[RPG] Cirque du Freak - O3 - Speeltopics

Welcome to the circus, Ladies and Gentleman!
Het is namelijk weer zover: de beste shows van de wereld komen er weer aan. Alleen is het geen gewoon circus, het is namelijk Cirque du Freak en de mensen leven in de waan dat het allemaal eigenlijk nep is en voor hun vermaak. Echter weten ze dus niet dat ze allemaal zo geboren of geworden zijn en het hele circus wel degelijk waar is.
’Oh, those petty humanbeings… They ain’t know what they’re getting into…’

Komt bij ’t circus:
Frey – Scarlett Raven Xena – Spinnen
Aragog – Améliah Cathy Billington – Pijn
Soubi – Vincent Reese – Vuur
lluvia – Matthew Oliver Parker – Energie & Metaal
Nesaea - Chryse Jae Parsel Lachesis – Panter & Gif

Hoort er al bij:
Stiles – Riley Nicolas Bennett – Hij kan echt alles eten
Stiles – Eden Florence Morales – Hypnotiseren door middel van haar stem, zeemeermin
Aragog – Madeline 'Maddy' Juliah Evans – Slangen
Alladin – Evanna Samantha Butterfly – Heel lenig
Sirens – Amare Cecilia Jackson – Empathisch & kan moleculen bevriezen
Sirens – Cameron Dustin Jackson – Telekinetisch & kan moleculen versnellen
Hutcher – Alexander ‘Alex’ Demi Collins – Kent geen pijn
Cloudbreaker – Adam Hayden Ravi Danner – Helderziendheid & Illusies, katachtigen

Regels:
- Leeftijd moet tussen de 16 en 25
– Schelden en 16+ mag
– Graag een stukje schrijven van meer dan drie regels, anders loop je geheid vast
– Ga geen ruzie uitlokken met andere spelers, dus respecteer elkaar
– Schrijf en bestuur alleen je eigen personages, niet die van een ander!
– OOC graag tussen haakjes: () [] {}
- Melden als je nieuwe username hebt
- Max. drie personages per user
- Reserveringen blijven één dag staan
– Just have fun! (:

[ bericht aangepast op 4 sep 2012 - 22:44 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Vincent Reese

'Je kan proberen wat je wilt, je komt er toch niet uit,' zei ze zachtjes. Ik mompelde wat en liep stug door. Ik was eindelijk tussen de tenten door gelopen en wou verder lopen, maar iets hielt mij tegen. Ik probeerde nog eens, maar zonder succes. Woest draaide ik mijzelf om en keek naar Eden.
'Wat is dit!' riep ik naar haar. 'Ik weet niet wat voor zieke dingen jullie hier nu weer uitspoken, of dat jij mij gewoon toegezegd heb dat ik niet verder kan lopen, maar kap ermee! Ik moet naar huis.'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Eden Florance Morales
Na een tijdje lopen knalt Finn tegen het krachtveld op. Boos draait hij zich om. 'Wat is dit!' roept hij. 'Ik weet niet wat voor zieke dingen jullie hier nu weer uitspoken, of dat jij mij gewoon toegezegd heb dat ik niet verder kan lopen, maar kap ermee! Ik moet naar huis'.
Ik krimp lichtjes ineen en schud mijn hoofd. 'Ik heb echt niks gezegd, ik zweer het! Geloof me, als ik je zou kunnen laten gaan zou ik dat echt doen maar dat kan nu eenmaal niet'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Vincent Reese

'Ik heb echt niks gezegd, ik zweer het! Geloof me, als ik je zou kunnen laten gaan zou ik dat echt doen maar dat kan nu eenmaal niet,' zei ze nadat ze met haar hoofd had geschud. Ik liep naar haar toe en keek haar indringend aan.
'Bewijs het dan!' zei ik tegen haar en deed weer een paar stappen naar achteren.
'Bewijs dan dat je het meen! Want hoe wil ik jou nu op jouw woord geloven?'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Eden Florance Morales
Hij loopt naar me toe en kijkt me indringend aan. 'Bewijs het dan!' zegt hij en hij gaat weer iets naar achteren. 'Bewijs dan dat je het meent! Want hoe wil ik jou nu op jouw woord geloven?'
'Hoe kan ik het dan aan je bewijzen?' zucht ik. 'Geloof me nou gewoon, ik heb echt helemaal niks met dat krachtveld te maken, echt niks'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Vincent Reese

'Hoe kan ik het dan aan je bewijzen? Geloof me nou gewoon, ik heb echt helemaal niks met dat krachtveld te maken, echt niks,' zei ze en weer schudde ik mijn hoofd.
'Jij wil dat ik het geloof, zoek dan ook maar zelf uit hoe je dat bewijst!' riep ik naar haar. Ik liep weer langs haar heen en probeerde uit te vinden hoe ik hier weg kwam.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Scarlett > Matthew
Matthew trok me nog wat dichterbij en ik was helemaal klaar om er gewillig op in te gaan, totdat ik een gekuch achter me hoorde. Het drong pas vaag tot me door toen ik het weer hoorde, dus stopte ik en keek eerst Matthew raar aan, waarna ik omkeek en een meisje zag staan. Gelijk viel me op dat haar arm onder het bloed zat, al had ze er wat omheen gewikkeld.
"Wat is er?" vroeg ik dodelijk, waarna ik vervolgde, "Je arm zit onder het bloed." Alsof ze dat zelf niet wist.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Amare

Mijn blik stond koortsig. Ik zweette en opende mijnnmond om iets te gaan snauwen. Zo iets dat ze weg zouden gaan, maar er kwam geen geluid uit mijn mond. Ik voelde me duizelig worden en ik kon me met moeite concentreren op wat ik wilde zeggen. Ik keek even naar mijn wond. Het stuk stof wat ik had gewikkeld om mijn wond, viel in een sierlijke boog van mijn arm af en het bloed stroomde er weer uit. Ik wierp nog één blik op Matthew en het meisje waarna ik op de grond viel en alles zwart werd.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Matthew > Scarlett

Ik hoor gekuch en kijk net als Scarlett doet om. "Je arm zit onder het bloed." Zegt Scarlett niet erg geintereseerd. 'Amare?' Vraag ik verbaast maar voor ze iets kan zeggen valt ze op de grond. Scarlett staat op en ik kniel naast Amare neer. Het stuk stof was van de wond gevallen dus bond ik het er opnieuw om heen. Wat was er met haar gebeurt?

Scarlett Raven Xena.
“Amare?” hoor ik Matthew zijn stem, waardoor ik de neiging krijg om te kijken naar hem, want hij kende haar dus klaarblijkelijk en een raar gevoel vormde zich in mijn buik.
Was het… jaloezie? Nee, Scarlett werd nooit jaloers, nooit.
Echter voordat ik hier verder over na kon denken of om kon kijken naar Matthew wat het nou precies te betekenen heeft, viel Amara op de grond en het stuk stof dat van haar arm af was gevallen lag naast haar.
De rode vloeistof bleef uit haar arm stromen en ik stond verdoofd op terwijl Matthew snel naar haar toe liep om vervolgens naast haar neer te knielen.
Het stofje bond Matthew opnieuw om haar wond heen en ik keek hem even verdoofd aan, waarna ik mijn blik op het meisje richtte.
What the heck heeft zij gedaan zodat ze er nu zo uitziet?
Ik zuchtte even en knielde toen bij Matthew neer.
“We kunnen haar beter ergens in een camper binnen zien te krijgen, aangezien ze het hierbuiten niet gaat overleven. De wond moet verbonden worden, schoongemaakt.” Vertelde ik hem met een duidelijke toon in mijn stem en een rare blik in mijn apart gekleurde ogen.

[ bericht aangepast op 23 juli 2012 - 19:17 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew

Ik til haar op en kijk naar Scarlett. 'Goed idee. ' ik kijk naar het meisje in mijn armen en het meisje naast me die een bijzondere kleur ogen had. Waarom gebeurde dit nu weer. Net nu ik Scarlett heb ontmoet en die me om de een of andere reden vertrouwd en ik haar vertrouw. Die me rustig kreeg toen ik weg liep van huis.

Scarlett Raven Xena.
"Goed idee." Ik knikte even terwijl ik toekeek hoe hij het meisje in zijn armen op pakte en eerst naar haar keek en vervolgens naar mij. Ik wendde mijn blik af terwijl ik op mijn volle onderlip beet en liep naar de camper waar het bankje voor stond en ik probeerde de deur open te doen, maar die was natuurlijk dicht.
"Shit." mompelde ik binnensmonds en ik pakte Opera op, fluisterde wat en ze knikte, terwijl ik haar door het raampje die open stond naar binnen liet. Niet veel later kwam ze terug met een sleutel en ik pakte deze dankbaar aan, waarna ik haar op mijn schouder liet en de deur van de camper open deed. Ik draaide me om naar Matthew en wenkte hem, al was het verleidelijker dan ik ook daadwerkelijk bedoelde, met een scheef grijnsde.
Zelf liep ik al naar binnen en plofte neer op de bank, waarna ik naar het bed in de hoek wees, dat ze daarop kon liggen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Eden Florance Morales
'Jij wil dat ik het geloof, zoek dan ook maar zelf uit hoe je dat bewijst!' roept hij en hij loopt weer langs me.
Ik zucht even en rol met mijn ogen. Mijn blik valt op Matthew en dat andere meisje maar als ik beter kijk zie ik dat Matthew Amare in zijn armen heeft. Ik vergeet Vincent en loop naar ze toe, terwijl zij een camper binnen stappen. Hoe ze aan de sleutel komen? Ik heb echt geen idee. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik met een bezorgde toon in mijn stem.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[ Dat kan gebeuren! ]

Cameron Jackson

Ik zucht en nerveus als ik was liep ik naar de directeur. Ik zuchtte en klopte. 'Binnen.' riep hij en ik liep naar binnen. Toen hij me zag was zijn blik meteen weer ongelukkig. Ik zuchtte, 'Cameron, wat kom jij hier doen zoon?' Ja, zoon. Hij had ons opgevoed, maar het leek alsof hij ons zo noemde alleen omdat het een soort van zou moeten ofzo. Hij lachte en ik keek hem aan. 'Laat me raden, je komt die fiasco van jou Amare én Evanna recht zetten? Ik keek hem aan en fronste. 'Meneer, we hadden vanavond alle drie onze verandering, als de mensen ons zo zouden zien zouden ze wegrennen.' zei ik en keek hem aan. 'En nog iets.'mompelde ik. 'De wolven van Evanna zijn zwanger..'
Hij sloeg hard mijn zijn enorme hand op tafel. 'Wat?!' riep hij toen. Ik zuchtte en keek hem aan. 'Ze zijn zwanger meneer !' riep ik luider. Hij gromde. 'Die mormels gaan het circus uit!' Ik keek hem geschrokken aan, maar had het kunnen verwachten. 'Nee, meneer ! Dat is Eve's act!' Hij stond op en begon te ijsberen. 'Oke, oke, Cameron. Als ik jou niet als mijn zoon had gezien had ik die lelijke mormels vermoord.' Ik gromde en hij keek me aan. 'En nu wegwezen. Het is dat er iets tussen jou en Eve speelt.'

[ bericht aangepast op 24 juli 2012 - 0:27 ]

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Matthew

Ik kijk verbaast naar Scarlett die haar spin door het raam naar binnen liet en toen niet veel later met een sleutel terug kwam. Scarlett opend de deur en wijst op het bed in de hoek. Ik leg Amare op het bed neer en ga dan naast Scarlett zitten. 'Lekkere avond...' Mompel ik zachtjes.

(Omg, fuck my life. Had ik mijn post klaar, gekopïeerd en shit. Dacht ik dat ik 't al verzonden had, niet dus! Maar heb 'm al weggeklikt, ben nu echt chagrijnig. -,-)

---

Quiet the mind, and the soul will speak.