[Inloop RPG] Sheraton Hotel Downtown ~ 2 - Speeltopics

Het Sheraton Hotel Downtown ligt in het drukke centrum van Los Angeles, een perfecte plek voor toeristen, mensen op zakenreis, op doorreis of andere interessante tripjes.

Hier kan je allerlei foto's van het hotel vinden, een hotel dat werkelijk alles lijkt te hebben. Luxe en minder luxe kamers, een zwembadcomplex met sauna's, een golfbaan en park en nog veel meer!

Belangrijk!
Je maakt een rol aan, de rol hoeft niet permanent te zijn en je kan elk moment weggaan. Deze RPG is speciaal voor mensen die weinig tijd hebben, soms geen inspiratie of voor nieuwelingen die graag even een kijkje komen nemen en het graag willen leren. Houd hier dus rekening mee!

Regels
- Iedereen mag een nieuw topic aanmaken, maar dan ben je wel verplicht om de beginpost goed bij te houden!
- 16+ en andere dingen zijn allemaal toegestaan.
- Probeer je rollen en posts zo uitgebreid mogelijk te maken, dit is een goede oefening voor alle andere RPGs.
- Leestekens en hoofdlettergebruik zijn wél verplicht!

Staff: (permanente karakters)
Katelynn (Kate) Serenity White CyberLord
Mason Fell VCL
Tyler Lucas Jason wolffire

Ingecheckt in het hotel:
Nana Reira Ito ~ Rust Isuzu
Isa Carmen Maria Jones ~ Laatste vakantie Bagoly
Anna Bailey Miller ~ Vakantie Mismi
Chloé Amelia Blessins ~ Werk CxStylinson
Fiona Winter ~ Verjaardag VCL
Amelia Cornish ~ Werk Amity
Ashley Jasmine Moore ~ WerkIsuzu
Effie Atkins ~ Gevlucht Soubi
Mary Roberts ~ Vakantie carpediemx
Aubree Aleah Rodriguez ~ Vakantie N4I5
Valérie Raven Stewards ~ Werk Ahri
Samuel Ray Dawson ~ Vakantie PercyWood
Finn Oliver Harries ~ Rust Bagoly
Yuri Leith Bishop ~ Rust Assassin
Andrew Ian Parker ~ Vakantie Realist
Austin Joshua Gray ~ Vakantie N4I5
Luke Alexander Skyse ~ Vakantie Realist
Keith Rowlders ~ Werk JordanStyles

Uitgecheckt (inactieve karakters die mogelijk terug komen)


Als je mee wilt doen, vul je hier je rol in. Je hoeft niet op goedkeuring te wachten, je kan gelijk beginnen!

[ bericht aangepast op 15 okt 2012 - 20:03 ]

---

Your make-up is terrible

> Mijn topics.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Mijn topics + laatste reactie

Effie Atkins

'Ja het uitzicht is echt geweldig, daarom vind ik het ook helemaal niet erg om hier te werken en te wonen,' zei ze en ik keek haar vragend aan. Werkte ze hier? Ja, anders zij ze dat toch niet? Ze draaide zich om, zodat ze met haar zij tegen de rand aan stond en mij aankeek. 'Wie was het dan?' vroeg ze nieuwsgierig. Ik begon enthousiast te worden over het moment van zo net.
'Yuri,' zei ik met een brede glimlach. 'Hij bezorgde mij spaghetti benen, weet je hoe raar dat was?!' vroeg ik lachend. Ik ging ietsje dichter bij het vreemde meisje staan en sloeg mijn arm stevig om haar middel. 'Zo hield hij mij vast en zorgde ervoor dat ik niet viel. Met zijn andere hand ging hij over mijn rug, kijk zo,' zei ik en ik deed met mijn hand de beweging over haar rug hoe Yuri het bij mij deed en legde mijn hand neer in haar nek. 'Ik smolt gewoon! en hij kuste mij! Dat zal ik maar niet voor ga doen,' zei ik lachend en haalde mijn beide armen om haar vandaan. 'Als laatste bracht hij mij naar een kussen, omdat ik niet kon staan en hij weg moest.'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Oooh, Effie is een verrader! Ik ga zo even een reactie schrijven haha.

---

Your make-up is terrible

Ze is enthousiast, dat is heel wat anders

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Haha I know hoor.

---

Your make-up is terrible

Yuri Leith Bishop

"Weet je het zeker dat het maar een enkele keer is?" vraagt ze, met een brok in haar keel. Ik probeer er zo overtuigend mogelijk op te knikken. "Ja, één keer." beloof ik. "En ik weet het niet eens zeker. Misschien is er wel niets gebeurd..." mompel ik verslagen. Ik besef nu hoeveel pijn ik haar hiermee doe, nu kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan om al mijn slippertjes. Zo'n prachtige vrouw hoort veel beter te verdienen. Natuurlijk heeft ze ook wel haar eigen duivelse kant, maar dit hoort gewoon niet en dat besef ik nu maar al te goed.
Ze bekijkt me, ik zie hoe ze me probeert in te schatten. Voor doodse, ellenlange seconden kijkt ze me alleen aan, waardoor ik banger en banger word voor haar reactie. Daarna zakt ze ook op haar knieën met haar handen op haar schoot. Oh, wat ik haar graag vastpakken en troosten. Ik wil haar laten zien hoeveel ik van haar hou. "Yuri..." fluistert ze zacht, alsof haar stem langzaam maar zeker word afgepakt. Haar handen laat ze langs mijn gezicht strelen, waardoor ik mijn adem inhoud, bang dat ze met een ademteug verdwenen zal zijn. Dan komt ze langzaam dichterbij en me heel voorzichtig, alsof één van ons beiden zou breken, een kus op mijn lippen drukt. Ze kijkt me nog steeds ik, maar ik kan haar blik niet verdragen. Ik sluit mijn en kus haar zo licht terug, omdat ik nog altijd bang ben dat ze gewoon verdwijnt.
Ze verdwijnt niet, maar verbreekt de kus wel. Ik open mijn ogen en kijk recht in haar gebroken ogen, die mij een flinke, pijnlijke steek opleveren. "I-ik weet niet of ik je kan geloven..." fluistert ze zacht en tegelijkertijd dat ze op stat, begint ze zacht te huilen. Nu laat ik de tranen ook over mijn gezicht rollen, ik hou ze niet tegen. Niet dat het zo lukken als ik dat zou willen, haar aanblik doet me zoveel pijn nu. Ze draait zich weg van mij, richting de deur en maakt aanstalten om weg te gaan. "Misschien is het beter als we elkaar voor een tijdje niet zien... Ik wil nadenken." zegt ze, met een bleek gezicht en donkere, verdrietige poelen.
"Nee, alsjeblieft niet." smeek ik haar gelijk, waarna ik opkrabbel van de grond. "Ik kan niet zonder je, zeker niet voor een langere tijd... Ik heb je al zo gemist toen ik hier zat. En de kinderen... Ik beloof je dat ik nooit meer iemand op mijn kamer uitnodig, ik zal stoppen met werken als je dat wilt. Ik kan een baan zoeken waar voor ik thuis kan werken. Ik doe werkelijk alles voor je, Ashley. Maar laat me alsjeblieft niet alleen..." Ik veeg de tranen van mijn gezicht en probeer ze binnen te houden.
Als ik naar haar kijk, weet ik ook dat ik haar nodig heb. Zonder haar was ik nooit zo goed geëindigd als ik nu ben, zonder haar ben ik gewoon niks. Ik heb niemand nodig, behalve haar. Ik kan mezelf wijsmaken wat ik wil, maar welk nut hebben de andere vrouwen in mijn leven? Ik kan een avontuurtje ook wel zonder hun zoeken. Ik zet twijfelend een aantal stappen richting haar, blijf dan staan en besluit eindelijk toch naar haar toe te lopen en mijn armen om haar lichaam heen te slaan. Ik moet haar toch op de één of andere manier zien te overtuigen.

---

Your make-up is terrible

Katelynn Serenity White

Ze werd blijkbaar enthousiast, want dat kon je zien in haar gezicht. Ze kreeg de breedste glimlach die ik ooit heb gezien. Nu was ik echt nieuwsgierig geworden over welke collega ze het had. Damien? Alexander? Mason?
"Yuri" zei ze toen en keek ik haar met grote ogen aan terwijl ze rustig doorging. Hij had dus weer aan een meisje gezetten terwijl Ashley bezig was met haar bespreking. 'Hoe kon hij!' dacht ik kwaad bij mezelf. Ik zou het haar straks meteen vertellen, vuile klootzak die het er was. Bah, waarom waren mannen altijd hetzelfde!
Opeens stond hetm eisje voor me en sloeg haar arm stevig om mijn middel. Mijn ogen werden nog groter en ik keek haar vragen aan. "Zo hield hij mij vast en zorgde ervoor dat ik niet viel. Met zijn andere hand ging hij over mijn rug, kijk zo." zei ze en haar andere hand ging over mijn rug. Ik rilde heftig, maar wilde niet dat ze me los liet. De aanraking van iemand anders voelde te goed. Haar hand legde ze toen in mijn nek. "Ik smolt gewoon! en hij kuste mij! Dat zal ik maar niet voor ga doen." zei ze lachend en liet me toen weer los. "Als laatste bracht hij mij naar een kussen, omdat ik niet kon staan en hij weg moest." Ik knikte langzaam. 'Hij moest naar Ashley' dacht ik bij mezelf, maar ik besloot het haar maar niet te vertellen. Ze was zo vrolijk, dat kon ik haar niet aandoen.
"Leuk hoor." zei ik met een glimlach en nam nog een trekje van mijn sigaret. "Het voelde erg grappig en lekker." voegde ik lachend toe. "Pas wel op met Yuri." zei ik toen, veel zachter en serieuzer, "Hij is niet zoals hij zich voordoet."

[ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 13:56 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Effie Atkins

'Leuk hoor,' zei ze met een glimlach en nam nog een trekje van haar sigaret. Hey! Die had ik ook nog. Ik lachte zacht en volgde haar voorbeeld. 'Het voelde erg grappig en lekker,' voegde ze er lachend aan toe. 'Pas wel op met Yuri,' zei ze toen, veel zachter en serieuzer dan net. Vragend keek ik haar aan. 'Hij is niet zoals hij zich voordoet.' Niet begrijpend keek ik haar aan. Daarna zuchtte ik, lachte ik zacht en schudde daarna lichtjes mijn hoofd.
'Ik had het eigenlijk moeten weten,' zei ik lachend. Ik draaide mijzelf weer om naar het uitzicht en nam een trekje van mijn sigaret. 'Het zijn jongens! Het kan niet anders. Bovendien ziet hij er veelte goed uit. Ik had trouwens wel gemerkt hoe je rilde onder mijn aanraking,' zei ik met een lachje. 'Zo voelde ik mij dus ook toen Yuri het bij mij deed. Ik zei wel dat hij mij daarna kuste, maar eigenlijk deed hij dat te gelijk. Daarna had hij zijn beide armen om mijn middel.' Ik sloot mijn ogen even en droomde er een beetje bij weg, al gauw opende ik ze weer en keek ik haar het meisje. 'Echt stevig was dat! Ik voelde gewoon hoe mijn piercings in hem boorde.'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

[Mijn topics]

Ashley Jasmine Moore.
Hij knikt op mijn vraag, ik weet echter niet goed wat ik ervan moet denken. ‘Ja, één keer,’ beloofde hij. ‘En ik weet het niet eens zeker. Misschien is er wel niets gebeurd…’ mompelde hij verslagen, waardoor mijn ogen neersloegen voor een enkele seconde.
      Nadat ik praktisch gezien ben ingestort en mijn handen langs zijn gezicht strelen, merk ik hoe hij zijn adem inhoud. Hierdoor doe ik bijna automatisch hetzelfde en hoewel ik mijn ogen open houd, omdat ik hem aan wil kijken, doet hij zijn ogen dicht. Hij kust me net zo licht teug, alsof hij bang is dat ik verdwijn. Op het moment dat hij zijn ogen weer open doet en mij aankijkt, wil ik hem laten zien hoeveel pijn hij mij doet. Het is misschien erg duivels, maar ik wil gewoon dat hij merkt hoeveel pijn en verdriet er nu in mij verschuilt.
      Yuri laat tranen over zijn gezicht rollen, hij houdt ze niet tegen en ik houd die van mij ook niet tegen, waardoor we nu beide rijkelijk de tranen over onze wangen laten rollen. In eerste instantie was ik nog van hem weggedraaid, maar door dit draaide ik me weer half naar hem toe. ‘Nee, alsjeblieft niet.’ Smeekte hij mij gelijk, terwijl ik hem op zag krabbelen van de grond. ‘Ik kan niet zonder je, zeker niet voor een langere tijd… Ik heb je al zo gemist toen ik hier zat. En de kinderen… Ik beloof je dat ik nooit meer iemand op mijn kamer uitnodig, ik zal stoppen met werken als je dat wilt. Ik kan een baan zoeken waar voor ik thuis kan werken. Ik doe werkelijk alles voor je, Ashley. Maar laat me alsjeblieft niet alleen…’
      De tranen veegt hij van zijn gezicht, waarbij ik zijn voorbeeld volg en met ruwe bewegingen de tranen wegveeg. Zijn verdriet doet mij pijn, maar ik moet mezelf erbij houden, niet ervoor vallen. We weten allebei dat ik niet tegen zijn blik kan, het doet zo pijn dat het mij van binnen verscheurt. Een vage mist neemt plaats in mijn hoofd, verward mijn gedachten en acties, waardoor ik niet helder na kan denken. Dit zorgt ervoor dat ik blijf staan en niet wegloop als hij twijfelend een paar stappen naar mij doet. Toch blijft hij staan en met een grote brok in mijn keel volg ik zijn stappen weer, als hij uiteindelijk toch besluit om naar mij toe te lopen en zijn armen rond mijn lichaam te slaan.
      Vaag komt zijn mannelijke parfum in mijn neus gedrongen, wat bij mij een klein beetje leven in blaast, aangezien ik eerst als een breekbaar, slap popje in zijn armen hing. Ik kan het niet meer, niet nu hij mij omhelsd heeft en ik zijn armen voel, zijn geur ruik. Ik had gedacht dat ik het aan kon, er sterk genoeg voor was om gewoon weg te lopen en voor een tijdje niets meer van me te laten horen, maar dat ben ik niet. Ondertussen zijn mijn armen al om hem heen geslagen en verstrengel ik mijn slanke vingers in zijn shirt, alsof ik meer houvast nodig heb. ‘Je breekt mij, Yuri…’ fluister ik verdrietig, gebroken en vooral erg zacht, waardoor het bijna onhoorbaar is. Mijn gezicht is nu tegen zijn borstkas gedrukt, terwijl er natte plekken beginnen te ontstaan door het huilen.
      ‘Ik wil je niet kwijt,’ vervolg ik dan huilerig, terwijl mijn lijf hevig begint te schokken en trillen. ‘Ik houd van je… maar…’ Verder kom ik eigenlijk niet, aangezien ik niet weet hoe ik dit op moet lossen. Ondertussen streelde ik hem met één hand over zijn rug, terwijl mijn gezicht nu in zijn nek verborgen lag en hier een zacht kusje plaatste. Ik had daadwerkelijk geen idee meer wat het beste nu was.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Fiona Winter
"Dank je." Ik glimlachte. Het was, buiten mijn ouders, de eerste die me feliciteerde. Al moet ik toegeven dat ik noch mijn gsm noch mijn Facebook gecheckt heb. Ik haalde meteen mijn gsm bezig, legde hem op en wachtte af. "Sorry, maar ik denk dat ik een stortvloed aan berichtjes ga krijgen en ik wil het zo snel mogelijk afgehandeld krijgen." Ik keek op, fronste op een plagerige manier. "Ah, echt niet?" Maar lachte toen. "Nee, serieus. Ik ben ook niet van plan om me nu zat te zuipen..of vanavond, maar ik ben er nog maar net dus." Ik knikte toen. "Ik was van plan een stapje in de wereld te zetten. Je mag gerust meegaan,hoor, tenzij je dat vreemd vindt. Tenslotte kennen wij elkaar niet." Voor hetzelfde geld was ze wel een moordenaar! Oké, niet echt aardig, die gedachte en vast enorm overdreven, maar alles in zeker zin. "Maar misschien nog even wachten. Momenteel gebeurd er toch niet zo veel in de meeste clubs."

Mason Fell
Volgens mij was ze een beetje beschamend, maar ze zag er echt goed uit. Al was ze volgens mij wel wat aan de jonge kant en paste ze daarmee beter bij die jonge kerel. "Hé." zei ik schouderophalend."De waarheid mag gezegd worden of moet zelfs gezegd worden." Ze fronste. Moest ze soms nadenken over haar eigen naam? "Mason." Niet dat ik verwachtte dat iemand dat zou onthouden. De meeste gasten bleven hier niet zo lang zo dus. "Hoelang blijven jullie eigenlijk hier?" Ik zette nog een glas weg en keek rond. Ik moest niet betrapt worden op nietsdoen, want ik wou mijn job niet kwijt.

[ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 16:40 ]

---

Whoever has eyes to see and ears to hear will be persuaded that mortals can hide no secrets.

[Ik word gewoon misselijk van zijn gedrag, bah. D;]

Yuri Leith Bishop

Ashley begint ook te huilen, maar veegt haar tranen een stuk ruwer weg dan ik. Ze heeft zich zo half naar mij omgedraait waar door het een stuk makkelijk is om haar gewoon vast te pakken. Daarbij helpt ook dat ze zich niet gewoon omdraait en weg loopt, wat ze natuurlijk gewoon had kunnen doen toen ik haar kant op liep.
Ze hangt eerst als een breekbaar, slap popje in mijn armen, al vind ik dat al beter dan als ze me had afgeschud en alsnog was weggegaan. Ik omhels haar iets steviger omdat ik het nu durf en ze voelt al niet meer zo slap aan in mijn armen. Ondertussen slaat ze haar armen ook om mij heen en verstrengelt ze haar slankje vingers in mijn shirt, alsof ze meer houvast nodig heeft, iets wat mij niet za verbazig. Hier door houd ik haar ook stevig vast, al heeft het iets weg van vastklampen.
"Je breekt mij, Yuri..." fluistert ze verdrietig, gebroken en vooral erg zacht, waardoor het bijna onhoorbaar is. Haar stem en deze bekenning laat mij nog veel verder breken. Haar gezicht is tegen mijn borstkas gedrukt, waar natte plekken op mijn shirt ontstaan door haar gehuil. Ik begin haar zacht, met een trillende hand en zo voorzichtig als ik kan, over haar donkere haar heen te aaien.
"Ik wil je niet kwijt." vervolgt ze dan huilerig, terwijl haar lijf hevig begint te schokken en te trillen. "Ik houd van je... maar..." verder komt ze niet. Ondertussen streelt ze met één hand over mijn rug, terwijl haar gezicht in mijn nek verborgen ligt. Ze plaatst hier een klein kusje waardoor ik zacht moet rillen. Niemand kan mijn lichaam zo laten sidderen als zij kan.
Ik druk haar zacht tegen mij aan en probeer het schokken en trillen van haar lichaam zoveel mogelijk te dempen tegen mijn lichaam aan. Mijn neus druk ik zacht in haar haren om haar vertrouwelijke geur op te snuiven en er een zacht kusje op te geven. "We komen er wel uit, het komt wel goed lieverd." probeer ik haar zacht te sussen. Ik weet niet hoe het goed gaat komen of dat ze dat nog wel wilt hierna, maar ik ga er in ieder geval mijn best voor doen, dat weet ik wel.
Voorzichtig til ik haar een stukje op met mijn gespierde armen en neem ik haar mee naar de comfortabele leren bank die er staat. Ik laat mezelf er op zakken en trek Ashley op mijn schoot. Mijn armen sla ik beschermend om haar heen en ik trek haar zacht tegen mij aan. "Ik doe alles voor je, echt alles." murmel ik zacht, half verdoofd en tegen haar haren aan. "Ik hou zoveel van je, ik wil je niet kwijt..."

---

Your make-up is terrible

Anna Bailey Miller
"Ga je gang" zeg ik als ze haar telefoon tevoorschijn haalt en zegt dat ze een stortvloed aan berichtjes gaat krijgen die zo snel mogelijk afgehandeld wil hebben. "Ah, echt niet?" maar ze lacht "Nee, serieus. Ik ben ook niet van plan om nu zat te zuipen, of vanavond, maar ik ben er nog mar net dus" zegt ze als reactie op mij. "Ik was van plan een stapje in de wereld te zetten. Je mag gerust meegaan hoor, tenzij je dat vreemd vindt. Tenslotte kenne wij elkaar niet" zegt ze en ik knik even.
"Ik wil wel mee hoor" zeg ik dan. "Anders en je ook maar zo alleen op je verjaardag en ik heb wel zin om er even uit te gaan en naar een club te gaan. Na mijn verblijf hier houdt de pret voorlopig op, hopelijk." zeg ik dan. "Maar misschien nog even wachten. Momenteel gebeurt er toh niet zoveel in de meeste clubs." zegt ze nog en ik knik even. "Hoe oud ben je geworden?"

[ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 17:03 ]

(Ik vind 't echt zielig.. ]

Ashley Jasmine Moore.
Zijn omhelzing werd iets steviger toen ik mijn vingers in zijn shirt verstrengeld had, iets wat me deels goed deed, maar deels ook nog wantrouwde. Echter duwde ik dit zo ver mogelijk weg, ik wilde er niet meer aan denken. Misschien was het wel slecht, maar was het fout om nog van deze man te houden? Ik wist niet eens precies wat hij fout had gedaan, niet meer in elk geval. Het vertroebelde mijn gedachten waardoor ik niet geschikt kon handelen.
      Zacht, met een trillende hand en zo voorzichtig mogelijk, begint hij over mijn donkere haar heen te strelen. Door mijn kusje moet hij zacht rillen en ergens vraag ik me af wat hij hier allemaal van denkt. Ik wil nog alleen maar dat hij zegt dat alles goed komt, dat we hier samen uitkomen en me liefdevol aanraken, zodat ik hier niet meer aan hoef te denken. Hij drukt mij zacht tegen zich aan, waarbij ik moet huiveren en mijn hand over zijn zij naar voren gaat, richting zijn gespierde borstkas. Ik voel het door zijn shirt heen, zijn lichaam tegen die van mij aangedrukt en zijn mannelijke parfum die in mijn neusgaten dringt. Het laat me allemaal aangenaam rillen, waardoor het leugen waarmee ik mezelf probeer te voeden groter word. De leugen dat alles wel goed komt, dat er verder niets aan de hand is.
      Ik voel hoe hij zijn neus zacht in mijn haren drukt, waardoor ik zeker weet dat hij nu ook mijn zoete parfum ruikt, waarna hij er een zacht kusje op geeft. Weer die rillingen door mijn lijf, nog meer mist die mijn gedachten laat vertroebelen, mijn emoties die heviger opspelen. Dan zegt hij het, de woorden die ik wil horen, de leugens die me goed doen en de rest laten vergeten. “We komen er wel uit, het komt wel goed lieverd.” Sust hij zachtjes. Het is gedaan, de leugen die ik wilde horen is verteld en ik laat het achter me. Ten minste, totdat ik weer alles bij elkaar geraapt hebt en helder na kan denken. Misschien is morgen alles weer goed? Probeerde ik mezelf erin te laten geloven.
      Voorzichtig tilt hij mij een stukje op met zijn gespierde armen, terwijl ik mijn beide armen om zijn nek doe, en neemt mij mee naar de comfortabele leren bank die er staat. Eerst laat hij zichzelf er op zakken om vervolgens mij op zijn schoot te trekken. Zijn armen slaat hij beschermend om mij heen en trekt mij zacht tegen zich aan. Hierna leg ik mezelf helemaal tegen hem aan, zodat ik zijn lichaamswarmte kan voelen, zijn lichaamswarmte die me overal tintelingen geeft. “Ik doe alles voor je, echt alles.” Murmelt hij zacht, tegen mijn haren aan. “Ik houd zoveel van je, ik wil je niet kwijt…” Zwakjes knik ik, laat mijn handen over zijn gespierde armen gaan terwijl ik hem weer aankijk. Dit keer siert er een zuinig, waterig glimlachje mijn volle lippen. Onbewust had ik mijn tranen al weggeveegd, waardoor mijn rode ogen nu te zien waren.
      “Alles komt goed, toch?” fluisterde ik zachtjes, meer tegen mezelf dan tegen hem, al keek ik hem wel recht in zijn ogen aan. “Ik heb je nodig, Yuri…” biechtte ik murmelend op, een onzekere blik in mijn donkere poelen die ik bijna nooit had. “Doe me niet meer pijn, alsjeblieft…” smeekte ik hem bijna, het klonk erg beschadigd en schor. Ondertussen was ik al naar voren gegaan, mijn vingers achter zijn nek verstrengeld, terwijl ik zachte kusjes op zijn lippen plaatste. Het voelde alsof ik hem nodig had, omdat ik anders het gevoel had te kunnen breken en hij de enige was die me terug aan elkaar kon lijmen. Het voelde zo vertrouwd, fijn en een bepaalde warmte nam plaats in mijn hart.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Moet je voorstellen dat ik straks aan Ashley ga vertellen dat hij met nog een meisje heeft lopen bekken ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.