[RPG] Titanic | 2 - Speeltopics

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Wat was het laatste dat Catherine heeft gezegd?]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[*gaat opzoeken* :'D]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Catherine Melrose Roux

"Catherine, je bent een speeltje voor hem. Je moet echt iets doen. Zo kan iemand je niet behandelen" zei hij, en ik keek hem aan. ''Ik doe het voor mijn moeder'' mompelde ik. ''Ze heeft schulden, ze heeft het geld nodig'' ik sloeg mijn ogen neer. Dit was zó beschamend. ''En als ik de bruiloft afzeg, dan doen ze me wat'' voegde ik er nog zacht aan toe.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Nicholas Naud Milton.

"Ik doe het voor mijn moeder" Mompelt ze, terwijl ze me aankijkt. "Ze heeft schulden, ze heeft het geld nodig" Zegt ze en slaat haar ogen dan neer. Tja, ik ken het gevoel. "En als ik de bruiloft afzeg, dan doen ze me wat" Voegt ze er nog zacht aan toe. "Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat rijken ook schulden kunnen hebben, maar dat is nu dus wel zo" Mompel ik. "Maar het is toch ook belangrijk dat jij gelukkig bent?" Vraag ik dan iets harder dan mompelen.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Catherine Melrose Roux

Ik haalde mijn schouders op. ''Blijkbaar niet,'' zuchtte ik, en keek naar het groepje mensen wat steeds kleiner werd. Ik hield van mijn moeder, en deed er alles aan om haar tevreden te stellen. Maar langzaam ontwikkelde ik een afkeer voor haar, ze leek zo.. Zo gevoelloos, zo egoïstisch.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Nicholas Naud Milton.

Ze haalde haar schouders even op. "Blijkbaar niet" Zuchtte ze en keek even naar het groepje mensen. "Maar, ehm, ik zal je niet langer lastigvallen" Zeg ik en glimlach even, waarna ik haar hand even pak er een zacht kusje op de rug van haar hand druk. "Je kunt altijd bij me komen met problemen" Zeg ik nog, voordat ik me omdraai en weg wil lopen.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Catherine Melrose Roux

Ik knipperde even verbaasd met mijn ogen. ''Je valt me niet lastig, hoor'' zei ik zacht. ''Ik vond het wel fijn om eindelijk iemand te hebben om mee te praten'' glimlachte ik, en diep van binnen wou ik dat hij bleef. Maar dan zal ik mijn reputatie verknallen, zoals moeder zegt. Onzin vond ik het.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Gabriël Moody
"Enkel mijn ouders, mijn broer verblijft momenteel in Cambridge, op de universiteit. Mijn grootouders zijn overleden, dus we hebben enkel nog familie in Amerika. Ik ben dus op het schip met enkel en alleen mijn ouders." verteld ze, ik frons, ik had eigenlijk verwacht dat haar hele familie mee zou zijn. 'Jeetje, de universiteit van Cambridge, je broer is vast een slimme man" verzucht ik, 'spijtig van je grootouders" zeg ik daarna en glimlach triestig. Even kijk ik om, alle mensen op de grond die nogsteeds aan het zwaaiden waren werden steeds kleiner. 'Hoelang gaat u in Amerika verblijven, als ik vragen mag?" vraagt ze, 'noem me toch astjeblieft je of Gabriël" glimlach ik, 'ik blijf tot ik zin heb om terug te gaan, of tot ik genoeg heb voor een reisje terug. Ik zie het wel, ik laat het aan het lot over" zeg ik, 'en, hoe zit dat bij jou Elisa?"

Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind

Nicholas Naud Milton.

"Je valt me niet lastig hoor, ik vond het wel fijn om eindelijk iemand te hebben om mee te praten" Glimlacht ze. Ik draai me nog even naar haar om. "Ik zie je later nog wel" Zeg ik en maak even glimlachend een buiging, waarna ik me weer omdraai en verder loop.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Catherine Melrose Roux

''Het was een genoegen'' zei ik vriendelijk. Ik zuchtte, keerde me weer tot de zee, en keek voor me uit. Ik moest zo maar eens naar mijn ouders toe, tot ze beginnen met klagen over dat ik onbeleefd was, en dat soort dingen. Zo waren mijn ouders; als je een vriendelijk bedoelde uitnodiging niet accepteerde, was je onbeleefd. Als je niet reageerde, was je onbeleefd. Als je niet luisterde naar wat zij zeiden, was je onbeleefd. Ik haalde gefrustreerd een hand door mijn haar en maakte aanstalten om richting de bar te gaan lopen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Elisa Rutherford
"Jeetje, de universiteit van Cambridge, je broer is vast een slimme man, spijtig van je grootouders." Ik knik. Ik had mijn grootouders nauwelijks gekend, was amper vier jaar oud toen ze stierven.
"Ik ben heel erg trots op mijn broer." geef ik dan toe. Hij wou zo graag dokter worden en het leek hem nog te lukken ook.
"Noem me toch astjeblieft je of Gabriël," Ik kijk hem even kort aan. Er waren niet veel mannen die dit zeiden. Ze wouden u worden genoemd, om zich groot te voelen, machtig. "Ik blijf tot ik zin heb om terug te gaan, of tot ik genoeg heb voor een reisje terug. Ik zie het wel, ik laat het aan het lot over en, hoe zit dat bij jou Elisa?" Ik frons mijn wenkbrauwen even pruim mijn lippen samen om na te denken.
"Hooguit één maand, zeker niet meer. "Het lot? Wilt u - ik bedoel, jij, niet het zekere voor het onzekere nemen?" Ik zou zoiets nooit durven. Hij kwam moedig over. Misschien dat alle mensen uit de derdeklas dat wel waren.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Roxanne is weer vrij. :'D Iemand die niets te doen heeft?]

Your make-up is terrible

Gabriël Moody
"Hooguit één maand, zeker niet meer. "Het lot? Wilt u - ik bedoel, jij, niet het zekere voor het onzekere nemen?" Ik glimlach even en zet mijn al een tijdje lege glas champagne weg, 'ik zou het graag kunnen vaststellen, dat ik zou kunnen zeggen dat ik over 2 maanden weer terug zou gaan, maar daar heb ik het geld niet voor" ik haal wat onverschillig mijn schouders op, het was Amerika, daar spraken ze ook engels en het zou verder vast niet anders zijn dan in Engeland, toch? Ik zou prima overleven, daarbij had ik genoeg kleding en spullen bij me. Het zou me vast goed verlopen. 'Maar, je broer is op de universiteit.. Wat ben jij eigenlijk van plan, voor je toekomst?" vraag ik, in een totaal ander onderwerp overstappend.

Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind

[Me!]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Yeah, waar is jou personagen nu?]

Your make-up is terrible