• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 21:07 ]


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik glimlach ook even. "Het is hier een stuk warmer" ik ga voorzichtig naast Aurelie zitten. Het is een lief meisje. Die andere zijn een beetje odd. "Dus.." Ik heb dus totaal geen gespreksonderwerp meer..


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Oke ik heb zin om random te gaan zitten posten.

    Gilbert Fuchs.

    'Ik ben op zoek naar koffie en het licht,' deel ik mede en ik loop met de handen in de zakken richting de trap. Nog steeds is het pikkedonker en ik besef me nu eigenlijk dat het vinden van een lichtschakelaar helemaal niet zo vanzelfsprekend is je normaal zou denken. Er is rekening gehouden met het feit dat mensen de schakelaar konden slopen en hun vingers in het stopcontact konden steken. Ik tast langs de muren en ben alert op wat er om me heen gebeurt. De duisternis doet me ongemakkelijk voelen. Ik heb een lange tijd hier met het licht aan op mijn kamer geslapen. Pas sinds enkele weken ben ik zo ver om in het donker te kunnen slapen. Verdomme, dit gaat me te snel. Nu ben ik hier buiten in gezelschap van allerlei gekken die je zelfs in het daglicht niet kan vertrouwen. Laat staan nu! Rustig. Rustig, Gilbert. Het is veilig. Eenieder die iets flikt wat je niet aanslaat die krijgt er een.
    Ik vind de trap. Uiteraard had ik ook de lift kunnen nemen, maar in deze situatie kijk ik wel uit. Ik loop een verdieping omlaag. De onderzoeksruimtes. En een koffieautomaat waar we niet zomaar bij mogen komen zonder toestemming. Zou het werken? Ik probeer het apparaat uit. Verdomd, het werkt niet. Wat nu? Met een beetje kracht weet ik de deuren van de kast eronder te slopen, waardoor de royale koffievoorraad zichtbaar wordt. Zonder blikken of blozen stop ik mijn zakken vol, neem een flinke dosis suikerstaafjes mee en loop weer naar het trappenhuis. Wat nu? Hoe moet ik warm water vinden zonder keuken? Keuken..? Mijn ogen verwijden zich, terwijl ik alert de ruimte in de gaten hou. Er schijnt hier een keuken te zijn waar allen medewerkers toegang hebben. De kelder. De ruimte waar we alleen binnen kunnen komen met een ID-pas. Maar aangezien de stroom het niet doet...
    Maar.. Ik twijfel en merk hoe het zweet mijn handen bevochtigt. Hoezeer ik het ook haat om toe te geven, ik zou nooit naar die kelder durven gaan. Ik ben.. te bang.

    "Gilbert." Een hand op mijn schouder. Mijn hart stond stil, maar mijn geest zei me om onmiddellijk weg te rennen. Ik zou willen dat ik het lef had. Ik zou willen dat ik de kracht had om hem te vermoorden. Maar ik ben bang. Ik ben nog maar een kind. Hoe moet ik winnen?!
    "Ja, meneer." Een fluistertoon, het is niet meer dan dat.
    "Ik verwacht je om vier uur. We hebben je verjaardag nog niet behoorlijk gevierd. Ik heb een verrassing voor je."
    "W-waar?"
    "Pardon?"
    "I-ik bedoel; waar, meneer?" Ik wilde me onzichtbaar maken, in mijn vingers knippen en verdwijnen. Ik heb het me talloze keren ingebeeld. Maar hij is hier nog steeds, net als die enorme klauw op mijn schouder.
    "De kelder."
    "De kelder? W-waarom?" Ik had het niet moeten vragen.
    "Daar zijn we met z'n tweeen en worden we niet gestoord. Vier uur en niet later."
    Het was de vreselijkste verjaardag van mijn leven.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    "Mijn voeten worden ook weer warm." Ik glimlach vriendelijk naar hem en wrijf met mijn handen over mijn koude voeten. "Ik had mijn slippers moeten aantrekken maar ik dacht er helemaal niet meer aan. Toen ik mensen op de gang zag, ben ik zo snel mogelijk de andere kant op gelopen." vertel ik hem.


    Your make-up is terrible

    [Had iemand nog iets tegen Samantha gezegt?]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Emilio Reyes
    Ik glimlach even. "Ik denk niemand. Sokken had ook wel een handig idee geweest trouwens. Ik kijk naar mijn voeten waar wel sokken aan zitten. "Ik heb wel een paar voor je hoor...misschien wat te groot?" Ik aarzal even. "Maar wel warm"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik kijk even naar zijn voeten en weer terug. Sokken, waarom kom ik daar zelf niet op? Ik voel me een waanzinnige idioot nu. "Eh, graag." zeg ik zacht en met een dankbare glimlach. Mijn voeten kunnen het wel gebruiken, afslaan is nu echt heel dom.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Uit het kastje haal ik een paar witten sokken. "Alsjeblieft" zeg ik met een glimlach als ik ze aan haar geef. "Wat doe jij eigenlijk de hele dag door?" Vraag ik. "Ik verveel me meestal...nu ook trouwens"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    "Dank je." zeg ik en ik begin ze aan te trekken. Oh, wat zijn mijn voeten dankbaar. "Wat doe jij eigenlijk de hele dag door? Ik verveel me meestal... Nu ook trouwens." Ik kijk op, ben ik dan saai? "Sorry." murmel ik. "Ik eh..." Ik denk even na. "Ik heb veel therapie." antwoord ik.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    "Ooh oke" ik ga achter haar langs liggen en por haar. "Dus Aurelie, zeg eens wat over jezelf" zeg ik. "Ik vind je namelijk best interessant" ik glimlach de kuiltjes terug in mijn wangen.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik glimlach en bloos lichtelijk. IHet blijft even stil als ik nadenk en ik ga op mijn rug naast Emilio liggen, wat makkelijk past omdat ik zo weinig ruimte inneem, hoewel het voelt alsof ik álle ruimte inneem. "De meest belangrijke dingen weet je al." vertel ik. "Mijn ouders wonen in London, ik vroeger ook." vertel ik dan maar, omdat ik niets anders weet. "En jij, vertel jij eens iets."


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik haal mijn schouders op. "Ik ben niet zo interessant" zeg ik met een glimlach. "Kom uit puerto rico. Mijn ouders werden soort van famous en toen kwamen we naar london en ja nu zit ik hier, end of story" ik zucht. "Spannend he?" Ik grijns de kuiltjes weer in mijn wangen.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    "Redelijk." glimlach ik. "Spannender dan bij mij." Waarom ik uiteindelijk hier terecht ben gekomen, de gebeurtenissen die dit allemaal in werking gezet hebben hou ik voor me, dat vertel ik nooit aan iemand, zelfs niet aan mijn psychiater, hoewel ze al de grote lijnen weet van mijn ouders. Maar zelfs hun weten niet alles.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    "Valt mee" ik rol me om en zucht diep. Ik zou graag meer willen zeggen maar ik zou niet weten wat. Zet mezelf toch alleen maar voor schande. "Wat voor leventje had jij dan in London?"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik denk glimlachend na. "Mijn leventje in London was best fijn." beken ik. "Ik had leuke ouders en een leuk leven, veel vrienden en zo." Ik glimlach nog breder, die herinneringen zijn zo fijn, tot dat andere alles weer verstoord en ik stop met glimlachen.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik zie de glimlach verdwijnen. Ik wist wel dat iemand haar heel wat aan gedaan heeft. Ik pak haar hand en knijp er zachtjes in. "Hey joh. Het word wel wer zo fijn" ik glimlach naar aurelia


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]