• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 21:07 ]


    Your make-up is terrible

    Jascha Michajlovitsj Solovjov

    "Is goed. meisje die zo lief praat volgens jou gaat er maar eens vandoor, ik zie je nog wel. Welke kant wil je op?"
    Ik haal mijn schouders op en loop gewoon rechtdoor.
    "Geen idee," zeg ik zachtjes.
    "Ik wil gewoon even genieten van mijn vrijheid."
    Ik haal een hand door mijn haren en zucht zachtjes. Hoe verder van die patser vandaan hoe beter. Verschrikkelijk type.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    - Matthew
    De jongen en het meisje kwamen de keuken in gelopen.
    'Is er hier iets wat een beetje te hachelen is, wat we normaal krijgen is niet te vreten' zegt de jongen. Ik grijns en loop naar de koelkast.
    'Je wil niet weten wat die doktertjes voor ons achter hielden.' bij die woorden trok ik de koelkast open. Daarna liet ik ze maar weer alleen en ging weer aan de tafel zitten. Het was stil.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    [Bij Jenna's kamer, Joost mag weten waar die is.. XD]

    Mason Kyler Stone (alter-ego van Oliver Andrew Bruce)
    Plotseling hoorde ik het geluid van schuifelende voetjes, waar ik natuurlijk op af ging. Mijn vingertoppen gleden over de muur, de andere lagen uit gewoonte op mijn mes. Ik was er niks mee van plan, dacht ik.. Nóg niet. Op het moment dat ik een ademhaling kon horen, en zelfs lichtjes voelen, stopte ik met lopen, boog voorover. 'Hallo daar,' fluisterde ik, mijn stem klonk redelijk angstaanjagend leek me, wat ik stiekem best leuk vond.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Hoi! Ik had dus een hele drukke week, maar als het goed is ben ik er vanaf nu weer gewoon een stuk vaker. What did I miss and where did Mason/Oliver go? ^^]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Yvo Enright

    Ik deed nog een paar stapjes en keek schichtig om mij heen. Ik hoorde voetstappen. Fack, wie was daar? Ik rilde en wou mijzelf al omdraaien. 'Hallo daar,' hoorde ik. Ik schrok me te pletter en deed vluchtig een paar stappen achteruit. 'Wie is daar?!' vroeg ik angstig. Ik keek naar mijn kamer en twijfelde of ik er heen moest gaan.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Hij is op de gang, en hij is Mason. Als je wil kan je er gewoon achteraan wandelen. Het is donker en hij maakt nu Yvo bang. (:]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Mason Kyler Stone
    'Wie is daar?!' Kwam er angstig uit het donker, waarna ik weer wat geschuivel hoorde.
    'Wie dénk je dat ik ben,' Gniffelde ik. Mijn voeten gingen achter zijn geluid aan, dreven hem tegen de muur, waar ik mijn hand naast zijn hoofd zette, en het mijne weer dicht naar zijn oor bewoog. 'Ben ik.. je grootste nachtmerrie? Een droom? Iemand uit je verleden? Jij mag het zeggen,'


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Heb jij die foto van ons 5en in jouw bed al gezien Rose?]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Even voor de duidelijkheid, dit is een RPG topic, geen chattopic.]


    Your make-up is terrible

    Jenna Sophie Davis
    Mijn lichaam begon te trillen als een blaadje in de wind. Plotseling had de jongen, die zich had voorgesteld als Oliver, zijn hoofd tegen de muur geslagen en uiteindelijk, vlak voor hij bewusteloos raakte, de woorden gezegd die nog raarder waren dan zijn handelingen. Ik ben Mason. Toen was ik in de war geraakt. Het was niet goed als ik in de war was. Hoewel ik de neiging had om gewoon onder mijn dekens te gaan liggen en bang te zijn, leek iets me te dwingen om op te staan en aarzelend de gang op te schuiven.
    God, ik had mijn pillen nodig.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Yvo Enright

    'Wie dénk je dat ik ben,' hoorde ik hem gniffelen. Ik schrok weer en schuifelde verder naar achteren. Ik merkte dat ik tegen een muur aan kwam te staan. Fack.. 'Ben ik.. je grootste nachtmerrie? Een droom? Iemand uit je verleden? Jij mag het zeggen,' zei hij. Ik slikte en zakte omlaag. 'Ga weg, ga weg, ga weg!' gilde ik naar hem.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [Glad u finally said it nikki haha anders had ik et gedaan haha]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    [Sorry]

    Oliver Andrew Bruce
    Opeens stond ik in een rare houding tegen een muur, waarna ik erachter kwam dat er een jongen onder me lag te trillen. Hij gilde me toe dat ik weg moest gaan, en het ergste was nog dat ik niet wist hoe ik hier was gekomen. Duizelig en in de war deed ik een stapje achteruit, waarna er nog een paar volgenden. Mijn rug knalde tegen een muur aan de overkant, en ik gleed naar beneden. Mijn ogen groot als schoteltjes, al kon je dat waarschijnlijk niet zien in het donker, gleden de gang door. Er was hier nog iemand, ik voelde het, we waren hier met zijn drieën, en ik moest nodig weg. Zo goed als het kon, sprong ik op, en rende weg. Af en toe viel ik, en stond weer op.
    Eenmaal bij mijn kamer aangekomen gooide ik de deur achter me dicht, al kon ik die niet van binnenuit op slot doen, en ging op zoek naar iets, íéts dat me pijn zou doen. Spullen smeet ik door mijn hele kamer, tranen stroomden over mijn wangen, waarna ik moedeloos op mijn bed neerzakte, en mijn hoofd in mijn handen legde.

    [ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 13:56 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    - Matthew
    Ik kon niet tegen de rare stilte die gevallen was. Ik had sowieso eigenlijk geen zin in zoveel mensen en ik was moe. Ik ging op zoek naar mijn mobiel, die toen ik voor het eerst aankwam gelijk werd afgepakt. Ik stond op en zonder wat te zeggen liep ik de deur naar het archief door. De muren waren van beton en de kamer had geen enkele uitstraling. Er stonden verschillende kasten in de kamer die tot het plafond reikte. Alles stond op alfabetische volgorde. Ik pakte een krukje dat in diezelfde ruimte stond en zette het naast een crèmekleurig kastje neer. Ik begon met de bovenste la, hierin zaten verschillende injectie-spuiten. Snel duwde ik de lade dicht. De gene daar onder had dezelfde inhoud. Blijkbaar zat ik niet in het goede kastje. Ik verschoof mijn krukje en begon de volgende kast te onderzoeken. Ik vond een schaar, die ik in mijn vest stak en een lijst met namen van het Asylum, deze legde ik weer terug. In een andere la vond ik een sleutelbos, maar alle deuren waren toch open dus die had ik niet nodig. Bij een van de laatste lades die ik open trok vond ik waar ik naar opzoek was. Mijn telefoon. Het was een simpele samsung, maar hiermee kon ik tenminste iemand bereiken. Met het mobieltje in mijn hand liep ik de keuken weer in.
    'Als jullie je mobieltje terug willen, ze liggen in de la die nog open staat.' zei ik zachtjes. Daarna liep ik naar Gilbert toe.
    'Ik ga nu naar mijn kamer, ik ben moe.' zei ik tegen hem. Ik vond het raar om zonder afscheid van hem te nemen weg te gaan. Ik glimlachte even en liep toen weer naar de donkere trap.

    [ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 14:00 ]


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    [ Moet gaan, ik reageer vanavond. Als er een nieuw topic wordt geopend, Assasin kan je dan een GB sturen? ]


    Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt


    The duty of youth, is to challenge corruption.