Elk jaar worden in Panem, het voormalige Noord Amerika, twee kinderen uit elk van de twaalf districten opgeleid tot moordenaars. De kinderen van 12 t/m 18 jaar worden in een arena gestopt en zijn verdoemt om elkaar te vermoorden, elkaar af te slachten tot er maar één overblijft.
Twee totaal verschillende jonge mensen die door het lot bij elkaar gebracht worden, twee tot de dood verdoemde levens, en één onvoorwaardelijke liefde.
Ik vond bij hem alles wat ik ooit had gezocht, alles wat ik nooit had gevonden.
We vonden liefde, in de diepste krochten van de hel.
~ Nan Bronté.
Misschien vind je dit iets?
We were like birds in a cage. Locked, no freedom, but together. ('ll)
When you know you’ve got nothing left to live for. When you know you won’t live that long anyway. When you know there won’t be anyone to cry over you. Would you give your own life up to save others? Even if you have never even talked to them? Even if you know that they might kill you? I know it sounds stupid. But that’s my plan.
~Quince Parsley, District 4
You think it's simple to survive.
Murdering and fight, and play it clever.
The only thing you'll have to do.
Actually, it is the same as hunting.
And who can't do thát.
But you forgot one thing.
You don't know what the new challenge is.