• Welcome to the circus, Ladies and Gentleman!
    Het is namelijk weer zover: de beste shows van de wereld komen er weer aan. Alleen is het geen gewoon circus, het is namelijk Cirque du Freak en de mensen leven in de waan dat het allemaal eigenlijk nep is en voor hun vermaak. Echter weten ze dus niet dat ze allemaal zo geboren of geworden zijn en het hele circus wel degelijk waar is.
    ’Oh, those petty humanbeings… They ain’t know what they’re getting into…’

    Komt bij ’t circus:
    Isuzu – Scarlett Raven Xena – Spinnen
    Aragog – Améliah Cathy Billington – Pijn
    Soubi – Vincent (Finn) Reese – Vuurspuwer
    Realist – Matthew Oliver Parker – Energie & Metaal
    Aether - Chryse Jae Parsel Lachesis – Panter & Gif
    Convincing - Ferrelyn Amoir - Engel

    Hoort er al bij:
    Ebola - Amarantha Ortiz - Shapeshifter.
    Khione – Riley Nicolas Bennett – Hij kan echt alles eten
    Khione – Eden Florence Morales – Hypnotiseren door middel van haar stem, zeemeermin
    Aragog – Madeline 'Maddy' Juliah Evans – Slangen
    Flitwick – Evanna Samantha Butterfly – Heel lenig
    Carmenta – Amare Cecilia Jackson – Empathisch & kan moleculen bevriezen
    Carmenta – Cameron Dustin Jackson – Telekinetisch & kan moleculen versnellen
    Alethiometer – Alexander ‘Alex’ Demi Collins – Kent geen pijn
    Corallo – Adam Hayden Ravi Danner – Helderziendheid & Illusies, katachtigen


    ROLLENTOPIC.

    Regels:

    - Leeftijd moet tussen de 16 en 25
    – Schelden en 16+ mag
    – Graag een stukje schrijven van meer dan drie regels, anders loop je geheid vast
    – Ga geen ruzie uitlokken met andere spelers, dus respecteer elkaar
    – Schrijf en bestuur alleen je eigen personages, niet die van een ander!
    – OOC graag tussen haakjes: () [] {}
    - Melden als je nieuwe username hebt
    - Max. drie personages per user
    - Reserveringen blijven één dag staan
    – Just have fun! (:

    RPG samen met Khione
    De naam 'Cirque du Freak' behoort tot de Auteur Darren Shan.

    [ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 19:18 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    -Mijn topics-


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Mijn topics]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Reactie]

    Eden Florance Morales
    'Hey, stil nou.' zegt Cameron op een zachte toon in mijn oor. Hij gaat zitten en trekt mij naast zich. 'Ik had het na onze kus toch wel uitgemaakt, ik ben niet boos.' Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en veegt mijn tranen weg. 'Echt niet'. Ik kijk Cameron met grote ogen aan en kruip dan tegen hem aan. 'Vind je het echt niet erg?' vraag ik zacht. 'Ik heb je tenslotte wel gedwongen'. Ik bijt op mijn lip en sla mijn ogen neer. Zelf zou ik het wel erg vinden als iemand zoiets bij mij zou doen, daarom vind ik het ook zo verschrikkelijk wat ik heb gedaan.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    -> Mijn Topic's.

    [Mijn laatste reactie]

    Vincent Reese

    'Nee dat kan ik niet. Volgens mij heeft het met het vuurspuwen te maken,' zei ze afwezig. Ik keek haar vragend aan. Waarom zou ze afwezig klinken? Kwam het door mij? Ik deed niets verkeerds.. Vuurspuwen, dat was toch niets speciaals? Ik bleef naar haar kijken.
    'Maar dat is toch niet echt iets speciaals?' vroeg ik aan haar. Ik krabde lichtjes aan mijn achterhoofd. 'Mag ik vragen wat jouw act is?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

     Amare Jackson. 

    "Denk jij dat ik er blij mee ben dat ik een monster ben? Het liefst maak ik mezelf deze avond nog van kant," Ik schrok van het laatste en keek hem aan. "Je bent geen monster. Als je het je niet meer herinnert. Ik was zelf ook getransformeerd tot 'monster'." zeg ik en kijk hem aan.
    "Laat me los," Beveelt hij me nog en ik laat zijn pols los, maar voordat ik dat doe voel ik een paar nagels in me en ik beet op mijn lip, angst liet ik niet zien. Ik denk eerder dat hij bang moest zijn voor een weerwolf dan ik voor een katachtige. Mijn blik gleed naar zijn gezicht en ik zag misschien wat lichte paniek.
    Ik keek hem begrijpend aan en ik voelde zelf opeens dat mijn ogen verkleurde van donkerbruin naar grijs. Ik keek naar mijn armen en zag dat er haar op begon te groeien. Ik vloekte even. 'Ga naar het bos.' zei ik toen tegen Adam en beet op mijn lip.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Scarlett Raven Xena.
    Wanneer hij zacht met zijn kin op mijn kruin steunt, sla ik mijn ogen neer, voel hoe een warme arm om me heen gaat terwijl hij mijn hand vasthoud. Hij zuchtte en ik liet een zachte gaap van tussen mijn lippen los. Ik ben ook moe geworden in de tussen tijd, maar aangezien we hier niet weg kunnen… Dan maar op de bank slapen?
    “Dan hebben we meer gemeen dan we hadden gedacht.” Ik knikte enkel als antwoord, bevestiging dat ik het met hem eens was, omdat ik niet zeker wist hoe ik hierop moest antwoorden. Het was een heel gevoelig onderwerp en meestal probeerde ik dit te ontwijken, maar er was iets met Matthew dat ik het nog kon verdragen.
    Hij wiegde me een beetje heen en weer en ik voelde me er rustig, kalm door, waarna hij vervolgens een kus op mijn hoofd drukt. “Do you believe in destiny?” fluisterde hij, een beetje hees mag ik wel zeggen, waardoor ik opkeek in zijn ogen en op normaal op zijn schoot ging zitten, mijn gezicht naar hem toe, met aan weerszijde een been. Mijn handen, welke duidelijk kleiner dan die van hem waren, omvatte zijn gezicht en ik bracht mijn lippen naar die van hem om er een klein kusje op te geven.
    “I don’t believe in destiny, but I believe in you. I believe you are here, with me, for a reason. And I believe it’s love, trust.” Ik fluisterde het zacht tegen hem, mijn apart gekleurde ogen bleven in die van hem kijken, en nadat ik klaar was drukte ik meerdere kusjes op zijn lippen en kaak.

    (Sorry dat ik nu pas reageer, ik voelde me helemaal niet goed en ben nu nog steeds ook fucking moe.)


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Sirens schreef:
     Amare Jackson. 

    "Denk jij dat ik er blij mee ben dat ik een monster ben? Het liefst maak ik mezelf deze avond nog van kant," Ik schrok van het laatste en keek hem aan. "Je bent geen monster. Als je het je niet meer herinnert. Ik was zelf ook getransformeerd tot 'monster'." zeg ik en kijk hem aan.
    "Laat me los," Beveelt hij me nog en ik laat zijn pols los, maar voordat ik dat doe voel ik een paar nagels in me en ik beet op mijn lip, angst liet ik niet zien. Ik denk eerder dat hij bang moest zijn voor een weerwolf dan ik voor een katachtige. Mijn blik gleed naar zijn gezicht en ik zag misschien wat lichte paniek.
    Ik keek hem begrijpend aan en ik voelde zelf opeens dat mijn ogen verkleurde van donkerbruin naar grijs. Ik keek naar mijn armen en zag dat er haar op begon te groeien. Ik vloekte even. 'Ga naar het bos.' zei ik toen tegen Adam en beet op mijn lip.


    Adam Hayden Ravi Danner.

    "Je bent geen monster. Als je het niet meer herinnert. Ik was zelf ook getransformeerd tot 'monster'," zegt ze kalmpjes.
    Nadat ze mijn hand los heeft gelaten en ik gevoeld heb dat ik waarschijnlijk ga veranderen, vloekt ze even en mompelt; "Ga naar het bos,"
    Ik haal mijn schouders op. "Tuurlijk mevrouw," Met een geërgerd gezicht sjok ik richting het bos."Als je maar weet dat jij geen monster bent. Natuurlijk ben je sterker, maar absoluut niet zo sterk als ik. Waag het dus ook niet om me achter na te komen of je bent er geweest,"
    Ik voel hoe hevig mijn armen beginnen te jeuken. Mijn lichaam wil veranderen, maar ik probeer het met mijn geest nog even tegen te houden.
    Vervolgens loop ik op een drafje richting het bos en laat me daar tegen een boom aanzakken.
    Ik kijk haar aan.

    Matthew Oliver Parker.

    Als ze klaar is met praten drukt ze een paar kleine kusjes op mijn lippen en kaak. Ik glimlach alleen aangezien het een prettig gevoel is. Ik leg mijn arm dichter om haar heen en druk mijn eigen lippen wat steviger op die van haar. Ze was anders dan de andere meisjes die ik kende. Scarlett is speciaal en uniek. Ik bijt nog zacht op haar onderlip voor ik haar los laat om haar aan te kunnen kijken. 'Ik denk wel dat het voorbestemd was dat ik je zou zien. ' prevel ik en haal mijn vingers zacht door haar glanzende haar. 'Does that make me silly?' Lach ik zachtjes en kijk haar aan zodat ik haar reactie goed kan zien.


    [Geeft niet joh! Je hebt vaker op mij moeten wachten ;3]

    Amare Jackson.

    "Tuurlijk mevrouw,"Met een geërgerde zucht sjokt hij naar het bos. "Als je maar weet dat jij geen monster bent. Natuurlijk ben je sterker, maar absoluut niet zo sterk als ik. Waag het dus ook niet om me achter na te komen of je bent er geweest," Ik lach zachtjes en rol dan met mijn ogen, hij kijkt me aan terwijl hij tegen een boom aanzit en koppig dat ik ben loop ik gewoon zijn kant op. Ik voel een jeukerig gevoel, koorts uitbranden en ook dat ik iets breder en groter word.
    Ik vloek en ga gewoon op een afstandje staan. Ik weet hoe het is om te transformeren, maar als Eve er de laatste keer niet was geweest had ik het nooit overleefd. De angst die ik krijg borrelt meteen op. Ik was bang voor mijn eigen transformatie.
    Ik werp een blik op Adam met mijn nu grijze ogen en bijt even op mijn lip, maar dan..Dan begin ik in één keer te transformeren. De misselijkheid, de pijn, alles komt in één keer en dan.. Als ik niks meer voel kijk ik naar mijn armen en grom zachtjes.
    Ik veranderde niet veel qua uiterlijk, alleen was ik nu nog sneller, mijn zintuigen nog gevoeliger en mijn gave nog sterker.
    Mijn ogen hadden een andere kleur, ik had meer haar op mijn armen, mijn gebit was veranderd en ik was groter.
    Mijn blik viel op Adam en uit automatisme gromde ik, het klonk altijd zo vijandig al was het niet altijd zo bedoeld.

    Cameron Jackson.

    'Vind je het echt niet erg? Ik heb je tenslotte wel gedwongen'. zegt ze dan zachtjes en kijkt me aan. Ik bijt op mijn lip en zucht. 'Natuurlijk ben ik niet blij dat je het hebt gedaan, je had ook gewoon op mijn reactie af kunnen wachten..Maar ik ben verder niet boos. Ik snap waarom je het deed en ik had misschien niet hetzelfde gedaan maar ben toch wel een beetje blij dat je het hebt gedaan. Ik laat een klein lachje zien, maar voel dan opeens een verschrikkelijke pijn.
    Ik trek een moeilijk gezicht en een zachte kreun.
    Amare.
    Ik hoorde haar gedachte, ze was bij Adam én getransformeerd. Ik beet even op mijn lip en keek naar Eden.
    We transformeerden niet altijd op hetzelfde moment, het kwam en ging, maar vooral door stress en gedachte kwam het sneller. Ik was op dit punt gewoon stress vrij. Dat kwam allemaal door het prachtige meisje op mijn schoot.
    Eden.
    Ik keek haar even aan en zuchtte, zou ik Amare en Adam moeten vertrouwen?


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Eden Florance Morales
    Cameron bijt op zijn lip. 'Natuurlijk ben ik niet blij dat je het hebt gedaan, je had ook gewoon op mijn reactie af kunnen wachten..Maar ik ben verder niet boos. Ik snap waarom je het deed en ik had misschien niet hetzelfde gedaan maar ben toch wel een beetje blij dat je het hebt gedaan'. Er verschijnt een kleine glimlacht op zijn gezicht die snel overgaat naar een gepijnigd gezicht en er komt een zachte kreun over zijn lippen.
    'Cameron?' vraag ik op een bezorgde toon. 'Gaat alles wel goed?' Ik leg mijn hand even op zijn voorhoofd maar die voelt normaal aan. 'Heb je ergens pijn?' Ik glij snel van zijn schoot af en laat mijn blik onderzoekend over zijn lichaam glijden maar zie geen wonden of iets anders waardoor hij pijn zou kunnen hebben.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Scarlett Raven Xena.
    Hij glimlacht enkel en legt zijn arm dichter om mij heen, waardoor ik een warm gevoel door mijn lijf voel trekken. Het voelt alsof ik thuis ben in de armen van deze jonge man. Een jonge man die ikzelf eigenlijk nog nauwelijks ken, maar wel al zo vertrouw bij voel. Call me crazy, but I like it.
    Hij drukt zijn lippen wat steviger op die van mij, waardoor ik gewillig terug kus en mijn ogen ondertussen langzaamaan sluit. Zacht bijt hij op mijn onderlip, een zachte kreun kwam er tussen mijn lippen vandaan en wanneer ik zijn lippen niet meer voelde, opende ik mijn ogen weer om hem recht aan te kijken. Mijn wangen waren lichtelijk rood, net zoals mijn lippen.
    “Ik denk wel dat het voorbestemd was dat ik je zou zien.” Prevelde hij, haalde tegelijkertijd zijn vingers zacht door mijn lange, donkere haar. “Does that make me silly?” lachte hij zachtjes, keek me aan en ik blikte mijn aparte geel gekleurde ogen in die van hem. Mijn handen streelde over zijn bovenlichaam maar verstrengelde mijn vingers toen met elkaar achter zijn nek. “No, it doesn’t,” begon ik en glimlachte lichtelijk charmant naar hem. “It makes you sweet, very sweet…” Grinnikte ik zacht en kwam weer dichterbij hem, om vervolgens vlak voordat mijn lippen die van hem raakte te stoppen.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Matthew Oliver Parker.

    “It makes you sweet, very sweet…” Ze komt steeds dichter bij me in de buurt maar stopt voor haar lippen die van mij raken. Ik glimlach. 'It's because I like you.' Fluister ik en druk dan zachte kusjes op haar lippen en verstrengel onze vingers met elkaar. Ik bekijk haar gezicht met plezier. Ze was echt een van de mooiste meisjes die ik kende.

    Lahey --> Reyna


    To the stars who listen — and the dreams that are answered