarop ik vast niet gekomen zou zijn.
‘Violet.’ Fluistert hij dan, zijn keel leek droger te zijn, want de woorden kwamen er niet hetzelfde uit, meer schor. Ik knik alleen eventjes. Violet… Avery had dat als tweede naam. Hij slaat zijn armen iets steviger dan daarnet over elkaar heen. ‘Mijn vriendin. Ex vriendin.’ Verbetert hij zichzelf meteen als hij het wat duidelijker maakt tegenover mij.
Jesus christ, hij had werkelijk waar niet door dat ik maar wat liep te lullen? Gaat goed dan met hem, hij moet vast nu een schuldgevoel hebben jegens Avery. Abrupt balde hij zijn vuisten en leek er wel een woede bezit van hem te nemen. Hel, dat moet vast een enorme slechte tijd zijn geweest voor hem, als hij zo erin opleeft. Hij weet zelfs nog steeds niet dat hij die dingen gewoonweg in mijn schoot werpt, zodat ik er niet over na hoef te denken.
Ergens krijg ik een ongelooflijk medelijden met hem, maar weiger om dat ook maar aan mijn aanblik te laten zien of toe te geven. Hij had gemeld dat er dus ook een reden was waarom hij het niet eerder had aangeboden tegen Avery. Dat had waarschijnlijk met zijn ex vriendin te maken hebben. Nu mis ik de liefde van Alice. God, wat ben ik een eikel tegenover haar. ‘Dat is dus ook de reden waardoor zij niet bij jullie kon komen. Waren ze vrienden, haten ze elkaar?’ vroeg ik hem toen, gissend.
Een kleine frons op mijn voorhoofd, waarna ik diep zuchtte. Toen hield ik ermee op. Het was duidelijk te zien dat die man ermee zat en ik mocht niet voor Avery praten eigenlijk. ‘Eerlijk gezegd heeft Avery enkel goede dingen over je gemeld. Ze had volgens mij wel een enkele keer genoemd hoe ze zag dat je vrolijk werd van je toenmalige vriendin, dat ze je niet verder zou storen of iets, maar ik lette er verder niet op. Ik had ook geen enkel idee wat dat te betekenen had, dus vroeg ik niet verder.’ Een diepe zucht kwam bij mij vandaan toen ik even mijn ogen neersloeg.
‘Ava hield het allemaal in zichzelf, ik ken haar daar te goed voor.’ Hierbij richtte ik mijn hoofd weer op naar hem, een zelfverzekerde blik in mijn ogen. ‘Ze had vast niet gewild dat ik, of iemand anders, jou als een slecht persoon zou zien, omdat zijzelf enkel de goede dingen zag.’ Ik schudde mijn hoofd en haalde een hand door mijn haar. ‘Roekeloos en opofferend, zeg ik je.’

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Zane Blade Reynolds

"Dat is dus ook de reden waardoor zij niet bij jullie kon komen. Waren ze vrienden, haten ze elkaar?" vraagt de jongeman me dan, gissend. Ik wil nog bijna antwoord geven ook, zo erg ben ik uit mijn doen geraakt, tot ik besef dat Avery dit helemaal niet vertelt heeft, anders zou hij dat niet vragen. Mijn mond was een stukje open gegaan om te antwoorden, maar die sluit ik snel weer terwijl ik hem wat onderzoekend in mij op neem. Ik wil een sarcastisch antwoord geven, mijn houding van daarnet hervatten, maar er komt niet echt iets uit, dus zucht ik bijna onhoorbaar. Hij wint, deze keer dan. De volgende keer zal ik niet zo makkelijk opgeven.
Een kleine frons staat op zijn voorhoofd, waarna hij diep zucht. "Eerlijk gezegd heeft Avery enkel goede dingen over je gemeld. Ze had volgens mij wel een enkele keer genoemd hoe ze zag dat je vrolijk werd van je toenmalige vriendin, dat ze je niet verder zou storen of iets, maar ik lette er verder niet op. Ik had ook geen enkel idee wat dat te betekenen had, dus vroeg ik niet verder." Er komt een diepe zucht bij hem vandaan als hij zijn ogen neer slaat, terwijl ik die woorden bij me door laat dringen. Ik mompel een korte verwensing naar mezelf, omdat ik er in getrapt ben. Aan de andere kant denk ik na over wat hij zei 'dat ze je niet verder zou storen of iets', wat door mijn hoofd blijft spoken. Zo ver zit die jongeman er dus nog niet eens vanaf als hij zegt dat ik haar tekort gedaan heb. "Je speelt het niet bepaald eerlijk zo." vertel ik hem dan kortaf, doelend op zijn verzinsels.
"Ava hield het allemaal in zichzelf, ik ken haar daar te goed voor." Hierbij richt hij zijn hoofd weer op naar mij, een zelfverzekerde blik in zijn ogen. "Ze had vast niet gewild dat ik, of iemand anders, jou als een slecht persoon zou zien, omdat zijzelf enkel de goede dingen zag." Hij schud zijn hoofd en haalt een hand door zijn haar. "Roekeloos en opofferend, zeg ik je." Ik knik enkel licht, terwijl ik deze woorden over Avery met een serieus gezicht afweeg. "Niet áltijd." zucht ik dan vervolgens, denkend aan die ene keer dat ze het wel zei en ik gewoon boos werd. Hierna haal ik even kort mijn hand door mijn donkere haar heen, terwij het schuldgevoel niet eens gekrompen is, ondanks dat hij maar wat zei. Het wantrouwerige gevoel dat ik eerst over hem had, trekt nu lichtelijk weg, waarschijnlijk door hoe hij over Avery praat. Het is bijna... liefkozend. Zou hij van haar houden?
"Ze is trouwens bij haar tante in Crystalbridge." vertel ik hem dan, omdat hij ook eerlijk geweest is. "Maar ik denk dat het beter is als je haar vandaag niet stoort, dat wilt ze niet." vervolg ik mezelf snel, voordat ik haar weer op mijn dag krijg. "Ik ga er morgen heen... Misschien wil je wel mee, als verrassing." zeg ik dan een tikkeltje aarzelend. Ik weet niet wat ze ervan vind, misschien vind ze het zelfs fijn, maar je weet maar nooit. Ik weet ook niet precies wat er is voorgevallen en of ik me er wel mee wil bemoeien, maar ik wil het gewoon prettiger voor haar maken, alles goedmaken wat er fout gegaan is.

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
Zijn mond was een stukje open gegaan om te antwoorden, maar die sluit hij snel weer terwijl hij mij wat onderzoekend in zich op neemt. Waarschijnlijk heeft hij het dus gemerkt, nu pas. Ik heb wel degelijk gewonnen, ook al zou hij dat misschien niet willen toegeven. De volgende keer zal het vast anders gaan, dus neem ik het maar met deze kleine overwinning. Ik dacht iets te horen van een vloekwoord, maar dat liet ik voorbij varen omdat ik het niet zeker wist.
"Je speelt het niet bepaald eerlijk zo." vertelt hij me dan kortaf, doelend op mijn verzinsels. Hierop grijns ik kort en haal even nonchalant mijn schouders omhoog. "Ik heb niet gezegd dat ik het eerlijk zou spelen." Ach, arme Zane. Hij heeft zich in gelaten met Ava, ik hoop dat hij er tegen kan. Ze is niet alleen enorm koppig, maar stort zich ook vaak halsoverkop ergens in, welke soms negatief uitpakken. Ik vraag me dan ook eerlijk waar af of hij weet wat er soms in haar om gaat.
Hij knikt enkel licht, terwijl hij een serieus gezicht opzette. Zou hij over mijn woorden van Avery nadenken? Daar schatte ik hem wel in, hoe hij eerder ook reageerde.
"Niet áltijd." zucht hij dan vervolgens. Hierna haalt hij even kort zijn hand door zijn donkere haar heen. Wat bedoelde hij daarmee? Had hij ook ruzie met haar, of gehad? "Wanneer niet?" vroeg ik hem, nieuwsgierig. "Had je ruzie met haar?" Ik fronste even en keek hem met een peilende blik aan. "Dan moet je wel iets gedaan hebben zeg. Voor zover ik weet, doet ze zoiets enkel als ze gekwetst of heel boos is. Misschien beide ook nog." Hierin was een schuldige blik in mijn ogen te zien. Daarnet hadden wij ook een hevige ruzie gehad.
"Ze is trouwens bij haar tante in Crystalbridge." vertelt hij mij dan, waardoor ik hem met een vaag lachje aankijk. Bij haar tante.. Pfft, in de situatie van nu had ik daar nog niet eens aan gedacht, maar ik kon het verwachten. Ze vertelde me vaak hoeveel ze van de zee hield. Ondanks dat ze soms tegen dovemansoren praatte. "Maar ik denk dat het beter is als je haar vandaag niet stoort, dat wilt ze niet." vervolgt hij zichzelf snel. "Ik ga er morgen heen... Misschien wil je wel mee, als verrassing." zegt hij dan een tikkeltje aarzelend.
Voor een klein moment kijk ik hem zwijgend aan, waarna ik toch mijn hoofd schud. "Nee, hoewel het erg verleidelijk is om haar weer op te zoeken.." gaf ik toe. Mijn hoofd liet ik iets zakken terwijl ik dit zei. "Ga jij maar naar haar toe Zane, daar zal ze wel genoeg aan hebben. Ik moet uitkijken." Ik kuchte kort. "Heb je iets voor haar?" doelend op haar verjaardag.

[ bericht aangepast op 26 nov 2012 - 17:13 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Zane Blade Reynolds

Hij grijnst kort op mijn woorden en haalt dan even nonchalant zijn schouders omhoog. "Ik heb niet gezegd dat ik het eerlijk zou spelen." zegt hij daarop. Touché, again. Volgens mij heeft mijn sarcastische onderbewustzijn er de brui aan gegeven zodra het te persoonlijk werd en mag ik het nu alleen uitzoeken. Lekker dan. "Wanneer niet?" vraagt hij me dan als ik me zacht uitgelaten heb over Avery, nieuwsgierig. "Had je ruzie met haar?" Hij fronst even en kijkt me met een peilende blik aan. Is dit nou net omgeslagen naar een kruisverhoor? Fijn, heel fijn. Ik heb weinig zin om dieper op mijn persoonlijke leven in te gaan en mijn relatie met Avery uit te gaan meten tegenover deze voor mij volslagen vreemde. "Dan moet je wel iets gedaan hebben zeg. Voor zover ik weet, doet ze zoiets enkel als ze gekwetst of heel boos is. Misschien beide ook nog." Hierbij is een schuldige blik in zijn ogen te zien, waardoor het wantrouwen bij mij weer terug is gekomen.
"Dat gaat jou niets aan." vertel ik hem dan en mijn botte, kille toon is weer voor een groot deel terug. Natuurlijk niet volledig, daarvoor ben ik even te zeer van de kaart af op het moment, ik ben er nog steeds niet geheel bij. Toch biecht ik erna op waar ze is tegen de jongeman, waardoor hij me met een vaag lachje aankijkt. Als ik voorstel dat hij mee gaat, kijkt hij me voor een klein moment zwijgend aan, waarna hij toch zijn hoofd schud. "Nee, hoewel het erg verleidelijk is om haar weer op te zoeken..." geeft hij toe en ik geef hem een argwanende blik. Zijn hoofd laat hij iets zakken terwijl hij dit zegt. "Ga jij maar naar haar toe Zane, daar zal ze wel genoeg aan hebben. Ik moet uitkijken." Hji kucht kort en ik knijp mijn ogen iets dicht. Wat houd hij toch achter? Ik krijg zo'n vreemd gevoel bij hem. "Heb je iets voor haar?" doelend op haar verjaardag. Hierdoor trekken mijn mondhoeken speels iets omhoog.
"Ja, eh, natuurlijk." grinnik ik er op, op een jongensachtige manier wat niet geheel bij mijn leeftijd past. "Iets waar ze zelf specifiek om vroeg." Mijn mondhoeken krullen nog iets verder omhoog terwijl ik dit vertel, misschien op een wat arrogante manier, terwijl het dat jongensachtige randje houd. "Mij." Ik spreek dat kleine woordje extra duidelijk uit, gewoon om hem te stangen en te sarren en natuurlijk omdat ik wil weten hoe hij op zoiets reageert. Ik wil weten wat zijn relatie met Avery is, wat ik kan verwachten van hem en van haar natuurlijk.

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
“Dat gaat jou niets aan.” Vertelt hij mij toen ik hem vroeg of hun ook ruzie hadden gehad, zijn botte en kille toon is weer voor een groot deel terug gekomen. Dat had ik wel degelijk gemerkt, echter bleef ik zwijgzaam. Misschien zou ik hier straks nog wel wat op melden, want nu was mijn nieuwsgierigheid aan gewakkerd en dat ging ook niet zo snel meer weg. Datzelfde had Avery ook, maar met haar roekeloosheid kwam ze vaker in de problemen dan ik, sowieso was het de bedoeling niet. Ik weet wel wie het dan weer moet op knappen.
Zane gaf me een argwanende blik wanneer ik hem had gezegd dat het erg verleidelijk was haar weer op te zoeken. Waarom keek hij mij op die manier aan? Het was niet alsof ik haar aan ging vallen of iets. Ik ben familie, for gods sake. Pas hierna bedacht ik me wat anders.
O fuck. Ik had haar eigenlijk wel aan gevallen, daarom was ze zo boos de deur uitgestormd, dat is waar ook. Vandaag leek ik wel van alles fout te doen, zelfs tegen mijn eigen nicht. Godver.
Ik had hem na mijn kleine speech weer aan gekeken en zo zag ik nog net hoe hij zijn ogen iets dicht kneep. Hierdoor rolde ik mijn ogen ietwat geïrriteerd. Is he kidding me? Hij vertrouwde mij duidelijk niet. Goed, dat hoefde ook niet persé, maar door die houding van hem kwamen we direct weer in het eerdere soort sfeer. Zijn mond houd hij echter stijf dicht want hij zegt niets op wat ik allemaal zeg. Niet echt een spraakzaam typetje, die Zane. Wat moet Avery in hemelsnaam met hem als vriend, want dat zijn ze toch?
Speels trekken zijn mondhoeken iets omhoog, op het onderwerp van de verjaardag van Avery aan gekomen. “Ja, eh, natuurlijk.” Grinnikt hij erop, op een jongensachtige manier wat totaal niet bij zijn leeftijd past. Hij lijkt me ook een aantal jaar ouder dan ik te zijn, dus ik vroeg me af wat hier zo leuk aan was of waar hij überhaupt aan dacht. Binnenpretje? “Iets waar ze zelf specifiek om vroeg.” Ik trek mijn wenkbrauw belangstellend omhoog, aangezien ik dit wel heel graag wil horen, zeker door hoe zijn houding in een keer om leek te slaan.
Zijn mondhoeken krullen nog iets verder omhoog terwijl hij dit vertelt, ietwat op een arrogante manier, wat ik maar opzij zet, terwijl het dat jongensachtige randje houd. “Mij.” Extra duidelijk spreekt hij dat kleine woordje uit, zat hij me nu te stangen? Ah, ik snap het al! Hij weet niet wat voor relatie ik met Avery heb. Ik wil bijna grijnzen als ik me bedenk dat ik hem hierop terug kan pakken. Even kijken hoe hij gaat reageren, want hij lijkt wel heel vol van zichzelf, zeg. Tijd om dat weer van hem af te nemen. “Jou?” spreek ik dus uit, terwijl ik hem fronsend en niet gelovig aankijk, waarna ik mijn blik weer over hem heen laat gaan op een spottende manier.
Hier komt toch even de bezorgdheid de kop op kijken, want als hij al ouder was dan ik, was hij zeker ouder dan Avery. Ik vroeg me echt af met wat voor gasten zij zich allemaal in liet. “Ze heeft echt niet specifiek om jou gevraagd,” zeg ik hem dan, lichtelijk kwaad en arrogant, met een toon erin dat ik het begin te geloven. “Godver…” murmelde ik. “Je zegt net dat je gewoon een vriend van haar bent!” riep ik dan uit, waarna ik hard op mijn tanden knars en hem ietwat kwaad aan kijk, zo’n blik die zegt; ‘waarom jij wel en ik niet?’ Jaloezie dus.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Zane Blade Reynolds

Na mijn woorden blijft het even stil en ik vraag me af of ik er wel goed aan gedaan heb om dit te doen. Natuurlijk niet, dit is niet goed. Ooit zal ze het weten en je keihard laten vallen, Zane. Je moet niet opscheppen met dingen die je helemaal niet hebt. Het is misschien wel niet liegen, maar alles zo mooier laten klinken als het werkelijk is, is ook fout. Helemaal fout. "Jou?" spreekt hij dan uit waarmee hij me uit mijn straffende gedachtegang trekt, terwijl hij me fronsend en niet gelovig aankijkt, waarna hij zijn blik weer over mij heen laat gaan op een spottende manier. Ja, helemaal fout. Zo meteen is het wel haar vriend of zo en doet hij Avery straks iets aan voor dit. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, maar ik knik alleen maar licht en schuldbewust.
"Ze heeft echt niet specifiek om jou gevraagd." zegt hij me dan, lichtelijk kwaad en arrogant, met een toon erin dat hij het begin te geloven. "Jawel..." mompel ik, terwijl ik weet dat ik er mee op moet houden. Toch wil ik hem bewijzen dat ik heus wel meer ben dan hem en wat hij van mij denkt. "Godver…" murmelt hij. "Je zegt net dat je gewoon een vriend van haar bent!" roept hij dan uit, waarna hij hard met zijn tanden knarst en me ietwat kwaad aan kijkt, zo’n blik die zegt; ‘waarom jij wel en ik niet?’ Jaloezie dus. Mijn ogen worden iets groter, mijn pupillen zijn iets vergroot. Het is de nationale Zane-werkt-zich-in-de-problemen dag volgens mij. Wat nou als hij hier straks mee naar Avery gaat? Zo bedoelde ik het helemaal niet, moet ik het nu ongedaan maken? Ik wil niet dat Avery me straks helemaal afschrijft door dit, ik wil bevriend met haar blijven.
"Ik ben ook gewoon een vriend, meer niet hoor." zeg ik snel, mijn wenkbrauwen naar elkaar in een frons getrokken en ik zucht. "Weet je, ik moet weg. Ik heb hier helemaal geen tijd voor." zeg ik snel tegen hem, waarna ik wat haastig om me heen kijk. Ik heb geen zin om mijn ego nog verder naar beneden te laten drukken, zeker niet in deze lastige situatie. "Later." mompel ik terwijl ik langs hem heen loop, richting mijn eigen huis. Verdomme. Waarom gaat het nou niet even lekker? Avery komt terug en de problemen stapelen zich weer torenhoog op, misschien had die gast dan toch gelijk over haar. Nee, dat is helemaal niet waar, absoluut niet. Ik creëer zelf die problemen, zij niet. Ik ben de schuldige in dit geval.

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
Hij doet niet veel op mijn woorden, hij knikt enkel licht en schuldbewust, waardoor zijn gehele trotse aanblik zowat weer verdwenen is. Wow, hij gaat er ook snel in mee. Het ene moment heeft hij nog een high en mighty gestalte om vervolgens enkel schuldig te knikken.
Hierna zeg ik hem dat ze echt niet specifiek om hem heeft gevraagd, waar hij enkel op mompelt. “Jawel…” Ik grom enkel en roep dan uit wat hij eerder had gemeld. Hoewel ik dan in geen enkele opzicht in díe manier van Avery houd, dat zou namelijk best ziek zijn, vind ik het nog altijd grappig om hem hiermee te stangen. Dat kan je ook merken aan zijn ogen die iets groter worden, zijn pupillen iets vergroot. Ja, dit is grappig, hij weet het alleen niet. Zal ik er even mee doorgaan of toegeven wat ik had gedaan? Eerst maar kijken hoe hij zich hieruit weet te redden.
“Ik ben ook gewoon een vriend, meer niet hoor.” Zegt hij snel, zijn wenkbrauwen naar elkaar in een frons getrokken en zucht. “Weet je, ik moet weg. Ik heb hier helemaal geen tijd voor.” Zegt hij haastig tegen mij, waarna hij wat haastig om zich heen kijkt. Ah shit, is funtime nu al voorbij? Jammer, ik wilde net doorgaan met de grap, maar hij laat me geen keus zodat ik nu wel de waarheid moet vertellen. Alweer. Had hij dan niets door? Ik vroeg me dan ook af wat Avery van deze gast denkt.
“Later.” Mompelt hij terwijl hij langs mij heen loopt, richting… tja, ergens naartoe. Ik weet alleen dat het hem niet gaat lukken, want hij blijft mooi nog even hier. Misschien kon hij me nog wat rijker maken met Avery, en als hij zich koest hield, kon ik hem ook nog iets over Avery vertellen. Eerder had hij gezegd dat hij het me niets aanging of ze ruzie hadden gehad, hij reageerde er echter best heftig op, dus daar merk ik uit op dat het dus wel gebeurd is. God, wat een goede dag voor ruzies en problemen. Dit kan er dus nog wel ff bij.
Mijn hand pakt razendsnel zijn arm vast en ik trek hem ruw terug, terwijl mijn blik weer serieus staat. “Ga niet weg.” Zeg ik hem, ietwat eisend, maar dat zat nu eenmaal in mijn karakter en stem. Het was niet bedoeld alsof ik beter was dan hem. Ik liet hem daarom maar weer los, geen zin in nog meer problemen. “Wil je wat voor me doorgeven morgen, als je naar haar toe gaat?” Ik zou snappen als hij nee zou zeggen, want hij leek me zo’n type die zich niet in onze problemen wilde storten of dringen.
“Dat van daarnet meende ik trouwens niet serieus, ik moet er niet aan denken om een relatie met haar aan te gaan.” Verklaarde ik zuchtend, waarbij ik nonchalant een sigaret uit het pakje in mijn jaszak haalde, om deze vervolgens aan te steken en er een hijs van te nemen. De aansteker stopte ik in het pakje, waarna ik deze terug deed in mijn jaszak. “Waarom flipte je hem zo?” vroeg ik toen, fronsend en lichtelijk belangstellend, terwijl ik mijn blik op hem richtte.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Zane Blade Reynolds

Ik moet toegeven dat ik nu eigenlijk niet naar huis voel, het is een akelige plek geworden, daardoor ging ik ook langs het huis van de Coven. Nu wil ik daar alleen niet meer naar binnen gaan door die jongeman en moet ik wil naar huis, al voel ik me op het moment enorm verloren. Ik vraag me waar ik in beland ben en of ik niet beter af ben zoals Avery, vluchtend. Wat heb ik nog te zoeken in Greenfield?
Zijn hand pakt razendsnel mijn arm vast en hij trekt me ruw terug, terwijl zijn blik weer serieus staat en ik ruw uit mijn gedachten gehaalt word. "Ga niet weg." zegt hij me, ietwat eisend. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang en wil me losrukken om verder te lopen, als hij me net op dat moment weer los laat. "Wil je wat voor me doorgeven morgen, als je naar haar toe gaat?" Zijn vraag lijkt me ongepast en ik trek mijn wenkbrauwen op, die hij net zo goed als vragend zou kunnen opvatten. Toch knik ik en zucht ik vervolgens. "Ligt eraan wat het is." antwoord ik. Toch blijf ik hier staan en draai ik me iets naar hem om. Nu staan we een stuk dichter bij elkaar dan daarnet.
"Dat van daarnet meende ik trouwens niet serieus, ik moet er niet aan denken om een relatie met haar aan te gaan." verklaart hij zuchtend, waarbij hij nonchalant een sigaret uit het pakje in zijn jaszak haalt, om deze vervolgens aan te steken en er een hijs van te nemen. Ik geef de sigaret een wat verlangende blik, maar wend mezelf er gelijk weer vanaf. Nee, ik ga weer eens stoppen, voor de zoveelste keer. Het andere pakje zit nog in mijn jaszak, maar die raak ik niet aan. De aansteker stopt hij in het pakje, waarna hij deze terug doet in zijn jaszak. "Waarom flipte je hem zo?" vraagt hij dan, fronsend en lichtelijk belangstellend, terwijl hij zijn blik op me richt.
"Ik weet niet waar je het over hebt." antwoord ik ontkennend en zelfs wat vijandig. Ik doe een stap naar achteren en steek mijn handen opnieuw in mijn broekzakken, terwijl ik met mijn houding duidelijk probeer te maken dat ik hier liever niet ben en gewoon niet wil praten. Eigenlijk is het genoeg geweest voor vandaag, ik doe dit alleen omdat Avery blijkbaar met hem om gaat.

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
Voordat hij zich ook maar uit mijn greep kan losrukken, laat ik hem al los. Ik vraag hem of hij iets voor me door wilt geven, maar hij haalt enkel zijn wenkbrauwen op, wat ik als vragen opvat. Toch knikt hij hierna en zucht vervolgens. “Ligt eraan wat het is.” Antwoord hij, waarna hij blijft staan en zich iets naar me omdraait. Mooi, dat beschouw ik als iets goeds. Ik kuch dan ook even en grinnik even nerveus.
“Wil je dan doorgeven dat het me heel erg spijt dat ik haar dat heb aan gedaan? Ik had ook zulke dingen helemaal niet moeten zeggen,” Ongemakkelijk krab ik even aan mijn achterhoofd terwijl ik de andere kant op kijk. “Ik zou het erg graag zelf willen doen, maar you see, ze luistert niet naar me en jij lijkt me wel een persoon waarnaar ze zou luisteren,” vertel ik hem vervolgens, waarbij ik mijn blik weer op hem richt en mijn arm naast me laat hangen.
Na dit gezegd te hebben steek ik een sigaret op, maar wanneer ik het pakje terug stop in mijn jaszak zie ik de verlangende blik van Zane. Ah, stoppen met roken is een bitch, huh? “Wil je?” vraag ik dan nonchalant, terwijl ik het pakje weer uit mijn zak haal en al aanstalten maakte dit hem voor te houden. Kalm neem ik nog een hijsje van mijn sigaret, tik het af en laat hem terug naast me hangen.
Hierna is de vraag al aan de beurt waarom hij zo flipte. “Ik weet niet waar je het over hebt.” Antwoord hij enkel ontkennend en zelfs lichtelijk vijandig, iets waardoor er een kleine grijns op mijn lippen komt. Hij doet een stap naar achteren en steekt zijn handen opnieuw in zijn broekzakken, terwijl hij met zijn houding duidelijk maakt dat hij hier liever niet is en ook niet wil praten. Zoveel praat hij niet, wat zal Avery in hem zien? Ik vraag het me af.
“Je veranderde abrupt zo van houding toen ik deed alsof ik in een relatie was met Ava, dat bedoel ik,” zei ik hem, hoewel ik heus wel een idee had dat hij wist waar ik het over had. Plotseling zuchtte ik, keek de andere kant op en nam nog een hijs van de sigaret. “Wil Avery bij je wonen?” vroeg ik hem toen, iets stilletjes. “Wat heeft ze er allemaal over gezegd?”

---

†

Zane Blade Reynolds

Hij kucht dan ook even en grinnikt even nerveus. "Wil je dan doorgeven dat het me heel erg spijt dat ik haar dat heb aan gedaan? Ik had ook zulke dingen helemaal niet moeten zeggen." Ongemakkelijk krabt hij even aan zijn achterhoofd terwijl hij de andere kant op kijkt. Ik probeer te bedenken wat die woorden precies inhouden, maar het kan zoveel zijn. "Ik zou het erg graag zelf willen doen, maar you see, ze luistert niet naar me en jij lijkt me wel een persoon waarnaar ze zou luisteren." vertelt hij me vervolgens, waarbij hij zijn blik weer op me richt en zijn arm naast zich laat hangen.
Avery, die naar mij luistert? "Volgens mij luistert ze naar niemand." vertel ik hem dan. "Maar ik zal het voor je proberen." De beslissing is snel genoeg gemaakt. Ik weet niet wat het 'aandoen' van hem inhoud en Avery moet maar oordelen hoeveel zijn excuses waard is. Ik doe het vanavond, niet morgen, want straks verpest ik haar verjaardag nog en daar heb ik nou net weinig zin in.
"Wil je?" vraagt hij dan nonchalant, terwijl hij het pakje weer uit zijn zak haalt en al aanstalten maakt dit mij voor te houden. Waarschijnlijk heeft hij mijn blik gezien, maar ik schud standvastig met mijn hoofd. "Nee, bedankt." zeg ik zo rustig als ik kan, zonder er een reden voor te noemen want mijn constante stoppen en beginnen met roken gaat hem maar weinig aan. Kalm neemt hij nog een hijsje van zijn sigaret, tikt het af en laat hem terug naast zich hangen.
Na mijn ontkenning ontstaat er een kleine grijns op zijn lippen. "Je veranderde abrupt zo van houding toen ik deed alsof ik in een relatie was met Ava, dat bedoel ik." zegt hij me, heeft hij dan niet door dat ik er gewoon niet over wil praten? Volgens mij heeft hij het wel door maar wilt hij het gewoon te graag weten. "Omdat ik niet graag insenueer dat er meer is tussen Avery en mij als dat niet het geval is, zeker niet als het ten koste gaat van anderen." antwoord ik beheerst. En omdat ik niet op mijn kop wil krijgen van Avery, maar dat zeg ik er niet bij. Zij hoeft niets te weten van onze mannelijke metingen.
Plotseling zucht hij, kijkt de andere kant op en neemt nog een hijs van de sigaret. "Wil Avery bij je wonen?" vraagt hij me dan, iets stilletjes. Ik verslik me bijna in mezelf als hij dit vraagt en ik kucht eventjes. "Wat heeft ze er allemaal over gezegd?" Ik frons iets. "Nee, volgens mij wilt ze dat helemaal niet. Ze is verder niet op mijn aanbod in gegaan, behalve dat ze bij mij wilde komen eten en het erg lief van me vond." Shit, zulke dingen zorgen er wel even voor dat de harde realiteit over mezelf eens goed tot me doordringt en dat ik nog meer naar een sigaret snak. Hou je gewoon verdomme in, Zane. Doe dat maar als je weer thuis bent of zo.

---

Your make-up is terrible