• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 21:07 ]


    Your make-up is terrible

    Hailey Robberts
    'weet jij wat er aan de hand is hier? alles is open en iedereen is weg, maar de voordeur is wel op slot' vraagt hij.
    'het is papa, het is papa' blijf ik denken.
    'nee, niemand weet wat er aan de hand is' antwoord ik. 'net een griezelfilm' zeg ik er grijnzend achteraan.


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Lucas Alexander Daniels

    Ik schrok op uit mijn gedachte door Samantha die me bij mijn arm greep, ' Weet je het zeker,' zei ik toen en slikte. Toen drong het tot me door, ik heb haar vast verschrikkelijk laten schrikken, ' Sorry, het spijt me,' mompel ik dan.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Samantha

    Ik grijnsde even. ''Ja, ik weet het zeker.'' zei ik, en keek hem aan.
    ''Maakt niks uit, kan jij ook niks aan doen.'' zei ik, en toen ik merkte dat ik hem nog vast had, liet ik hem uiteindelijk los.
    In de gangen waar mijn cel zat, hoorde ik cónstant geschreeuw, gegil, raar gelach.. Ik was gelukkig wel wat gewend.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    - Matthew
    De jongen begint te praten, over koffie en over kwaad. Ik focuste op zijn lage bijna monotone stem. Het gaf me rust. Ik zuchtte zachtjes. Mijn ogen waren inmiddels al aan het donker gewend. Ik zag de jongen, hij kijk beddenkelijk, maar ook lichtelijk gespannen. Hij was natuurlijk net zo gek als mij. Ik had hem op stang gejaagd.
    'Ik weet niet waar ze zijn, ik wel het zelfs niet weten.' Zeg ik stug en sla mijn ogen ten grond. 'Waaar ga je nu heen dan?' Vraag ik wantrouwend. Ik krabte op mijn hoofd. Ik had er eigenlijk niet eens over nagedacht. Ik was zo bezig met trainen dat ik nauwelijks door had dat het licht uitviel. Ik kreeg het heet. Ik deed een stap achteruit en trok mijn vest uit. Het vest bond ik om mijn middel en ik richtte me weer op de jongen.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Quinn Mason Addams

    'nee, niemand weet wat er aan de hand is' antwoord ze 'net een griezelfilm' zegt ze eracheraan terwijl ze een grijns op haar gezicht heeft, die ik vaagelijk kan niet omdat ze nogsteeds een beetje naar de grond kijkt. ik zie haar ook iets prevelen wat vaagelijk op 'papa' lijkt. Ik vraag me af wat ze ermee bedoeld maar ik laat het maar. Het zal haar "aandoening" wel zijn. 'inderdaad antwoord ik' terwijl ik ook grijns.


    Je croix a toi

    [ hoe zit het eigenlijk met de voedselvoorzieningen in Asylum? moeten ze daar zelf voor zorgen of is dat er op machische wijze?]


    Je croix a toi

    Hailey Robberts
    Hij grijnst ook, dat zie ik als ik even opkijk.
    'het is papa, het is papa' spookt er door mijn hoofd.
    'zullen we kijken of er iemand van de beveiliging beneden is, ik voel me hier niet zo veilig' gaf ik toe.
    Voor het eerst heb ik lef om hem echt aan te kijken, en kijk gelijk weer naar beneden als ik zie dat het papa niet is.


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Lucas Alexander Daniels

    Ik zuchtte opgelucht, ' Thanks love,' mompelde ik en liep door, ' Waar heen?' vroeg ik toen en keek even om me heen. Ik wou dit zo snel mogelijk vergeten. Serieus.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Samantha
    Ik glimlachte even. ''Misschien kunnen we kijken of de telefoons het doen ofzo?'' mompelde ik, kijkend naar zo'n hokje waar ze soms in zaten. Volgens mij waren daar ook de camerabeelden.
    ''En anders.. Ik heb honger.'' grijnsde ik.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Lucas Alexander Daniels

    Ik lachte even, ' Dan gaan we eten,' zeg ik met een kleine grijns. 'Maar,' begin ik dan. ' Jij kent de weg hier beter dan dat ik die ken dus jij mag me de weg wijzen naar de keuken,'


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Gilbert Fuchs.

    'Ik weet niet waar ze zijn, ik wil het zelfs niet weten,' zegt hij. Ik werp een blik zijn kant op, maar hij staart naar de grond. Ik zwijg.
    'Waar ga je nu heen dan?' vraagt hij. Ik heb over de kelder na zitten denken. Niet alleen de keuken, maar ook onze dossiers moeten er zijn. Het is de enige ruimte - met de zolder inbegrepen dan - waar niemand ooit heeft mogen komen. En nu de stroom uitgevallen is, zal de elektrische beveiliging van de deur ook niet meer werken. Tenzij er een noodaggregaat is.
    'Ik wou eigenlijk.. naar de kelder. Daar is een keuken en daar kan ik water koken voor mijn koffie. En wellicht mijn dossier inzien.' Misschien kan ik er dan eindelijk achterkomen wie me hier heen heeft gebracht. Vrijwel iedereen heeft kennis kunnen maken met de ouder of voogd die hem of haar naar het Pratchett heeft gebracht, maar ik heb sinds mijn zeventiende nog nooit contact met die persoon gehad. Op een dag werd ik opgehaald. Ik heb in allerijl enkel mijn laptop kunnen mee grissen, die ik voor school gebruikte.
    'Misschien ligt jouw dossier er ook. Ga je mee?' De waarheid is dat ik als de dood ben om alleen te gaan. En ik ga liever met een gek op pad, dan alleen in het donker te moeten tasten.
    Niet te geloven, wat een watje ben ik ook. Niet dat ik dit ooit aan iemand toe zal geven. Als hij meegaat, moet ik er ten allen tijde voor zorgen dat hij mijn dossier niet inkijkt. Ik heb de afgelopen twee jaar goed verborgen gehouden waarvoor ik hier behandeld word en ik ben niet van plan ervoor te zorgen dat dat nu naar boven komt drijven.


    No growth of the heart is ever a waste

    Quinn Mason Addams

    ze kijkt even op, nu kan ik ook haar ogen zien. Ogen zeggen veel over mensen, in deze ogen zie ik dat ze niet zeker is van zichzelf en waarschijnlijk ook iets heeft in de trand van dat ze niemand wil vertrouwen en dat ze zich geen vrienden waardig vind. Ik weet het niet, ik ben goed in het lezen van ogen maar die van haar verwarren me. ze vraagt 'zullen we kijken of er iemand van de beveiliging beneden is, ik voel me hier niet zo veilig' gaf ze toe. 'oke' zeg ik en ik vraag me af of ik niet een beschermende arm om haar heen moet doen. Ik besluit het niet te doen want ik weet niet hoe ze gaat reageren, en we lopen naar beneden.


    Je croix a toi

    Samantha
    Ik beet even bedenkelijk op mijn lip. Ja, ik ben wel eens in de keuken geweest, had die geplunderd en het volgende moment zat ik in de isolatiecel. ''Eh- rechtdoor, daarna rechts en dan de tweede gang links dacht ik.'' mompelde ik hardop tegen mezelf, en liep rechtdoor om vervolgens rechts af te slaan.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [Ik moet zo gaan, misschien kom ik af en toe op mijn mobiel maar ben tegen zessen wel terug (:]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Hailey Robberts
    We lopen naar beneden, ik vind het lastiger om te praten, ik zag dat hij niet mijn vader was. Hij leek me wel heel aardig, maar schijn bedriegt.
    Als we beneden komen kijk ik gelijk om me heen, er is niemand te bekennen.
    'zie jij iemand?' stamel ik terwijl ik op een bank ga zitten en me opkrul tot een bolletje.


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”