{RPG} Lingman High ~2~ - Speeltopics

RPG-rechten zijn van Huaso

Hoe beginnen we deze RPG?
Je schrijft je personage in. Met elk een andere kracht. 1 kracht kan dus geen 2 keer voorkomen.
De RPG begint op 1 september, wanneer iedereen verzamelt om de trein op te stappen.
Mensen kunnen elkaar al leren kennen en het kan me doorgegeven worden, wie bij wie in de kamer ligt, daarna maak ik een regeling.

[ bericht aangepast op 1 nov 2012 - 19:57 ]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Sorry ben film aant kijken]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Chad
Chase zijn gezicht was gewoon goud waard. Die geschrokken uitdrukking, zijn mond die open ging, zijn ogen zo groot als schoteltjes...
Ik schoot zo hard in de lach, dat ik dacht dat ik zou stikken. Ik viel letterlijk van de bank van het lachen en moest daardoor nog harder lachen.

Chase
Ik keek eerst verwonderd toe hoe Chad in lachen uitbarstte, maar kon dan ook mijn lachen niet inhouden.
Ik bleef maar lachen en iedere keer dat ik eindelijk kon ophouden, wierp ik een blik op Chad en schoot weer in de lach. Zo te zien ging het er bij hem hetzelfde vanaf.

“To live will be an awfully big adventure.”

Melanie Everett
Ik ben benieuwd wat Chase had willen openbaren over Chad aangezien Chad helemaal rood was geworden. Maar dan stopt hij plots en heeft een schoen in zijn handen en begint te lachen en Chad ook en ik kijk met een lachje op mijn lippen naar ze. 'Ik mag jullie,' zeg ik dan met een lachje. 'Jullie zijn grappig. En druk..' Ik denk even terug aan dat ik rustig op het bankje zat en ineens ze beiden naast me komen zitten en dan de een mijn hand vast pakt en de ander mijn tas en me de trein in leiden.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Chase
"Dat zijn we inderdaad." grijnsde ik. "En als je het niet erg vind... Ik heb hier een schoen die weggegooid moet worden." grijnsde ik, toen ik eindelijk gedaan had met lachen.
"Nee! Geef mijn schoen terug!" riep Chad.
"Te laat broertje, had je maar eerder aan moeten denken!" grijnsde ik en liep weg.

Chad
"Godverdomme!" vloekte ik, maar tegen dat ik recht stond en begon te rennen was hij al lang de coupé uit. Oh ja, lekker gênant, met 1 schoen aan mijn broer achtervolgen!
"Geef terug, Chase!" schreeuwde ik luid, terwijl ik hem achterna liep.

“To live will be an awfully big adventure.”

Chase
Ik rende helemaal tot het begin van de trein, tot ik niet verder kon. Daar bleef ik heel even staan. Chad haalde me bijna in en stopte vlak voor mijn neus.
"Geef. Hier!"
"Hmm, nope!" ik sprong op de bank naast me en sprong over de leuning. Meteen begon ik weer te rennen. Mensen keken ons raar aan, terwijl we in iedere coupé ongeveer passeerden. Eenmaal helemaal achteraan, terug bij Eric, Tom en Kaya, tackelde Chad me en viel ik languit op de grond.
Hij greep zijn schoen voor ik hem kon nemen en trok hem snel aan.
Hijgend ging hij terug op de bank zitten en legde zijn haar goed.
"Oh, trouwens, jou moet ik nog bedanken." mompelde ik buiten adem tegen Kaya. "Dus bedankt." zei ik, zonder van de grond af te komen. Ik draaide me op mijn rug en bleef zo nog even liggen.

“To live will be an awfully big adventure.”

Olaf
Terwijl ik aan het zoeken was naar mijn niet geplette voedsel landde er opeens een ietwat grotere kruimel precies in mijn shirt. "Hoooh!" riep ik met een half verwijfde stem. Ik stond op van de korte kriebel en de kruimel viel er aan de onderkant van mijn shirt uit. Ik keek Faery aan, die hard lachte, met een gezicht van: Waar heb ik dit aan verdiend? Maar toch schoot ik hard ik de lach en zei: "Zou ik is wat bij jou in je shirt gooien, kijken of jij dat leuk vindt, want bij jou komt hij er wat lastiger aan de onderkant van je shirt eruit!" Op een of andere rare manier kon ik niet stoppen met lachen en de tranen stonden in m'n ogen.

It's high noon.

| Geeft niet :] |

Ariana Rosèmary Greymark
Ariana grijnsde en schoof naast hem op de bank. Zo lang hij haar niet aanstaarde, voelde ze zich veel.. spontaner? Ach. Misschien was een beetje vertrouwen in de jongen wel op zijn plek. Hij zou immers voor haar moeten praten.
Ik heb het talent van jongens om overal en altijd in slaap te kunnen vallen altijd wel ergens benijd.
Ze glimlachte terwijl ze haar vingers een kort moment over de huid van zijn wangen liet glijden. Hoewel de huid van zijn gezicht zachter was - tipte er niets aan haar tere vingers. Ze kantelde haar hoofd iets en bestudeerde de warmte onder de tippen van haar vingers. Jongens waren altijd zo.. knuffelbaar warm. Net een teddybeer, hoewel ze die vocabulaire nooit hardop zou uitspreken.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Kaya

'Graag gedaan', mompel ik. Hier begin ik mij ook te vervelen. En ik krijg trek in eten.

Physics is awesome

mismi schreef:
Kate Miller
"Haalde je er ook goede cijfers op?" vraagt hij dan vervolgens, terwijl hij zich afvraagt of hij nu liever aan het praten is of dat hij liever stil is en niets zegt. Ik glimlach even en knik. "Ja, ik vond het een leuk vak en probeerde altijd zo goed mogelijk mee te doen" zeg ik dan. "Waar kom jij vandaan?" vraag ik dan.

{Yeah, sorry}

Nick
'Amerika' Andwoord ik op haar vraag, 'Jij?' Vroeg ik haar vervolgens. Volgensmij waren allebei mijn ouders van afkomst amerikaans.. Al wist ik dat niet zeker aangezien ik er niet vaak naar vroeg.

Don't be like the rest of them, darling

[haha geeft niet hoor :p ben afgelopen dagen ook druk geweest. Verslag van het project meost af en volgende week ehb ik tentamens dus daar ben ik ook mee bezig.. reager alleen 's avonds nu. Rest van de dag ben ik aan het leren . Misschien af en toe tussendoor :p]

Kate Miller
"Amerika" antwoord hij. Vet, ik ben nog nooit in Amerika geweest, maar ik wil er wel heel graag heen. "Jij?" vraagt hij dan. "Ik woon in een stadje hier in Zweden" zeg ik dan. Heel groot was het niet, maar groot genoeg. Shoppen deed ik wel vaak via het internet, omdat de klerenwinkels er nou niet echt super leuk zijn. Voor de winter wel, want die waren erg streng en het maakte me dan niet zoveel uit wat ik aan had, als het maar warm was.

Raoul Andreas Roy Weaver | Telekinese
Raoul murmelde wat in zijn slaap wat verdacht veel leek op 'Ariana'. Hij schoot overeind toen de stem weer wat zei en een hand tegen zijn wang gleed. "Fuck!" Hij schrok zich te pletter toen hij Ariana naast zich zal zitten, maar kalmeerde al snel wanneer hij aar gezicht kon plaatsen. "Sorry," verontschuldigde hij zich meteen en mompelde daarachter,"Ik wist niet dat je hier zat." Hij glimlachte toen naar haar en deed zijn muziek af. Niet dat het wat uitmaakte want het liedje was toch voorbij en de afspeellijst was ten eind gekomen. Hij ging weer wat onderuit zitten en keek Ariana aan. "Wat was je trouwens aan het doen?"

kindness is never a burden.

Ariana Rosèmary Greymark
‘Niet veel bijzonders.’ Antwoordde ze schouderophalend, terwijl ze haar handen in haar schoot legde. Je bent interessant als je slaapt. Grinnikte ze, terwijl ze opzij blikte naar Raoul.
Waar kom je vandaan? Vervolgde ze, om het gesprek een beetje levendig te houden. De trein was koud en sloom, en de dingen die haar gewoonlijk bezighielden deden er nu even niet toe. Ze was benieuwd naar zijn afkomst, en wie weet. Misschien zou ze de hare ook wel prijsgeven.
Luisteren was een betere potentie dan zelf het woord voeren. Op de één of andere manier begrepen mensen toch nooit iets van haar woorden, tenzij ze vaker met je sprak. Dan was het al veel makkelijker te volgen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Raoul Andreas Roy Weaver | Telekinese
Had Raoul het zich nu verbeeld of had Ariana antwoord gegeven. Een écht antwoord in gesproken taal. Haar stem was zacht, vederzacht, nog zachter dan de stem in Raouls hoofd wanneer ze tegen hem praatte. Maar meteen daarna ging ze weer verder in Raouls hoofd. Je bent interessant als je slaapt. grinnikte ze. Raoul grinnikte met haar mee. Waar kom je vandaan? vroeg ze vervolgens. "New York City." antwoordde Raoul en raakte al geïrriteerd door het feit dat zijn dronken, gedrogeerde vader daar nu in hun mooie huis vrij rondliep. Vroeger hadden ze nog een werkster, maar die diende haar ontslag in nadat Raouls vader haar bedreigd had. Daarna wilde geen enkel andere huishoudster nog bij hen werken. Zelf de totaal wanhopige niet. "Maar ik ben geboren in Florida." Hij ging niet vragen aan Ariana waar zij vandaan kwam, want op de één of andere manier had hij het gevoel dat ze niet zo graag over zichzelf dingen prijsgaf.

kindness is never a burden.

Ariana Rosèmary Greymark
De stad, dus. Knikte ze lichtjes. Ze wist zeker dat hij nooit zou raden waar zij vandaan kwam, en zowel was het waarschijnlijk eerder als grap bedoeld. Om toch enigszins beleefd te zijn probeerde ze een wederantwoord te verzinnen.
Ik kom uit Transsylvanië, iets heel anders dan New York. Geeft ze met een lichte, scheve glimlach toe.
Haar vingers strijken een kort moment over de plooien van haar broek - tot ze zich opnieuw tot Raoul wendt.
Ik ben benieuwd hoe de school er uit ziet. Zo'n site is vaak niet heel betrouwbaar. De sneeuw is jammer, maar mijn ouders stonden er op dat ik naar deze school zou gaan. Haar gezicht betrok iets voor ze weer een neutrale houding aannam en langs hem heen naar buiten staarde.

Feel the fire, but do not succumb to it.