[RPG] We're not like the others ~ 9 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 11 sep 2012 - 23:19 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

(Ik ga slapen, ben echt doodmoe.)

Aiden Joshua Lloyd.
Feline knikt op mijn vraag en gaat wat rechter zitten waarbij haar hand van mijn borstkas gaat, zodat ze het potje medicijnen gemakkelijk kan pakken. Deze geeft ze daarna aan mij en ik pak ze aan om vervolgens het dekseltje al eraf te draaien en twee pillen op mijn handpalm leg, mijn hand sluit met de pillen erin en het potje medicijnen weer dichtdraai.
Deze pillen moest ik net ook al slikken en ze smaakte goor, maar de schooldokter vertelde me dat ik het moest innemen of dat ik anders naar mijn leven kon fluiten. Ik wist zeker dat hij van drama hield, want geloven erin deed ik niet.
“Wil je ook wat water?” Ze gebaarde naar het glas met water wat er ook stond en ik knikte, als teken dat ik dat inderdaad nodig had. Toen ze me dit aan gegeven had, deed ik de pillen in mijn mond, slikte deze door met enkele slokken water en trok er een vies gezicht bij wanneer ik het deed. De smaak was gewoonweg goor, ik kon er niets aan doen.
Dankbaar keek ik haar aan en gebaarde of ze het ook misschien terug wilde zetten. “Dank je, lieve Feline,” fluisterde ik zachtjes.
Net wanneer het weer op het nachtkastje stond en ik haar met een glimlach wat dichterbij trok om haar te kussen, liep Jerry binnen. Een gevraagde, verwarde blik sierde mijn ogen, maar deze veranderde niet, terwijl dat eigenlijk wel zo bij mij hoorde. Wanneer hij begon met zingen, fronste ik zelfs en peilde Feline haar reactie. Mijn blik ging terug naar Jerry, maar vervolgens naar Feline.
“Wat is hier aan de hand?” Ik besloot maar voor een nettere manier van praten te gaan, aangezien mijn voornamelijk woorden nu niet zouden helpen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Ik zet het water en het potje weer weg.
'Dank je, lieve Feline,' fluistert Aiden waarna hij me wat dichterbij trekt. Dan verschijnt er een gevraagde en verwarde blik in Aiden's ogen.
Nieuwsgierig kijk ik achterom en zie ik Jerry staan die begint te zingen. Ik glimlach lichtjes als ik het lied herken. Ik had het een keer aan Jerry laat horen met de mededeling dat dit mijn nieuwe lievelingslied is. Hij vond het maar een zeiklied. Naar mate ik het liedje steeds vaker lied horen ging hij het lied steeds leuker vinden. Als hij klaar is met zingen worden zijn wangen rood.
'Wat is hier aan de hand?' vraagt Aiden.
Ik bijt om mijn lip en weet niet goed hoe ik moet reageren. Aarzelend zit ik op Aiden's schoot, of beter gezegd heupen, terwijl een van mijn handen nog op zijn blote, gespierde onderbuik rust. Moet ik zo blijven zitten of moet ik op het andere bed gaan zitten? Uiteindelijk blijf ik maar gewoon zitten en schuif ik wat onrustig heen en weer. Ik kan lastig tegen Aiden zeggen dat hij niks meer voor mij betekend en dat alleen Jerry belangrijk is maar dan zou ik liegen en ik wil Aiden op geen enkele manier kwetsen. 'I-ik eh,' stamel ik, nog steeds niet goed wetende wat ik nu moet zeggen. Het was echt ontzettend schattig van Jerry en hoe hij daar nu staat zou ik hem het liefst een knuffel geven maar dat lijkt me nu niet het slimste om te doen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Buh, waarom maken Jerry en Aiden het haar zo moeilijk :C]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Gaan we trouwens ook nog een keer verder met Jace&Daphne, Celeste&Giovanni en Philip&Aurora of zijn die niet meer interessant ;p

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jerry 'Jer' Ralph Moore.

"Wat is hier aan de hand?" vraagt Aiden net, maar tegelijkertijd geïrriteerd na mijn 'optreden'.
Feline daarentegen, bijt ongemakkelijk op haar lip, terwijl ze op Aiden's schoot blijft zitten. "I-ik eh,"
Ik schud mijn hoofd. "Je hoeft niks te zeggen, ik weet genoeg," concludeer ik. "Veel plezier tortelduifjes," Ik draai me om en loop richting de deur. "Feline, je hoeft nu niet achter me aan te komen met het excuus dat je me niet wilt kwetsen, want ik weet dat je dat niet wilt," voeg ik er nog aan toe, aangezien ik kan raden dat ze dat zou kunnen gaan zeggen. 'Maar ik ben overduidelijk gekwetst,' Gaat er door mijn hoofd heen.
Ik loop de ziekenboeg uit en knal de deur dicht. Als ik mijn gevoelens nu zou moeten omschrijven is dat; Woedend. Ongelofelijke woedend. Ze heeft me bedrogen.. Ik dacht dat we meer waren dan vrienden. Maar na dat 'avontuur' met Aiden is dat veranderd. Want ja, een Caligas is natuurlijk ook spannender, hé?
Ik ben maar een nerd, een echte Leonim. Die meer om leren geeft dan om wat dan ook. Als ze echt zo denkt, dan kent ze me totaal niet.
Terwijl ik met mijn hoofd schud, loop ik naar buiten. Misschien kan ik van de frisse lucht wat afkoelen..

(Lekker dramatisch. ;d)

Lahey schreef:
[Gaan we trouwens ook nog een keer verder met Jace&Daphne, Celeste&Giovanni en Philip&Aurora of zijn die niet meer interessant ;p

[Nu krijg ik medelijden met Jerry :C
Feline gaat gewoon met ze allebei ghehe dan zijn ze alle drie blij ;p

En ik wil dat nog wel ;p Zal even de laatste reactie zoeken

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Lahey schreef:
Daphne Rachel Walker
Jace geeft geen antwoord op wat ik zei en loopt zonder iets te zeggen de zee in waar hij onder water blijft. Ik kijk een tijdje die kant op maar als hij niet boven komt begin ik toch lichtjes in paniek te raken en loop ik richting de zee. Na even aarzelen duik ik onder water. Doordat de zon al grotendeels weg is, is het lastig enige vormen te zien onder water maar toch zie ik de vage omtrek van een mens. Jace. Ik zwem naar hem toe en trek hem omhoog. Als we weer boven water zijn kijk ik hem iets wat bezorgd aan. 'Dat het voor May niks betekende hoef je nog niet gelijk dit soort dingen te doen'.

Aurora 'Aury' Ember Montgomery
Nadat Philip en ik nog even wat hadden gedronken begin ik me een beetje te vervelen. 'Zullen we zo terug gaan?' vraag ik aan Philip. 'We hebben het avondeten al gemist maar als we geluk hebben is er nog wat over,' vervolg ik en ik laat mezelf alvast van de barkruk glijden om vervolgens de sleutels van de scooter uit zijn jaszak te vissen. 'Wie rijdt er?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Geovanni Naldo Nelson.

Ik voel haar zachte lippen op mijn voorhoofd. Daardoor verschijnt er een kleine glimlach op mijn gezicht.
"Dat zal ik zeggen, maar het maakt me niet uit," grinnikt ze zacht. "Ik zorg graag voor je," voegt ze er aan toe en glijd met haar vingers langs mijn gezicht.
Ik open mijn ogen, grinnik zachtjes en streel met mijn hand haar hand.
Plotseling staat ze op, loopt een eindje van me vandaan en komt even later weer terug. Wanneer ze weer met het washandje op mijn voorhoofd dept, voel ik dat deze veel kouder is.
Er trekt een rilling over mijn rug en ik hijs mezelf overeind. "Stop maar," zeg ik zacht en kijk haar aan. "Het is wel goed zo," voeg ik er aan toe en woel door mijn haar heen. "Bedankt," glimlach ik.

Philip Wayne Parker.

"Zullen we zo terug gaan?" vraagt ze.
Ik haal mijn schouders op. "Ik heb er geen problemen mee, hoewel ik morgen waarschijnlijk mijn gezicht niet hoef te laten zien in de lessen," zeg ik met een kleine gijns. Ja, ik ben er best wel trots op. Ook al is het al de vijfde keer dat ik geschorst ben. Ik wed dat ik de volgende keer direct van school gestuurd wordt.
"We hebben het avondeten al gemist maar als we geluk hebben is er nog wat over,"
Ik knik kort. "Heerlijk dat opgewarmde eten," zeg ik sarcastisch, terwijl ik minachtend snuif. Er is niks mis met het eten, maar ik heb een hekel aan magnetron maaltijden. Dan smaakt het uiteindelijk naar een potje babyvoedsel.
Aurora laat zich vervolgens van de barkruk glijden en ik doe hetzelfde.
"Wie rijdt er?" vraagt ze met de sleutels in haar hand.
Ik kijk haar aan. "Het is jouw scooter, jij mag kiezen," Mijn gezicht keert ondertussen bedenkelijk. "Volgens mij heb ik niet teveel gedronken," voeg ik er aan toe. Twee biertjes.. Dan mag je nog wel rijden, toch?

Aurora 'Aury' Ember Montgomery
'Ik heb er geen problemen mee, hoewel ik morgen waarschijnlijk mijn gezicht niet hoef te laten zien in de lessen,' zegt Philip met een kleine grijns.
Ik rol met mijn ogen. 'Laat me raden, je ben weer eens geschorst of niet soms,' grinnik ik. Typisch iets voor hem om de eerste dag al in de problemen te raken.
'Heerlijk dat opgewarmde eten,' zegt hij sarcastisch terwijl hij minachtend snuift.
Ik moet moeite doen niet weer met mijn ogen te rollen. 'Ach is het eten van school niet goed genoeg voor meneertje?' vraag ik. 'Misschien kunnen we hier ergens nog iets eten maar ik denk dat het daar te laat voor is'.
'Het is jouw scooter, jij mag kiezen'. Hij kijkt even bedenkelijk. 'Volgens mij heb ik niet teveel gedronken,' voegt hij er aan toe.
'Jij hebt de heenweg gereden dus nu ga ik rijden,' zeg ik. 'Dus wil je terug naar school of hier ergens nog iets eten?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Philip Wayne Parker.

"Laat me raden, je bent weer eens geschortst of niet soms?" grinnikt ze.
"Laten we het erop houden dat ik geen lieverdje ben en dat de leraren mij niet mogen," zeg ik met een grijns.
Na mijn opmerking over het eten op school, geeft Aurora direct een nevenopmerking. "Ach, is het eten van school niet goed genoeg voor meneertje?" vraagt ze. "Misschien kunnen we hier ergens nog iets eten, maar ik denk dat het daar te laat voor is,"
Ik haal mijns schouders op. "Misschien zijn er nog restaurants open en anders heb je de McDonalds nog," grinnik ik.
Terwijl we naar buiten lopen, zegt Aurora; "Jij hebt de heenweg gereden, dus nu ga ik rijden,"
Ik knik goedkeurend. "Oke, mevrouw," lach ik.
"Dus, wil je terug naar school of hier ergens nog iets eten?"
"Ik stel voor om langs de McDonalds of de BurgerKing te gaan," zeg ik met een grijns.

Aurora Ember Montgomery
'Laten we het erop houden dat ik geen lieverdje ben en dat de leraren mij niet mogen,' grijnst Philip.
'Schat, wie mag jou wél?' vraag ik plagerig.
Hij haalt zijn schouders op. 'Misschien zijn er nog restaurants open en anders heb je de McDonalds nog,' grinnikt hij.
We lopen naar buiten en hij knikt goedkeurend als ik zeg dat ik rij.
'Oke, mevrouw,' lacht hij. 'Ik stel voor om langs de McDonalds of de BurgerKing te gaan'.
'McDonalds,' zeg ik gelijk. 'Van de BurgerKing ben ik niet zo'n fan, en ik heb zin in kipnuggets,' voeg ik er schaapachtig aan toe. Ik haal de scooter van het slot en ga er op zitten waarna ik Philip gebaar achter me te gaan zitten.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Philip Wayne Parker.

"McDonalds," zegt ze direct. "Van de BurgerKing ben ik niet zo'n fan, en ik heb zin in kipnuggets," voegt ze er schaapachtig aan toe.
Vervolgens haalt ze haar scooter van het slot en gaat er op zitten.
Ik laat me achter haar op de scooter zakken.
"Let's go!" roep ik met een grijns, terwijl ik plagerig mijn handen om haar heen leg en haar tegen me aan trek.

Aurora 'Aury' Ember Montgomery
'Let's go!' roept Philip grijnzend. Hij legt zijn handen plagerig om mij heen en trekt mij tegen zich aan.
'Haal je maar niks in je hoofd,' grinnik ik terwijl ik de scooter start en daarna de stoep af rij. Ook al is het al laat, er rijden nog steeds veel taxi's maar met een scooter of motor kan je daar gemakkelijk door heen manoeuvreren. Ik besluit naar een andere McDonalds dan Times Square te gaan aangezien deze meestal volgestopt met toeristen zit. Die aan Broadway zullen ook wel vol zitten dus ik besluit naar die op 3rd Avenue te gaan wat hier toch niet zo ver vandaan is. Na ongeveer een kwartiertje rijden komen we daaraan.
'Je mag me nu wel loslaten hoor,' grinnik ik als we stil staan.

To the stars who listen — and the dreams that are answered