(Mijn topic)
Kurt Hummel:
In een automatische reactie keek in naar beneden, ook al kon ik de zuigzoen helemaal niet zien. En keek Blaine weer aan. 'Wat zullen de mensen wel niet denken,' grinnikte ik, niet dat hij mij wat kon schelen. Hij streelde mijn onderbuik, waardoor ik weer kippenvel kreeg. Ik kreunde zachtjes en keek hem verlangend aan. 'Jij plaagt mij ook altijd, dus mag ik gerust iets terug doen.' zei ik terwijl ik hem aankeek met een uitdagende blik in mijn ogen. 'Dus is dat alles wat je in huis had?' vroeg ik glimlachend, doelend op zijn zuigzoen. Mijn hand verplaatste ik naar zijn boxer, waarna ik over zijn kruis wreef.
Finn Hudson:
Mijn mobiel maakte een sms geluidje, maar ik negeerde het voor nu. Ik streelde liefdevol haar wang en zag dat ze tranen had in haar ogen. 'Je raakt mij niet kwijt, dat zou ik je nooit aandoen, Bella.' fluisterde ik lief in haar oor. Vervolgens plaatste ik mijn lippen in haar nek en drukte ik liefdevolle kusjes in haar nek.
Blaine Anderson:
Ik glimlachte speels naar hem en voel zijn hand over mijn kruis, waardoor ik zachtjes kreunde. Ik kijk hem verlangend aan, waardoor mijn ogen altijd wat donkerder worden. Met beide handen pak ik zijn kont vast en duw zijn onderlichaam tegen de mijne. ‘Als jij wilt dat ik alles doe wat ik in huis heb, moet je gerust zeggen’ zeg ik hees en wat duisterder. Hij kon me zo opgewonden krijgen, ook al was het met praten, dan wond het me gewoon op. Ik kon echt niet meer zonder hem en alleen hij kon me zo opgewonden maken. Zonder nog wat te zeggen of op zijn antwoord te wachten, pak ik zijn beide onderbenen vast en til hem op, zodat Kurt gelijk zijn benen om mijn middel slaat. Er was achter de waterval een klein grotje, waar je makkelijk met zijn tweeën in kan liggen, samen met Kurt loop ik naar het grotje. Vanaf nu kon niemand ons meer zien. Ik leg Kurt voorzichtig op de grond en ga op hem liggen, waarnaar ik kusjes in zijn nek druk en ruw en verlangend mijn onderlichaam tegen de zijne aan druk.
Isabella Elizabeth Espinoza:
Zonder nog iets te zeggen, was er nog een sms geluidje, Finn leest hem en reageert terug. Ik kijk hem bezorgd aan en zonder nog wat te zeggen, pakt hij mijn hand en lopen we weer naar zijn auto, waarnaar hij naar iemand’s huis reed. Uiteindelijk kwamen we er en stapten uit. We zagen twee jongens en ik luisterde naar het gesprek. Wat ik eruit kon snappen, was dat Rachel ontvoerd was. Wat?! Ik kijk geschrokken naar de jongen en wist niet wat ik moest zeggen. Ik hield me maar stil en keek Finn aan, maar hij was zo in gedachten, dat hij mij geen aandacht schonk. Alleen dat hij me dicht tegen zich aan drukte, maar niets zei. We gingen weer in een andere auto zitten op weg naar een oom van Sebastian, wat ik ook erop kon vangen. Ik zuchte zachtjes, Finn zei helemaal niets tegen me. Ik liep gewoon in de weg tussen die twee. Ik keek vervolgens naar buiten.
One Who Travels A Higher Path.
