• Geschiedenis van The Strange House.
    In 1875 werd dit huis gebouwd. Andrew Lino had geld genoeg om het huis zelf te laten bouwen. Hij trok in met zijn vrouw Diana Lino, en zijn vier kinderen. Drie zoons, en een dochter. Het leek een droom huis, maar al gauw werd dat ruw verstoord door Lisabeth Lino; de dochter. Ze werd gek, sloeg met deuren, en bezat over krachten die niemand kon bevatten. Echter kwam het zover, dat haar ouders haar vast moesten binden op een bed in de kelder. Die nacht moordde Lisabeth het hele gezin uit, en liet een brief achter met: `Ik had geen keus.´
    Daarna pakte zij een mes, en sneed haar eigen halsslagader door. Het bloed smeerde zij op de muren voordat zij stierf.
    Waarom draaide Lisabeth door? Niemand wist het. Er waren zelfs geen sporen te vinden die erop wezen dat Lisabeth de moordenares was. Hoe kon dit?
    [Het huis is op een begraafplaats gebouwd, maar niemand weet dit. Lisabeth was bezeten door vijf demonen.]

    Het verhaal, jaren later.
    Tien volwassen mensen besluiten jaren later om drie weken op vakantie te gaan naar het huis. Sommige komen daar voor de rust, andere voor hun relatie, en andere voor de lol. Maar wat zij niet weten, is dat de nachtmerrie in het huis nog steeds niet is opgehouden. Het wordt erger en erger.... Zij weten niet wat er speelt in het huis. De mensen die op vakantie gaan, kennen elkaar nog niet.

    Beschikbare Rollen:
    -Vijf mannen, en vijf vrouwen tussen de 18 t/m 25.

    Mannen:
    - Thomas Mcrelsh by PsychoKid
    - Bruno Raffael Rossini by Password
    - Liam Mellow by SUMMERx
    - Owen Richard Allison by Burlington
    - Gereserveerd door TheRumIsGone

    Vrouwen:
    - Luna Forbes by Gabumon
    - Elisa Stevens by PsychoKid
    - Emily 'Lily' Catherine Adams by Aragog
    - Louisanne Amine Cruz by Password
    - Aimee Danielle Rhodes By xHeavenlyx

    Regels:
    - Niet elkaar vermoorden tenzij afgesproken.
    - 16+ Toegestaan (Seks teksten, drugs, alcohol etc.)
    - Minimaal drie regels als je een RPG tekst neer plaatst.

    Veel RPG plezier!
    liefs, Psychokid.

    Louisanne Amine Cruz.

    Gelukkig is er een busverbinding tussen mijn huis en het huis waar ik ga verblijven. Ik heb wel een autorijbewijs en kan er natuurlijk ook heen rijden, maar mijn vorige auto is total loss verklaard. Het was niet eens mijn schuld. Op het stoplicht knalde iemand tegen me aan. Helaas heb ik er ook nog een gebroken rechterarm aan over gehouden. Deze is nu eindelijk genezen.
    Ik neem plaats in de bus en doe mijn oordopjes in mijn oren. Ik glimlach even als ik mijn zilveren oorbellen hoor rammelen. Ik heb ze nieuw gekregen van mijn broer, omdat ik hem laatst geholpen heb.
    Plotseling wordt de halte omgeroepen. Ik druk op het stopknopje en de bus stopt bij de halte. Rustig loop ik richting het huis. Het is een paar minuutjes lopen en daarom heb ik mijn sneakers aangetrokken, in plaats van mijn hakken. Mijn blauwe weekendtas hangt over mijn schouder.
    Bij het huis aangekomen loop ik via de grote eikenhouten deur het huis binnen.

    [Iemand iets met Luna? Ze is in de woonkamer met nog wat en ik verveel me stiekem nogal xd]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Gabumon schreef:
    [Iemand iets met Luna? Ze is in de woonkamer met nog wat en ik verveel me stiekem nogal xd]


    [Bruno of Louisanne? ;D]

    Password schreef:
    (...)

    [Bruno of Louisanne? ;D]

    [Maak mij niet uit, kijk maar met welk je meer inspiratie heb ;P]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Gabumon schreef:
    (...)
    [Maak mij niet uit, kijk maar met welk je meer inspiratie heb ;P]


    [Ik heb altijd meer inspiratie met jongens. Dus ik stuur Bruno. ;D]

    [ bericht aangepast op 18 mei 2012 - 15:51 ]

    Password schreef:
    (...)

    [Ik heb altijd meer inspiratie met jongens. Dus ik stuur Bruno. ;D]


    [Is goed ;d]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Bruno Raffael Rossini.

    Aangezien enkel een ander meisje achter me aan kwam, besloot ik om het huis maar eens te gaan verkennen.
    In mijn tas zitten geen waardevolle spullen, dus ik kan hem makkelijk hier in de hal laten staan. Met een plof klapt mijn tas op de houten vloer.
    Ik loop door de hal, richting een andere kamer. Zo te zien is het de eetkamer, want er staat een grote tafel met stoelen.
    Verveeld loop ik verder. De volgende kamer ziet eruit als een woonkamer. Er staan namelijk banken en een tv. In een van de banken zit een meisje. Ik geef mijn ogen de kost, om vervolgens in de andere bank te gaan zitten. "Hey," Groet ik haar.

    Luna Forbes

    Ik keek nog even naar de vrouw en besloot maar eventjes om te zitten. Ik nam mijn tas en koffer mee en zette die voor me neer en ging zelf zitten in een bank. Ik keek een beetje om me heen en niet veel later kwam er een jongen binnen die tegenover mij was komen zitten. 'Hey,' zei hij. Ik glimlachte een beetje naar hem en deed mijn haar ondertussen goed voor me nek. Ik bekeek hem een beetje en merkte dat hij op sommige puntjes wel leek op Alex. Ik schudde lichtjes mijn hoofd. Niet aan hem denken Luna! Ik keek weer even naar de jongen. 'Hey,' zei ik met een klein glimlachje.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Bruno Raffael Rossini.

    Het meisje glimlacht naar me, maar deze glimlacht verdwijnt dan van haar lippen. Waarschijnlijk is ze diep in gedachten.
    Ze kijkt me aan. "Hey," Zegt ze met een klein glimlachje.
    "Mijn naam is Bruno," Stel ik me voor. "En jij bent?" Ook op mijn gezicht is een kleine glimlach ontstaan.
    Ze heeft donkerrood haar en rechte, witte tanden.

    [Ben zo wel ff eten]

    Luna Forbes

    'Luna,' zei ik zachtjes en ik keek hem weer even aan. Hij klonk gelukkig wel anders dan hem. Weer ontstond er een glimlachje op mijn gezicht. 'Mijn naam is Luna,' zei ik nogmaals, maar dit keer zei ik het op een normale toon en geen zachte.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Bruno Raffael Rossini.

    "Luna," Zegt ze zachtjes. "Mijn naam is Luna,"
    Ik hou me in, maar ik moet bijna grinniken. De tweede keer klinkt ze wel erg vastberaden.
    "Aangenaam kennis met je te maken," Zeg ik met een Italiaans accent. Als ze goed is in het raden van accenten, weet ze direct dat ik uit Italië kom. Mijn vader komt daar vandaan, mijn moeder is een Londense vrouw. Ze hebben elkaar ontmoet op een vakantie in Portugal. Mijn ouder shebben het verhaal vaak genoeg vertelt. Om gek van te worden.
    "En, wat is de reden dat jij hier bent?" Vraag ik nieuwsgierig.

    [Eet smakelijk! (:]

    [Nog bedankt. Jij straks ook]

    Luna Forbes

    Ik droomde een beetje weg bij zijn accent. Het klonk zo dromerig en eerlijk gezegd klonk het wel richting heerlijk. Ik kwam eventjes niet zo op waarvandaan die accent kwam. Misschien dat ik het me later herinner. 'En, wat is de reden dat jij hier bent?' werd er gevraagd waardoor ik uit mijn gedachten werd gehaald. 'Welke reden?' vroeg ik en ik zat weer aan mijn haar. Zag hij het? Nee, dat kan niet. Ik dacht eventjes na. 'Thuis ontvluchten, daar is een vakantie toch voor?' zei ik met een klein lachje. Technisch gezien had ik helemaal niet gelogen. 'En jij?'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Bruno Raffael Rossini.

    "Welke reden?" Vraagt ze en friemelt aan haar haren. "Thuis ontvluchten, daar is een vakantie toch voor?"
    Ik grinnik zachtjes. Ze heeft gelijk, maar daar daarom ben ik niet hier.
    "En jij?" Vraagt ze op haar beurt.
    "Gewoon, lekker weg van thuis en lol maken," Zeg ik tegen haar. Het feit dat ik dit een geweldige plek vindt, omdat het oud is, laat ik achterwege. Ik wil niet overkomen als een oude man die oude dingen helemaal dolletjes vind.
    Ondertussen ga ik iets meer achteruit hangen in de bank en laat mijn hoofd op mijn arm steunen, die op zijn beurt op de rugleuning steunt. En ik kijk haar aan.

    Luna Forbes

    Ik beet eventjes op mijn lip als hij mij de hele tijd aan keek. Zat er wat op mij gezicht? of was er iets aan mij te zien? Ik werd nerveus en zenuwachtig van het gestaar van hem. Al durfde ik dat niet te zeggen. 'Ja.. Lol,' zei ik zachtjes en keek een beetje om mij heen. Ik glimlachte een klein beetje naar hem.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you