[RPG] Nightschool | 2 - Speeltopics

Cimmeria Academy is een bijzondere school.
Het is in de eerste plaats een internaat met uitmuntende leerkrachten.
Er is niets vreemd aan... alhoewel.
Er schuilen duistere krachten in de school. Demonen terroriseren de boel, in hun mensengedaante, en manipuleren de andere leerlingen en leerkrachten.
Het heeft dan ook niet lang geduurd tot er andere wezens kwamen... engelen om de Demonen te verjagen.

Mensen:
Jongens:
Xavier Jonathan Devinson - Poeh
Timothy Rhine - Poeh
Meisjes:
Alexi Jaylin Parker - LostMagic
Helena ariana Levingar - MyMisery
Sky Leslie Whitefield - jaimyhoi
Amare Catherine Eastwood - IHeartMusicc

Engelen:
Jongens:
Daniël Emilio Scagotti - ShallNotPass
Nathan Alexander Scagotti - ShallNotPass
Meisjes:
Amarantha Hayde Smith - xEques
Maddison Eva Ferdge - MyMisery
Daléna Mozette Mandore - Dashed

Demonen:
Jongens:
Axton Crawford - JokerBaby
Jake Alexander Sadler - LostMagic
Meisjes:
Arleigh Erwina Johnson - 4everdeen
Vanessa Elenore Woods - Poeh

Naam:
Roepnaam:
Leeftijd:
Demon/ Engel/ mens:
Uiterlijk / foto:
Karakter (geen perfectie):
Extra:


REGELS
Max. 3 rollen per persoon
OCC : tussen haakjes [] () || of {}
Naamsverandering doorgeven

Rollentopic

[ bericht aangepast op 21 juni 2012 - 21:14 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Alexi Parker
Ik sluit genietend mijn ogen als een briesje me verwelkomt. Buiten is het altijd fijner en zeker nu, nu er bijna niemand buiten is en je de geluiden van ver kan horen.
Ik slenter wat over het grasplein en kijk even naar het bos. Zou het te koud en te donker nu zijn om naar het meertje te gaan? Ik zucht waarschijnlijk wel.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Axton Crawford
Ik haal haar zachtjes in. "Alexi?" mijn stem klonk onzeker.
Waarom klonk mijn stem onzeker? Ik was nooit onzeker. Ik kuch om het te verbergen en tover een glimlach op mijn gezicht. Toch kan ik de peinzende uitdrukking niet uit mijn ogen krijgen.
"Hei."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alexi Parker
'Hey.' zeg ik glimlachend. En kijk even naar de grond. Zou het gas nat zijn?
Nou ja we zien wel. Ik laat me in het gras vallen. Even kijk ik naar boven of er al sterren zijn. Maar het is nog niet donker genoeg. 'Oh... geen sterren.' mompel ik teleurgesteld.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Axton Crawford
Ik ga naast haar zitten en kijk peinzend naar de lucht.
Ah, misschien ging ik beter voor de korte pijn.
"Alexi, mag ik iets proberen?" ik vroeg het gewoon. Ik dwong haar niet, ook al kon ik dat gemakkelijk met mijn ogen. Ik wou haar niet dwingen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alexi Parker
Vragend kijk ik hem aan. 'Wat?' vraag ik zachtjes en blijf naar de lucht staren alsof elk moment er een ster kan verschijnen.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Axton Crawford
Ik draai me op mijn zij, zodat mijn gezicht vlak bij het hare is.
"M- Mag ik je kussen?" de eerste stotter van mijn hele leven heeft net mijn lippen verlaten. Ik was best verwonderd. Als alles in die richting blijft wijzen, zal ik moeten geloven dat ik v-
Nee! Het was vast iets anders.... maar een kus zou het kunnen uitwijzen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alexi Parker
Verbaast kijk ik hem aan. Normaal zou ik nee zeggen maar ik kan het niet.
Ik knik zwakjes en weet niet echt wat te doen. Dit gaat heel raar klinken maar... dit zou mijn eerste kus ooit zijn. Een beetje genant voor een 17 jarige...

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Axton Crawford
Ik buig me zachtjes voorover. Heel licht en teder plaats ik mijn lippen op de hare. En man!
Er was geen vuurwerk, de hemel viel niet naar beneden -gelukkig maar-, maar er was zeker iets. Waar ik bij de rest zo onverschillig bleef, voelde ik nu een warmte door heel mijn lichaam stromen. Een tintelend gevoel verspreidde zich in mijn buik en mijn hoofd werd gedeeltelijk leeg.
Ik schrok er zo van dat ik me meteen terug trok.
"Oh, nee! Oh, shit!" ik sprong overeind en begon te ijsberen. Dit kon niet! Ik was een demon. Voor mij bestond er niet zoiets als liefde!

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alexi Parker
Gekwetst kijk ik hem aan. Was ik dan zo'n slecht kusser? Misschien had ik dit niet moeten laten gebeuren. Een traan rolt naar beneden. Sinds wanneer huil ik om jongens?
Ik draai me van hem weg. Ik wil niet dat hij mijn tranen ziet of gewoon ziet dat ik zit te huilen voor een kus...

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Axton Crawford
"Dit kan niet! Dit mag niet!"
Ik kon niet stoppen met heen en weer lopen.
"Alsjeblieft zeg dat het niet waar is." onbewust probeerde ik de waarheid weg te houden, maar plots sloeg die hard toe. Met een schok bleef ik stilstaan.
"Ik ben verliefd." fluisterde ik schril.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alexi Parker
Axton zit wat in zich zelf te praten maar wat hoor ik niet.
Ik zit te veel in mijn eigen wereldje. Ik moet hier weg. Ik wil niet dat Axton me breekt. Na een kleine aarzeling, sta ik stilletjes op en loop weg richting het bos. Ik ben niet van plan om ver te gaan. Gewoon even zitten, nadenken en dan pas kan ik terug.
Ik loop iets van 100 meter het bos in en ga zitten op een omgehakte boomstam.
'wat is er met me aan de hand?' vraag ik gefrustreerd.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Axton Crawford
Ik was bang. Ik was echt bang! Ik had nog nooit zo'n gevoel gehad en ik wou niet afhankelijk zijn van iemand.
De angst verlamde me niet, maar stak een soort vuur aan. Het vuur van wanhoop, woede. Ik rende weg, om in het eerste lokaal dat ik tegenkwam binnen te gaan. Het werd al eeuwen niet meer gebruikt.
Ik sloeg meteen het eerste tafeltje kapot, de bureau van de leerkracht volgde. Ik verloof mezelf in de woede, de angst, de pijn,...
Achteraf vond ik mezelf, middenin de puinhoop. Met mijn knieën opgetrokken tegen mijn borst, mijn armen erom heen. Ik huilde.
Voor het eerst in mijn leven, want ik voelde me zo machteloos. Ik kon het gevoel niet wegkrijgen en ergens... ergens wou ik dat ook niet.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Alexi Parker
A1s ik het koud begin te krijgen, sta ik op en loop terug over het grasplein naar de ingang van het gebouw. Ik snel me naar de kamer, waar ik alleen Jake aantref en doe mijn trui uit. Ik zie hoe Jake me met gefronste wenkbrauwen aankijkt aangezien een deel van mijn mascara is uitgelopen, Geen waterproof blijkbaar, maar ik trek me er niets van aan. Ik kruip onder de dekens en vraag Jake het licht uit te doen en te lezen met zijn nachtlampje.

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Jake Sadler
Ik doof het licht en knip mijn nachtlampje aan. Er is iets gebeurt daar buiten.
Ik concentreer me terug op mijn boek maar zie Alexi's schouders zachtjes schokken.
Het enige waaraan ik van hier kan zien dat ze aan het huilen is. Damn waarom is Sky hier niet als je haar nodig hebt? Ik bedoel ik denk dat Alexi nu wel een vriendin nodig heeft en geen gast die ze amper kent...

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Axton Crawford
Na uren stond ik recht. Ik liep weer naar buiten en zag de sterren.
"Alexi zou hier nu moeten zijn." dacht ik. In alle angst had ik iets ontdekt. Ik wou dit gevoel niet opgeven. Ik wou die warmte houden, ik wou Alexi houden.
Ik liep snel naar onze slaapkamer. Ik deed de deur zonder kloppen open, keek Jake even aan en keek toen naar de gestalte van Alexi.
"Jake, mag ik even?"

---

“To live will be an awfully big adventure.”