• 4 bands van 4 of 5 personen nemen het tegen elkaar op.
    In elke ronde worden er punten uitgereikt.
    De band die op het einde van de wedstrijd de meeste punten heeft wint.
    De wedstrijd word op tv uitgezonden maar niemand weet precies wat er gebeurt wanneer de camera's niet aanliggen.
    Wraakgevoelens, vriendschap, haat, jaloezie & liefde vullen de lucht.


    Jongens:
    One Direction
    - Harry Edward Styles - 5HELLEY
    - Niall James Horan - HurtedHeart
    - Louis William Tomlinson - Lamebrain
    - Zayn Jawaad Malik - Lamebrain
    - Liam James Payne - JustMx1D

    Breaking Rules
    - Jake Thomas Hamelton - LostMagic
    - Drew Nathaniel Hope - BleuHope
    - Samuel Wesley - LostMagic
    - Daniel Dylan Jason - 0o7
    - François Bouchard - 0o7

    Meisjes:
    Wishfull Thinking
    - Allie Veronica Summer |Ex Zayn M.| - LostMagic
    - Maxentia Aemillia Korthoef - Sylvesti
    - Saphire Jennifer Jonhson |crush op Niall| - BlueHope
    - Sophie Amadou |haat 1D|
    -

    Countless
    - Charlotte Selena Evans. - 5HELLEY
    - Christina River Knight |bff Louis T.| - BlueHope
    - Jessy Evans - JustMx1D
    - Jade Katelyn Morgan - LostMagic
    - Summer Melody Lockwood - IrishStar

    ________________________________


    Presentator:
    Ian Carl Houston - LostMagic
    Jonathan Nath Mason "Jonas" - 0o7

    Jury:
    Amanda Maria Adams - JustMx1D
    Tyler 'Ty' Jay Matthew - 0o7

    Regels
    - OOC = [] ()
    - naamveranderingen doorgeven


    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 7 dec 2012 - 15:59 ]


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    |Have to go. |


    kindness is never a burden.

    Lillian Ramona Stuart

    Lachend maar wel een beetje jaloers keek ik naar Max en Harry. "Moet ik nog ergens mee helpen of zo, anders loop ik wel met Max mee."antwoordde ik op Max' vraag. "Ja, laat me maar alleen. Arme, zielige ik." Harry gooide dramatisch zijn armen in de lucht. Ik schoot in de lach. 'Anders wil ik nog best blijven hoor. 'K vind het wel gezellig. Maar dat gaat zeker van die ongemakkelijke stiltes met zich mee.' floep ik eruit en sla gelijk twee handen voor mijn mond. "Rustig maar, prince Harry. Als je zo rustig naar het bankje loopt zijn wij daar ook al." zei Max. Ik knikte nog steeds met mijn handen voor mijn mond en ik merkte dat ik de hik had gekregen. Max gooide de deur open en ik liet mijn handen weer zakken. Opeens ging de mobiel van Max af. Ik trok een wenkbrauw op, nieuwsgierig naar wie het was. Ik probeerde te volgen wat ze zei, maar ze sprak Welsh en daar begreep ik echt niks van. Max leek wel in te storten. 'Max? Wassup?' vroeg ik bezorgd en liep naar haar toe. 'Maxie?' Haar ogen stonden verschrikt.


    Don't let your hair hang down and kick some ass!

    [Komt eerst Harry nog, of zal ik hierop al reageren?]


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles.
    "Anders wil ik nog best blijven hoor. 'K vind het wel gezellig. Maar dat gaat zeker van die ongemakkelijke stiltes met zich mee." zei Lilly lachend en sloeg dan haar handen voor haar mond. Harry grinnikte. Hij vond het wel schattig. "Rustig maar, prince Harry. Als je zo rustig naar het bankje loopt zijn wij daar ook al." Harry trok een wenkbrauw op maar reageerde niet op het prins Harry deel. "Ja ja," zei hij en wapperde met zijn hand. Lilly knikte en kreeg toen de hik. Harry moest stiekem glimlachen en toen ging Max gsm af. Ze luisterde eerst naar de spreker en antwoordde dan in een vreemde taal. Er was iets aan de hand dat wist Harry zeker want Max' gezicht betrok en ze werd bleek. "Max? Wassup?" vroeg Lilly verzorgd en liep haar naar toe. Ook Harry stond op en liep naar Max hij zette zijn hand op haar schouder en keek haar enkel zwijgend aan met een opgetrokken vragende wenkbrauw.


    kindness is never a burden.

    Maxentia Aemillia Korthoef
    Ik staarde verdooft voor me uit. Aan de andere kant van de lijn hoorde ik nog wat grbrebbel en toen werd het contact verbroken. Toch bleef ik met mijn telefoon aan mijn oor staan. Ik on het gewoon niet geloven. In mijn andere hoor hoorde ik nu Lilly vragen wat er aan de hand was. Ik wist gewoon niet hoe en wat ik moest zeggen. Ik voelde een hand op mijn schouder verschijnen en keek toen recht in Harry's grote puppyogen die me vragend aanstaarde. Mijn brein was gestopt met werken en ik deed mijn grootste best niet hier in te storten. Ik wist alleen totaal niet meer hoe ik een normaal woord Engels moest uitbrengen. Ik haalde met trillerige handen uiteindelijk mijn telefoon van mijn oor en typte wat ik wilde zeggen in in Google Translator en drukte op translate voor ik hem de telefoon gaf. Ik was 'blij' dat de deurpost nog naast me stond, anders was ik echt al lang op de grond gevallen. Het enige wat ik nu wilde was in een zwart gat kruipen en huilen. Naar niks anders voelde ik iets eigenlijk. Ik had mijn leven net weer helemaal op de rit... En dan gebeurde dit. Volgens mij mocht ik niet gelukkig zijn ofzo van het universum.


    Bowties were never Cooler

    Lillian Ramona Stuart

    Harry liep ook op Max af en legde zwijgend een hand op haar schouder. Ze leek elk moment uit elkaar te kunnen vallen alsof ze van porselein was. Zo breekbaar had ik haar nog nooit gezien. Ze pakte haar mobiel en typte iets in, daarna gaf ze het apparaatje aan Harry. 'Wat?' vroeg ik, mijn stem sloeg een beetje over. De hik was wel weer weg... Zachtjes pakte ik Max' hand vast en gaf er een klein kneepje in. Mijn wang raakte bijna Harry's wang in een poging om mee te lezen op het kleine schermpje. Ik fronste diep en keek terug naar Max. 'Meissie toch...' fluisterde ik en trok haar in een stevige knuffel. Ik wist hoe het was om je ouders te verliezen. Één was echt dood, en de ander zat in een psychiatrische inrichting, waar ze zo ongeveer continue in een isoleercel zat. Damn it, nu begon ik zelf ook te huilen.


    Don't let your hair hang down and kick some ass!

    [Gaat er nog wat gebeuren c:]


    Don't let your hair hang down and kick some ass!

    |Crap! Geef me even. *zucht* |


    kindness is never a burden.

    Harry Styles.
    Max tikte wat in op haar mobiel en gaf die dan aan Harry. Ze had wat vertaald. Mijn ogen werden groter naarmate het eind van de zin naderde. Oh, shit. "Wat?" vroeg Lilly en haar stem sloeg over. Vervolgens keek ze mee naar het schermpje van de mobiel die Harry in zijn handen had. Haar wang raakte bijna de zijne. "Meissie toch..." fluisterde Lilly vervolgens en gaf Max een knuffel. Even later begon ze zelf te huilen. Niet echt wetend wat te doen sloeg Harry dan ook maar zijn armen om de twee meisjes heen en wreef geruststellend over Max' rug. Hij fluisterde sussende woordjes in haar oor maar zei niks luidop.


    kindness is never a burden.

    Max Korthoef
    Met een trillerig handje stopte ik mijn telefoon in mijn broekzak. Ik voelde Lilly's armen om me heen. Het hielp eventje een klein beetje tegen het verschrikkelijke verdriet wat ik nu voelde, maar toen ze zelf begon te huilen maakte dat het alleen maar erger. Ik voelde toen ook Harry's armen om me heen vallen. Zijn hand ging rustig over mijn rug en ik hoorde zijn stem geruststellend in mijn oor. Ik verborg mijn gezicht in zijn haren terwijl de tranen stil over mijn wangen begonnen te stromen. Mijn make-up vormde grote zwarte en grijze vlekken op mijn gezicht. De tranen bleven stromen terwijl ik dacht over mijn broertjes en zusjes. Mijn oma zou ze opvangen... Maar toch waren zij ook hun ouders kwijt... En zij waren nog echt afhankelijk van ze geweest, ik al even niet meer. De tranen bleven stromen terwijl mijn wereld langzaam instortte.


    Bowties were never Cooler

    Lillian Ramona Stuart

    Ik probeerde mezelf weer bij elkaar te rapen. Mijn gehuil maakte het alleen maar erger. Ik maakte me los uit de omhelzing en probeerde helder te denken. Ik kreeg het benauwd en focuste me op een punt aan de andere kant van de kamer. Niet nu. Zwarte plekken verschenen voor mijn ogen terwijl ik piepend adem naar binnen zoog. Niet weer. Ik deed een paar wankele stappen naar achter en sprintte het huisje uit. Lucht! Ik liet me op mijn knieën in het gras vallen en wachtte tot het paniekerige gevoel weg was geëbd. Het was lang geleden dat ik een zo'n soort paniek aanval had gehad. Langzaam kwam ik weer omhoog en liep terug naar Max en Harry. 'Misschien moet je even gaan zitten Max. Buiten.' sprak ik schor. Mijn keel voelde aan als schuur papier, maar ik negeerde het. Max was nu belangrijker dan mijn dramatische probleempjes. Intussen liep ik naar de keuken en haalde een glas water. Mijn gedachten gingen op de automatische piloot, en ik deed precies wat ik had gedaan voor mijn broertje en zusje toen papa dood ging en mama niet meer in staat was iets zinnigs te doen. 'Hier drink' beval ik Max en reikte haar het glas aan.


    Don't let your hair hang down and kick some ass!

    Harry Styles.
    Max leek niet meteen te reageren en ook Lilly bleek een black-out te krijgen dus was Harry de enige over die nog helder kon nadenken. Lilly liep naar buiten maar kwam al even snel terug weer binnen. "Misschien moet je even gaan zitten Max. Buiten." zei ze schor. Harry knikte instemmend,"Frisse lucht zal je goed doen." Max leek in een soort van trance dus duwde Harry haar soort van het huisje uit en zette haar neer op een bankje in de zon naast het huisje. Ondertussen had Lilly al een glas water gaan halen en gaf die aan Max. "Hier. Drink." beval ze. Harry voelde zich wat buitengesloten aangezien beide meisjes al veel leken te hebben meegemaakt en hij zijn perfecte leventje leidde als zanger en idool.


    kindness is never a burden.

    [Het spijt me echt om hier nu mee te komen, maar het gaat echt niet goed bij mij thuis. Ik heb problemen met school en met mijn vriendinnen en familie. Ik heb dus besloten om een tijdje te stoppen met Quizlet. Lillian mag naar iemand anders, want ik wil niet de spelbreker zijn die een persoontje claimt maar er niks mee doet.]


    Don't let your hair hang down and kick some ass!

    (Jammer. Veel sterkte en success)


    Bowties were never Cooler

    Max Korthoef
    Ik liep in een soort trance mee. Mijn hoofd kon er niet goed bij, al voelde mijn hard al alsof die er met grof geweld was uitgescheurt. Ik liet mezelf op het bankje vallen en staarde in het niets. Ik nam met trilhandjes het glas water aan en begon met kleine schokkerige slokjes te drinken. Ik voelde me gewoon totaal alleen. Ik had mijn vrienden bij me, maar toch voelde het of ik niemand had. Alsof de hele wereld was verandert in een groot zwart gat. Het voelde of ik verdronk in verdriet, terwijl de rest van de wereld gewoon door ademde. Ik had al veel meegemaakt in mijn jonge leventje, maar dat inspireerde me ook bij het schrijven van lyrics. Toch had ik liever een gewoon meisje in Wales willen zijn dan een Welsh meisje in Amerika die werd achtervolgt door ongeluk.


    Bowties were never Cooler