Even jullie raad vragen. 't Is best een lang verhaal, maar ik zou het fijn vinden als jullie er even tijd voor namen.
Vorige week ging ik op kamp met allemaal jongeren die ik nog niet kende. De laatste dag, bij het afscheidsmoment, stond ik in de kring naast een jongen. Ik had nog nooit speciaal aandacht aan hem besteed, maar we raakten aan de praat. Ik kreeg de kans om mijn naam te zeggen, waar ik woonde en hij zei dat ook, maar toen moest ik me verplaatsen naar de andere kant van de kring.
We moesten dan met de trein terug naar huis en wanneer mijn trein het station binnenreed, loop ik daar gehaast naartoe. Ik kom hem tegen, hij komt uit de andere richting en hij duwt zijn gsm in mijn handen. Hij vraagt me om hem zijn nummer te geven, wat ik ook gedaan heb. Ik roep nog een keer mijn naam, zodat hij het nummer kan opslaan en stap dan de trein in. Onderweg naar huis hebben we verschillende sms'jes gestuurd en ook eenmaal thuis (dus zaterdagavond - zondag - maandag) bleven we sms'en. Nu daarnet vraag ik hem waarom hij eigenlijk mijn nummer vroeg, aangezien we slechts twee minuten met elkaar hadden gesproken. Maar daar antwoordt hij niet op.
Wat vinden jullie hiervan? Ben ik gek als ik eigenlijk een beetje kriebels voel en het allemaal best leuk/spannend vind?
The truth may be orange!