• Het verhaal:
    Het is het jaar 2143. In de vampierwereld is de Volturi nog steeds aan de macht maar nog geen twintig kilometer verder zit in San Giovanni een clan nog groter en ontzagwekkendere clan als zij. Na enkele eeuwen durven zij eindelijk hun greep naar macht te doen en de Volturi aan te vechten. In het begin was de strijd nog onzichtbaar voor onpartijdige vampiers maar nu zijn ook zij aan de beurt om een kant te kiezen. De provincie Pisa verandert in een bovennatuurlijk slachtveld. Worden er vriendschappen gesloten? Ontstaan er liefdes? En kan je je oude vrienden nog vertrouwen?




    Regels
    - Je mag niemand doden zonder toestemming van die persoon.
    - Houdt het realistisch
    - Bij OOC praat je tussn haakjes
    - Alleen de Cullens en de Denali’s zijn vegetarisch
    - Er wordt niet in je eigen stad gejaagd
    - 16+ toegestaan
    - Er zijn geen twee dezelfde gaves
    - Je hebt altijd maar een gave en die maakt je niet onverslaanbaar
    - Als je een bestaand personage hebt heeft hij alleen een gave als het in het boek ook zo is
    - Er zijn geen weerwolven
    - Maximaal 3 personen
    - Partners in het boek zijn dat ook hier
    - Houdt de aantallen gelijk tussen Volturi-aanhangers en San Giovanni leden
    - Meldt het als je langer als twee dagen afwezig bent anders mag je personage door iedereen gedood worden.
    -Naamsverandering doorgeven.


    Volturi:

    Nahuel - Candybear
    Valentijn Emilio Scagliotti - TheRumIsGone
    Jane - iMacbook
    Sake - MangaXD
    Angelique Madeline Valois - Leannan
    Alexander (Alex) Miraz - HurtedHeart
    Renesmee - Martha1Dx



    San Giovanni:
    Jona - CandyBear
    Elena - Brennanzer
    Ace - myMOMENTS
    May Violet Grey - HurtedHeart
    Callum - CandyBear
    Alice Cullen - TheRumIsGone


    Begint onpartijdig:
    Manora-MangaXD [gaat over naar San Giovanni]
    Bella - TheRumIsGone [gaat naar de Volturi om Renesmee terug te halen]
    Jasper Withlock Cullen - Martha1Dx [wordt San Giovanni]


    Ik heb de personen uit de boeken die nog niet gespeeld worden hier niet bijstaan maar je mag ze altijd nog invullen in het rollentopic. Zo is het overzichterlijker.

    Meedoen mag en kan altijd

    [ bericht aangepast op 20 mei 2012 - 20:49 ]


    Remember to be ridiculous.

    Ace
    "Goed." zuchtte ik. "Ik- Ik hou van je." fluisterde ik, maar ik wist wel dat ze het had gehoord. Ik staarde weer naar de grond en stak mijn handen in mijn zakken.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Jasper Whitlock Cullen
    Wanneer ik thuis kwam trof ik een schokkend beeld aan. Edward, Bella, Rosalie, Emmett, Carlisle, Esmee, iedereen. Ze zaten schokkend voor hun uit te staren, net als toen we te horen kregen dat de Volturi eraan kwam. Ik voelde dat iedereen zich angstig voelde, maar toch oplettend.
    "Carlisle, wat is er gebeurt?" vroeg ik met een harde stem.
    Ik maakte hem wat ontspannender zodat hij me normaal alles kon uitleggen. "Carlisle," zeg ik opnieuw. "Wat is er gebeurt?"
    Hij zette twee stappen dichterbij, en legde een hand op mijn schouder. "Weet je nog dat Alice wegging?" Een huivering ging door mijn lichaam. Natuurlijk wist ik dat nog goed. Mijn arme, kleine Alice. "Wat is daarmee?" zei ik en probeerde mijn verdriet niet door mijn stem te laten klinken.
    "Renesmee is ook verdwenen. Je weet wat we denken dat met Alice is gebeurt. Wat nou, als Renesmee hetzelfde is overkomen?"
    Als een donderslag overviel me het verdriet en wanhoop. Niet nog iemand.


    Never let the fear of striking out keep you from playing the game~.

    Elena
    Ik stond even verstelt en wist niet wat te zeggen.
    'Ace,' begon ik moeililjk, 'luister naar me. Ik voel helemaal niets voor je,' ik wachtte even om het tot hem te laten doordringen, 'de enige reden dat ik je veranderde was omdat dat ten eerste beter was voor de clan en ten tweede, je zou goed van pas komen in de oorlog.'


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Ace
    Ik keek haar even aan en zag dat ze het meende. Ik verborg mijn gevoel achter een masker.
    "Oh, ok." mijn stem klonk afstandelijk. Alsof het niet over mij ging, of mijn gevoel dat de grond in was geboord. Uit mijn ooghoeken zag ik enkele voorwerpen in de lucht zweven. Ik sloot mijn ogen, maar opende ze meteen weer.
    "Goed." ik draaide me om en liep kalm en beheerst de gangen naar binnen.
    Vanaf dat ik uit het zicht was verdwenen begon ik op topsnelheid te rennen. Ik stoof mijn kamer binnen en smeet mijn deur toe.
    Hoe had ik het ook nog maar kunnen dromen? Niemand houdt van mij!
    Vroeger niet en nu ook niet!
    Ik sidderde van woede en al mijn meubilair begon te zweven. De kast tikte tegen mijn hoofd en kwaad duwde ik hem van me af. Hij vloog weg en sloeg hard tegen de muur. De poot brak af en er verscheen een barst in de deur. Ik kon het niet laten. Ik schreeuwde alle woede van me af.
    Mijn bed zweefde voorbij en ik sprong er woedend op, maar mijn woede veranderde. Het werd verdriet en het bed viel met een harde bonk op de grond


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Jona
    Ik hoor geluiden die wijzen op zweven, vallen en van streeks zijn. Ik ren snel in de richting van het geluid en zie Ace zitten. Ik heb het idee dat wanneer hij een mens was hij nu aan het huilen zou zijn. 'Ace?' Vraag ik. 'GAat het een beetje?'


    Remember to be ridiculous.

    Elena
    Ik hoorde vaag geschreeuw en wist maar al te goed van wie dat kwam. Ik moets even mijn hoofd leegmaken, en dat kon ik maar op één manier, rennen. ik begon te rennen, geen idee waar naartoe, maar zorgde er wel voor dat ik in de schaduw bleef, voor het geval dat. Voor ik het goed en wel besefte, was ik in Rome. Ik stond in de schaduw op het plein dat vol liep met toeristen. Daar stond ik dan, in mijn witte cape met gouddraad. Ik probeerde zo min mogelijk op te vallen en na een tijdje liep ik terug naar huis.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    [Moet eraf, kan er tegen 10u40 ongeveer terug opkomen.]


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    [iemand zin om met Jona te praten?]


    Remember to be ridiculous.

    Sake
    Ik blader doelloos door het foto album. Vlak nadat ik vamier was gewoorden had ik bij ons huis ingebroken en alle foto's die ik kon vinden op de laptop geprint en mee genomen. Ik doe er alles aan om mijn zusje terug, maar blijkbaar begrijpt niet iedereen dat. Zuchtend sla ik het album dicht en haal de stenen waar hij achter verstopt was eruit. Niemand hoeft te weten hoe mijn familie eruit ziet... De rillingen gaan over mijn rug als ik daar al aan dacht.

    [good night!]


    Het onbegrijpelijkste van de wereld is dat hij begrijpelijk is - Albert Einstein

    [Alex van Volturi kan wel net een San Giovanni praten al denk ik niet dat hij er heel blij mee is. :P]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    [poging om te slapen... Mislukt! Ben nu klaaaaaar wakker!!!]


    Het onbegrijpelijkste van de wereld is dat hij begrijpelijk is - Albert Einstein

    [trouwens ik kan wel mijn personage boven Jona telepoorteren, ze zijn in de stad vast wel een keer op die plek geweest!]


    Het onbegrijpelijkste van de wereld is dat hij begrijpelijk is - Albert Einstein

    [O, JOna kan ook wel naar buiten gaan want het lijkt me niet slim als Manora zich in Ace zijn kamer telporteert, anders zien ze elkaar in het bos?]


    Remember to be ridiculous.

    [Ik zal niet meer onlione kunnen kmen vandaag, heb de laptop beneden moeten zetten. Dus tot morgen iederee. X]


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    [Wat kan Alex doen? Ze spioneren ofzo en word dan ontdekt?]


    I'm finally back, Finally after a Year break