[RPG] True Blood O2 - Speeltopics

Pagina 1: Adelynn Denyse Laramie - Carmella Reina Jae Marvella
Pagina 2: Phoebe Azalea Pierce
Pagina 3: Sandy Tailor
Pagina 4: Sixx - Diamond 'Dia' Wood
Pagina 5: Liam Oliver Anderson - Caroline Rosalyn Roux - Matthew Kyle
Pagina 6: Silver Quartz
Pagina 7: Caleb Maxwell Fox - Diora Cherelle Fox - Emerence Ariàne Davis
Pagina 8: Finn Blaise Ryder
Pagina 9: Rafael García Sánchez - Mabel Georgia Atterbury

Vampires

Leider: Diamond 'Dia' Wood (Angelite)

Jongens:
1. Rafael García Sánchez (Bisous)
2. Finn Blaise Ryder (Morticia)
3.
4.

Meisjes:
1. Carmella Reina Jae Marvella (Nesaea)
2. Diora Cherelle Fox (Leannan)
3. Emerence Ariàne Davis (Benefit)
4. Sandy Tailor (LostDreamz)
5.

Vampaneses

Leider: Liam Oliver Anderson (lluvia)

Jongens:
1. Caleb Maxwell Fox (Leannan)
2. Matthew Kyle (lluvia)
3. Silver Quartz (Angelite)
4.

Meisjes:
1. Adelynn Denyse Laramie (Nesaea)
2. Phoebe Azalea Pierce (Morticia)
3. Sixx (Benefit)
4. Caroline Rosalyn Roux (Aragog)
5. Mabel Georgia Atterbury (Bisous)

[ bericht aangepast op 14 juli 2012 - 18:03 ]

---

"Do you believe monsters are born or made?"

[@Leannan ik kan Mabel wel naar Caleb sturen? Illuvia gaat toch niet meer reageren met Liam ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Sounds good for me (: Misschien kan Phoebe er dan ook nog bij om wat te bitchen of zo, rofl ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Ik moet eerst even eten xd]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Smakelijk...Ik zal alvast de post van Caleb herhalen dan.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leannan schreef:

Caleb Maxwell Fox

Ik begon te ijsberen in mijn kamer terwijl ik me bedacht of Diora veilig aan was gekomen thuis.
Elke vezel in mijn lichaam was op van de zenuwen waardoor ik al snel besloot om even gitaar te spelen om te ontspannen.
Snel griste ik de gitaar die tegen de muur stond vast en ging op de grond in kleermakerszit zitten terwijl ik de eerste noten van een liedje begon te spelen.
Ik legde al mijn gevoelens even in het liedje, wat me een kalm gevoel gaf, een gevoel dat alles toch nog in orde zou komen.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Wat is het laatste dat er tegen Liam werd gezegt?? Sorry dat ik zolang niet gereageerd heb]

Bisous schreef:
Mabel Georgia Atterbury
Liam schudt zijn hoofd. 'Moet jij nog jagen dan?'
Ik schud ook mijn hoofd. 'Nee, ik zit wel vol denk ik,' antwoord ik. 'En ik denk dat er vanavond toch niet meer veel soeps tussen zit, dus ik denk dat we beter terug kunnen gaan,' vervolg ik terwijl ik mijn kleren recht trek. 'Tenzij je hier wilt blijven om op een andere manier op meisjes te jagen natuurlijk,' voeg ik er nog plagerig aan toe.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Liam

'Tenzij je hier wilt blijven om op een andere manier op meisjes te jagen natuurlijk,' Ik grinnik. 'Nou ik vind mensen tegenwoordig niet meer zo aantrekkelijk op die manier. Ik val alleen nog op mijn eigen soort snap je?' Ik glimlach naar haar. 'Maar als jij nog een leuke prooi ziet, ga vooral je gang.'

Mabel Georgia Atterbury
'Nou ik vind mensen tegenwoordig niet meer zo aantrekkelijk op die manier. Ik val alleen nog op mijn eigen soort snap je? Maar als jij nog een leuke prooi ziet, ga vooral je gang.'
Ik schud mijn hoofd. 'Vanavond zit er niet echt veel bij. Er zijn haast alleen maar bezopen mensen en dat is niet echt interessant. Zullen we anders maar weer terug gaan?'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Finn | Vampire.
‘Ik veracht hun bestaan om eerlijk te zijn,’ Ze fronste even, maar ging vlak erna weer verder. ‘Begrijp me niet verkeerd, ik hou van Caleb maar ik veracht het feit dat hij een moordenaar is.’ Ik zucht even en moet denken aan mijn verleden, waardoor ik verslagen mijn gezicht afwend.
Ik weet dat mijn blik nu emotieloos staat, mijn lippen een streep en mijn ogen een donkere diepte zonder einde. ‘Ik denk dat ik gewoon niet het type ben om iemand genadeloos te doden,’ Ik kon alleen maar achteloos verder knikken op wat zij zei, zonder echt een antwoord erop te geven wat ik ervan vond – bang dat zij me ook ging veroordelen tot een moordenaar.
‘Ik heb nog nooit een mens gedood omdat ik me waarschijnlijk te schuldig zou voelen. Ik vind het zelfs al erg als ik mensen bewusteloos maak.’ Ik had al verwacht dat zij nog nooit iemand gedood zou hebben, daar is ze te lief voor, te aardig. Verward haalde ik uiteindelijk alleen maar mijn handen door mijn haren en leunde voorover, zodat als ik mijn ogen open zou doen, naar de grond zou kunnen staren.

Phoebe | Vampanese.
Ik liep verslagen door de gangen met Caleb door mijn hoofd. Hij was nog nooit, maar ook nooit, zó boos geweest. Waarom zou hij zo boos om een meisje worden?
Ik haalde een hand door mijn goudblonde haar en liep naar de kamer van Caleb, waar ik even stopte omdat ik gitaar muziek hoorde. Ik luisterde het af totdat hij klaar was en liep zonder te kloppen zijn kamer in. ‘Je speelt de gitaar goed, Caleb,’ Meldde ik hem en leunde tegen de deuropening aan.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Diora Cherelle Fox

Ik merkte dat de vrolijkheid nu niet bepaald van hem af straalde en zweeg terwijl ik verward naar zijn achterhoofd keek.
"Heb ik iets verkeerds gezegd?" Vroeg ik voorzichtig en legde mijn hand aarzelend op zijn schouder. "Je bent zo stil."
Er leek iets niet te kloppen, alsof hij het niet met me eens was of zo.
Wat het ook was, ik kon mijn vinger er niet op plaatsen waardoor ik me redelijk slecht begon te voelen omdat ik het gevoel had dat het mijn schuld was dat hij plots zo anders deed dan enkele minuten geleden.
Wanneer hij niet meteen antwoord gaf, liet ik langzaam mijn hand van zijn schouder glijden en zuchtte even in een poging ook maar iets te begrijpen van plotselinge omkeer.




Caleb Maxwell Fox

Ik legde de gitaar naast me op de grond en keek op naar Phoebe.
Alle woede die ik eerder had gevoeld, laaide weer hoog op waardoor ik haar alleen maar aan kon kijken alsof ze hard op mijn hart had getrapt.
Ik voelde me verraden, ook al had ik daar geen echte reden toe aangezien niemand hier iets van wist.
Maar van alle personen had ik toch verwacht dat Phoebe enige discretie zou hebben.
"Wat moet je?" Vroeg ik kil en snoof met iets wat op enige minachting leek. "Was ik daarstraks niet duidelijk genoeg? Of moet ik nog meer dingen doen voordat je eindelijk begrijpt dat ik razend op je ben?"
Ik stond op van de grond en keek op haar neer terwijl ik mijn armen kruiste.
Een donkere blik stond in mijn ogen terwijl ik probeerde om mezelf weer wat te kalmeren.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Finn | Vampire.
‘Heb ik iets verkeerds gezegd?’ De voorzichtige toon waarmee ze het vroeg kwam pas vaagjes bij me binnen en haar hand had ik al helemaal niet opgemerkt.
‘Je bent zo stil.’ Er ging een koude, onaangename rilling over me heen en ik verborg mijn gezicht in mijn handen, want ik wist dat de herinnering aan Katherine weer terug zou komen. Ik zag haar gezicht alweer bijna voor me, haar lange bruine haren en haar zoete geur die ze overal met zich mee bracht. Ik dacht zelfs dat ik het weer bijna kon ruiken…
Zachtjes greep ik verwoed in mijn haren, maar dat werd erger toen ik me de moordenaar van haar herinnerde. De Vampierjager en de koude moordenaar van mijn geliefde Katherine…
‘Katherine…’ zei ik onbewust, mompelend, zo zacht dat het bijna onhoorbaar was en ik liet me gebroken op mijn knieën vallen terwijl ik mijn handen harder in mijn haar greep om het beeld weg te jagen, maar het werkte niet. Niets werkte…

Phoebe | Vampire.
De woede die Caleb eerder in zijn ogen had, laaide weer op en ik zuchtte diep en vermoeid. Wat was zijn probleem nu? ‘Wat moet je?’ Vroeg hij kil en snoof, waardoor er een licht grijnsje op mijn bleke lippen kwam te staan.
‘Was ik daarstraks niet duidelijk genoeg? Of moet ik nog meer dingen doen voordat je eindelijk begrijpt dat ik razend op je ben?’ Hij stond op en ging voor me staan, waardoor hij op me neer keek en zijn armen tegelijkertijd kruiste.
Een donkere blik sierde zijn ogen, maar ik haalde alleen nonchalant mijn schouders op en liep vlak langs hem heen zijn kamer in, waarna ik dodelijk kalm op zijn bed ging zitten met mijn benen over elkaar. ‘Misschien ben je inderdaad niet duidelijk genoeg geweest, Caleb.’ Zei ik verveeld en draaide een goudblonde haarlok rond mijn slanke wijsvinger, waarna ik even een blik op mijn kleding deed, maar toen weer op stond en voor Caleb ging staan.
‘Als je me iets aan wilt doen, try me. Ik sta voor je, nu heb je de kans.’ Ik keek hem aan met een uitdagende blik, als teken dat hij kon doen met me wat hij niet laten kon. Het maakte me niets uit. Ik had al zoveel meegemaakt dat dit mij echt niets deerde.

(Btw, zonder de tas en muts. :') )

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Diora Cherelle Fox

Ik was honderd procent zeker dat hij een naam uitsprak van een vrouw, waardoor ik me nog schuldiger ging voelen, het klonk er zacht maar wel hoorbaar.
Was ze familie, een kennis of een geliefde?
Wat het ook was er leek hem iets dwars te zitten over haar aangezien hij waarschijnlijk niet voor de lol op de grond zakte.
"Finn?" Vroeg ik aarzelend en knielde bij hem neer in een poging wat troostende dingen te zeggen.
Het enige probleem was dat ik niet zo snel iets kon verzinnen wat hem eventueel op kon beuren.
Nog nooit had ik hem zo gezien in de jaren dat ik hem kende waardoor het voor mezelf allemaal zo vreemd aanvoelde.
"Finn, wat is er aan de hand?" Vroeg ik kalm en greep zacht zijn polsen beet om ze uit zijn haren te kunnen trekken. "Ik heb jou in vertrouwen genomen, misschien moet jij eens hetzelfde doen?"
Met een bezorgde blik zocht ik zijn ogen op, alsof dat hem zou kunnen overtuigen.
Ik wist hoe het voelde om iemand te verliezen die je lief hebt, al moet ik wel zeggen dat ik niet weet hoe het zou voelen als Caleb dood zou zijn.




Caleb Maxwell Fox

"Geloof me, de drang om je ergens tegen te slaan met je kop is groot." Zei ik met een lage stem. "Maar ik verlaag me nog nét niet tot jou niveau."
Zonder aarzelen nam ik haar vast bij haar kraag en duwde ik haar tegen de muur terwijl de donkere blik in mijn ogen bleef.
Het was als waarschuwing bedoelt dat ik het echt meende deze keer en bloedserieus was.
"Raak haar nog één keer aan en ik zorg dat je deze wereld vaarwel kan zeggen," Mijn stem was een dreigend gefluister geworden, als de donder die je van ver al hoorde aankomen. "En doe niet alsof je niet weet over wie ik het heb. Ik weet best dat je hier plezier in hebt, in het verwoesten van levens of om mij te verklikken maar drijf het niet te ver."
Ik had haar onbewust aan haar kraag van de grond getild en wanneer ik dat besefte, liet ik haar los om me om te draaien en te ijsberen in mijn kamer.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Phoebe | Vampire.
‘Geloof me, de drang om je ergens tegen te slaan met je kop is groot. Maar ik verlaag me nog nét niet tot jou niveau.’ Zei hij met een lage stem, waarna hij me zonder aarzelen vast nam bij mijn kraag en duwde me vervolgens tegen de muur, terwijl er een donkere blik in zijn ogen bleef en ik licht bij grijnsde en mijn handen vermakelijk op zijn schouders legde.
‘Raak haar nog één keer aan en ik zorg dat je deze wereld vaarwel kan zeggen,’ Zijn stem was een dreigend gefluister geworden en ik vernauwde mijn ogen even, hij was werkelijk nog nooit zo pissed op me geweest. Nog nooit, en ik wist dat hij het serieus meende, dat ik hier eigenlijk geen grapje van en kon maken, maar het ging vanzelf. Misschien zou hij me dan vermoorden en kon ik eindelijk leven zonder enige zorgen. Nee hoor, ik heb geen dead wish, dacht ik ironisch.
‘En doe niet alsof je niet weet over wie ik het heb. Ik weet best dat je hier plezier in hebt, in het verwoesten van levens of om mij te verklikken maar drijf het niet te ver.’ Hij liet me hierna los en draaide zich om, om hierna te ijsberen in zijn kamer en ik liet mezelf weer neerzakken op zijn bed.
‘Caleb,’ begon ik zacht, maar toch met een sterke, duidelijke stem. ‘ik moest het van de leider doen, haar mee nemen,’ Ik pauzeerde even en sloeg mijn been weer over het andere been, waarna ik deze zachtjes heen en weer bewoog, mijn ogen nog steeds op Caleb gericht.
‘Wat moest ik dan doen? Weigeren, weg rennen?’ Ik snoof en wende mijn blik af. ‘Ik heb haar niets gedaan, behalve hier naartoe gebracht. De leider wilde alleen je gezicht zien, ik deed alleen wat me opgedragen werd.’ Verklaarde ik mezelf, met een dodelijke stem die ik zelf vrij weinig in de buurt van Caleb heb gehad.

(Finn komt eraan.)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Finn | Vampire.
‘Katherine, waar ben je?’ Mijn stem sloeg over en ik zocht het hele huis door en toen ik bij de laatste kamer van het grote huis aan kwam, aarzelde ik om deze open te doen. Ik was bang dat als ik deze deur open zou doen, ze er niet zou zijn en dat ze vermoord was of zoek geraakt of ze was me verlaten. In ieder geval, ze was dan niet meer bij mij.
Uiteindelijk opende ik de deur en vond haar zittend op de grond, er waren overal waxinelichtjes en het was verder donker, maar haar blauwe felle ogen schenen en er gleed een zachte gelukkige glimlach op mijn lippen. Ze stond op en gooide donker rode rozenblaadjes in de lucht, lachend, blij.
‘Was je bang dat je me niet meer kon vinden?’ vroeg haar stem plagerig en ze sloeg haar armen om mijn middel, waar ik op reageerde met een kleine grom en ik sloeg mijn armen ook om haar heen. ‘Dat is niet om te lachen, ik was echt ongerust over je… -’
Ze suste me al voordat ik verder kon praten en drukte haar lippen zachtjes op die van mij, waarna ze haar lippen van die van mij af haalde en haar felle ogen in die van mij boorde. ‘I love you…’ zei ze stilletjes zonder woorden en ik drukte haar weer tegen me aan.

‘Finn, wat is er aan de hand?’ hoorde ik opeens en de stem kwam vaagjes bij me binnen, waar kende ik die ook al weer van? Ik wilde echter mijn ogen niet openen die ik had dichtgeknepen, bang dat de herinnering aan Katherine zou vergaan, ze niet meer in mijn hart zou kunnen leven, want… ik ben een moordenaar, altijd al geweest…
‘Ik heb jou in vertrouwen genomen, misschien moet jij eens hetzelfde doen?’ Mijn hoofd begon te kloppen en ik voelde de zachte handen van een meisje om mijn polsen. Denk na, Finn, waar herken je haar ook alweer van? Denk, leef niet meer in het verleden en open je ogen. Ik haalde een paar keer diep adem en zag de herinnering en de felle ogen van Katherine vervagen, waardoor ik mijn ogen opende en recht in de bezorgde, blauwe ogen van een meisje keek. Deja vu, dacht ik ironisch, maar toen schudde ik mijn hoofd en trok mijn polsen uit haar greep.
‘Diora.’ Zei ik enkel en ik stond op om daarna naar de andere kant van de kamer te lopen en mijn ogen weer dicht te knijpen, hopend dat de herinnering aan Katherine terug kwam. Onbewust gleed ik met mijn vingers over de litteken die aan de linkerkant van mijn kaak zat.

[ bericht aangepast op 18 juli 2012 - 22:32 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.