Volturi War - 1 - Speeltopics

Het verhaal:
Het is het jaar 2143. In de vampierwereld is de Volturi nog steeds aan de macht maar nog geen twintig kilometer verder zit in San Giovanni een clan nog groter en ontzagwekkendere clan als zij. Na enkele eeuwen durven zij eindelijk hun greep naar macht te doen en de Volturi aan te vechten. In het begin was de strijd nog onzichtbaar voor onpartijdige vampiers maar nu zijn ook zij aan de beurt om een kant te kiezen. De provincie Pisa verandert in een bovennatuurlijk slachtveld. Worden er vriendschappen gesloten? Ontstaan er liefdes? En kan je je oude vrienden nog vertrouwen?

Volturi:
Nahuel - Candybear
Valentijn Emilio Scagliotti - TheRumIsGone
Jane - iMacbook
Sake - MangaXD
Angelique Madeline Valois - Leannan
Alexander (Alex) Miraz - HurtedHeart




San Giovanni:
Jona - CandyBear
Elena - Brennanzer
Ace - myMOMENTS
May Violet Grey - HurtedHeart
Callum - CandyBear
Alice Cullen - TheRumIsGone


Begint onpartijdig:
Manora-MangaXD [gaat over naar San Giovanni]
Renesmee - Martha1Dx [wordt Volturi]
Bella - TheRumIsGone [gaat naar de Volturi om Renesmee terug te halen]



Ik heb de personen uit de boeken die nog niet gespeeld worden hier niet bijstaan maar je mag ze altijd nog invullen in het rollentopic. Zo is het overzichterlijker.

Meedoen mag en kan altijd

[ bericht aangepast op 20 mei 2012 - 20:11 ]

---

Remember to be ridiculous.

Elena
'Is goed voor mij' zei ik. We liepen rustig naar de uitgang van ons ondergronds gangenstelsel, op weg naar Lajatico. Waarschijnlijk waren er onderweg nog een hele hoop jongens die in zwijm vielen door onze schoonheid, dus dit ging een erg succesvolle jacht worden, dat kon ik nu al zegen.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Jona
Ik en Elena vinden het nooit erg om op een menselijk tempo te lopen. We hebben alle tijd van de wereld dus waarom zouden we ons haasten? Jagen ging ons twee makkelijk af want ook als mensen waren we al niet onaantrekkelijk geweest. Mijn gedachten flikkeren terug naar mijn echtgenoot uit de tijd dat ik nog mens was. Een zoontje vaan twee hadden we gehad. Hem had ik ontzettend gemist. 'Jij nog een voorkeur van een wijk?' Vraag ik belangstellend.

---

Remember to be ridiculous.

Angelique Madeline Valois

"Een belofte," Zei ik nadat het eventjes stil was geweest.
Ik stopte een krul achter mijn oor en glimlachte eventjes trots. "En een belofte breek je niet...Of ik toch niet alleszins."
Elegant sloeg ik mijn benen over elkaar en rechtte ik mijn rug een beetje zodat ik wat gemakkelijker zat.
"Blijf je staan of kom je er bij zitten?" Flapte ik er uit om van onderwerp te veranderen. "Vertel me eens...hoe komt het eigenlijk dat je een halfvampier bent?"

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Nahuel
'Ik kom wel zitten,' zeg ik. 'Helaas kan ik nog wel moe worden.'
Ik ga zitten. 'Vetel me eens... hoe komt he eigenlijk dat je een halfvampier bent?' Vraagt ze.
Ik grinnik. Deze vraag had ik wel zien aankomen. Het was een logische vraag want tot ongeveer een eeuw geleden had niemand van ons gehoord. 'Mijn moeder was menselijk,' begin ik. 'Een mannelijke vampier is nog in staat om zich voort te planten maar de foetus groeit bizar snel en veel. Er is maar een geval bekend waarbij de moeder de geboorte overleefde en dat was omdat ze onmiddelijk in een vampier werd veranderd door haar man.'

---

Remember to be ridiculous.

Elena
'Niet meteen, we komen toch genoeg jongens tegen onderweg. Dus ik denk eerlijk gezegd niet dat we nog een wijk zullen nodig hebben.' zei ik en glimlachte even. Ik dacht voor enkele seconden terug aan vroeger, hoe elke jongen van de stad wel niet bij mijn vader ging vragen of hij niet met me mocht trouwen. Maar mijn vader vond niemand goed genoeg voor zijn kleine meisje. Niet veel daarna veranderde ik in een vampier en sloot me dan ook onmiddellijk aan bij de San Giovanni clan.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Jona
Ik glimlach. 'Ach ja,' zeg ik. 'Beter vermoord worden door een prachtig meisje als door een lelijke gast die uit zijn mond stinkt.'
Hoeveel jongens hadden wel niet met mij geflirt? Ik heb nooit de moeite gedaan om de tel bij te houden maar ik weet wel zeker dat ze de laatste driehonderd en nog wat jaren allemaal zijn gestorven.

---

Remember to be ridiculous.

Angelique Madeline Valois

Ik knikte begrijpend en probeerde me voor te stellen hoe mijn ouder waren.
Gek genoeg had ik bijna alle herinneringen uit mijn gedachten verbannen.
Het enige wat ik nog wist, was dat mijn moeder een Franse blondine was met krullend haar en mijn vader een forsgebouwde Schot met bruine haren die warrig alle kanten opstonden.
"Sorry voor al mijn vragen," Lachte ik wat beschaamd. "Maar wat eet je dan eigenlijk? Bloed en voedsel? Of..."
Ik maakte mijn zin niet volledig af aangezien ik wel wist wat hij bedoelde.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Nahuel
'Maakt niet uit, je komt niet elke dag een halfvampier tegen,' zeg ik en ik besluit meteen antwoord te geven op de volgende vraag. 'Mijn lichaam kan allebei makkelijk aan, bloed heb ik nodig omdat ik me anders zwak ga voelen en ik net als jullie dorst krijg en gewoon menselijk voedsel vind ik gewoon lekker maar het is niet noodzakelijk.'
Ik haal mijn hand lachend door mijn haar. Hier zou ik vaker zonder menselijk voedsel doen omdat ik geen zin heb om steeds uit eten te gaan en ik er niet vanuit ga dat ze hier een keuken hebben of me zullen toestaan om een vuurtje te maken.

[ bericht aangepast op 20 mei 2012 - 0:49 ]

---

Remember to be ridiculous.

Elena
'Daar zijn onze eerste slachtoffers al.' zei ik met een knikje naar twee jongens die er niet slecht uitzagen voor mensen. Ze liepen op ons af.
'Dag dames, wat doen jullie hier zo eenzaam op straat?' vroeg de jongen met het bruine haar. Ik keek even in de jongen met het zwarte haar zijn ogen, en zag dat één van zijn angsten was dat zijn ouders gingen scheiden. Wel, daar had hij dan niet veel last meer van.

[ bericht aangepast op 20 mei 2012 - 0:52 ]

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Angelique Madeline Valois

"Ik vrees van niet." Lachte ik nu gemeend. "Het is eigenlijk al enkele dagen geleden dat ik nog wat heb gegeten...Maar ik durf niet goed naar buiten te gaan."
Ik wist hoe zwart dat mijn ogen waren geworden in de tijd dat ik hier al was, maar ergens vond ik het wel beter staan als rood.
"Laten we zeggen dat ik niet echt op de hoogte ben van hun regels hier."
Het kwam er half lachend en half onzeker uit, waardoor het een vreemde ondertoon had gekregen.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Jona
Ik kijk glimlachend naar Elena. Deze truc hadden we al zo vaak uitgevoerd. 'Misschien willen jullie ons vergezellen?' Vraag ik terwijl ik de bruinharige jongen lief aankijk. Ik zet een stapje in zijn richting en hij glimlacht naar me. Ik weet heus wel dat hij waarschijnlijk niet veel goeds in de zin heeft maar helaas voor hem heb ik dat ook niet. Ik schiet naar voren en boor mijn tanden in zijn nek. Hij gilt maar heel even want snel breek ik zijn nek en ik drink het warme bloed gulzig op.

---

Remember to be ridiculous.

Nahuel
Ik knik. 'Ik ook niet,' zeg ik. 'Ik weet alleen dat je beter niet in de stad kan jagen, al zullen ze zich daar niet echt druk om maken met de oorlog die bezig is. Ik ben hier om hen te helpen en als ze dat niet bevalt vertrek ik weer. Misschien dat de Giovanni's iets aan me hebben en mij en mijn zussen veiligheid garanderen in het geval zij winnen.'
Ik klink nu heel onverschillig en in zekere zin ben ik dat ook. Ik wil vechten omdat de strijd me aantrekt en omdat ik mijn zussen wil beschermen. Zijn de Volturi niet van me gedient ga ik ergens anders opzoek.

---

Remember to be ridiculous.

Elena
Ik keek geamuseerd toe hoe Jona de jongen zijn nek brak. Daarna keek ik naar de zwartharige jongeman naast me. Hij stond er als versteend bijen maakte daarna aanstalten om te gaan lopen. Zoal te verwachten haalde ik hem met gemak in.
'En waar denk jij naartoe te gaan?' vroeg ik hem, maar voor hij kon antwoorden had ik zijn nek al gebroken en begon rustig het bloed uit zijn lichaam te zuigen.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Jona
Ik kijk geamuseerd naar Elena en de zwartharige jongen. 'Jammer hé?' Zegt ze. 'Ze zijn altijd opzoek naar mooie meisjes met slechte bedoelingen en dan blijken die mooie meisjes zelf ook slechte bedoelingen te hebben.'
Ik kijk even naar de lijken. Als ze gevonden worden zal dat voor flink wat opschudding zorgen en mensen hoeven niet te weten dat ze bij het toekomstige bolwerk van de vampierenwerel wonen. 'Maar volgens mij moeten we de lijken even opruimen.'

---

Remember to be ridiculous.

Angelique Madeline Valois

Ik tuitte bedenkelijk mijn lippen toen ik hoorde dat hij misschien wel eens weer kon vertrekken.
Dat wilde dan zeggen dat ik hier weer moederziel alleen zou zijn zonder dat ik enige vorm van vermaak zou vinden.
"Je mag blij zijn met je zussen," Glimlachte ik vriendelijk. "Het enige wat ik nog heb van mijn familie zijn herinneringen. Als ik jou was zou ik ook voor ze vechten om hen te beschermen."
Mijn blik gleed van zijn gezicht naar zijn schouders die er redelijk breed uitzagen en vervolgens weer naar zijn ogen.
"Heb je een gave?" Het was alweer een vraag.
Ik moest echt leren om mijn idiote mond te houden en te zwijgen.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.