Braxlin 'Rose'
Ik glimlachte en sloeg mijn armen ook om zijn middel.
"Het is mijn eerste school waarbij mijn vader niet op voorhand waarschuwt dat ze moeten opletten of ik wel genoeg eet. Hij wil me een nieuwe kans geven mijn leven zelf te regelen."
Axton
"Oh, wees gerust. Vliegen gaat automatisch bij mij. Voor we neerstorten moet er al veel gebeuren." grinnikte ik zacht, maar zoende haar niet verder. Ik liet haar zelf kiezen hoe ze zich het meest op haar gemak voelde.
{Dus ik en een vriendin van me (Famke) waren naar de kermis in Beersel. We komen daar af en toe een gast tegen. (Niets speciaal knap, maar ook niet superlelijk)
Nadat we hem een paar keer tegen het lijf waren gelopen, gingen we frieten eten. Dus we stonden met onze pakjes friet in ons hand naar de botsauto's te kijken. Hij stond daar ook en toen hij en zijn vriend vertrokken, liepen ze langs ons. Hij passeerde vlak achter me en zei: 'Au revoir."
En ik in mezelf: ja, lap, hij spreekt frans 
Dus toen gingen we een vuilbak zoeken om onze lege bakjes friet in te gooien. Net wanneer ik opkeek, passeerde hij weer. Toen probeerde hij het in het Nederlands. 'Goedendag' wist hij met heel veel moeite uit te brengen
En toen gingen ik en Famke op de botsauto's. Maar steeds als er eentje vrij was, liepen we ernaartoe en was er net voor onze neus iemand mee weg.
Ik wou het al opgeven, maar Famke toonde een plaatsje waar we misschien meer succes zouden hebben. Dus gingen we daar staan, wat we nog niet gemerkt hadden, was dat hij daar dus ook stond.
Plots valt zijn vriend met zijn been tussen de leuning en die plaat waar we op moeten lopen.
Ik en Famke schieten in de lach. Die twee jongens komen naar ons toe, blijven voor ons staan en vragen (alles in het Frans dus)
"Zijn jullie met ons aan het lachen?"
En ik en Famke stonden daar.... euhm.... gaan die ons nu bedreigen of zo?
Maar toen vroegen ze of we met hen op de botsauto's wouden.
En ik wou al nee zeggen, maar toen Famke naast mij. "Oui, oui!"
Dus toen kon ik niet anders. En die jongen gaat zo tegen de leuning zitten/leunen en zegt dat ik dat ook maar moet doen. Dus ik ga naast hem zitten/leunen. Dan begint hij onze leeftijd te vragen.
Hij keek enorm geschrokken toen we zeiden dat we 15 waren. En toen vroeg hij zo nog wat dingen: zoals waar ik woonde en wat ik dan zo ver van huis deed in Beersel.
En hij vroeg of ik plannen had die avond. En ik zo.... euhm... mijn ouders lopen hier rond (in mijn slechtste Frans )
en hij ah... ok
en toen weer gewoon wat gebabbeld en toen vroeg hij of ik met hem mee ging die avond, dus ik zo bang als iets. Snel mijn hoofd geschud en wat verder van hem weg geschoven. Daarna zei hij dat het om te lachen was, maar ja achteraf zeggen ze dat allemaal.
Hij had blijkbaar door dat hij me bang had gemaakt, dus ging hij weg. Ik dacht dat ik ervan af was. Ik en Famke hebben dan eindelijk een botsauto kunnen bemachtigen en toen we zo'n keer of 2 geweest waren, was hij daar plots ook... Alleen in een botsauto.
Het wrede lot heeft ervoor gezorgd, dat... Net wanneer de botsauto's stil stonden... we vlak bij elkaar waren. Hij deed teken om bij hem te komen en toen heb ik snel Famke gestuurd. Zij vindt het toch leuk om aandacht van jongens te krijgen. Dus ik grijnzen, haha, het was me gelukt. Of ja, dat dacht ik.
1 toertje bleef hij naast Famke zitten, maar toen riep hij zijn vriend. Liet die naast Famke zitten en kwam naast mijn zitten.
En ik van: oh, fuck eh!
Dus hij kwam naast mijn zitten, we begonnen weer te rijden. Zijn arm lag op de leuning van mijn stoel. (vlak achter mijn schouders dus)
En na een tijd begint hij weer te spreken tegen mij.
hij vraagt waarom ik zo stil ben en zo en ik weet niet goed wat te antwoorden dus vroeg hij (nog steeds in het frans) of ik verlegen was.
Dan heb ik maar gewoon geknikt. Hij heeft mijn telefoonnummer gevraagd, maar ik heb dat op een of andere manier snel kunnen afwimpelen en toen legde hij zijn arm echt om mijn schouders en streelde met zijn vingers over mijn schouder. Hij vroeg of ik het leuk vond en zo...
en ik gewoon zo van: ik weet niet!
en toen het gedaan was vroeg hij met zo'n kei-teleurgesteld toontje: wil je stoppen?
en ik knikken en weg, terug bij Famke in de botsauto!}
[ bericht aangepast op 23 sep 2012 - 18:05 ]
“To live will be an awfully big adventure.”
}
]
waarblijft de reactie nu ben ik namelijk zelf ook wel nieuwsgierig 
]