• Geschiedenis van The Strange House.
    In 1875 werd dit huis gebouwd. Andrew Lino had geld genoeg om het huis zelf te laten bouwen. Hij trok in met zijn vrouw Diana Lino, en zijn vier kinderen. Drie zoons, en een dochter. Het leek een droom huis, maar al gauw werd dat ruw verstoord door Lisabeth Lino; de dochter. Ze werd gek, sloeg met deuren, en bezat over krachten die niemand kon bevatten. Echter kwam het zover, dat haar ouders haar vast moesten binden op een bed in de kelder. Die nacht moordde Lisabeth het hele gezin uit, en liet een brief achter met: `Ik had geen keus.´
    Daarna pakte zij een mes, en sneed haar eigen halsslagader door. Het bloed smeerde zij op de muren voordat zij stierf.
    Waarom draaide Lisabeth door? Niemand wist het. Er waren zelfs geen sporen te vinden die erop wezen dat Lisabeth de moordenares was. Hoe kon dit?
    [Het huis is op een begraafplaats gebouwd, maar niemand weet dit. Lisabeth was bezeten door vijf demonen.]

    Het verhaal, jaren later.
    Tien volwassen mensen besluiten jaren later om drie weken op vakantie te gaan naar het huis. Sommige komen daar voor de rust, andere voor hun relatie, en andere voor de lol. Maar wat zij niet weten, is dat de nachtmerrie in het huis nog steeds niet is opgehouden. Het wordt erger en erger.... Zij weten niet wat er speelt in het huis. De mensen die op vakantie gaan, kennen elkaar nog niet.

    Beschikbare Rollen:
    -Vijf mannen, en vijf vrouwen tussen de 18 t/m 25.

    Mannen:
    - Thomas Mcrelsh by PsychoKid
    - Bruno Raffael Rossini by Password
    - Liam Mellow by SUMMERx
    - Owen Richard Allison by Burlington
    - Gereserveerd door TheRumIsGone

    Vrouwen:
    - Luna Forbes by Gabumon
    - Elisa Stevens by PsychoKid
    - Emily 'Lily' Catherine Adams by Aragog
    - Louisanne Amine Cruz by Password
    - Aimee Danielle Rhodes By xHeavenlyx

    Regels:
    - Niet elkaar vermoorden tenzij afgesproken.
    - 16+ Toegestaan (Seks teksten, drugs, alcohol etc.)
    - Minimaal drie regels als je een RPG tekst neer plaatst.

    Veel RPG plezier!
    liefs, Psychokid.

    Emily 'Lily' Catherine Adams
    Ik glimlachte even, en liep voor hem uit. Abrupt bleef ik stilstaan, en keek zwijgend om me heen. Allemaal antieke meubelstukken.
    ''Wow.'' mompelde ik, en keek geïnteresseerd naar enkele schilderijen aan de muur. Ik was altijd al artistiek, en vond kunst dan ook fascinerend.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Owen

    ''Wow.''
    Ik kijk om me heen zodra ik binnen ben. Ik kan alleen maar met haar instemmen. Nadat ik mijn koffer even heb neergezet, bekijk ik de ruimte wat van dichterbij.
    "Denk je dat hier nog mensen zijn?"


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Emily 'Lily' Catherine Adams
    ''Denk je dat hier nog mensen zijn?'' vroeg hij, en ik haalde mijn schouders op. ''Daar zullen we snel genoeg achterkomen.'' grijnsde ik, en zette mijn koffers netjes aan de kant. Ik liep de hal uit, door naar de woonkamer er van uitgaand dat Owen me op een gegeven moment zou volgen. Het huis was groot, het duurde denk ik wel even voordat ik elke ruimte kende.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Owen

    ''Daar zullen we snel genoeg achterkomen.''
    Grinnikend volg ik haar.
    "Je weet toch dat je op deze manier makkelijk mensen kan ontlopen? Er is trouwens een veel makkelijkere manier."
    Ik sla mijn armen over elkaar heen.
    "Je roept gewoon."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Luna Forbes

    De taxi stopte en ik stapte uit. Ik pakte mijn tassen en wou het geld geven aan de man. 'Laat maar zitten,' zei hij met een glimlachje. Ik keek hem vragend aan en wou wat vragen. 'Sterkte verder,' zei hij en hij ging weer met zijn hand langs zijn nek. Ik glimlachte vriendelijk naar hem. 'Bedankt,' zei ik tegen hem en ging op weg naar het huis. Het was groot en ik keek mijn ogen uit. Zouden er al mensen zijn? Ik was nieuwsgierig. Ik liep naar binnen. 'Hallo?!' riep ik.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Emily 'Lily' Catherine Adams
    ''Je weet toch dat je op deze manier makkelijk mensen kan ontlopen? Er is trouwens een veel makkelijkere manier.'' zei Owen, en hij sloeg zijn armen over elkaar.
    Ik keek hem schijnheilig aan. ''Oh?'' mompelde ik, en ik grinnikte even.
    ''Je roept gewoon.'' zei hij, en ik kreeg een grijns op mijn gezicht. Geen slim idee, als ik ging roepen werd hij nog halfdoof.
    Ik ademde in.
    ''Hallo?! Is er iemand?'' riep ik luid, en wachtte op een antwoord.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [Waar is iedereen? Anders weet ik niet hoe ik Luna erop kan laten reageren]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Owen en Lily staan gewoon op een random plek in het huis, ergens bij de woonkamer :3]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Luna Forbes

    Nadat ik hallo riep, hoorde ik iemand anders ook roepen. Ik glimlachte eventjes en deed mijn haar goed en met goed bedoelde ik dat mijn haar mijn nek bedekte. Ik liep op het geluid af en kwam terug in een soort van woonkamer. Er stond een meisje en een jongen. Ik glimlachte een beetje naar hun. 'Eey, ik ben Luna,' stelde ik mijzelf voor. 'Waar kan ik de slaapkamers vinden?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Emily 'Lily' Catherine Adams
    ''Eey, Ik ben Luna.'' hoorde ik opeens, en ik draaide me om. ''Lily.'' glimlachte ik.
    ''Waar kan ik de slaapkamers vinden?'' vroeg ze, en ik haalde mijn schouders op. ''Geen idee, wij zijn hier ook pas net.'' zei ik, gebarend naar mezelf en Owen.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Luna Forbes

    'Hmm, oké,' zei ik en ik bekeek Lily eventjes. Ik glimlachte en keek even naar de jongen. Zullen zij bij elkaar horen? 'Kunnen we die straks zoeken? Mijn tassen wil ik graag dumpen.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Ah, dammit. Ik heb het druk met school. Ik beloof jullie dat ik straks of morgen actief in deze roleplay word. (:]

    Elisa Stevens
    Ik liep naar de woonkamer, en zag een paar mensen staan. `Hallo allemaal. Mede-vakantiegangers denk ik zo?´ vroeg ik, en glimlachte. Onbewust streelde mijn buik, en voelde mijn meisje bewegen. Dat maakte me blij, en warm vanbinnen.

    Luna Forbes

    Ik draaide mijzelf om toen ik iemand hoorde praten. Ik zag daar een vrouw staan die over haar dikke buik heen wreef. Automatisch verscheen er een glimlachje op mijn gezicht. 'Eh, ja. Vakantiegangers,' zei ik wat afwezig. Ik kon het voor mijn gevoel nog niet echt vakantie noemen. Ik deed mijn haren nog een beetje goed zodat ik zeker wist dat mijn nek bedekt was.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Bruno Raffael Rossini.

    In mijn oude Amerikaanse auto scheur ik over de snelweg. Ik heb iets met oude spullen. Oude spullen hebben altijd een geschiedenis. Soms een leuke en soms een emotionele.
    Plotseling voegt iemand voor me in. Ik trap hard op de rem en kan optijd remmen. Woedend vloek ik en steek mijn middelvinger op naar de auto voor me. Sommige mensen kunnen echt geen autorijden.
    Ik zucht en neem de volgende afslag richting richting het huis waar ik de komende paar weken ga verblijven. Puur voor de lol en natuurlijk omdat het een oud huis is en ik daar gek op ben.
    Voor ik het weet ben ik bij het huis aangekomen. Ik parkeer mijn auto op de oprit en stap uit.
    Uit de kofferbak haal ik mijn grijze sporttas met m'n spulletjes. Rustig slenter ik richting de deur, om deze vervolgens te openen en naar binnen te lopen.