(zo, ik zie dat Fred & George lekker bezig zijn :') )
Adelaine Catherina Bluejay
Ik loop in stilte achter Dumbledore aan. Ik vraag mij af wat hij weet van de dochter van Voldemort. Hij moet er toch van op de hoogte zijn? Hij weet altijd alles. Ik kan het mij echt niet voorstellen dat hij het niet zou weten.
'Wauw!' fluister ik als ik zijn kantoor binnenloop. Het is echt mega. Mijn ogen dwalen af richting de feniks op de stok.
'Dat is een feniks! Wat mooi.' Ik draai mij om naar het schoolhoofd, die duidelijk geniet van mijn reactie.
'Fawkes is inderdaad een feniks, maar dat was niet het gene wat ik je wilde laten zien.' Dumbledore neemt plaats aan de stoel van zijn bureau en gebaart dat ik ook moet gaan zitten.
'Ik heb soms ingevingen die mij en andere mensen vaak een stuk op weg helpen. Ik wil je vandaag twee herinneringen laten zien. De één is van mij en de ander van de vrouw van het weeshuis die jou heeft "aangenomen".' Ik knik en kijk naar de hersenpan op het midden van het bureau. Dumbledore pakt één van de flesjes die ernaast staan en maakt die voorzichtig open. Met mijn ogen volg ik de vreemde substantie die in de hersenpan valt.
'Dit is die van de vrouw. Let goed op jou en de persoon die je brengt.' Ik knik en buig mij voorover. Met een plof kom ik op de grond terecht. Ik sta achter een veel oudere directrice. Ze is bezig met het openmaken van de deur. Blijkbaar is het al nacht, want alle sloten zitten erop. Ik herken het weeshuis als mijn thuis.
Dumbledore is achter mij komen staan en staart ingespannen naar de deur. Ik besluit maar hetzelfde te doen. De deur gaat open en een vrouw met grote blauwe ogen kijkt de directrice angstig aan. Ze heeft lange witblonde haren die krullend over haar schouders vallen.
'Alstublieft, neem haar,' ze duwt een in doeken gebonden kind in de handen van de directrice. 'Ze heet Adelaine Catherina. Ow, en ze is een heks. Zorg goed voor haar.' De vrouw wacht geen reactie af en verdwijnt weer in de nacht. Ik probeer een glimp op te vangen van de baby, maar de herinnering vervaagt alweer.
Ik kijk Dumbledore lang aan. Het was vreemd om dit te zien. Ik bedoel, de directrice heeft het mij vaak genoeg verteld, maar om het echt te zien, het blijft vreemd.
'Die vrouw, ze moet familie zijn geweest, toch?' Dumbledore knikt langzaam. Anders had ik nooit zo op haar geleken. Hij pakt het tweede flesje en laat ook deze herinnering de hersenpan in vloeien. Ik wacht geen seconde, maar stort mij gelijk weer op de herinnering, benieuwd naar wat Dumbledore nou eigenlijk wilt vertellen met deze twee herinneringen.
Langzaam neemt de omgeving een vorm aan. Voor mij zie ik een jonger uitziende Dumbledore door de straten lopen. Hij heeft al wel grijs haar, maar toch ziet hij er opvallend jonger uit.
Ik volg zijn gehaaste passen naar een kleine flat aan de overkant van de straat en vervolgens naar het appartement waar hij blijkbaar op bezoek gaat. Het moet ergens in een buitenwijk van Londen zijn, zo te zien. Misschien wel in de buurt van Kings Cross St. Pancreas. Het ziet er in ieder geval net zo vies en oud uit.
De jongere Dumbledore klopt aan en een jonge vrouw opent de deur glimlachend. Een schok gaat door mij heen. Het is dezelfde vrouw als de vrouw die mij bij het weeshuis gedumpt heeft.
Snel loop ik achter de jonge Dumbledore het kleine appartementje in. De vrouw verdwijnt de keuken in en Dumbledore gaat op de bank zitten.
'Ha, Albus. Kom je ons appartement bewonderen?' Ik had de andere persoon in de kamer nog niet eens gezien. Hij ziet er goed uit. Stukken beter dan toen we hem in het tweede jaar hadden. Mijn ogen gaan verbaast van professor Lupin naar de Dumbledore van het heden.
'Wat-' Langzaam vervaagt alles om ons heen en belanden we weer in het kantoor. Ik kijk Dumbledore nog steeds aan. Hij lacht niet meer, maar kijkt uiterst serieus.
'Professor Lupin heeft een hele tijd met deze vrouw, Catharina, een relatie gehad. Ze was net zwanger toen hij besloot dat hij moest vertellen dat hij een weerwolf was. De kon het niet aan en is gevlucht. Remus heeft jaren gezocht, maar uiteindelijk de hoop dat hij zijn vriendin en kind zou vinden opgegeven.' Ik open mijn mond, maar sluit hem na enige tijd toch weer. Ik heb geen flauw idee wat ik hiervan moet vinden.
'Dus u denkt dat dit mijn ouders zijn?' vraag ik hem uiteindelijk. Dumbledore lijkt ook even naar woorden te moeten zoeken.
'Het belangrijkste is wat jij denkt, Adelaine. Ik weet niet meer dan jij.' Ik knik en begrijp dat dit het eind van ons gesprek is. Ik sta op en verlaat in stilte het kantoor.
Happy Birthday my Potter!
Ben waarschijnlijk vanavond terug}
)
)
) er is dit jaar één van mijn vriendinnen van kader naar tl opgestroomt en komt dus niet niet bij mij in de klas en een vriendin afgestroomd van have die dus ook niet bij mij in de klas komt -.-' Ik blijf alleen achter met een meisje dat best iritand is 
}