er word me van alles door de strot geduwt, en die moet ik dan maar gewoon doen, ook al geef ik duidelijk aan dat ik er te moe voor ben. (hierbij weet mijn moeder prima hoe het voelt om ergens gewoon weg te moe voor te zijn wegens slaaptekort, en verwacht ik dus ook eigenlijk van haar dat ze me die dingen uberhaubt niet door de strot duwt, daarbij is ze mijn moeder, en ik niet de hare, want ookal werkt zij, ik doe best veel dingen in huis, en als dank mag ik nog meer doen.)
Grappig hoe het ene moment jullie beiden onafscheidelijk waren. Nu zijn jullie 2 mensen die elkaar proberen te vergeten.