Ik vind dat het een oplossing is voor mensen die geen andere opties meer zien. Problemen waarmee ze bij niemand terechtkunnen, proberen ze te vergeten door automutilatie.
Het is natuurlijk niet oké, maar ik vind niet dat het "gestoord" is of zo, simpelweg omdat dat hun manier van omgaan met problemen is.
Vaak beginnen mensen ook pas met zelfverminking als ze écht radeloos zijn, niet zomaar "om eens uit te proberen". Je eigen lichaam voor de eerste keer beschadigen vraagt veel moed en kan moeilijk zijn, dus het lijkt me onwaarschijnlijk dat je gewoon eens een mes in je huid zet als je je gewoon eens één avond minder goed voelt.
Als ik littekens of krassen bij iemand zag, zou ik rechtuit vragen of die persoon zichzelf verminkt. De meeste mensen vertrouwen mij heel snel (terecht) en zullen dan - hoop en denk ik - toch wel eerlijk tegen me zijn. Ik heb verschillende kennissen die zichzelf automutileren en dus ken ik de smoesjes die ze verzinnen, waardoor ik die natuurlijk niet geloof.
Wat ik verder zou doen als ze het toegeven, kan ik niet echt precies zeggen. Dat hangt er vanaf of die persoon er klaar voor is om ermee te stoppen, of niet. Als dat niet zo is, heeft het ook geen nut om te proberen.
Ik zou alleszins duidelijk maken dat ik er altijd zal zijn voor die persoon en natuurlijk proberen om hem/haar te helpen.
"Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein
