[RPG] Underneath the Italian sun - Speeltopics

Regels!
- Dit móet je doorlezen voor je begint.
- Niemand word buitengesloten.
- Ik heb er een hekel aan als mensen stoppen, dus denk goed na voordat je je aanmeld, aangezien er ook maar een bepaald aantal rollen beschikbaar zijn.
- Graag meerdere regels tekst. Korte stukjes zijn niet verboden, voor als je eens minder inspiratie hebt maar probeer ze zo lang mogelijk te maken.
- 16+ is toegestaan.
- Bedenk dat ze niet meteen relaties aangaan, aangezien ze vollop van het uitgaans leven en feestjes willen genieten.
- Lees de beschrijving van de villa goed!
- Ik open een nieuw topic. Als ik er niet ben, is er wel iemand die mijn wachtwoord kent en op mijn account de volgende opent.

De villa:
De vila heeft twee verdiepingen en een kelder. In de kelder bevind zich een binnenzwembad met douches en kleedruimtes, een sauna en een fitness-ruimte.
Op de begane grond kom je binnen in een hal, daarna kom je in de grote woonkamer met een openhaard, tv en een aantal banken en stoelen, over de ruimte verspreid. Er is een aangrensende keuken met eettafel voor tien personen.
Op de eerste verdieping vind je de slaapkamers. Elke slaapkamer heeft een eigen badkamer met ligbad, douche, wc en wastafel. In de slaapkamer heb je een grote kast met spiegels, een twee persoons bed en een balkon.
Buiten vind je het andere zwembad en een groot terras met BBQ. Het is een mooie plek om feestjes te geven.
De uitgaans gelegenheden zijn op ongeveer 10 minuten lopen.

Meisjes:
- Haven Lockwood ~ Assassin
- Abbey Lynn Addison ~ xFlyy
- Blair Violet Mays ~ Amoria
- May Violet Grey ~ HurtedHeart
- Chayenne Rosalia Bonita Rivera ~ Nightshot

Jongens:
- Damario Da silva Santos ~ Rechazame
- Jay Shawn Fitch ~ Gabumon
- Carlo Edmundo Firmino ~ Symphonia
- Max Raphael Verville ~ xMarvelous
- Caleb Cameron Ayden ~ XScaramouche

Twee Italiaanse gasten die ze ontvangen en rondleiden.
(ze wonen zelf ook in de villa)
- Caprice Belle Ricci ~ Morticia
- Pablo Rodrigue Donati ~ Blanche

Het rollentopic

Ik wil dat iedereen eerst even rustig aan doet en een beginpost schrijft, waarin hij vertrekt, in het vliegtuig zit en aankomt.

[ bericht aangepast op 26 mei 2012 - 16:47 ]

---

Your make-up is terrible

[Mijn topics]

---

That is a perfect copy of reality.

xFlyy schreef:
[Mijn topics]

[Mijn topics, schrijf morgen wel iets]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Damario Da Silva Santos
Als het vliegtuig vertrekt van het vliegveld bijt ik met een glimlach op mijn lip. Eindelijk!! Eindelijk weg van hun voor een tijd! IK ga zo veel lol beleven tijdens deze vakantie. Feesten, meisjes versieren en even geen gemep en gevecht thuis. Dan moeten mijn zusjes zich maar even alleen redden hoor. Ik kijk door het vliegtuig raampje naar de wolken en zak al snel in slaap.
Ik schrik wakker als de vliegtuig een landing in zet. Mijn riem zit nog vast en ik wrijf even over mijn gezicht om mezelf weer wakker te schudden. Als het vliegtuig is geland heb ik snel mijn bagage gevonden. Met de taxi rijd ik naar het adres en grijns breed als ik het huis voor me zie. "Aight, dit is het leven" mompel ik grijnzend in het spaans. Met mijn bagage loop ik naar binnen waar ik mijn kamer snel vind. Ik berg mijn kleding in de kast, condooms en oplader in de la van het nachtkastje en mijn toilet spullen in de geweldige badkamer. Ik fris mezelf en verruil mijn kleding voor alleen een korte broek en slippers voor ik het huis ga verkennen.

[ bericht aangepast op 24 mei 2012 - 23:41 ]

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Haven Lockwood

Ik omhels mijn ouders, mijn zus kijk even kort aan en glimlach flauw.
"Tot over vier weken!" zeg ik met een brede grijns.
Yes, eindelijk in mijn eentje op vakantie. Ja, dit is echt de eerste keer en ik ging gelijk naar Europa! Ik kan mijn geluk werkelijk niet op. Ik stap in de taxi, waar mijn enorme koffer al in de kofferbak zit en zwaai naar mijn ouders die in de deuropening van ons huis in New York staan. Ze kijken bezorgd maar ik red het heus wel.
De taxichaffeur toeterd wild tegen het verkeer, dat zoals altijd behoorlijk vast staat. Ik zit met mijn oortjes in en drum met mijn vingers zenuwachtig mee op het ritme. Schiet gewoon op man! Ik moet zo ook nog uren in het vliegtuig! Als we uiteindelijk aangekomen zijn bij het vliegveld, betaal ik hem en loop ik snel naar binnen. Ik kijk even op de klok. Ik heb precies een kwartier om in te checken en door de duane te gaan. Snel zoek ik de balie terwijl ik mijn enorme trolley achter me aan sleep. Als ik hem gevonden heb, checken ze me snel in en loop ik op hoog tempo door naar de duane, waar ze mijn paspoort controleren en me doorlaten. Veel tijd om de leuke winkeltjes hier te bekijken heb ik niet, ik ren door naar mijn vliegtuig. Ik heb weer een kwartier om de gate te vinden en in te stappen. Gelukkig, echt gelukkig is het een gate die dichtbij is en ik laat mijn instapkaart zien. Binnen enkele minuten zit ik in het vliegtuig en twintig minuten laten taxiën we weg.
Ik ben blij als ik na uren het vliegtuig uitmag. We zijn geland! Als ik uit het vliegtuig kom, komt een muur van hitte op me af, wat een dikke glimlach op mijn gezicht toverd. Snel trek ik mijn zwarte leren jasje uit en vouw hem over mijn arm heen. Ik pak mijn koffer, hou een taxi aan en vertrek naar het paradijs! Het verkeer hier verschilt weinig van die in New York, het is allemaal even chaotisch.
Slaperig zak ik weg tot de luidruchtige Italiaanse chauffeur me wekt. Slaperig kijk ik op. Voor me staat de villa, prachtig. Ik glimlach vriendelijk en versta geen woord van wat hij in het Engels met een zwaar accent zeg. Ik betaal hem met een fooi en stap uit. Hij helpt zelfs nog mijn koffers voor de deur neer te zetten.

---

Your make-up is terrible

Jay Shawn Fitch

Ik las de brief nog een paar keer over om er zeker van te zijn dat ik het goed las. Uitgekozen voor een reis? Ik las de brief nog een keer. Had ik mij zelf daar voor opgegeven? Ik ging eventjes met mijn hand door mijn haren. 'Mick!' riep ik door het huis heen. Het huis waar ik al een week in verbleef. Niet dat het betekende dat ik Mick nog maar een week kende. Hem kende ik al een maand. Ik hoorde een vaag gemurmel van boven komen. Ik ging naar boven met de brief in mijn hand. Ik liep de kamer binnen en zag dat hij nog op bed lag, 'Weet jij hier iets van?' vroeg ik en ik zwaaide even met het papier. Ik liep naar hem toe, ging bij hem op bed zitten en keek hem vragend aan. 'Ja,' zei hij kort af. Ik keek hem weer vragend aan. 'Vertel op,' drong ik gelijk aan. Ik zag hem op zijn lip bijten. 'Daar had ik je voor opgegeven. Een soort troost,' zei hij zachtjes. Ik keek hem verward aan. Troost voor wat? 'Het is uit,' zei hij. Ik keek hem eventjes aan en stond toen op. Dit overkwam mij niet vaak. Meestal was ik diegene die het uitmaakte met mensen. Ik pakte mijn spullen bij één en stopte die in mijn koffers. Binnen een kwartier was alles klaar. Ik had dit al zo vaak gedaan. Ik keek nog eventjes naar Mick en liep toen weg.
Ik stapte de vliegtuig in en kon niet wachten tot ik er was. Toen de vliegtuig vertrok keek ik naar buiten. Normaal zou ik wel blij zijn met een reis, maar dit keer niet. Misschien werd het daar wel leuk. Ik wist het niet.
Ik rekte mij zelf eerst eventjes uit toen de vliegtuig was geland. Eindelijk. Ik ging eruit en haalde gelijk mijn koffers op. Ik keek nog eventjes op de brief waar die villa was. Ik ging naar buiten en hielt een taxi aan, die mij weer bracht naar de villa. Deze rit was leuker dan welke rit dan ook. De taxichauffeur was grappig en op de radio stond vrolijke muziek. Één liedje bleef heel de tijd in mijn hoofd hangen. Al veelte gauw waren we aangekomen bij de villa. Ik bedankte de chauffeur en betaalde hem. Ik haalde mijn koffers uit de kofferbak en bekeek de villa eventjes. Achter mij hoorde ik de taxi nog weggaan.



[Hij is wat langer geworden dan ik dacht..]

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Carlo;
Ik bekeek nog eens de opgestuurde ticket van die maffe organisatie die het tripje met vliegtuig en villa in Italië betaalde nog eens goed, cynisch over het feit dat er zoveel gulheid bestond in de wereld. Tien tickets waren betaald, een groot huis overgelaten een een stel feestende jongeren in Italië. Waar begon je aan als je zoiets organiseerde? Ik besloot dat het diegene's eigen probleem was en sloot bedachtzaam mijn koffer. Had ik alles bij mij? Ik besloot de gok te wagen en lokte de koffer dicht, ik kocht wel wat miste.
Het voelde anderzijds ook raar om weer naar Italië te gaan, ik was immers naar Amerika gekomen als een vlucht. 'Godverdomme.' mijn andere koffer weigerde te lokken, terwijl ik duwend en trekkend het slot probeerde te dichten. Na wat gepriegel van enkele minuten begaf het slot het, terwijl één slot gesloten was en de ander kapot. 'Godverdomme.' mompelde ik weer verwoed en boos door de misplaatste timing van dit gebroken slot. Ik pakte een oude riem - die ik identificeerde als die van mijn vader, een oude die ik destijds had gebruikt voor andere koffers - en de riem gespte om de zware leren koffer. Het was stevig en hard leer, maar de soepelheid op sommige plaatsen was verontrustend, hoewel deze koffer het nooit zo begeven; in zijn vijfentwintigjarig bestaan niet.
Ik zeulde de koffers de gang in, pakte mijn reistas, papieren en autosleutels en checkte of alles was gesloten. Klopt. Ik draaide de sleutel in het slot, begaf mij in de auto en recette naar het vliegveld, die kut koffer ook.

Enkele uren later was ik op weg naar Europa, en meer dan ik aan mijzelf toegegeven had benam mij het onderdrukte gevoel van gemis naar mijn vaderland. Naast mij zat een oude man, getekend door het leven. Ik verwachtte niet dat hij in de villa zat en had in mijn vlucht ook niet zo snel medebewoners van de villa ontdekt - hoewel de kans klein was aangezien we verspreid waren over het hele continent. Alaas, ik had toch graag wat contact gehad, de man naast mij kon je niet goed sociaal gezelschap noemen, of überhaupt goed gezelschap. Zuchtend zette ik mijn headset op waar mijn lievelingsnummer van Elton John doorklonk.

Enkele uren later was ik gearriveerd op het vliegveld van Milaan waar een taxichauffeur mij stond op te wachten - ik voelde mij een rich girl, moest ik grijzend bekennen - met een bordje waar met grote hanenpoten op stond: Carlo Edmundo Firmino. Ik stak mijn hand op, met de trolley en koffer op mijn bagagekar gestapeld begevend naar de desbetreffende man.
'Hello, you speak English?' zei hij in provisorisch in gebrekkig Engels. Ik deelde hem mee dat ik Italiaans kon en een stuk gemakkelijker praatte we rap over de rit naar de villa. Een steekje in mijn buik verried de stiekeme aandrang om te juichen, ik had toch mooi een luxe villa voor een goede tijd gewonnen voor weinig geld.

[ bericht aangepast op 25 mei 2012 - 0:20 ]

---

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

Abbey Lynn Addison
Ik kijk de brief nog is na, daarna stop ik die in mijn tas. Ik sjouw mijn koffer mee naar buiten, en ga opzoek naar een taxi. Als ik een taxi vind, stap ik in en rij ik naar het vliegveld. Ik kijk op het bord en zie dat mijn vliegtuig over een uur vertrekt.
Ik loop richting de in-check balies om in te checken, daarna loop ik langs de duane. Uiteindelijk vind ik mijn gate. Ik stap het vliegtuig in, dan stijgt het vliegtuig op.
Naar een aantal uren wordt de landing ingezet. Als we geland zijn, loop ik het vliegveld door, opzoek naar de uitgang. Als ik de uitgang vind, ga ik opzoek naar een taxi. Na een aantal minuten komt er eentje langsrijden. De man die achter het stuur zit, zegt iets tegen me in het italiaans, ik begrijp er niks van. Ik zeg waar ik naar toe moet, en leg mijn koffers achterin. Na een tijdje komen we bij de villa aan. Ik stap uit en haal mijn koffer uit de achterbak. Ik geef de man wat fooi en loop naar de villa. Ik hoor de auto nog net achter mij wegrijden als ik de villa binnenloop. 'Wow' is het eerste wat ik zeg.

[ bericht aangepast op 25 mei 2012 - 8:35 ]

---

That is a perfect copy of reality.

-> Mijn Topic's.

[ bericht aangepast op 25 mei 2012 - 9:14 ]

xFlyy schreef:
[Mijn topics]

---

El Diablo.

Chayenne

'Zie je over 4 weken' grijnst Tyler. Tyler was de persoon die me op mijn 4e in huis had genomen, en dus waarschijnlijk ook mijn leven had gered. Ik geef hem snel een knuffel, 'bye' zeg ik en loop dan naar het vliegtuig. Net als ik instap zwaai ik nog snel en ga dan naar binnen. Eenmaal binnen zoek ik mijn plek op, wat naast het raam is. Ik doe mijn riem vast en kijk naar buiten. Al snel nadat het vliegtuig opsteeg viel ik in slaap. Maar werd wakker door een stem die zei dat je je riem om moest doen. Had ik dus nog om. Het vliegtuig landde snel en ik was als een van de eerste buiten. 'Hello Italy!' grijns ik, en loop dan snel met mijn bagage naar een taxi. Hij brengt me naar de villa en ik stap met open mond uit. 'This is awesome' grijns ik, en betaal de chauffeur. Daarna loop ik naar binnen en zoek een kamer.

[ bericht aangepast op 25 mei 2012 - 11:35 ]

---

El Diablo.

Max Raphael Verville
Ik kijk nog even op het lijstje dat mijn zusje heeft gemaakt om te controleren of ik alle belangrijke dingen heb, of tenminste de in haar ogen belangrijke dingen. Tandenborstel, check. Boxers, check. Douchespullen, check. Zo ga ik het hele lijstje af. Net als ik het hele lijstje afgewerkt heb komt Isa, mijn zusje, naar binnen stormen. 'Max! Heb je alles al? Je moet zo weg, straks mis je je vliegtuig! En –' voordat ze nog verder kan ratelen leg ik mijn hand op haar mond. 'Rustig Isa, ik heb alles,' zeg ik met een kleine glimlach waarna ik mijn hand weg haal en de koffer dichtrits. Samen lopen we naar beneden. De taxi is er al een ik geef Isa een dikke knuffel. 'Ik bel je zodra ik geland ben en als het goed is komt Mary vanavond,' zeg ik tegen haar. 'Moet Mary echt komen? Ik ben oud genoeg om voor mezelf te zorgen,' zeurt ze. 'Nee Isa, je bent net vijftien en Mary is erg aardig, dat weet je zelf ook wel,' zucht ik. Isa knikt langzaam. 'Jaja, het zal wel,' mompelt ze. De taxichauffeur toetert en ik geef Isa nog snel een knuffel voordat ik in de taxi stap.

Een paar uur later, nadat ik heb ingecheckt, door de douane ben gegaan et cetera zit ik in het vliegtuig. Een zucht ontsnapt mijn mond als er een man naast me gaat zitten. Niet zo zeer omdat hij een man is, meer om het feit dat hij dik is. En dat is nog zacht uitgedrukt. Maar goed, in Italië wonen volgens mij veel mooie meisjes dus dan is dit het wel waard. De stewardessen beginnen uit te leggen wat we moeten doen in geval van nood maar ik let niet op. Ik heb het toch al vaker gehoord, erg interessant is het dus niet. Uiteindelijk stijgen we op. Vlak daarna valt de man naast me inslaap en begint hard te snurken. Even overweeg ik om om een andere plaats te vragen maar dat komt zo zeurderig over. Plus dat het onmogelijk is langs die man te komen, de enige manier zou over hem heen klimmen zijn en ik heb er geen zin in dat mijn schoen vast blijf steken in zijn buik. Ik raak al helemaal geïrriteerd als halverwege de vlucht ergens in het vliegtuig een baby begint te janken. Gelijk pak ik mijn mp3 en zet ik die net zo hard totdat ik geen andere geluiden meer hoor. Ben ik daar tenminste vanaf.

Ik word wakker geschud door een stewardess, blijkbaar ben ik inslaap gevallen. Als ze vraagt of ik mijn mp3 uit wil zetten omdat we gaan dalen knik ik en zet ik mijn mp3 gelijk uit. Ongeveer 30 minuten later staan we aan de grond, en bij de gate. Helaas moet ik nog op de dikke man wachten voordat ik het vliegtuig uit kan. Ik ben trouwens niet de enige, het hele vliegtuig wacht zowat op hem. Zodra de gang wat breder wordt wurm ik me snel langs de man om vervolgens naar de bagageruimte te lopen. Een kleine grijns komt op mijn gezicht als mijn koffer als eerst over de band glijdt. Soepeltjes til ik mijn koffer van de band en loop ik naar de uitgang van de bagageruimte, en daarna naar de uitgang van het vliegveld. Als ik buiten ben staat er al een taxi op me te wachten waardoor mijn grijns nog breder wordt. Echt een gesprek aanknopen met de chauffeur lukt niet echt aangezien de man alleen maar gebrekkig Engels spreek en ik nog minder Italiaans. Nu zou het handig zijn om Isa bij me te hebben, die is ontzettend goed in talen. Ik daarentegen ben beter in de bèta vakken. De hele reis naar de villa is het stil. Het enige wat de stilte vult is de Italiaanse muziek dat door de slechte boxen van de taxi galmt. Niet veel later stopt de taxi gelukkig aan bij de villa. Ik stap uit, pak mijn koffers en geef de chauffeur zijn geld. Als ik zeg dat hij het wisselgeld mag houden glimlacht hij vriendelijk naar me waarna hij weer in de taxi stapt en wegrijdt. Ik kijk de auto na en loop daarna de villa in. Nu nog hopen dat de mensen waarmee ik de komende weken hier zit een beetje aardig zijn. Aardig hoeft nog niet eens perse. Zolang het maar niet van die aanstellers en butjes zijn ben ik al redelijk tevreden.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[oeps, had niet door dat die zo lang was a.]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Zal ik ook ff posten? Ik heb Pablo nog even uitgebreid, die rollentopic. (:]

Caleb Cameron Ayden

Verveeld kijk ik mijn reiskoffer na, die wordt meegevoerd door de lopende band en uiteindelijk om het hoekje verdwijnt. In Italië zou ik hem wel weer terugzien, hopelijk met inhoud en al. De rij is enorm tot achteraan de hal maar met wat ellebogenwerk en het talent om me een beetje smal te maken ben ik nu bijna aan de beurt. Ongedurig tik ik tegen mijn hand aan, zojuist heb ik afscheid genomen van Logan en Isobel die de moeite hadden genomen om midden in de nacht op het vliegveld te verschijnen om me uit te zwaaien. Ze waren twee van mijn beste vrienden allebei twee jaar jonger maar ik kende ze al flink wat langer en had leuke tijden met ze gehad. Isobel is een mooi meisje maar onze tijdelijke 'belevenissen' hadden onze vriendschap niet in de weg gestaan. Logan kende ik al wat langer en ook hij was bepaald geen lieverdje. Uit gewoonte glimlach ik even naar de douanier die haar blik onbeschaamd over mijn lichaam laat glijden. Arrogant kijk ik terug, haar lichaam is verborgen in een slonzige blouse en blauwe rok maar dat doet er ook niet toe ze is veel te oud. Jammer voor haar blijven de gates zwijgen als ik erdoorheen loop en is er geen reden tot verdere controle ook mijn papieren zijn in orde dus na enkele minuten kan ik doorlopen.

In het vliegtuig hangt een bedompte sfeer, gezinnen zitten vrolijk en opgewonden met elkaar te kletsen en stelletjes hangen klef in elkaars armen te zwijmelen over het ozo mooie Italië. Ik druk een kauwgompje uit de verpakking en stop die in mijn mond ondertussen negeer ik de stewardess die voor de vijfde keer in twee minuten langsloopt. Het volume van mijn Ipod staat op maximaal waardoor ik de geluiden om me heen niet helemaal meekrijg. Opeens voel ik een elleboog in mijn zij porren, geïrriteerd trek ik een oordopje uit mijn oor en kijk opzij.
"Je moet je gordel aandoen we gaan landen". Sist een oude vrouw, geurend naar goedkope parfum, tegen me.
"en dat ding moet je ook uitdoen dat verstoort misschien de apparatuur in het vliegtuig". Zegt ze er geïrriteerd achteraan terwijl ze haar lange vinger bozig naar mijn Ipod uitstrekt. Zonder nog een woord te zeggen druk ik mijn Ipod uit en geef een ruk aan de gordel zodat ik hem in de sluiting kan drukken. De stem van de piloot schalt door het vliegtuig dat de landing ingezet wordt en niet veel later zie ik Italië strakkere contouren krijgen. Een lichte schok vertelt me dat de wielen de grond hebben geraakt en het vliegtuig mindert snel vaart totdat het uiteindelijk helemaal stilstaat. Haastig trek ik mijn weekendtas uit het rek en zodra het mogelijk is trek ik de gordel los en loop als een van de eerste het vliegtuig uit. Zo'n kans krijg ik nooit meer, Italië is een heerlijk land en de beloofde villa is al helemaal niet mis. Dit is daarbij een perfecte uitvlucht, weg uit Amerika eindelijk weg van alle stroggle en weg van mijn vrienden die ondertussen al weer veel meer weten dan mij lief is. Hier kan ik de player uithangen, Italiaanse meisjes mee naar de villa nemen en me lam zuipen zonder geweten eigenlijk wat ik in Amerika ook altijd doe alleen hier zal niemand me kennen en al helemaal niemand die probeert m'n muurtje te breken want het is vermoeiend om te blijven ontkennen. Met een grijns ruk ik de enorme koffer van de lopende band en kom nogmaals zonder problemen langs de douane. Buiten gekomen kijk ik rond, taxi's verdringen zich om een parkeerplaats en wanneer ik mijn hand opsteek zie ik meteen twee taxi's op me af rijden. Vloekend stap ik in en geef de man in mijn gebrekkig Italiaans gecombineerd met engels en dik Amerikaans accent de opdracht om naar de villa te rijden. Een moment kijkt hij me met grote ogen aan, een dikke sigaret steekt uit zijn mond en vult de auto met rook. Zijn huid is grauw en onder zijn oksels hebben zich grote zweetplekken gevormd. Hij draagt een wit T-shirt dat ondanks zijn enorme buik toch te groot is en een of ander sportbroekje waar zijn harige benen onderuit steken. Zijn voeten heeft hij gestoken in een stel afgetrapte slippers maar voor ik de tijd heb om een walgende blik op zijn teennagels te werpen wordt ik achterover gedrukt op de stoel. De taxi schiet met volle vaart tussen de toeterende auto's door en raast over de snelweg. Een kwartier later stopt de auto met piepende remmen voor een enorme villa. Ik kijk even bewonderend uit het raam, reken een gepast bedrag af en trek mijn koffer uit de taxi. De taxi scheurt meteen met een noodgang weer weg maar ik blijf verbijsterd op de stoep staan, luxe is me niet vreemd maar dit is wel over the top en daar heb ik niets op tegen.

[ bericht aangepast op 25 mei 2012 - 19:50 ]