• Texas High is een high school dat elk jaar een maand kamp heeft. Tijdens dit kamp ga je naar een plaats buiten de U.S.A., elk jaar een andere, waar je verschillende lessen volgt maar ook verschillende opdrachten krijgt te doen om elkaar beter te leren kennen. Dit jaar gaat het kamp naar Mexico, een perfecte plek voor activiteiten als kamperen, wandelen, klimmen, fietsen, kanovaren en kajakken, iets wat de docenten maar al te goed weten. Daarom sturen ze hun leerlingen een hele maand weg, om door middel van kompas en kaart hun weg terug te vinden. Iets wat heel veel leerlingen heel leuk vinden, als ze tenminste met hun vrienden in een groep mogen. Maar wat als dat niet zo is? Wat als je met mensen in een groep moet waar je helemaal geen band mee hebt?


    In dit RPG volgen we 10 jongeren, uit hele verschillende groepjes, die met elkaar in het groepje geplaatst worden. ’s Avonds laat worden ze geblinddoekt uit hun bed gehaald en in een busje gegooid, waardoor ze er geen idee van hebben met wie ze in het groepje komen. Als ze hun blinddoeken eenmaal af mogen doen staan ze met zijn alle op de middle of nowhere en voor ze het weten is het busje alweer weg gereden. Daar staan ze dan, met mensen die ze of helemaal niet kennen of waar ze echt een hekel aan hebben. Een maand lang zullen ze, zonder mobieltjes, zonder iets dat hun in verbinding brengt met de bewoonde wereld, met zijn tienen moeten overleven, proberend de weg terug te vinden. Zal ze dit lukken? Zal er vriendschap ontstaan of zullen ze alleen maar een grotere hekel aan elkaar krijgen?


    Regels:
    - Je houdt je aan de algemene regels.
    - Niet met zijn tweeën/drieën alles vol spammen.
    - Minimaal 6 regels, het liefst langer.
    - Speel realistisch. Ze haten elkaar, ga niet ineens knuffelen of na 10 berichten al zoenen.
    - Wanneer je je niet aan de regels houd, volgt een waarschuwing. Als je vijf keer de regels hebt overtreden lig je uit het RPG en zal je rol weer vrij komen te staan voor anderen die mee willen doen.




    Meiden:
    - Julia Faye Dubois - cheerleader - 18 - TheseWords
    - Leslie Fields - hoofdredacteur schoolkrant - 18 - jaimyhoi
    - Delilah "Dee" Evelyn Whittemore - toneelclub - 18 - Lahey
    - Mercedes June Williams - pestkop - 18 - Humblebee
    - Milou Ranel Addams - natuurfanaat - 18 - TheMarauders
    - Claire Karin Millens - durfal - 18 - Naomia


    Jongens:
    - Will Riley Stewart - mooiboy - 19 - Coockies
    - Gregory 'Greg' Montgommery - emo - 18 - Feline
    - Alan Rider - muzikant - 18 - TheMarauders
    - Bradley Alex MacGreggor - captain van footballteam - 19 - WillNotLearn


    Rollentopic
    Rollenstory

    Als het topic vol is als ik NIET online ben, mag de laatste persoon die op pagina 20 gereageerd heeft een nieuw forum aanmaken. Als ik WEL online ben, doe ik het zelf.

    [ bericht aangepast op 14 sep 2012 - 19:58 ]


    Keep your head up, keep your heart strong

    Julia Faye Dubois
    Nadat Will de koffer van me aan had gepakt keek ik om me heen, op zoek naar de tweede koffer. Toen ik deze gevonden had liep ik hier naartoe, om met de koffer in mijn hand vervolgens weer terug naar Will te lopen. 'Alsjeblieft' zei ik glimlachend, weer bij Will aangekomen, waarna ik de koffer aan hem overhandigde. Nadat hij hem aan had gepakt liet ik de koffer weer los, om om me heen te kijken naar nog een koffer. Toen ik merkte dat er geen koffers meer waren, behalve de twee van mijzelf verscheen er een glimlach op mijn gezicht, waarna ik naar deze koffer toe liep.

    [ bericht aangepast op 14 sep 2012 - 8:29 ]


    Keep your head up, keep your heart strong

    [inspringen?]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    dood?


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    [Nee ik ga nu reageren :3 alleen ik heb het nogal druk gehad de laatste tijd dus niet gereageerd ^.^]

    Leslie Fields
    Het water van de waterval blijft heel vaak in mijn gezicht stromen wat werkelijk irritant is. Mijn kleren die zijn al doorweekt geworden. Heel fijn, maar niet heus. Het manke meisje is bezig zielig te doen op een steen. En daar kan ik dus absoluut niet tegen. Wij staan hier al die rot bagage te regelen en zij gaat gewoon er wat bij zitten omdat ze zélf niet uitgekeken heeft. Er komt weer een koffer langs die we met z'n alle naar boven werken. En met z'n alle bedoel ik Bradley, William, Julia en ik. Ondanks dat die Julia een cheerleader is en ik haar niet kan uitstaan helpt ze wel. Hoewel dat ook kan komen door het feit dat het ook haar eigen koffers zijn. Ik kijk naar beneden en zoek weer steviger grip. 'Hoe veel koffers komen er nog?' roep ik dan naar beneden. Ik heb namelijk geen idee.


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Milou Ranel Addams

    'Waarom zouden jullie je zorgen maken over koffers?' vroeg ik en liep, soms klom ik snel en lenig langs de gladde stenen omhoog. Ik was nu bijna boven. Even keek ik naar beneden, waar iemand zielig deed, een paar mensen werkten of zich dood ergerden en anderen totaal niks deden. 'Moet ik mensen helpen of zo?' vroeg ik en keek half naar degene die net wat had gezegd, omdat zij ook iets wilde ondernemen.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Julia Faye Dubois
    'Nog eentje' zei ik tegen het schrijversmeisje, het andere meisje met haar commentaar negerend. Die discussie over de koffers hadden we al gehad, dus daar zou ik niet meer op gaan reageren. 'Dit is de laatste' melde ik, terwijl ik mijn tweede koffer aan de mensen overhandigde en met een glimlach op mijn gezicht de groep rond keek. Zo heel moeilijk was dit niet toch? Nou ja, voor de anderen misschien wel, maar eerlijk gezegt vond ik dat Leslie, Bradley en Will het heel goed deden.


    Keep your head up, keep your heart strong

    Will Riley Stewart

    Ik geef de laatste koffer ook door. 'Dat is dan dat.' Ik grijns en kijk Julia aan. Ik glimlach naar haar. 'Lukt het jouw om zelf naar boven te gaan,' vraag ik haar. Ik klim naar beneden en land voor haar neer. Ik kijk ook even naar Dee. Hoe we dat bij haar gingen doen... Ik zou het niet weten. Ik richt me weer tot Julia en glimlach naar haar. Ik kijk omhoog naar de twee meiden. 'Blijven jullie maar boven wachten, het lukt wel,' schreeuw ik. Ik kijk Julia weer aan, wachtend op antwoord of het haar zelf zou lukken. Ik hoopte van wel, want anders wist ik niet hoe ik dat oook nog moest doen. Ik had namelijk ook geen idee hoe we dat met Dee gingen doen. Ik bijt op mijn lip en weer wenste ik dat ik gewoon met mijn vrienden dit deed. Dat ging misschien iets gemakkelijker.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    [niemand die wil reageren op Milou? Of naar haar toe wil komen, geld hetzelfde voor Alan. En btw, het is niet TheMarauders meer maar Naging. Wat een rotnaam... O sorry...]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    [Je mag Athan naar Julia sturen als ze eenmaal boven staat? Of hem aan haar laten zien hoe ze boven kan komen...]

    Julia Dubois
    Als Will vraagt of ik dit alleen aan kan, knik ik. 'Moet lukken' antwoord ik, maar eerlijk gezegt ben ik daar niet zo zeker van. Heel even kijk ik angstig naar de waterval, maar als ik de twee meiden boven zie staan verschijnt er een grijns op mijn gezicht. Als cheerleader was het mijn taak om sportief en lenig te zijn, dus dan moest dit geen probleem op leveren toch? Eng zou ik het wel vinden ja, zoiets als dit was heel anders dan wat ik normaal gesproken deed. Maar het ging me wel lukken, dat wist ik zeker.

    [ bericht aangepast op 23 sep 2012 - 18:51 ]


    Keep your head up, keep your heart strong

    Alan Rider

    Ik zie hoe de cheerleader moeite heeft om een plek te vinden waar ze naar boven kan komen.
    Ik weet dat ze het best zelf kan, maar ze moet wel kunnen zien waar ze dat goed kan doen. 'Je kan daar het beste omhoog. Gewoon zo.' zeg ik en pak een steen vast, die wat uitsteekt. Ik klim snel en lenig omhoog en spring op het vlakke gedeelte. Ik blijf de cheerleader aankijken.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Julia Dubois
    Als de gitaarjongen weer op me af loopt en me verteld hoe ik het beste omhoog kan komen, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. 'Dank je' zei ik glimlachend, waarna ik de rots nog een keer controleer en vervolgens op dezelfde manier als hem, met wat moeite, omhoog klim. 'Het is me gelukt!' zeg ik blij als ik eenmaal boven ben. 'Dank je' zeg ik glimlachend terwijl ik de jongen een knuffel geef en me realiseer dat ik zijn naam nog niet ken. 'Trouwens, hoe heet je?' vraag ik, aangezien ik hem mijn naam wel al verteld had.


    Keep your head up, keep your heart strong

    Alan Rider
    Een beetje verbaasd ontvang ik de knuffel. Aha. 'eh.. Ik heet Alan. Alan Rider.' antwoord ik, het gevoel hebbend dat ze niet naar rock en poprock zou luisteren. Ik kijk gelijk waar mijn gitaar staat en pak hem dan, nog steeds Julia lichtelijk bedenkelijk aankijkend.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    [Let alsjeblieft op je minimaal zes regels]

    Julia Dubois
    'Ik ken die naam, volgens mij...' zeg ik bedenkelijk, maar eerlijk gezegt heb ik er geen idee van wáár ik die naam van zou moeten kennen. 'Ik heb je naam vast een keer op school langs horen komen' stelde ik tenslotte vast. Ik had namelijk geen idee waar ik zijn naam anders van zou moeten kennen. Hij was echt geen beroemde gitarist ofzo en het soort muziek dat hij maakte was waarschijnlijk zelfs heel anders dan het soort muziek waar ik altijd naar luisterde. Tevens was het heel logisch om een naam een keer op school gehoord te hebben toch? Er waren vast ook meer dan genoeg mensen die mijn naam hadden gehoord voor ik cheerleader werd...


    Keep your head up, keep your heart strong

    [omg sorry, ik zal er op letten. Komt omdat ik die posts oop mijn mobiel maakte, dan let ik er minder op. Ze lijken dan altijd veel langer dan ze werkelijk zijn, maar ook daar zal ik er op letten (:]

    Alan Rider

    'O dat kan best.' zei ik en keek even uit over het best mooie uitzicht wat ik hier had. Het maakte me niet uit dat ze me niet kende, het was juist wel fijn dat niet iedereen me kende. Ik keek de lucht af, op zoek naar een heerlijke regenwolk waar ik echt zin in had. Die was er echter niet, ik zag een klein sliertje witte wolk maar voor de rest was het compleet blauw. Daar hield ik dus echt niet van. 'Hoelang zal dit nog gaan duren, denk je?' vroeg ik toen ik een beetje moedeloos naar beneden keek. Nog steeds zag ik hetzelfde tafereel, het was niet echt opwekkend. Op een paar mensen na leek niemand echt optimistich of hadden ze de uitdrukking van iemand die iets wil gaan ondernemen op hum gezicht. Ik zuchtte diep tikte met mijn voet op de steen.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    [Naging = Flitwick]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel