• LOCKED UP ABROAD

    Jones Prison. De strengst bewaakte en enige gemengde gevangenis van Amerika. In een gevangenis als deze, met miljoenen regels, is het alsnog moeilijk om te leven. Gangs maken de hele gevangenis onveilig voor mensen die er alleen voor staan, en nieuwelingen blijven komen en gaan. Sommigen zitten hier voor een simpele reeks overtredingen, sommigen zitten hier voor de gruwelijkste moorden en zedendelicten. In je eentje ontsnappen mogelijk? Nooit, maar er blijven pogingen aanhouden die misschien ooit tot een gat in de beveiliging zullen leiden.


    Rollen:

    Gevangene: Alison Lockwood - Aragog
    Gevangene: Annebella DeNaloc - Courteous
    Gevangene: Shannea Harris - Salim
    Gevangene: Chayenne Roselia Romano - Wonderwatch

    Gevangene: Jason Jonathan McCorn'e - Courteous
    Gevangene: Ivan Kay - soldiery
    Gevangene: Ryan Rodriquez - Captivity
    Gevangene: Dylan Rhomos - Captivity

    Gangs ontstaan gedurende de RPG, er zijn niet gangs die al bestaan.

    Regels:

    - Geen oneliners
    - Alleen ik open nieuwe topics
    - Niet andere personages besturen, wel mensen die niet zijn ingevuld
    - 16+ is toegestaan
    - Ik bepaal wanneer mensen buiten hun cel mogen, maar de tijd is flexibel.
    - Reserveringen blijven 24 uur staan.
    - Niet meer dan 2 personages pp.

    EDIT:
    1. Waar de personages zitten is een gesloten ruimte met cellen, ze kunnen dus altijd uit hun cel, maar niet uit die ruimte.
    2. Ze mogen eigen kleding en make-up dragen enz. enkel omdat de bewaking afstand tussen de gangs willen veroorzaken.
    3. Ze hebben allemaal een nummer in hun arm getatoeëerd om te laten zien dat ze wel uit de gevangenis komen.

    [ bericht aangepast op 9 aug 2012 - 19:30 ]


    I live my life and you can´t stop me anyway.

    | Leuk, ik ben onzichtbaar (: Jullie zeggen er zit nog niemand maar ik en nog iemand anders zaten er al >< |


    I live my life and you can´t stop me anyway.

    [ryan is onderweg =)]

    Ryan Rodriquez

    Aan mijn rommelde maag te horen had ik best wel honger. Althans mijn maag dan, bij de gedachte van het ranzige voedsel in de kantine krijg ik nou niet bepaald zin om te gaan eten. In de kantine aangekomen loop ik zonder om te kijken richting het eten, laat mijn bord vol gooien met rommel en wenk me dan voor het eerst naar de kantine. ik zie twee meiden zitten. En een of andere gekke creep met nog een andere jongen. Ik besluit om naar de meiden toe te lopen, kan ik misschien nog wat lachen als ze een raar gezicht trekken als ik er bij kom zitten. Rustig loop ik naar ze toe en begroet ze: "hey Dames" om toch maar even aardig te blijven.

    Dylan Rhomos

    Ik kijk de jongen nogmaals aan, hij verteld vanalles, maar dat ik echt luister dat kan ik niet zeggen. "Dylan Rhomos" antwoord ik uiteindelijk en wenk hem een kleine glimlach. Ik kan wel aardig zijn, bedenk ik me nu. "maar de bewakers zijn inderdaad hufters" lach ik en geef hem een 'hand-boks'

    [ bericht aangepast op 10 aug 2012 - 18:34 ]

    Salim schreef:
    | Leuk, ik ben onzichtbaar (: Jullie zeggen er zit nog niemand maar ik en nog iemand anders zaten er al >< |


    | Met 'ik zit nog alleen' bedoel ik alleen aan een tafel. Sorry als we je gekwetst hebben. |

    soldiery schreef:
    (...)

    | Met 'ik zit nog alleen' bedoel ik alleen aan een tafel. Sorry als we je gekwetst hebben. |


    | Nee hoor, maar ergens in een post staat, er is nog niemand. (: |


    I live my life and you can´t stop me anyway.

    Ivan Kay
    Glimlachend kijk ik naar de jongen, di blijkbaar Dylan heet. Ik mag zijn manier van doen. Dat ik glimlach betekend niet dat ik blij ben, laat staan gelukkig. Blij of gelukkig word je niet in een gevangenis, van niets. Deze glimlach betekend eigenlijk niets. Helemaal niets. Misschien een teken van respect. Misschien laat het wat respect zien dat ik heb voor deze jongen, Dylan.

    | Hoe kan het dat er wat 'bijzonders' gebeurd in de gevangenis? Want volgens mij is het gewoon aldoor zitten en praten. hehe. |

    Shannea Harris

    'Hey Dames.' Met die groet kwam er iemand naast mij zitten. 'Hoi.' mompel ik waarna ik me bijna verslik in een stukje brood. Ik wierp een blik op het ongeopende pakje melk. Ik had nog maar 1 keer in deze 2 jaar dat ik hier zat die melk gedronken, waarna ik in mijn cel gelijk moest kotsen, maar ik had dorst en ik wou niet langer wachten totdat ik weer in mijn cel was met een wastafel. Ik maakte het pakje open en nam een sloeg waarna ik het gelijk weer uitspuugde. 'Wat zit hier in citroensap ofzo?' mompelde ik terwijl ik het met een klap op tafel zette.

    [ bericht aangepast op 10 aug 2012 - 19:16 ]


    I live my life and you can´t stop me anyway.

    Salim schreef:
    (...)

    | Nee hoor, maar ergens in een post staat, er is nog niemand. (: |


    | Ik kan me geen post herinneren waarin ik dat zei. (cat) |

    soldiery schreef:
    (...)

    | Ik kan me geen post herinneren waarin ik dat zei. (cat) |


    | Jij zei het ook niet (: , maar mensen maken gangs, ontsnappingsplannen, romances(?) daar moet je zelf een beetje in verzinnen... |


    I live my life and you can´t stop me anyway.

    Ryan Rodriquez

    Ik lach als ze zich bijna verslikt in haar stukje brood. "Sorry" mompel ik er snel achteraan, hopend dat ik haar niet gekwetst heb. je kunt hier beter vrienden blijven dan dat je ruzie gaat lopen zoeken.

    Dylan Rhomos

    Verveeld kijk ik om me heen. "Zin in een grapje?" vraag ik aan Ivan. Ik wenk naar de vrouw die achter de kantine staat. Ze is brood aan het snijden en volgens legt ze die op de dienbladen van de gevangenen. Een grijs vormt op mijn gezicht waarna ik lachend naar Ivan kijk.

    Shannea Harris

    'Sorry.' mompelt hij. 'Maakt niet uit. Drink die melk niet.' antwoord ik terwijl ik met een servetje de melk van de tafel veeg. Ik leg mijn bestek op het blad, sta op en zet het blad met een klap voor de vrouw van de kantine. Ze kijkt me even geïrriteerd aan waarna ik haar een sarcastische blik geef en terug loop naar de grote ruimte. Ik ga aan de tafel in het midden zitten en leg mijn benen op de tafel.


    I live my life and you can´t stop me anyway.

    Ryan Rodriquez

    Ik kijk naar het meisje, die haar dienblad voor de kantinevrouw neer 'gooit' haar bewegingen, ze lijken precies op die van mijn vriendin. mijn vriendin.. ik sla mijn ogen neer en frons mijn voorhoofd. Waarom ben ik zo dom geweest. Ik heb haar vermoord. Door die stomme races van mij, moest zij om het leven komen. Mijn lieve vriendin.. Ik bijt op mijn lip, maak een vuist en sla met een harde klap op tafel. Mijn hand tintelt ervan, maar het kan me niets schelen. Door mij, is mijn vriendin om het leven gekomen. Door mij, en die stomme races..

    Ivan Kay
    'Zin in een grapje?' Vraagt Dylan. Grijnzend knik ik. 'Ik ben altijd in voor een grapje.' Hij wenkt naar de vrouw die achter de kantine staat. Ik trek een wenkbrauw op en kijk hem vragend aan. 'Wat wil je doen dan?'

    Shannea Harris

    Iemand slaat zijn vuist zo hard op tafel dat ik het hier nog hoor. Zal vast wel een van die jongens zijn die ruzie zoekt, kan mij het schelen. Van binnen was ik eigenlijk wel nieuwsgierig, als er een gevecht komt wil ik het natuurlijk wel zien. Ik stond langzaam weer op en liep terug naar de eetzaal. Iedereen zat rustig te eten behalve die jongen van net, het leek wel alsof hij stikte. 'Bro, wat ben jij nou aan het doen?' riep ik door de hele zaal heen.


    I live my life and you can´t stop me anyway.

    Ryan Rodriquez

    "Bro, wat ben jij nou aan het doen?" klinkt het door de zaal. Geschrokken kijk ik op en kijk recht in de ogen van het meisje. Ik reageer niet, mijn lichaam lijkt wel verstijft. Ze lijkt er precies op. "Niet aan denken Ryan, Selina is dood, en komt niet meer terug, je verbeeld het jezelf" Ik laat een diepe zucht los en haal mijn schouders uiteindelijk op. "er is niets" mompel ik, het klonk zo zachtjes dat ze het waarschijnlijk niet eens heeft gehoord.

    Dylan Rhomos

    Lachend ga ik met mijn hand naar mijn broekzak en haal er een dode kakkerlak uit, ik had deze gevonden op mijn kamer vanmorgen. En heb altijd al zo'n grapje uit willen halen. Ivan zal wel denken, wat een rare gast. Maar dat kan me niet schelen. Want zo ben ik nou eenmaal. Ik laat de kakkerlak zien en mijn grijns word alleen maar groter..

    [ bericht aangepast op 10 aug 2012 - 20:02 ]