• Texas High is een high school dat elk jaar een maand kamp heeft. Tijdens dit kamp ga je naar een plaats buiten de U.S.A., elk jaar een andere, waar je verschillende lessen volgt maar ook verschillende opdrachten krijgt te doen om elkaar beter te leren kennen. Dit jaar gaat het kamp naar Mexico, een perfecte plek voor activiteiten als kamperen, wandelen, klimmen, fietsen, kanovaren en kajakken, iets wat de docenten maar al te goed weten. Daarom sturen ze hun leerlingen een hele maand weg, om door middel van kompas en kaart hun weg terug te vinden. Iets wat heel veel leerlingen heel leuk vinden, als ze tenminste met hun vrienden in een groep mogen. Maar wat als dat niet zo is? Wat als je met mensen in een groep moet waar je helemaal geen band mee hebt?


    In dit RPG volgen we 10 jongeren, uit hele verschillende groepjes, die met elkaar in het groepje geplaatst worden. ’s Avonds laat worden ze geblinddoekt uit hun bed gehaald en in een busje gegooid, waardoor ze er geen idee van hebben met wie ze in het groepje komen. Als ze hun blinddoeken eenmaal af mogen doen staan ze met zijn alle op de middle of nowhere en voor ze het weten is het busje alweer weg gereden. Daar staan ze dan, met mensen die ze of helemaal niet kennen of waar ze echt een hekel aan hebben. Een maand lang zullen ze, zonder mobieltjes, zonder iets dat hun in verbinding brengt met de bewoonde wereld, met zijn tienen moeten overleven, proberend de weg terug te vinden. Zal ze dit lukken? Zal er vriendschap ontstaan of zullen ze alleen maar een grotere hekel aan elkaar krijgen?


    Regels:
    - Je houdt je aan de algemene regels.
    - Niet met zijn tweeën/drieën alles vol spammen.
    - Minimaal 6 regels, het liefst langer.
    - Speel realistisch. Ze haten elkaar, ga niet ineens knuffelen of na 10 berichten al zoenen.
    - Wanneer je je niet aan de regels houd, volgt een waarschuwing. Als je vijf keer de regels hebt overtreden lig je uit het RPG en zal je rol weer vrij komen te staan voor anderen die mee willen doen.




    Meiden:
    - Julia Faye Dubois - cheerleader - 18 - TheseWords
    - Leslie Fields - hoofdredacteur schoolkrant - 18 - jaimyhoi
    - Delilah "Dee" Evelyn Whittemore - toneelclub - 18 - Lahey
    - Mercedes June Williams - pestkop - 18 - Humblebee
    - Milou Ranel Addams - natuurfanaat - 18 - TheMarauders
    - Claire Karin Millens - durfal - 18 - Naomia


    Jongens:
    - Will Riley Stewart - mooiboy - 19 - Coockies
    - Gregory 'Greg' Montgommery - emo - 18 - Feline
    - Alan Rider - muzikant - 18 - TheMarauders
    - Bradley Alex MacGreggor - captain van footballteam - 19 - WillNotLearn


    Rollentopic
    Rollenstory

    Als het topic vol is als ik NIET online ben, mag de laatste persoon die op pagina 20 gereageerd heeft een nieuw forum aanmaken. Als ik WEL online ben, doe ik het zelf.

    [ bericht aangepast op 14 sep 2012 - 19:58 ]


    Keep your head up, keep your heart strong

    Timity 'Tim' Landon.

    "Mijn naam is Claire trouwens. Je hoeft niet zo onzeker te zijn, ik doe je niks. En als je liever niet wilt praten of dat ik hier loop ga ik wel naar iemand anders toe." ik schudt mijn hoofd snel.
    "Blijf maar hoor." zeg ik met een klein glimlachje. Julia was weggelopen en ik liep dus nog altijd met haar koffer. Ik kijk er naar en bijt op mijn lip. "En, wat dacht je dan?" vraag ik nieuwsgierig. Ik krap even op mijn achterhoofd. Waarom vraag ik dat eigenlijk? Vind ze het wel goed dat ik het vraag? Ik kijk even naar Claire. "Ik ben trouwens Timity." had ik dat al verteld? Nee, ik had mijn naam nog niet verteld.

    [ bericht aangepast op 3 sep 2012 - 18:32 ]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Will Riley Stewart

    'Tja genoeg andere meiden hier he?' Ik grinnik even en kijk voor me uit waar Julia nu met een andere jongen praat. 'Je kent me beter dan al die andere hier.' Ik glimlach even. 'Je moet mensen gewoon een kans geven.' Ik kijk haar weer even aan. 'En daar heb ik zelf ook moeite mee, dat weet ik ook wel, maar het moet.' Ik loop door. We lopen recht achter Julia en football speler. 'Tja, jij denkt aan je rapport, ik aan mijn imago,' grinnik ik en kijk lachend om me heen. 'Ik houd het nog vol. Bij de volgende pauze zet ik je neer, goed? En blijf je enkel bewegen! Dat is echt beter.' Ik bijt even op mijn lip. Nu begon het wel iets zwaarder te worden dan het was, maar ik zou volhouden.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    TheseWords schreef:
    Julia Faye Dubois
    Dat Will weg was gelopen met Miss toneel snapte ik nog wel, meneer was waarschijnlijk veel te bang dat ik ruzie met zijn vriendinnetje zou maken. Maar toen Tim mij ook nog eens ging negeren om met Claire te kunnen praten rolde ik geïrriteerd met mijn ogen. Goh, wat híéld ik van dit kamp en deze oh zo gezellige mensen. Even keek ik om me heen, tot ik Bradley zag lopen, de enige die alleen maar normaal tegen me gedaan had, en er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Even versnelde ik mijn pas, waardoor ik weg liep van Tim en Claire en Will en Miss toneel inhaalde, zodat ik naast Bradley kwam te lopen. 'Hoi' zei ik glimlachend toen ik hem eenmaal bereikt had.


    Bradley MacGreggor
    Dit werd alleen maar saaier en saaier, naar mijn zin liepen de mensen te langzaam en ik verveeld me dood omdat er hier toch niemand was waarmee ik kon opschieten. 'Hoi' Hoorde ik de stem van Julia tegen me zeggen waardoor ik me afvraag waarom ze tegen me praat aangezien ze dat anders ook nooit deed, maar daarnaast waren hier meerdere mensen die volgens mij vriendschap hadden gesloten zoals mooiboy en het toneelmeisje achter ons. 'Hoi' Zei ik terug aangezien ik verder niets wist om te zeggen.


    Don't be like the rest of them, darling

    Delilah “Dee” Evelyn Whittemore
    'Die andere meiden zijn gek als ze jou met grijpgrage handjes onder hun shirt laat gaan,' zeg ik. 'En ik ken je niet. Ik weet alleen dat je Will heet, en dat je een gladjanus bent'. Ik knik lichtjes op het andere wat hij zegt. 'Het is irritant dat ik je steeds gelijk moet geven,' grinnik ik. 'En ik denk heus niet alleen aan mijn rapport, het is alleen makkelijker een beurs voor een kunst of theaterschool te krijgen als je rapport vlekkeloos is, en daarom moet de musical ook perfect gaan. Als die wordt verpest ben ik mijn kans op een beurs kwijt'. Ik bijt op mijn lip. Het voelt raar om dit aan iemand te vertellen die buiten “mijn” groep staat. 'En wat zeg je er van als ik je vanavond een rugmassage geef? Als dank voor dat je me hebt gedragen vandaag'.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Will Riley Stewart

    Ik lach. 'Zijn er meer als je denkt,' mompel ik, hopend dat ze het niet verstond. 'Dank je. Ik ben dus de gladjanus? Ik kan je ook neer zetten.' Ik kijk haar even aan en glimlach kleintjes. Ik luister naar haar verhaal over de beurs en knik. Zelf dacht ik niet over mijn toekomst na en dat moest ik nodig gaan doen. Ineens vroeg ik me af waarom ik me inhield? Ik zou betere toekomst kunnen hebben als ik mijn best deed. Ik bijt op mijn lip en kijk voor me uit. Ik grijns om de rugmassage, maar verbaas me er wel over. 'Klinkt goed, maar nooit gedacht dat jij dat zou voorstellen,' grinnik ik. 'Maar ik vind het best. Mijn rug zal dat wel fijn vinden,' grijns ik en kijk voor me uit. Zouden we niet bijna gaan stoppen?


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Delilah “Dee” Evelyn Whittemore
    Oh mijn god. Ik wil niet weten met hoeveel meisjes hij wel al niet tussen de lakens is gedoken. Waarschijnlijk is dat niet eens op twéé handen te tellen. 'En ik vónd je een gladjanus, nu niet meer. Dat zeg ik niet alleen omdat ik wil dat je me blijft tillen,' zeg ik. 'Geloof me, ik had ook nooit van mezelf gedacht dat ik tegen jou zou zeggen dat ik je wel een rugmassage kan geven, maar even dat je het weet: Daar blijft het bij,' grinnik ik. Ik herinner me wat hij net had gezegd en beweeg weer even met mijn enkel. 'Ik hoop dat ik snel zelf weer kan lopen,' zucht ik. 'Ik voel me nu echt lui. Het is maar goed dat we niet veel te eten hebben, dan kan ik tenminste ook niet aankomen'.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Will Riley Stewart

    Ik grijns even. 'Rugmassage is prima.' Ik grinnik en loop vrolijk door. Ik verlangde er nu al naar, mijn rug kon wel zo'n lekkere massage gebruiken. Hij begon het nu wel zwaar te krijgen, maar dat zei ik maar niet om haar geen schuld aan te pratne. Mischien dat straks iemand het over zou kunnen nemen, als het nog steeds niet met haar enkel zou gaan tenminste. 'Ach joh. Lui zijn mag ook wel is. Jij hebt volgens mij ook ontspanning nodig. Je bent te veel bezig met die musical. En ik weet dat het een grote kans voor je is en ik respecteer dat, maar er is meer en nu kan je er niks aanveranderen en daar moet je je bij neer leggen. Nu moet je ontspannen en meedenken. Zoals je al meedacht. Niet meer denken aan die musical. Daar heb je niks aan.' Ik loop zuchtend door. 'Gaan we zo een pauze houden?' Ik denk dat we nu zeker ander half uur weer liepen of iets. Althans zo voelde het.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Julia Faye Dubois
    'Houd je het een beetje uit, met al die saaie mensen hier?' vroeg ik met een lichte plagende ondertoon, nadat Bradley me gedag had gezegt. Zelf vond ik echt niet iedereen heel erg saai, met sommige kon ik het zelfs beter vinden dan dat ik gedacht had. Maar aangezien Bradley niet echt met iemand in gesprek was, behalve nu met mij, leek hij daar anders over te denken. Achter me hoorde ik Will en miss toneel steeds dichterbij komen, tot ik zelfs hun gesprek kon horen. Even probeerde ik me ervan af te sluiten, maar toen ik het woord "pauze" hoorde verscheen er een lichte frons op mijn gezicht. Sinds wanneer bepaalden zij dat? Maar al snel zorgde ik ervoor dat mijn gezicht weer in de plooi kwam, om me vervolgens om te draaien. 'Pauze lijkt me een heel goed idee' zei ik, niet wetend of ze mijn mening wouden weten. Maar dat maakte me eigenlijk ook niet echt uit, ik wou hem namelijk wel graag géven.


    Keep your head up, keep your heart strong

    [Oké ik ga reageren ben klaar met wiskunde:)]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Will Riley Stewart

    Ik glimlach naar Julia. 'Mooi, ik ben wel aan een pauze toe.' Ik grijns even en kijk haar aan. 'Of moet ik jouw ook nog gaan dragen? Dan ga ik liever voor je koffer. Mijn rug is nu wel dood. Niks persoonlijks Dee,' grinnik ik en loop vrolijk door. Ja, ik was nu wel vrolijk. Geen idee waarom. Ik kijk weer naar Julia. 'Wie was die jongen? Football speler toch?' Ik kijk haar aan. 'Jullie kennen elkaar waarschijnlijk nog.' Ik kijk haar even aan en schenk haar nog een glimlach om vervolgens om me heen te kijken. Ineens zie ik een boomstronk en doordat Julia mij aankijkt, zou zij die nooit kunnen zien. 'Pas op.' Ik laat Dee haar been los en plak vlug Julia haar arm en trek haar aan de kant, waardoor ze gewoon langs de boomstronk loopt. Ik lach even. 'Oppassen he? Ik kan er niet 2 op mijn rug.'


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Julia Faye Dubois
    'Mij hoef je niet te dragen, maar mijn koffer mag best als je dat wilt hoor' antwoordde ik. Ik vond het natuurlijk helemaal geen probleem om géén koffer te dragen. Toen hij vroeg wie Bradley was en deed alsof hij er niet bij was verscheen er een lichte grijns op mijn gezicht. 'Deze jongen, die nogsteeds naast mij loopt, was en is Bradley' antwoordde ik, terwijl ik Bradley even een glimlach schonk. 'En ja, Bradley is de aanvoerder van het football team, toch?' zei ik, Bradley vragend of ik het goed had begrepen. 'Maar nee, ik kende Bradley nog niet en ken hem nu net zo goed... of net zo slecht als dat ik jou ken' Doordat ik naar zowel Will als Bradley keek zag ik niet dat er een boomstronk lag, maar gelukkig trok Will me net op tijd aan de kant. 'Dankje' zei ik met een kleine glimlach. 'Maar je zou me niet hoeven dragen als ik over een boomstronk val hoor' vervolgde ik lachend 'Ik ben niet zo breekbaar als porselein.' Pas toen ik dat gezegt had, had ik door wat ik zei, waardoor ik mijn hand voor mijn mond sloeg. 'Sorry' zei ik, dit keer het toneel meisje aankijkend. 'Zo had ik dat dus niet bedoeld'


    Keep your head up, keep your heart strong

    [Ga maar even verder zonder mij, ben huiswerk aan het maken]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Sorry ben even inspiratielooss]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Greggory 'Greg' Montgommery

    Ik pakte mijn ipod en ging er maar een spelletje op doen. Dit keer price claw. Ik vond het een uitermate vermakelijk spelletje en zeer verslavend. Ik was al level 80. Ik keek even op toen het gepraat wat harder werd en stopte na een tijdje m'n ipod weg. Ik werd gek van de hitte. De warme wind en die felle zon. Ze maakten me chagrijnig en vermoeid. Ik wilde hier hoe dan ook weg of dat iemand de weg zou vinden zodat we weg konden gaan. Ik verlangde naar huis, naar de koelkast gevuld met koude cola en de vriezer gevuld met ijsjes.


    26 - 02 - '16

    [mijn topics, en wat heb ik gemist (A)]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel