Pfft, zo maar weer naar bed en opzien tegen morgenochtend. Ik heb het gevoel dat ik geen gesprek meer kan verdragen, want waar loopt het nou eigenlijk op uit? Niets, want er is niets veranderd. Alles wat ik zeg word weer herhaalt en uiteindelijk weet je niet meer wat je tijdens het vorige gesprek heb gezegd, waardoor het allemaal nutteloos is. Toch moet ik vroeg mijn bed ervoor uit, hup weer in de trein en me onder de mensen en de knagende onzekerheid omgeven, gewoon omdat je het niet snapt. Niemand die het moet snappen snapt het godverdomme, ik word er helemaal gek van! Pfft, gelukkig zie ik jou erna, dat scheelt alweer een hele hoop, daarom zet ik het toch door.
Your make-up is terrible