Nouja, pech. Ik loop naar mijn kamer. Stom kind dat je bent , ben je zover met een jongen en dan zeg je zo iets vaags. Ik bonk met mn hoofd op m'n kussen.
"Snauw niet zo!" Merk ik op.
"Ik probeer alleen maar te helpen, maar weet je, laat maar. Als je wilt praten dan kom je vanzelf wel naar iemand toe." Ik kijk naar de TV en wendt mijn blik er niet meer vanaf.
We'll still love each other, forever and always. <3
Ik sta op en krabbel drie woorden op een papiertje. Sorry. Vergeet het
Hij hoeft het niet te lezen alss hij wilt. Ik loop zachtjes naar zijn kamer, leg het briefje in de deuropening en loop snel weer terug naar mijn kamer.