• Nightmare of Dance

    Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
    De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
    De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
    Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
    In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
    Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
    Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?


    Outfits!!
    Jongens
    Meisjes
    In het begin zullen hun kleren worden afgenomen en krijgen ze een beperkt aantal kledingstukken van dit. Ze zullen het hiermee moeten doen. Later bij shows zullen ze zelf hun kleren en make-up mogen kiezen.
    Dan mogen ze zich nog eens uitleven ;)


    Ballet:
    -Rose McCartney 1DILoveUx
    -Claire Bealaux dracoluvvv
    -Amy Michels Demi1309
    -Austin Sandén SupahBaby
    -Jaden Collens 1DILoveUx
    -Grey Pritchett EDWESTWICK

    modern:
    -Alexis Ramirez Prisoner
    -Kimberley McKenze Paralyzedx
    -Jack Collins JokerBaby
    -Jamy Black EDWESTWICK

    Streetdance:
    -Nala Garcia JokerBaby
    -Naomi Micheal. 1DLovertje
    -Gereserveerd Poeh
    -Ian Silvas Demi1309

    Hiphop:
    -Luna del Monte 1DILoveUx
    -Ruby Mayer delicato
    -Abbigail Rogriguéz Prisoner
    -Damen Johnson WillNotLearn

    Ballroom:
    -Eleadora Alonso SerpentEyes
    -addelynn Beaquarthe dracoluvvv
    -Mario Estevez JokerBaby

    Regels
    - Schelden en geweld mag IC, OCC niet
    - 16+ is toegestaan
    - als je een personage aanmaakt is het de bedoeling dat je er wel degelijk iets mee doet. Dus niet na een dag al stoppen.
    - Ik verplicht je niet om een bepaalt aantal regels te posten, maar weet dat een langere tekst leuker leest
    - OCC het liefste met {}, [], (), \/, /\, ||, **, ~~, <> etc.
    - IC met de naam van het personage erboven
    - Speel je eigen personage, niet dat van iemand anders
    -Als het topic vol is en ik ben niet online om een nieuw te maken mag SupahBaby dat in mijn plaats doen. En als zij ook niet online is, zal Demi1309 ervoor zorgen dat er een nieuw topic wordt aangemaakt. (;


    rollentopic

    [ bericht aangepast op 28 juli 2012 - 18:38 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Amy Michels

    Ik hoorde dat Grey me iets vroeg. Ik kijk hem langzaam aan, mijn ogen staan nog steeds kil. Ik had me voorgenomen om zo te blijven kijken, maar naar hem ging het erg moeilijk. 'Nee.' Ik zwijg even en kijk dan weer voor me uit. Ik had mezelf voor genomen niets te zeggen, maar ik kon Grey toch niet negeren? 'Hoezo?' Ik kijk hem even vragend aan en glimlach kort. Ik laat de kille blik gaan, maar zodra ik weer voor me uit kijk is die blik weer terug. Naar Grey zou ik normaal doen. Ik zou kijken hoe ik me voelde, ik zou praten, maar naar andere. Naar die mannen. Nee, dan was ik het kille, protesterende meisje. Daar konden ze op rekenen.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett
    "Omdat ik nou... nogal.. sinds..." Ik kom niet uit mijn woorden, ik kijk naar Amy haar blik veranderd van kil naar een glimlachje, en dan weer naar kil.
    "Ik ben alleen nog maar bij jou geweest." Zeg ik, op dat moment komt er iemand binnen, een lange vrouw. Ze heeft zwart haar dat in een strakke knot op haar hoofd zit, en een grote wrat net onder haar neus.
    "Iewl." Floep ik eruit, maar ik zeg het wel zacht.


    Don't let your life be lived by somebody else.

    Amy Michels

    Ik kijk strak naar de vrouw en toon geen emotie. Ik bijt op mijn lip om niet om de opmerking van Grey te lachen. Ik kijk hem langzaam aan. 'Wat wilde je zeggen,' fluister ik. Ik kijk hem afwachtend aan en had even geen zin in die vrouw. Ze kon doen wat ze wilde, ik ging toch niet luisteren. Ik bleef zitten. Zitten totdat ze me naar huis brachten. Ik zou hun nachtmerrie worden... Of zouden ze me dan vermoorden? Zouden ze dat doen? Ik draai mijn hoofd weg van Grey en kijk naar de grond. Mijn ogen weer kil, maar vanbinnen spoelde van alles door me heen.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett
    "Iedereen opstaan." Haar stem was kil, ze keek ons aan zonder enige emotie of medelijden. Ze leek net een ijsberg. Ik kwam omhoog en wilde naar Amy kijken, maar ze bleef zitten waar ze zat.
    "Amy, opstaan." Siste ik tussen mijn tanden door. Onrustig keek ik om me heen.
    "Amy, ik meen het, kom omhoog. Je moet ze gehoorzamen in het begin, en dan later kan je misschien uitbreken." Ik probeerde het zo zacht mogelijk te zeggen maar de vrouw kwam naar me toe en pakte mijn pols in een ijzeren greep.
    "Nog één woord en je gaat mee met die mannen." Ze geeft een knikje naar de bewakers met de enorme pistolen, ik wil haar wegduwen maar ik haal diep adem, kijk haar koel aan en houdt mijn mond.


    Don't let your life be lived by somebody else.

    Amy Michels

    En hoewel Grey me zegt op te staan blijf ik stilletjes zitten. Ik hoor hoe ze bij Grey is en dus bij mij. Ik voel een trap tegen mijn rug, maar ik verroer me niet. 'Weet je de definitie van opstaan niet?' Ik blijf koppig zwijgen. Ik blijf strak voor me uit kijken. Ik word hardhandig omhoog gesleurd, maar zet mijn volle gewicht erin en ze laat me weer op de grond vallen. Een harde dreun tegen mijn slaap. 'Opstaan,' gilt ze woedend. Een dodelijke blik en een klein lachje speelt op mijn gezicht. Een triomfantelijk gevoel gaat door me heen. Ik kijk langzaam op. Met dezelfde kille blik en het lachje. Ik voel een klap tegen mijn wang en vervolgens word ik weer ruw omhoog getrokken en omgedraaid. Daar was hij weer. Die man. Ik kijk hem nog steeds met dezelfde blik aan. Ik voelde een knietje vol in mijn maag. 'Je blijft nu staan,' sist hij in mijn oor. 'En even dat je het weet. Ik blijf nog steeds bij mijn beslissing schatje.' Hij veegt een plukje haar achter mijn oor en loopt weer weg. Ik sta inmiddels wel, maar heb de neiging om echt weer te gaan zitten. Ik voel nagels in mijn pols en gil het uit. Ik kijk de vrouw kwaad aan en trek mijn hand terug. Ik zie bloed staan. Het was de schrik, maar mijn kille blik is nu weer helemaal terug. Ik recht mijn rug en doe alsof er niets gebeurd is. Ik kijk strak voor me uit, vol minachting en haat. Ze negeert het en loopt langs iedereen.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett
    Niet veel later nadat Amy werd mishandeld gaat de muziek aan. Het is een rustig nummer, en ik voel meteen de danskriebels opkomen.
    "In een rij staan." De vrouw kijkt ons streng aan, en voordat Amy iets kan doen pak ik haar bij haar pols en trek ik haar mee. Mijn gedachten buitelen over elkaar heen. Ik wil hier weg, en iedereen bevrijden. Maar dat kan nu nog niet. Eerst gehoorzamen, dan uitbreken was mijn plan tot nu toe. Ik geef toe, het is niet geniaal, en de uitwerking wist ik nog niet. Eigenlijk was het gewoon een shit plan, maar wat moest ik anders?


    Don't let your life be lived by somebody else.

    Amy Michels

    Eerst werk ik even tegen, maar als ik de grijns van die man zie, loop ik vlug met Grey mee. Ik ga veilg achter hem in de rij staan en kijk strak voor me uit. Ik sluit mijn ogen en hoor muziek. De drang om dansen ontstond en even vervaagde alles, maar ik wist dat dit anders was dan het dansen dat ik gewend was. Ik wilde weg, echt weg. Maar niemand deed iets. Waren ze dan allemaal gehersenspoeld?! Wilde ze hier blijven? We konden met zijn alle toch wel iets doen?


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett
    De vrouw verteld wat, ik weet niet wat en ik kan me er ook niet op concentreren. In mijn hoofd klonk alleen nog de muziek, ik probeerde mijn lijf in bedwang te houden maar mijn benen trilden, mijn armen wiebelden en heupen draaiden. Ik kon er niet meer tegen ik móest dansen! Ik strekte me uit en begon - zonder erover na te denken - aan een reeks oefeninen. Plié, piroutte, tweede positie. Ik probeerde alles wat ik kon, toen ik een enorme klap in mijn gezicht kreeg. Ik viel achterover en belandden om mijn kont. Au.


    Don't let your life be lived by somebody else.

    Amy Michels

    Ik kijk verbaasd naar Grey die begon te dansen, maar hij was goed. Vanuit mijn ooghoek zie ik een man aankomen lopen en voordat ik kan waarschuwen geeft hij Grey een harde klap. Ik slik en voel de woedde omhoog komen. Ik wilde het negeren, maar ik hield het niet meer.
    'Waar slaat dit op?! Jullie willen toch dat we dansen?! Waarom slaan jullie ons dan gelijk neer?! Met gebroken botten kan je niet eens dansen! Hij danst toch, wat is het probleem! Laat ons lekker dansen, want dat is waarom we hier zijn toch?!' Ik stap de rijd uit en kijk ze woest aan. Ik zie twee mannen op me afkomen, waaronder die ene man. Ik kijk ze kwaad aan. 'Ik zou blijven staan,' schreeuw ik.
    'Waarom? Wij hebben geweren, jij niet.' Ik frons mijn wenkbrauwen. Daar was ik niet bang voor. En voor ze het door hadden rende ik snel op ze af. Ik had op vechtsporten gezeten, dat moest van mijn ouders om me te beschermen tegen mensen in de achterwijken. Ik plantte bij de een mijn elleboog vol in zijn gezicht en de ander gaf ik een trap in zijn maag. Ik voel sterke armen om mijn middel. Ik begin te gillen en trap wild om me heen. 'Laat me los!' De relaxte en kille ik was verdwenen er bleef nu een wanhopig schreeuwend meisje achter en dat vonden ze leuk. Ik voelde een aai over mijn hoofd en kijk de aanrander kwaad aan. Zonder me te bedenken tuf ik in zijn gezicht. Hij kijkt me woedend aan en pakt me dan over.
    'Ik neem deze wel.' Hij sleurt me zonder nog iets te zeggen de kamer uit. Ik protesteer, maar hij heeft met een hand mijn armen stevig vast en de ander ligt stevig om mijn middel.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett
    Alles gaat zo snel, dat ik pas net ben opgesprongen als Amy al wordt meegesleurd.
    "Hé, klootzakken, laat haar gaan!" Roep ik uit, maar ik wordt terug in de rij gezet.
    "Alsjeblieft, alsjeblieft, laat me naar haar toe gaan! Ik... ik doe alles wat jullie willen, maar doe Amy geen pijn." Drie mannen en de vrouw kijken me met kille ogen aan. Hun gezichten zijn bewegingsloos.
    "Sla me dan! Ram me in elkaar! Trap zoveel je wilt, maar laat haar gáán!" Een man pakt me vast en sist met een Frans accent: "Mannetje, als je zo door gaat zitten jullie straks allebei vast. Als ik jou was zou ik hier gaan staan, doen wat we zeggen en niet aan dat lekkere chickie denken."
    "Meneer, haal haar terug." Fluister ik maar hij geeft me alleen nog maar een klap in mijn gezicht, de vrouw vervolgd: "Wij doen hier alles om jullie aan te top te helpen, en jullie doen er alles aan om ons aan de top te helpen. Zoals jullie net zagen, is niks te gek voor ons. We hebben een ijzeren hand. Er is nog nooit iemand uitgebroken." Hierbij kijkt ze even naar mij, "en als ik jullie was, zou ik nu precies doen wat ik zeg. Ik geef jullie nummers." Ze dreunt wat nummers op, ik krijg nummer twee en dan komt ze bij Amy's naam.

    [Is het goed als Amy nummer vijf krijgt, Demi1309?]


    Don't let your life be lived by somebody else.

    [Ja hoor prima]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Amy Michels

    We lopen de gangen door. Ik heb zeker een paar blauwe plekken erbij, maar nog steeds toon ik geen angst. Af en toe kijkt de man me aan. Hij loopt naar een gebouwtje, ik tril als ik de alles zie en blijf stokstijf staan. Ze gaan met mij hetzelfde doen als met die jongen. Dan word ik ruw omgedraaid en sta tegen de man aan. Zijn handen gaan over mijn lichaam en ik voel hij hij mijn kleren uit trekt. Ik help niet mee en laat alles over mijn heen komen. Ik bijt op mijn lip en ik zijn riem hoor. Ik sluit mijn ogen en voel vervolgens een ongelofelijke steek in mijn onderbuik. Ik hap naar adem en een traan rolt over mijn wang. Daarna hoor ik gelach. Hij gaat nog even door en smijt me op de grond. 'Kleed je aan.' Ik laat het me geen twee keer zeggen en pak trillend mijn spullen bij elkaar. Het was gebeurd. ik was ontmaagd. Ik ril en kijk hem aan. 'Houd je shirt uit, doe je bh aan,' beval hij me. Trillend en bibberend van de koud klemde ik mijn armen om mijn buik. Hij pakte me bij mijn boven arm en bond mijn armen vast. Een helse pijn kwam op mijn rug terecht. Ik moest tellen en bij de twintig hield hij op.'
    'Zo is het wel genoeg.' Hij gooit mijn shirt naar me toe en ik trek die met bibberende handen aan. 'Kijken of je nu nog beter kan dansen.' Ik slik. Ik voelde me vies en ik had overal pijn. Hij trekt me weer achter zich aan en loopt terug naar de danszaal. Hij gooit de deur open en duwt me naar binnen. Hij sluit de deur achter me en loopt achter me aan. Ik kan amper zelf lopen. Mijn benen lijken niet meer te werken. Hij sleept me haast vooruit en dwingt me recht op te staan. Met mijn blik op de grond gericht ga ik recht op staan. Hij geeft me een klopje op mijn rug en ik krimp met een gil in elkaar. Hij grinnikt en loopt naar zijn 'vrienden.'

    [ bericht aangepast op 27 juli 2012 - 14:43 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett.
    "Amy, nummer vijf." Ik voel me misselijk worden, wat doen ze met haar? Haar aanranden? Martelen? Of nog erger... Ik voel de tranen opkomen, maar ik dring ze weg en haal diep adem. Hoe egoistisch het nu ook klinkt, ik moet me concentreren op mezelf. Als ik nu in de problemen kom, help ik daar Amy ook niet mee. Minuten gaan voorbij, ik doe alles precies als de andere, en precies als de vrouw wilt. Het duurt niet lang voordat ik het zweet over mijn lijf voel gutsen. Ik wil naar Amy toe, ik moet weten wat ze haar hebben aangedaan.
    "Twee, bij de les blijven." Gilt de vrouw boven de muziek uit, ik focus mijn blik weer op haar en probeer alles goed te doen. Mijn haar plakt aan mijn voorhoofd, mijn shirt in doorweekt en mijn benen trillen van vermoeidheid. Opeens krijg ik enorme honger. Zo erg zelfs dat mijn mond openzakt en mijn benen nog meer beginnen te trillen.


    Don't let your life be lived by somebody else.

    Amy Michels

    Ik zie Grey dansen en bijt op mijn lip. 'Amy je bent nummer vijf. Hup meedoen.' Ik kijk op. De vrouw loopt naar me toe en trekt me hardhandig naar voren. Ik slik en hoor de muziek. Langzaam begin ik te dansen, maar alles doet pijn. De tranen stromen over mijn wangen, terwijl ik doordans. Dit moet stoppen. Deze verdomde pijn moet echt stoppen. Kunnen ze me niet doodschieten? Ik schrik van mijn eigen gedachtes? Waar was het meisje gebleven met de doorzettingsvermorgen, de glimlach en de eeuwige glimlach. Waar was de vrolijke Amy? Ik moest niet zo doen, ik moest terug naar de oude mij. Ik sta even stil om mijn wangen te drogen. Gelijk voel ik een klap tegen mijn rug. Ik krimp in elkaar, maar maak geen geluid. Ik voel hoe ze mijn shirt omhoog doet en ze lacht. 'Goed werk,' zegt ze waarschijnlijk naar die ene man. Ze trekt mijn shirt weer naar beneden. 'Door dansen,' zegt ze kortaf. Ik knik en begin weer te dansen.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett
    Naast me hoor ik gehijg, en als ik opkijk zie ik Amy. De vrouw trekt haar shirt omhoog en ik vang een een glimp op van bloederige striemen. O mijn god, wat hebben ze gedaan? Over haar wangen lopen tranen, en ik ga ongemerkt een paar centimeter dichter naar haar toe.
    Hoe kunnen ze? Ik probeer mijn rust te bewaren, maar woede borrelt op. Focus, Grey, niet nadenken, gewoon dansen en alles vergeten, zeg ik tegen mezelf. Ik sluit mijn ogen en ga op in de muziek. Ik weet niet hoelang ik daar heb staan dansen, maar als ik eindelijk mijn ogen opendoe heb ik het gevoel alsof ik uren heb staan zweten. Weer kijk ik naast me.


    Don't let your life be lived by somebody else.