[RPG] Titanic | 1 - Speeltopics

Op 10 april 1912 aan leiding van kapitein Edward John Smith. Een festijn voor vele mensen waar redelijk wat zakcentjes in zijn gestoken om een kaartje te kopen. De Titanic, waarvan het gerucht rondgaat niet te kunnen zinken, start zijn tocht vanuit Southampton en zal na een aantal dagen aankomen in New York. Voor de ene om terug te gaan naar hun familieleden, voor de ander voor een leuk vakantietripje of gewoon iets compleet anders.
      Toch lijkt het plan te mislukken en komt het schip op 14 april middernacht in aanraking met een enorme ijsberg. Het schip lijkt niet zo onzinkbaar als iedereen dacht en veel mensen hun dromen vallen letterlijk in het water. Overleef jij het?

Eerste klas passagiers:
- Alexandra Violetta - TheRumIsGone
- Catherine Melrose Roux - Rooba
- Dorian Morlay - Peyrac
- Elisabeth Maria Rutherford - Everdeen
- May Violet Grey - FingerNiall
- Beatrice Theodora Maria Antoinette Luchtenstein - Brutus
- Harry William White - FingerNiall

Tweede klas passagiers:
- Adele Deanna Calder - Everdeen
- Anaïs Degrez - Peyrac
- Nina Eveline Rachel McArthur - ThoseWords
- William David Lynch - Escritura
- Myron Damian Thorne Citizen

Derde klas passagiers:
- Jhonathan Eduward Jhonson - TheRumIsGone
- Roxanne Lémieux - Assasin
- Tatiana Charlotte Petronvac - Munro
- Gabriël Walter Moody - Diabelli
- Isabella Ann Jones - Schweppes
- Nicholas Naud Milton - xMirrorMan
- Johnathan James Dime - FingerNiall

Crewleden:
- Michael Christian Wayland - Escritura
- Bethany Ella Josephine Davis door Mombasa
- Maria Ciara McCean - ThoseWords
- Joseph Christopher Abraham Hamilton - Brutus

Inspringen kan altijd nog. (: Je kunt nog altijd een rol invullen.
ROLLENTOPIC
Degene die nog een reservering op hun naam hebben, willen die deze zo snel mogelijk invullen?

Kamerindeling Tweede en Derde klas:
Tweede klas:
Kamer 32 - ik zeg maar wat, haha.
- Adele Deanna Calder - Everdeen
- Anaïs Degrez - Peyrac
Kamer 40
- Nina Eveline Rachel McArthur - ThoseWords
- Plaats voor gereserveerde rol.
Kamer 45
- William David Lynch - Escritura
- Myron Damian Thorne Citizen

Derde klas:
Kamer 91:
- Roxanne Lémieux - Assasin
- Tatiana Charlotte Petronvac - Munro
- Isabella Ann Jones - Schweppes
- Plaats voor gereserveerde rol.
Kamer 115:
- Jhonathan Eduward Jhonson - TheRumIsGone
- Gabriël Walter Moody - Diabelli
- Nicholas Naud Milton - xMirrorMan
- Johnathan James Dime - FingerNiall

Regels:
- Posts moeten van redelijk lengte zijn. Ik ga geen minimum stellen, maar ik hoop dat voor iedereen 5 á 6 regels wel moet lukken.
- 16+ is toegestaan, maar maak het niet té.
- Verwonden mag als de ander het daar mee eens is.
- Naamsverandering doorgeven aub.

Vragen en extra ideeën zijn zeker welkom. (:

[ bericht aangepast op 15 april 2012 - 20:57 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Elisa Rutherford
Mijn vader duwt onze tickets in de handen van een jonge vrouw (Maria McArthur). Ik gok mijn leeftijd. Aan haar twinkelende ogen en enthousiasme kan ik zien dat ze trots is om deel te nemen aan het schip. Ik glimlach vriendelijk naar haar en geef haar een klein knikje.
"De kamers?" Hoor ik mijn vader aan haar vragen. Ik snapte niet hoe hij zo nors en chagrijnig op een dag als deze kon zijn. Dit was iets dat de geschiedenis in zou gaan en nog deed hij zo. Ik houd me stil en kijk het meisje nieuwsgierig aan.
"De familie Rutherford." zeg ik dan.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Peyrac schreef:
Ik heb het even opgezocht maar het enige nuttige dat ik kon vinden waren de prijzen ( De prijzen voor een hut begonnen bij $36 voor de derde klasse, $66 voor de tweede en $125 voor de eerste klasse. Om tijdens de overtocht in een van de grootste suites te verblijven, moest men ruim 4000 dollar neertellen) Ik denk per twee als je rekent dat derde klasse per vier zat.

Dan zal ik wel even kamer indeling maken! (:

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Catherine Melrose Roux

We stonden een tijdje met zijn vieren naar het schip te kijken, en Charles was degene die de stilte verbrak. ''Kom, kom, we hebben wel wat meer gezien dan dit'' mompelde hij, en trok me aan mijn hand mee naar de trappen die ons naar de ingang leidde. We lieten onze kaartjes zien, en een man leidde ons naar onze suite.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Nicholas Naud Milton.

Wanneer de man eindelijk klaar is met het onderzoeken van mijn haar, kleren en rugzak, rolt er een geïrriteerde zucht over mijn lippen. Laat me nou maar gewoon op dat schip. Ik ben geen hond die ziektes of beestjes overdraagt. Ik ben gewoon een mens net zoals jullie. Het liefst zou ik dat recht in hun gezicht willen zeggen, maar ik heb geen zin in ruzie. Als ik dit zou flikken zou ik meteen van de Titanic af worden geschopt en zou ik mijn geld hebben verspilt, dus nee. Dat idee laat ik maar even achterwege. Ik kijk even rond naar de rijken. Mooie en lange jurken dragen de vrouwen. De mannen dragen strakke en nette pakken. Niets voor mij. Laat mij maar lekker in een blouse rondlopen. Heb ik ook geen last van zakkenrollers. Dat heb ik sowieso niet.
De meeste mensen kennen me hier als Naud de straatmuzikant, maar ik wil meer dan alleen een straatmuzikant worden. Ik wil een échte artiesten naam niet 'Naud de straatmuzikant'. Ach, het is een avontuur en een uitdaging te gelijk die ik moet aangaan om dat waar te maken. Dat is toch wel mijn grootste droom. Over een paar dagen ben ik in Amerika en dan wil ik mijn droom waarmaken. Geen Naud de straatmuzikant meer, nee. Ik heb dan een échte artiestennaam. Een naam die mensen niet snel meer zullen vergeten.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Everdeen schreef:
Elisa Rutherford
Mijn vader duwt onze tickets in de handen van een jonge vrouw (Maria McArthur). Ik gok mijn leeftijd. Aan haar twinkelende ogen en enthousiasme kan ik zien dat ze trots is om deel te nemen aan het schip. Ik glimlach vriendelijk naar haar en geef haar een klein knikje.
"De kamers?" Hoor ik mijn vader aan haar vragen. Ik snapte niet hoe hij zo nors en chagrijnig op een dag als deze kon zijn. Dit was iets dat de geschiedenis in zou gaan en nog deed hij zo. Ik houd me stil en kijk het meisje nieuwsgierig aan.
"De familie Rutherford." zeg ik dan.

Maria McArthur
Als ik het meisje naar mij zie knikken gun ik haar een klein glimlachje, waarna ik me op de kaartjes richt. 'Kamer 469' zeg ik glimlachend als ik het kaartje bekeken heb. 'Loopt u maar even mee' vervolg ik en loop de familie voor naar de eersteklaskamers, waar ik vervolgens de deur van één van de grootste kamer van het schip open. Een kamer die in verschillende delen is ingedeeld, zodat de dochter in een ander deel kan slapen dan haar ouders, een kamer met een luxe bad en douche, een kamer met alles wat je je maar zou kunnen bedenken.

---

Keep your head up, keep your heart strong

May Violet Grey
De jongeman droeg mijn tas en ik ging in de rij staan. Mijn vader stopte me even. 'May. Mijn schat dit moest ik je nog geven van James.' Zegt hij als hij een prachtig grote edelsteen rond mijn nek doet. Mijn adem stokt even. 'Hij is prachtig vader.' Zeg ik als ik tranen in mijn ogen voel prikken. Ik geef hem een kus. 'Dank u.' Ik loop langzaam verder. Nu was ik aan de beurt. Ik liet mijn kaartje zien. Mijn vader had veel geld was eigenaar van fabrieken en een gewaardeerde zakenman. Ik verwachtte wel dat ik een grote kamer zou krijgen. Ik keek even achter me naar de rij die gigantisch groot was. Ik was vrij blij dat wij als eerst binnen gelaten werden. De 2e en 3e klassers mochten wat later. Niet dat het me wat uitmaakte. Ik accepteerde mensen nou eenmaal zoals ze waren. Het ging niet om het geld dat iemand had ookal leek het soms wel zo.

---

Faith Trust and Fairydust ~ Peter Pan

Catherine Melrose Roux

Ik kwam aan in de suite, en zó speciaal vond ik het niet. De man die met ons meeliep, zette de koffers en tassen neer. Hij knikte beleefd. ''Moge u een fijne reis hebben'' zei hij, en met die woorden liep hij weg. Ik trok mijn hand zachtjes uit die van Charles, die even verontwaardigd opkeek. Mijn ouders waren alles al een beetje aan het uitpakken, terwijl ik de suite een beetje bekeek.

[ bericht aangepast op 15 april 2012 - 15:45 ]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Elisa Rutherford
"Kamer 469, loopt u maar mee." Ik volg haar vluchtig en wanneer we in onze suite aankomen kan ik mijn ogen niet geloven dat zoiets moois in dit schip past. Ik mocht geluk hebben met mijn ouders, dat ze een enorm kapitaal hadden. Mijn vader lijkt echter minder tevreden en begint wat aan de accessoires te zitten.
"Heel mooi," weet ik uit te brengen en glimlach beleefd. "Dankjewel."

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Maria McArthur
Als het meisje zegt dat ze de kamer mooi vind, verschijnt er weer een kleine glimlach op mijn gezicht en maak ik een kleine buiging. 'Fijn dat u het mooi vind.' antwoord ik 'Als u iets nodig heeft, kunt u altijd naar mij toe komen' vervolgde ik 'Voor nu wens ik u een fijne reis' en met die woorden draaide ik me om en liep ik weer terug naar het dek om de volgende persoon te helpen.

---

Keep your head up, keep your heart strong

Adele Calder
Wanneer mijn bagage gecontroleerd is en ik het bewijs van mijn ticket heb laten zien aan één van de vele crewleden op het schip mag ik dan eindelijk een voet zetten op de Titanic. Ik neem er de tijd voor, maar wordt geduwd in mijn rug, waardoor ik nors achterom kijk en dan gehaast doorloop. Op mijn ticket staat mijn kamernummer te pronken. Nummer tweeëndertig, maar ik wil nu eerst genieten van het vertrekken van het schip. Dus hang ik aan de rails, met mijn koffer tussen mijn benen.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Gabriël Walter Moody
Ik neurie de melodie van het liedje wat ik een straatmuzikant heb horen spelen, nadat ik mijn zusjes heb geknuffeld en succes heb gewenst ben ik in de lange rij gaan staan om in de boot te kunnen. Met mijn handen hield ik stevig het ticket vast en telkens gluurde ik langs de mensen voor mij om naar de boot in zijn geheel te kunnen kijken. Hij was zo inmenselijk groot. Het duurde lang, voordat ik dan eindelijk in het schip was, alle eerste en tweede klassen hadden natuurlijk voorrang. Een zucht verlaat mijn lippen als ik me dan eindelijk in de boot bevind, het is prachtig, zelfs voor dit derde klasse gedeelte waar ik me bevind. Ik heb een kamernummer toegekregen door de ticketinspecteur en laat mijn ogen langs de nummertjes glijden om hem te vinden.

---

Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind

Dorian Morlay

Verveeld wachtte ik mijn beurt af terwijl ik verder ging met mensen observeren. "Uw naam, meneer?" Ik keek de man voor mijn verveeld aan. "Morlay." Hij knikte en scheurde mijn kaartje. "Volgt U mij maar meneer." We passeerden verschillende dekken. "De eerste klas heeft wel zes dekken en vijf dekken daarvan zijn volgebouwd met hutten. Die hutten zijn niet zo groot en bijna allemaal hetzelfde. Veel ervan hebben geen wasbak of een toilet want die zijn op de gangen. Hoger in het schip zijn de hutten deftiger en duurder. Op het B- en C-dek zijn de mooiste eerste klas hutten. daar bevindt zich ook uw suite, meneer." Ik had geen idee waarom deze man me dit alles kwam vertellen want het interesseerde me niet, toch probeerde ik wat aan mijn voornemen te werken en knikte vriendelijk terwijl ik hem een paar vragen stelde die hij met duidelijk plezier beantwoorde tot hij de deur van mijn suite achter mij sloot met een beleefde buiging. Rust.

[ bericht aangepast op 15 april 2012 - 15:53 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Michael Christian Wayland
Met een grote grijns liep ik langs de reling. Het was me uitgelegd waar ik sliep, ergens in een klein hok, maar ik had nog geen zin om er heen te gaan. De zeelucht zorgde dat ik me erg licht in me hoofd voelde. Zonder schaamte ging ik op één van de stanging van de railing staan, zodat ik net iets boven het dek stond. de golven waren nog rustig, maar ik hoopte dat ze snel erger zouden worden. Ze sloegen over elkaar heen, donkerblauw, groen in eht zonlicht met wit zeeschuim. Het geheel was prachtig samen met de blauwe lucht.
Helaas moest ik daarna wel naar mijn kamertje. De kans dat ik moest delen was er, maar dat kon me weinig schelen. Met een glimlach op mijn gezicht liep ik naar de kamers van de crew.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Nina McCean
Toen ik even later op het schip stond keek ik mijn ogen uit, het was zo opverweldigend groot dat ik er zeker van was hier ooit te gaan verdwalen. Het was zelfs veel groter dan het studentenhuis waarin ik verblijfde, maar nog net iets kleiner dan mijn ouderlijk huis, waar ik tevens alleen maar de weg wist omdat ik er was opgevoed, anders zou ik namelijk ook daar gaan verdwalen.

---

Keep your head up, keep your heart strong

Catherine Melrose Roux

''Ik ga even een luchtje scheppen'' zei ik tegen mijn ouders, en zonder op antwoord te wachten liep ik de suite uit, door naar het dek. Ik ging aan de reling staan, en keek naar de vele mensen die ons gingen uitzwaaien.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''