The Revenge Games || 019 - Speeltopics

Origineel x'Desire.

- U I T L E G -
Katniss en Peeta hebben de opstand verloren, het Capitool is weer aan de macht gekomen en de genadeloze moorden beginnen weer. Na een tijdje lijkt de stilte en koelte terug te zijn gekeerd, tótdat er bekend wordt gemaakt dat de jaarlijkse Hungergames weer voor de deur staan. Maar plots, één dag vóór de reaping komt er een verplichte uitzending die iedereen moet kijken, waarbij iedereen's hart in zijn keel stokt. The revenge games. Vol afschuw moeten de bewoners te horen krijgen hoe verschrikkelijk de spelen dit jaar zullen worden...

WAAR BEGINNEN WE?
De tributen zijn de Arena ingegooid.

Noëmi Crowe || District 12

'Ik begrijp je. Hongerig zijn laat ook het beest in me los,' zei ze met een verrassend zachte blik in haar ogen. 'Dat is niet het enige wat je dwars zit.' Ze liet haar ogen langs mijn lijf glijden en greep haar tas.
'Een EHBO kit. Misschien heb je er wat aan.'
Ze pakte een stuk verband en verbond mijn gewonde arm.
'Dank je,' zei ik lichtelijk verrast, maar ook blij dat ze me hielp. Ik zag Luca verbijsterd kijken. 'Je hebt vast geen medicijnen voor de ergste wonden?'


[verbind Destiny haar eigen arm? Of die van Noëmi?

Destiny Alexia Fernandes Rodriguez || District 1

Ik keek haar aan en veraste mezelf door een lachje op mijn gezicht te krijgen. 'Als ik dat had, had ik mijn eigen arm alweer opgelapt.' Ik keek naar het verband. Het was helemaal vies. Geen wonder dat mijn arm zo ontiegelijk veel pijn deed. Ik wierp een blik op Luca. 'We gaan zo. Eerst Noëmi..helpen.' Nooit gedacht dat ik dat had gezegd. Ik schrok even van mezelf en grinnikte een, 'Wauw.'

The duty of youth, is to challenge corruption.

Noëmi Crowe || District 12

Ik grinnikte. 'Ja, da's waar.'
Destiny wierp een vlugge blik op Luca. 'We gaan zo. Eerst Noëmi.. helpen.' Ze grinnikte. 'Wauw.'
Ik lachte ook. 'Ja,' beaamde ik haar 'wauw'. 'Thats kinda.. weard.' Ik lachte opnieuw.

Destiny Alexia Fernandes Rodriguez | |District 1

Ik grinnikte. 'Inderdaad.' Nooit gedacht dat dit zou gebeuren. Maar voor alles is er een eerste keer. Ik keek Noëmi aan. 'Ga je anders mee, een stukje lopen?' vroeg ik toen aan haar. 'Ik moet nodig even weg van..hun.' zei ik en doelde op Esmee en Rowan.

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Ik zal weer ff met de 'vervelende jongen uit 2' inspringen.]

Noëmi Crowe || District 12

Ik grinnikte onwillekeurig. 'Een nieuwe vijand gevonden?' vroeg ik luchtig en ik gebaarde naar Esmee.
'Ik ga graag mee een stukje lopen,' glimlachte ik. 'Ik zal het even tegen mijn Districtgenoot zeggen.'
Ik liep naar Fred toe, zei 'ik ga even met Luca en Destiny wandelen', kneep even in zijn hand en ging weer terug naar de anderne.

Luca Naud Myron Clinston. || District 6.

Verbijsterd kijk ik naar het voorgeval voor me. Doen Destiny en Noëmi nou aardig tegen elkaar? Dat gebeurd niet vaak. Laat staan, dit moet zo ongeveer de eerste keer zijn dat ze aardig zijn en dit is al helemaal de eerste keer dat ze elkaar helpen. Na een tijdje verschijnt er toch een zwak glimlachje op mijn gezicht, aangezien ik het best fijn vind dat ze elkaar tenminste helpen. "We gaan zo. Eerst Noëmi..helpen." Destiny kijkt me even aan, waarna de woorden, die je niet uit haar mond verwacht te horen ,over haar lippen rollen. "Ik vind het goed" Zeg ik en kan het toch niet laten om bijna onhoorbaar te grinniken. Op de een of andere manier is dit best komisch, omdat ze eerst hun haren uit elkaars hoofd konden trekken. "Ga je anders mee, een stukje lopen?" Vraagt Destiny uiteindelijk aan Noëmi. "Heb ik daar ook nog wat over te zeggen?" Vraag ik best serieus als Noëmi weer terug is, maar lach dan even. "Je mag mee, als jullie wel normaal tegen elkaar doen en niet zo raar als.. nu" Ik grinnik even. "Ik hoef er niet de hele tijd tussen te zitten toch?" Zeg ik, terwijl een glimlach mijn gezicht siert.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Destiny Alexia Fernandes Rodriguez || District 1

Ik grom even als Noëmi het over Esmee heeft. 'Ach, het is mijn eigen keus geweest. Hij wou koppige Rowan blijven, niet denken aan anderen. Hij vond me toch zwak.' zei ik toen zachtjes. Ik schudde mijn hoofd. 'Maar ach, dat is toch verleden tijd.' zei ik toen met een gespeeld opgeklaren gezicht. 'Dus, zullen we ? ' zei ik toen met een glimlach.

The duty of youth, is to challenge corruption.

( maakt niet uit, jonah voelt zich niet echt beledigd)
Jonathan Walker || district 11
In stilte kijk ik toe terwijl jens en freya bekvechten. Ik voel geen neigingen om me ermee te bemoeien. Ergens voel ik me een beetje schuldig omdat ik niet voor freya opkom. Maar aan de andere kant heb ik geen zin in echte problemen. De enige die ik nog even wil slaan, is steef. Wat haat ik hem. Jens mag ik ook niet echt aangezien hij vriendjes met steef is én omdat hij freya beledigt. Ik kan de verleiding bijna niet meer weerstaan om steef met mijn tak een mep te geven.

Friendship is like peeing on yourself: everyone can see it, but only you get the warm feeling that it brings.

(wow, tis hier echt dooooodd)

Friendship is like peeing on yourself: everyone can see it, but only you get the warm feeling that it brings.

[Dat is precies wat ik dacht >.< Miss kan ik wel even een post schrijven met Lucky Luke >.<]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

(ja is goed maar dan verveeld jonah zich nog steeds (eigenlijk bedoel ik Lida maar dat maakt niet uit) kan je niets doen met jens?)

Friendship is like peeing on yourself: everyone can see it, but only you get the warm feeling that it brings.

[ja, maar wat >.<]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

(kweetnie:o)

Friendship is like peeing on yourself: everyone can see it, but only you get the warm feeling that it brings.

Rowan James Biggerstaff || District 4
'Het plan is overleven, lijkt me.'
'Dat gaat niet zo moeilijk worden,' grijnsde ik. We waren samen sterk genoeg om iedereen onderuit te halen en voor voedsel konden we ook wel zorgen. Onbewust was ik wat dichter naar Destiny toe geslopen, zodat ik haar gesprek met Luca en later ook met Noëmi te kunnen volgen. Ik probeerde zo min mogelijk op te vallen bij het drietal, ookal zag ik af en toe wat blikken onze kant op komen. Uit het gepraat maakte ik op dat ze een stukje gingen wandelen, Destiny 'ons' had opgegeven voor een pact en ze kwaad was dat ik haar zwak had genoemd. Dat laatste was ook hard van me geweest, dat kon ik nog wel inzien. Maar ik was opgevoed om hard te zijn, mijn hele leven was ik nog nooit van die hardheid afgeweken. Waarom zou ik dan nu, hier in de Arena, waar hardheid nodig was om te overleven, die hardheid laten varen? Maar ik moest er niet meezitten. Gewoon doorgaan en overleven. Dat was nou eenmaal mijn doel geweest en ik week niet van mijn doelen af voor ik ze had volbracht. Voor ik Esmee weg trok het bos in om voedsel en een slaapplaats te zoeken zei ik expres extra hard:
'Kom Es! We laten dit stelletje idioten in hun eigen problemen verdrinken!'

[Sorry, sorry, sorry! Voornamelijk voor Jessica, omdat ze niet verder kon zonder mijn post en ook omdat ik had gezegd in een PB dat ik de volgende dag zou reageren, maar dat was donderdagavond al En het is nu zondag... Toch? Mijn tijdsbesef is een beetje weg . Sorry!]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa