• Thanks to Aragog

    Panem is opgerezen uit wat vroeger Amerika heette, maar wat is er gebeurd met de andere werelddelen?
    Europa, Afrika en Azië hebben zich - na de overstroming op Australië - verenigd tot één koninkrijk: Cjokradam. Koning Jovan heerst over het gehele rijk, en is een waardige tegenstander van President Snow.
    Ondanks dat de bevolking van Panem geen idee heeft van die andere leven, bedenkt Snow tussen de Hunger Games door manieren om dit enorme, opkomende gevaar de kop in te drukken.
    Maar het meest bedreigende in Cjokradam zijn nog de Dulcinnen. Uit het oude Griekenland zijn tien nakomelingen van de oude Goden opgestaan.

    Wat gebeurt er wanneer President Snow vier van zijn volgelingen naar Cjokradam stuurt, om hen te laten infiltreren in de samenleving, het vertrouwen van de Cjokradam's te winnen zonder dat ook maar één inwoner daar er benut van heeft dat deze mensen inwoners van Panem zijn?

    Panem

    Jongens
    1. Julian Alex Bryori (Nesaea)
    2. Samuel Alexander Grey (HurtedHeart)

    Meisjes
    1. Addison Phoebe Mason (Prisoner)
    2. Melrose Joannah Xanthe (Aragog)

    Dulcinnen

    Jongens
    1. Daniël Emilio Scagotti (WillNotLearn)
    2. Ayden Jayson Bright (HurtedHeart)
    3. Nathaniël Alexander Damis (Prisoner)
    4. Caelum Niiréar (Nausicaa)
    5.

    Meisjes
    1. Chryse Jinx Chantrea (Nesaea)
    2. Ambrosia Artemis Artemyia (Prisoner)
    3. Octavia Selena Midnight (LacunaCoil)
    4. Delilah Persephone Villain (Leannan)
    5. Lagune Amphitrite Elyssia (4Everdeen)

    Cjokradam

    Jongens
    1. Jefferson 'Jef' Claude Fuentes (LacunaCoil)
    2. Nathan Orlando Scagotti (WillNotLearn)
    3.
    4.
    5.

    Meisjes
    1. Adelynn Chiara Lave (Nesaea)
    2. Diara Colleen (Leannan)
    3. Myrrha Valloittaa (Nausicaa)
    4.
    5.


    [ bericht aangepast op 5 juli 2012 - 15:38 ]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    [Paar dagen later doen, dat Zeyra nog even boos doet en Caelum dan komt? (wbw)]

    Adelynn Chiara Lave
    Hij was weg. Nou, hij deed alsof hij er niet was nam ik aan. Niemand kon zo snel verdwijnen.
    "Je bent laf, Caelum," siste ik, en liep terug naar huis. Ik was woedend. Waarschijnlijk uitte ik die woede tegen mijn boze ouders en kon ik het voor de komende maand schudden.
    Geweldig. Klootzak.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    (Ja heur (:
    Ik doe wel even alsof hij niet weet dat het aanzoek van haar familie komt, want anders zou ik niet weten waarom hij ooit nog contact met haar op zou nemen :Y))

    Caelum Niiréar
    De brief die hij gisteren had gekregen van ene "familie Lave" had hem verontrust. Die verontrustte hem nog steeds, eigenlijk.
    Blijkbaar had één of andere familie hem met hun dochter gezien - welke dochter? En wannéer dan? - en zagen ze het wel zitten deze dochter voor haar leven aan hem te verbinden.
    Hij had erover nagedacht het aanzoek te accepteren. De afgelopen dagen leek het huis nog leger dan anders, alsof Adelynn haar sporen had nagelaten. Hoe vreemd dat dan ook was. Een echtgenote, hoe simpel en onbeduidend ook, kon misschien weer wat leven in de brouwerij brengen. Je wist maar nooit.
    Met zijn handen in zijn zakken dwaalde hij door de straten, de starende mensen negerend. Koesterde hij nu soms zijn laatste uren in vrijheid?


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    [Ik dacht dat ie misschien tot inkeer kwam van "Ah, dat was niet erg aardig van me".

    Maar dit is ook goed :'D]

    Adelynn Chiara Lave
    Ik had de deken over mijn lichaam getrokken, mijn ogen op de grond gericht. Zeyra zat in zijn boxer aan de rand van mijn bed, rook kringelde omhoog van de sigaret die hij had opgestoken. "Straks komt er weer zo'n.. kandidaat voor je," grinnikte hij, en haalde een hand door zijn roodbruine krullen. "Maar stil maar prinses, ik haal ze wel over."
    Hij wist dondersgoed dat ik weg wilde bij hem. Rustig drukte hij de sigaret uit, en stond op. Zijn hand week uit naar mijn naakte lichaam, die aan zijn oog onttrokken was door de dunne deken. Hij drukte een kus op mijn voorhoofd, bijna liefdevol. "Je blijft van mij."
    De deur trok hij met een klap achter zich dicht, en ik bleef alleen achter met een vies gevoel en de rook die nog in mijn kamer hing. Eigenlijk moest ik een raam openzetten, als m'n moeder de rook in mijn kamer zou ruiken werd ze woedend. Maar ik had geen zin om op te staan.
    Ik voelde me anders, de laatste paar dagen. Had een keer gedroomd over een beeldschone man die me heen en weer had laten lopen als een marionet.
    Opeens bonkte iemand op de deur. "Adelynn! Schiet op, je hebt nog een kwartier!' brulde mijn vader, en liep vervolgens van enthousiasme met twee treden tegelijkertijd de trap af. Hoopvol.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Nesaea schreef:
    [Om de één of andere reden zie ik voor me dat Delilah haar dan gaat vermoorden en Myrrha dan gered wordt door Chryse omdat ze Delilah bang maakt *wijst naar Chryse's kracht en extra* xd

    Maar ik neem aan dat Delilah niet zo erg is dat ze iemand doodt uit irritatie :')]


    [Zouden er dan nog mensen rondlopen? Dan zou niemand nog veilig zijn, rofl :') Maar nu je het zegt, je idee bevalt me eigenlijk wel (: ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Delilah Persephone Villain

    "De drang om nu op je gezicht te slaan is groot," Bekende ik zonder enige schaamte. "Maar aangezien sommige mensen naar me opkijken en ik me niet wil verlagen naar iemand van jou stand doe ik het niet."
    Nonchalant gooide ik mijn haren naar achter en trok mijn volle lippen op tot een sarcastische glimlach.
    "Als je dode vrienden je dan toch zo dierbaar zijn, waarom voeg je je dan niet bij hen?" Zei ik en trok een wenkbrauw op. "Het is niet dat je leven waardevol is."


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Leannan schreef:
    (...)

    [Zouden er dan nog mensen rondlopen? Dan zou niemand nog veilig zijn, rofl :') Maar nu je het zegt, je idee bevalt me eigenlijk wel (: ]

    [Chryse komt toch pas rond deze tijd 'tevoorschijn', omdat het avond wordt.
    That's good, dan gaan we dat doen (:]

    Chryse Jinx Chantrea
    Het was nog steeds aardig benauwd, niet bepaald mijn temperatuur. Maar het begon al een beetje te schemeren, en ik was het wachten zat. M'n moeder wierp me alleen maar meer vuile blikken toe terwijl het sneller avond werd, en zonder iets te zeggen verliet ik het huis.
    De lucht werd frisser, koeler. Een opgeluchte zucht ontsnapte aan me. Een zacht windje waaide mijn donkere lokken uit mijn gezicht, mijn donkerblauwe ogen gleden naar de lucht. Jammer genoeg zag ik de zon nog.
    Zonder duidelijke reden begon ik het paadje te volgen. Misschien kwam ik wel iets interessants tegen.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Myrrha Valloittaa
    "Zit je nu serieus... zoveel drama te maken omdat jíj tegen me aan liep?" Myrrha negeerde de opmerking over de dood opzettelijk. Andere mensen begrepen haar band met de dood toch niet. Ze had het wel eens geprobeerd uit te leggen aan haar broer en zusjes toen ze nog thuis woonde, maar dat was geen goed idee geweest. Zelf waren ze teveel aan het leven gehecht. 'Aan de betekenisloze luchtbel die het leven is,' verbeterde Myrrha hen in haar hoofd. Denken maakte haar moe, als ze niet al moe was...

    [ bericht aangepast op 4 juli 2012 - 20:14 ]


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    [Ik wacht op Caelum (cat)]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Caelum Niiréar
    Uiteindelijk bereikte hij toch het huis waar de aanstaande bruid woonde. Hij had het moeilijk over het hoofd kunnen zien; het was het meest statige huis van de straat.
    Mensen keken naar hem toen hij het trappetje naar de voordeur op liep en eenmaal op de bel drukte. Mensen keken altijd.
    Hij vroeg zich af of het meisje mooi zou zijn, of dat haar schoonheid uit potjes en flesjes zou komen. Áls er al schoonheid in de mens zat, tenminste.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Adelynn Chiara Lave
    Tien minuten later zat ik beneden. Ik had tijd gehad om even te douchen zonder mijn blonde krullen nat te krijgen. Mijn lichaam was dus ontdaan, maar waarschijnlijk roken mijn haren nog naar Zeyra. Om hem hing nog steeds mijn luchtje.
    Voor de gelegenheid had mijn moeder me een donkerrood jurkje gegeven. Waarschijnlijk had ze ergens een gelezen dat rood de kleur van liefde of lust of whatever was, en vond ze het heel belangrijk dat deze man me leuk genoeg vond om meteen over z'n schouder te gooien en weg te rennen.
    De bruine hakken die ik aan had zorgde ervoor dat ik me twee meter lang voelde. Ik kon wel degelijk op die dingen lopen, maar ik kreeg ze nooit. Daarbij, wanneer zou ik het aan moeten doen? Tijdens mijn ontsnapping door het raam? Mijn wekelijkse bezoekje aan de markt waar iedereen anderen al aan de kant duwde?
    Opeens klonk de bel. Mijn moeder - met dezelfde goudblonde krullen en groenige ogen als ik - stond op en liep enthousiast naar de voordeur. Ik voelde Zeyra's ogen op me rusten en sloeg mijn blik neer.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Caelum Niiréar
    De deur werd opengedaan door iemand die hem met een klap terugtrok naar de rand van het bos en een meisje in een boom, de omgeving lustig gedecoreerd met versperringshekken. Onwillekeurig balde hij zijn handen tot vuisten. Waarom, van alle meisjes in deze stad, háar?
    Maar dit kon haar niet zijn, dit was overduidelijk haar moeder. En wie weet ging het ook wel niet om haar. Misschien had ze, behalve die handtastelijke broer, ook nog wel een zus?
    De moeder, die erg ingenomen leek hem te zien, loodste hem met een hoop gekwebbel, gegiechel en "na u!" de deur binnen, nam vervolgens zijn jas aan, en troonde hem mee naar de woonkamer. Hij voelde de sterke neiging zijn kracht te gebruiken, maar herinnerde zich toen wat Adelynn in het bos had gezegd. "Je bent laf, Caelum..."
    Laf zou hij niet zijn vandaag.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Adelynn Chiara Lave
    Voetstappen klonken. Niet alleen de lichte van mijn moeder, ook de zwaardere van een man hadden zich erbij gevoegd. Voorzichtig keek ik een beetje op toen iemand binnen kwam. Mijn blik bleef echter hangen op het symbool dat rond zijn hals hing.
    Haten door lief te hebben, lief hebben door te haten..
    Met een ruk tilde ik mijn hoofd op, en keek inderdaad recht in Caelum's gezicht. Hij bleek net zo verbaasd te zijn als ik, maar was dat geen onzin? Had hij het niet kunnen raden zodra mijn moeder de deur had geopend?
    Zeyra leek hem te herkennen. Hij schoot naar voren en stak prompt zijn hand uit. "Zeyra Ace Jovan Lave," stelde hij zich voor, trots op zijn volledige naam.
    Verbijsterd keek ik toe. Van alle mannen die het hadden kunnen zijn. Het verklaarde wel waarom mijn moeder het huis zo aan kant had gemaakt. Meestal vond ze haar dagelijkse opruimdrang genoeg voor een gast, maar deze keer had ze alle kamers ondersteboven gehaald. Ook de kamer was hij absoluut niet zou komen, zoals de badkamer boven of zelfs de bezemkast.
    Er werd een Dulcin verwacht.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Delilah Persephone Villain

    "Pardon?" Vroeg ik kattig en plantte een hand in mijn heup. "Jij liep tegen mij."
    Ok, dat was gelogen, maar aangezien ik toch niets om handen had deze dag kon ik net zo goed mensen irriteren.
    Sommige mensen waren blijven staan om naar de ruzie te kijken, maar veel interesseerde me niet, integendeel zelfs het gaf me een fijn gevoel.


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Chryse Jinx Chantrea
    Een groepje mensen was blijven staan. Sommigen draaiden zich geschrokken om, alsof ze mijn aanwezigheid voelde. Anderen sloegen hun ogen neer toen ze me zagen. Maar dat deed me niks. Waar was die commotie voor?
    Een zucht ontsnapte me, wat maakte het eigenlijk uit? Er braken hier dagelijks ruzie's uit om vrouwen, geld, het leger. Conflicten die snel weer werden opgelost.
    Nogmaals wierp ik een blik op de lucht, ongeduldig deze keer. Waarom duurde het in de zomer dan ook zo lang? Waarom werd het niet 365 dagen, zoals in hartje winter, om 7 uur al donker?


    "Do you believe monsters are born or made?"

    (Ik geef het op met die rekentoets oefeningen. Ugh. x.x )

    Caelum Niiréar
    De massaverkrachter - het móest hem wel zijn - kwam naar hem toe en schudde hem de hand, ondertussen een veel te lange naam uitstotend. Hij meende te herkennen dat hij onder andere naar koning Jovan vernoemd was. Grootheidswaanzin. Deze mensen waren het soort dat hij liever niet zag.
    "Caelum Niiréar," stelde ook hij zich voor, zijn stem verleidelijk laag, precies de juiste uitdrukking op zijn gezicht. Deze mensen waren simpel, laag en voorspelbaar. Onder hen wist hij precies hoe hij zich moest gedragen om hun vriendschap te winnen; hun vertrouwen. Niets kon verkeerd gaan zoals het wel verkeerd was gegaan bij Adelynn.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.