• Rollentopic



    De wereld is overgenomen door Walkers –Zombie’s.
    12 jongeren worden een voor een wakker in een ziekenhuis aan de rant van de stad. De 12 jongeren zijn allemaal van dezelfde school en liggen om dezelfde reden al een half jaar in een coma.- Het busongeluk dat ze kregen onderweg naar het museum.
    Als ze wakker worden is de rest van het ziekenhuis verlaten en niemand heeft enige idee wat er aan de hand is. Het pakeerdek licht vol met lijken en als ze daar doorheen zijn word er al snel duidelijk dat er iets mis is. Niet alleen het ziekenhuis is verlaten, maar heel de stad. Nergens is ook maar een levend mens te ondekken.
    Want behalve de 12 overgebleven jongeren en een handje vol mensen dat ze onderweg tegenkomen bestaat de rest van de wereldbevolking uit mensetende dode mensen.
    [Gebaseerd op de tv-serie]



    Groep jongeren
    -Delisha Eleora Daxton ~Dictionary
    -Alison Love ~jaimyhoi
    -Chloë Jessica Mattews ~Europe
    -Addison Lane ~prisoner
    -Saphire Catastophe Aoife 'Cat' Knight ~bluehope
    -Naomi "Jessica" Micheal ~1DLovertje
    -Anthony Kilian von Monroe ~Lamebrain
    -Aiden Samuel Woods ~HurtedHeart
    -Austin Dylano Brown ~xYOLO16
    -Johan Sinclair ~Feline

    mensen die ze onderweg tegenkomen
    -Leontine 'Leo' Ledford ~CottonCloud
    -Gereverveerd ~Sunbaked
    -Kate Lizzy Skye Woods ~HurtedHeart
    -Lisa Thomas ~BlueHope
    -Jayy Brandon von Monroe ~Lamebrain
    -Aisha Biance Thaler ~Stiles

    de walkers Walkers zijn gewoon dode mensen. zodra je opengehaald of gebeten word door een walker, of zelfs aan een natuurlijk dood sterft verander je in een walker. Walkers kunnen alleen dood zodra hun hersens kapot zijn omdat dat hetgene is wat hun stuurt. Er is niemand die de walkers speelt, omdat walkers dus eigenlijk gewoon dood zijn. Ze kunnen niet denken niets. het enige wat ze doen is proberen te overleven door te eten.
    je bestuurd de walkers dus vanuit je eigen personage.
    en belangrijk is dat walkers worden aangetrokken door Schoten en ze ruiken je. zodra ze mensen zien of ruiken kunnen ze ook harder lopen als je denkt en prakties zelf rennen -als ze al hun benen nog hebben dan.



    Regels
    -GEEN perfecte mensen. iedereen heeft slechte kanten.
    -Spreken met minimaal 4 regels.
    -Enkel je eigen personage besturen.
    -Te lang niet reageren betekend uitschrijving, tenzij je het hebt gemeld.
    -16+ is toegestaan.
    -Als je niet praat in de vorm van je personage gebruik je (){}[].
    -Als je jou profielnaam verandert geef je dat even door aan mij.
    -Ik open het nieuwe topic zodra deze er moet komen. Later wijs ik mensen aan die dit ook mogen.
    -max 2 personages en dan het liefst verspreid over de groepen.
    -Er gaan ook mensen dood in dit verhaal. dit word vooraf besproken. Hou er dus rekening. en degene die niet of nauwelijks reageren gaan als eerste dood natuurlijk.
    -reservering staat bij 24 uur
    -username verandering doorgeven.

    Begin
    De jongeren worden langzaam wakker in het ziekenhuis, of worden wakker gemaakt door de andere. Ze zijn een half jaar in coma geweest en weten dus niet wat er zich allemaal heeft afgespeeld. Het ziekenhuis is verder verlaten.

    [ bericht aangepast op 11 aug 2012 - 17:43 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    (Nu wel....)

    Saphire Catastophe Aoife 'Cat' Knight
    Ik haal mijn schouders op. "Dan ga ik door de luchtschachten." Zeg ik relaxed en trek me op. Dit ging lukken, ik ging niet dood, niet door zo een dom ding. Ik kroop voorzichtig en hield mijn adem in. De luiken zaten te hoog en die dingen waren vast niet slim genoeg om in de luchtschacht te komen. Toch let ik op ieder geluidje en kruip heel langzaam. Als ik dejuiste kamer heb kijk ik eerst goed naar binnen. Zestonden inderdaad allemaal bij de deur. Maar de vraag was: Zou ik er achterlangs kunnen sluipen zonder hun aandacht te trekken?


    We've lived in the shadows for far too long.

    Johan Sinclair
    Ik sloop over de gangen op het geluid af. En zag tot mijn grote schrik bebloede mensen zich opdringen bij een deur. Maar waren het wel eens mensen? Ik keek nog iets beter. Het waren geen mensen. Ze hadden zoveel verwondingen dat ze niet meer zouden kunnen leven. Ze bleven zich maar opdringen bij de deur. Alsof ze voelden dat er leven was. Van een veilige afstand bleef ik alles bekijken. Tot ik een pistool zag liggen op een tafel. Met een brede grijns pakte ik hem en begon als een bezetene op de menigte te schieten.


    26 - 02 - '16

    Alison Love
    Ik kijk even naar Anthony, hij heeft een punt. Maar dan begint Saphire over luchtschachten. En ze trekt zichzelf op en gaat de luchtschachten in. Ik kijk even moeilijk naar Anthony. 'Ik kan haar niet alleen laten gaan,' zeg ik hoofdschuddend. Ik pak een schaar mee vanuit de kamer en klim achter Saphire aan. Alles gaat heel zachtjes en voorzichtig, maar dat is nodig. Ik prent de route goed in mijn gedachten, anders raken we dadelijk verdwaald. Ik zie Saphire kijken, en gebaar naar haar dat ik er ben. Dat ik zal helpen. En laat de schaar ook zien, beter iets dan niets. Als we het maar overleven...


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Johan Sinclair
    Ik keek toe hoe de menigte zombie voor zombie neerviel op de grond. Ik genoot ervan om zombies af te knallen. Ik liep iets dichterbij en knalde ze voor de zekerheid nog een keer door hun hoofd. Zodat ik zeker wist dat ze dood waren. Daarna rammelde ik aan de deur om er hopelijk achter te komen of er nog meer levenden in dit ziekenhuis waren.


    26 - 02 - '16

    Saphire Catastophe Aoife 'Cat' Knight
    Ik knik even dankbaar naar Alison. Zo heet ze toch. Nou ja. Ik wist niet helemaal zeker wart er net gebeurt was in de kamer, maar je. Ik duwde het luik zacht open en liet mezelf eruit gluiden. Ik kwam o mijn handen terecht en met een simpele handstandoverklap kwam ik op de grond op me voeten te recht. Ik keek even oplettend de kamer rond en pakte mijn sto van de kast. "dus wat is hier gebeurt?" vraag ik aan het meisje wat nu tegenover me in de kamer stond. Ik hou mijn hoofd even schuin en keek naar de walker. Een woord: Smerig.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Anthony Kiliann von Monroe
    Alison was na Saphire de luchtkokers ingekropen en op hetzelfde moment werd er op de gang geschoten. het werd stil waarna er even aan de deur reamelt was. Welke gek was er in godsnaam aan het schieten. Iedereen die een beetje zombiefilms keek wist dat ze op geluid afkwamen en niets lokte ze meer als schoten. 'Wie is daar?' riep ik door de deur heen. zodra er geantwoord was wist ik dat het een mens was, want uit die stomme dingen kwam niets meer als gekreun.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Johan Sinclair
    Er werd geroepen. 'Johan!' brulde ik terug op de vraag. Ik liet mijn pistool opzettelijk op een van de gevallen zombies vallen en grijnsde daarbij. 'Sterf, stomme zombies' mompelde ik. Ik bleef even stil tot er weer een vraag kwam.


    26 - 02 - '16

    [Ik moet eten]


    26 - 02 - '16

    Jayy Brandon von Monroe
    Het meisje vertelde voorzichtig over haar ouders en broer en pakte uiteindelijk mijn hand vast. Ik wist zekker dat niemand waar op zei aan het wachten was zou terugkomen en de drang om voor haar te zorgen werd groter. Ik knielde voor het meisje beed en pakte met mijn andere hand haar schouder vast. 'Blijf maar bij ons, tot je broer en ouders terugkomen.' glimalcht ik. ik kon het niet over mijn hard krijgen om de waarheid te vertellen. 'Want kleine meisje zoals jou horen niet alleen door een supermarkt te lopen.' Uit mijn ooghoeken zag ik de walker die net binnen was gekomen, maar ons nog niet in de gaten had.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Alison Love
    Ik zie hoe Saphire het luik open doet en er uit glijdt, ik volg haar voorbeeld en ga er op deze manier uit. Ik heb het geluk dat ik lenig ben. Anders kan het nog weleens lastig worden. Ik zie dat ze wat pakt. En dan vraagt ze: 'Dus wat is hier gebeurt?' ze kijkt naar de zombie. 'Ik weet niet eens wat dat zijn,' zeg ik hoofdschuddend. 'En het enige wat ik kan bedenken is een zombieinvasie. En ik kijk de kamer rond, hier en daar ligt bloed. 'Ik vraag me af of we hier ooit nog wegkomen..' en ik kijk Saphire aan. 'Waarom is dat speciaal voor je?' en ik knik naar het voorwerp in haar handen. Dan gaat ineens de deur open en ik kijk er geschrokken naar, er komt een zombie binnen. Ik pak gelijk de schaar erbij. En ga voor Saphire staan. Dan gooi ik de schaar zo dwars in de zombie. Maar het helpt niet. Het enige voorwerp wat hier nog meer is is een gordijn, en de kast... De kast. 'Help me die kast omduwen,' zeg ik dan tegen haar.


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Athony Kilian von Monroe
    ik deed ed eru van het lot en trok de engie persoon die nog overiends tond tussen het bloedbad naar binnen om vervolgens de deur weer te sluiten. 'Je heb geluk dat het hier gamalt en de zombies niet kunnen bepalen van welke kant het geluid komt.' Viel ik meteen met de deur in huis. En mijn moeder maar zeggen dat ik eens wat anders moest doen dan gamen en film kijken. Al die informatie kwam nu dus wel mooi vanpas. Pas toe ik het woord zombie had gezecht trok ik mijn wenkbrauwen op. Het zou best cool zijn als het echt zombies waren.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Saphire Catastophe Aoife 'Cat' Knight
    Ik duw de kast niet om maar verschuif hem. "Kom op." Zeg ik geschrokken als dat ding onze kant op komt. Gelukkig waren ze niet zo snel. Ik wacht niet om antwoord, maar trek Alison wel de kast op. "We gaan." Zeg ik en ga de luchtschacht weer in. Dat ding kon ons toch niet volgen. "De stok is belangerijk voor me omdat hij van mijn vader was en van zijn vader en zijn vader." Zeg ik afwezig terwijl ik terug kruip. Nu maar hopen dat ik de juiste kant opging.

    Lisa Thomas.
    Ik glimlach. "ik wist wel dat ze terug kwamen. Zehadden het immers beloofd. Ik hou niet van mensen die hun beloofte niet houden." Zeg ik lachend. Ik kijk even om me heen. Ik wou wel graag naar buiten. "Zullen we hier weggaan, ik wil graag naar buiten." Zeg ik terwijl ik me omdraai. Ik schrik heel erg van de..... dat ding. Ik heb de neiging te gaan gillen, maar ik krijg het niet voor elkaar om ook maar een klein geluidje te maken. "Jayy, wat is dat?"


    We've lived in the shadows for far too long.

    Alison love
    Ze luistert niet en gaat de luchtschachten weer in, ik volg haar maar. Het heeft toch geen zin om er tegen in te gaan. Ik hoop zo dat die krengen niet kunnen klimmen. Ik kijk even achterom, trerwijl ik luister naar haar. De reden waarom ze die stok wil. Dan zie ik dat we de verkeerde kant op gaan. 'Saphire, we moeten de andere kant op.' ik kijk nog een keer achterom, en ik kijk echt goed. Zie ik daar een hand? En dan komt ineens een hoofd boven. Het kreng kan klimmen. 'Oke, Saphire, het maakt nu niet uit welke kant we op gaan als we weg gaan.' en ik gebaar achter me. 'Hij kan klimmen!'


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Jayy Brandon von Monroe
    de walker heeft ons opgemerkt en nog maar een paar etacheres en hij is bij ons. 'Die meneer is ziek Lisa. Kom we gaan.' Ik Til haar razendsnel op en trek Kate me aan haar arm de andere kant op van de walker die nu naar ons toen strompeld, als ze mensen ruiken en zien zijn ze sneller als je zou denken. ik neem ze mee achter wat schappen en ren zonder te kijken naar de uitgang. Op straat slenteren 2 walkers maar al snel krijgen ze ons in de gaten en ik laat Kate haar pols los zodat ik mijn pistool kan pakken. Me nog even geen zorgen makent over wat ik Lisa hierna moet vertellen schiet ik ze neer en ren ik met lisa nogsteeds over mijn schouder naar mijn huis.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Johan Sinclair
    'Thanks' zei ik dankbaar toen de jongen me naar binnen had getrokken. Ik liep naar een kraan en pakte een doekje om kleine vlekjes bloed van m'n broek te vegen. 'Je hebt gelijk, dude, ik had niet zo moeten schieten. Maar ja, die zombies voor je deur hebben is ook niet bepaald gezellig' zei ik nonchalant. Ik graaide in mijn broekzak en haalde er een half geplette donut uit die ik snel op at.


    26 - 02 - '16