• In een arme wijk in Brooklyn is er één specifieke danscrew, die steeds samenkomt in het park vlakbij. Op het grasveld, tussen het basketbalplein en het speeltuintje, houden ze hun dance battles.
    Ze spreken af, gewoon voor het plezier en voor de steun van de vrienden, maar daar wil de plaatselijke politie, die hen als probleemjongeren beschouwt, een stokje voor steken.
    Op een dag hangt er een mededeling aan de ingang van het park. Het wordt gesloten, maar natuurlijk laten de vrienden dat niet zomaar toe. Meteen gaan ze in de tegenaanval, maar wanneer dat niet werkt besluiten ze het over een andere boeg te gooien. Ze gaan geld verdienen en hoe?
    Een dance battle! Maar niet zoals ze gewend waren... nee, deze was op topniveau. Meteen beginnen ze met trainen. Lukt het hen om te winnen?
    En blijft de groep samen, wanneer hij zo hard onder druk staat?

    Deze RPG begint, wanneer ze nog gewoon voor het plezier samenkomen. Er is dus nog geen sprake van dat het park verdwijnt.

    join the crew!




    Regels
    - Schelden en geweld mag IC, OCC niet
    - 16+ is toegestaan
    - als je een personage aanmaakt is het de bedoeling dat je er wel degelijk iets mee doet. Dus niet na een dag als toppen.
    - Ik verplicht je niet om een bepaalt aantal regels te posten, maar weet dat een langere tekst leuker leest
    - OCC het liefste met {}, [], (), \/, /\, ||, **, ~~, <> etc.
    - IC met de naam van het personage erboven
    - Speel je eigen personage, niet dat van iemand anders



    deelnemers:
    -Amy Price {JokerBaby}
    -Alexys Cekmez {CarrotCurls}
    -gereserveerd {Kolderkat}
    -Alexandra Night {TheRumIsGone}
    -Flower Drea {LovelyLonely}
    -Jasmine Eberson {xkimx124}
    -Alicia Smith {KaulitzGurl}
    -Hannah Emberson {xFreedom}


    -Pace Saade {SupahBaby}
    -Aedan Price {JokerBaby}
    -Wayne Smith {Paddo}
    -Don Smith {Prejudices}
    -James Scagotti {TheRumIsGone}





    “To live will be an awfully big adventure.”

    Aedan Price
    "Je hoeft huis niet alles te zeggen. Je houdt wat je wil voor jelzelf."
    Ik twijfelde even bij het volgende, maar keek hem toen vastberaden aan.
    "Je hoeft het mij zelfs niet te vertellen. Het enige wat nu belangrijk is, is dat je luistert, ok?" Ik streek met mijn hand over zijn achterhoofd.
    "Ze wachten daar op je. Ze hebben je nodig... Ik heb je nodig."
    Ik kon het nu even niet aan om daar alleen te moeten zitten. Ik hield me misschien groot en zelfzeker, maar alles was weer teruggekeerd. Ik herinnerde me alles weer en kon het even niet aan alleen te zijn. Ik moest de mensen van wie ik hield om me heen hebben.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Hannah Victoria Emberson.

    Ik schrik een beetje van het antwoord dat Adaen geeft. Zelf weet ik best goed wat hij meemaakt, behalve dan het mishandelde gedeelte. Eigenlijk is de situatie anders, maar het komt er wel op neer dat ze bijna geen contact meer met hem hebben.
    Ik ben in mijn gedachte verzonken, als ik plots een balletje tegen mijn hoofd krijg. Ik schrik op en pak het balletje, waarna ik me besef dat ik nu dus aan de beurt ben. "Euh, juist. Nu ben ik dus" mompel ik en bijt even op mijn lip, terwijl ik snel nadenk over hoe ik het zal verwoorden.
    "Nou, zoals jullie weten zijn mijn ouders al een hele tijd gescheiden." Begin ik mijn verhaal en haal even diep adem. "Ik was te jong om te begrijpen wat 'scheiden' nou precies inhield. Veel weet ik dan ook niet meer. Het enige wat ik nog wel weet is dat ik mijn moeder heel erg heeft aangedrongen om mij bij haar te laten wonen. Daar heb ik tot mijn vijftiende gewoond. Ik heb daar vanaf mijn vijfde op ballet gezeten voor mijn moeder. Ik droeg kleding die ik niet lekker vond zitten en niet mooi vond voor mijn moeder. Ik deed álles voor haar, maar toen ik tien was wou ik mijn eigen kleding kiezen. Ik wou dingen doen die ík leuk vond. Toen ik eenmaal van ballet af was gegaan en ik meer dingen ging doen die ík leuk vond verslechterde onze relatie. We kregen meer ruzie en om het kort samen te vatten. Het was niet meer leuk thuis. Op mijn vijftiende heb ik besloten om naar mijn vader te gaan. Ik was sowieso al om het weekend bij hem, vandaar dat ik jullie al zo lang ken, maar nu ging ik bij mijn moeder weg. Bij mijn vader was ik vrij en mocht ik alles doen wat ik zelf wou. Ik ging op popping en ging met jullie om. Iets wat ik nooit had kunnen doen als ik nu nog bij mijn moeder geweest zou zijn. Mijn vader is dus advocaat en is er meestal alleen s'ochtends en laat in de avond. Daardoor ben ik vaak alleen met mijn hond thuis. Dat had ik bij mijn moeder nooit. Dat mis ik dan weer wel, maar nadat ik bij mijn vader was gaan wonen heeft ze nooit meer contact met me opgezocht. Ze zei dat ik een schande voor de familie was en dat ze nog nooit zo'n egoïstisch mens had gezien." Vervolg ik en sluit mijn ogen even, om de verdwaalde traan tegen te gaan. "Ik ben haar kind niet meer zegt ze, maar zij is mijn moeder nog wel. Dat is iets wat ik het ergste vind" Sluit ik mijn verhaal af en staar dan wat voor me uit. Dit is iets wat ik nooit, maar dan ook nog nooit aan iemand heb vertelt. Het is altijd iets van mezelf geweest, maar nu dus niet meer. Nee, nu heb ik het met mijn beste vrienden gedeeld.

    [Deze is zelfs nog langer x'D]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Amy Price
    Ik boog me voorover en legde mijn hand op haar onderarm.
    "Het is goed dat je het verteld." glimlachte ik. "Het is goed nu wij het weten, zo kunnen we je helpen als je het moeilijk hebt."
    Ook al stonden de tranen in mijn ogen, toch probeerde ik haar te troosten.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Pace Saade
    Ik luisterde aandachtig naar het verhaal van Hannah, die naast me zat. Toen ze klaar was zag ik dat ze bijna moest huilen, dus sloeg ik mijn arm om haar heen en trok haar wat dichter naar me toe. 'Het komt allemaal wel goed.' fluisterde ik in haar oor.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Wow, wat is het dood!


    “To live will be an awfully big adventure.”

    JokerBaby schreef:
    Wow, wat is het dood!

    [Da ware mijn woorde!!!]


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    waar is iedereen eigenlijk?

    xkimx124 schreef:
    waar is iedereen eigenlijk?

    [De meesten zijn online, maar ik heb geen idee wat ze aan het doen zijn.]


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    SupahBaby schreef:
    (...)
    [De meesten zijn online, maar ik heb geen idee wat ze aan het doen zijn.]


    Ja, dat is wel balen, want het leukste is als iedereen gewoon mee doet

    [Ik ben nog steeds ziek en wss sta ik ng ingelogd op de Ipad, maar ik zal wel even snel reageren]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    [hey, sorry, ik ben er ook weer... beter gooit iemand het balletje naar Don. & btw, ik ben vanavond de hele avond weg. :'( ]

    Don Smith
    Ik kijk naar Hannah, ik zit nu niet dichtbij genoeg om een arm om haar heen te slaan, maar ik probeer het met mijn 'ik ben er voor je' blik. Gelukkig zitten Pace en Amy al bij haar. Ik kijk naar Hannah, benieuwd naar wie ze de bal gaat gooien. 'Ik ben het niet, ik ben het niet.' Blijft er in mijn gedachten rond gaan. Ik zit er echt niet zo op te wachten dat ik mijn geheimen moet vertellen, al zijn dit mijn beste vrienden.

    [ bericht aangepast op 8 juni 2012 - 18:26 ]

    Hannah Victoria Emberson.

    Amy buigt zich naar me toe en legt haar hand op mijn onderarm.
    "Het is goed dat je het verteld." glimlacht ze "Het is goed nu wij het weten, zo kunnen we je helpen als je het moeilijk hebt."
    Ze heeft zeker een punt. Op zich ben ik er best wel blij mee dat ik het heb verteld, alleen het is moeilijk om eraan te denken, ook al word ik er iedere dag mee geconfronteerd, aangezien ik alleen mijn vader thuis zie.
    Pace slaat zijn arm om me heen en trekt me wat dichter naar hem toe. Een vertrouwd gevoel gaat door mijn lichaam heen. Ik ben zo blij dat ik hun heb. Nu kan ik het tenminste delen en zit het niet meer vast in een hoekje van mijn lichaam waar het al die jaren al heeft gezeten. "Het komt allemaal wel goed." Fluistert hij in mijn oor. Ik glimlach kleintjes en nestel me wat dichter tegen hem aan. We konden elkaar allemaal erg goed vertrouwen zelfs met de grootste problemen. nog steeds zit ik met het balletje in mijn hand. Voordat ik mijn verhaal deed, wou ik hem naar Pace gooien, maar aangezien ik geen zin heb om uit zijn greep te komen, gooi ik hem naar Alex.

    [ bericht aangepast op 8 juni 2012 - 18:42 ]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    {Alowa, Kan iemand me vertellen wat er gebeurt is en wat de andere mensjes nu aan het doen zijn? } (bloos)


    Don't be like the rest of them, darling

    {Euh, ze zijn waarheden aan het vertellen nu. Iedereen die de bal vangt moet een geheim verklappen.}


    “To live will be an awfully big adventure.”