[RPG] The Middle Ages. 2 - Speeltopics

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 6 juli 2012 - 15:53 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure, ik ben niet goed in namen verzinnen.
Het is jouw kroeg, verzin jij maar een naam.

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Oef, eindelijk, mijn eindwerk geschiedenis is ook af c: HurtedHeart is volgens het banmeldtopic btw geband voor reclamemaken en heeft een ban van 7 dagen c:
@hierboven, volgens mij is Endure op reis of zo, dus ik denk dat 't niet echt uitmaakt hoe die kroeg heet. De Gouden Hippogrief of de Lachende Hertog of zoiets in die aard, zal wel goed zijn, denk ik...

Frankly my dear, I don't give a damn.

Het is hier een beetje dood.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Florence Johnsen. - Dochter kleermaker.

"Sorry." Verontschuldigt hij zichzelf en knikt even, als ik zeg dat het wel goed komt.
"Maar wat moet ik doen, of zeggen? En hoe?" Vraagt hij dan en kijkt me wanhopig aan.
"Alsjeblief, ik wil het niet verpesten. Alles behalve dat."
"Je verpest het niet. Luister naar je hart en laat je gevoel spreken" Zeg ik en schenk hem even een glimlach.
Ik wil Oliver heel graag helpen, maar dit moet hij toch echt zelf doen. Ik kan niet tegen hem zeggen wat hij daarna tegen Eleanor moet gaan zeggen. Dan kan ik het beter meteen tegen haar zeggen. Nee, dat is geen optie. Hij moet naar zichzelf luisteren en vertellen wat hij denkt dat goed is.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Oliver John ~zoon heer

"Je verpest het niet. Luister naar je hart en laat je gevoel spreken."
Ik knikte.
"Oh God, ik kan echt niet wachten tot vanavond."
Ik begon weer te ijsberen en keek haar verontschuldigend aan. Ik bleef weer stilstaan.
"Sorry," zei ik weer.
"Kom je ook vanavond naar het feest?"
Ik ging weer zitten en dacht na wat ik kon meebrengen voor Eleanor. Bloemen zijn zo voorspelbaar. Nee, het moet iets speciaals zijn. Maar wat?

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Eden
Ik voel mezelf langzaam, heel langzaam koken. Van woede, van schande? Als er stoom uit me zou kunnen komen, zou dat zeker het geval zijn geweest. "Dante, ik vermoord je nog eens." Ik tel langzaam tot tien terwijl ik het briefje met een rukje losscheur. "Oh, mijn lieve trainer. Ik zal er zijn." Ik gooi het papiertje weg, spoor Amir aan en voel hoe de woede langzaam achterblijft. Wat verwacht Dante nu? Is dit een spel? Zijn manier van gezag? Ik heb werkelijk geen flauw idee. Met een korte sprong sta ik op de grond voor de plek waar mijn spullen staan. "Ga maar, Amir. Niet te ver, ik heb je nodig voor mijn entree." Ik giechel zacht, geef de hengst een wortel en verdwijn dan naar binnen. Eerst maak ik mezelf zorgvuldig schoon. Mijn jachtgerei, leren laarzen en verdere kleding stapel ik op. Achteraf ben ik dankbaar jegens het feit dat ik wel jurken in mijn bezit heb - ik wil de blikken op al die snobistische gezichten zijn. Ik verkies een crémekleurige jurk met dieprode accenten, en knoop die na enkele pogingen ínclusief korset om. Het is voor één avond. Houd ik mezelf voor. De weerwar van klipjes kosten tijd - ik besteed nooit aandacht aan mijn wilde lokken. Maar - eerlijk is eerlijk. Het resultaat is best goed. Vlechten verweven met enkele, speelse losse plukjes. Mijn spiegelbeeld zou zo die van een gravin kunnen zijn. Ik glimlach kort voor mezelf en fluit dan richting Amir. Hij komt braaf aangedraafd. Nu nog zitten als een échte dame. Met diezelfde glimlach hijs ik mezelf zo netjes mogelijk omhoog, om vervolgens in een lichte draf richting de kroeg te gaan. Amir parkeer ik bij een waterbak voor ikzelf afstap en een lieflijke blik richting de enkele mensen werp.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ja, Endure is inderdaad op reis tot volgende vrijdag.
Dus we zullen zelf met een kroegnaam moeten komen Ik vond die van Moran wel leuk, de Gouden Hyppogrief.

Home is now behind you. The world is ahead!

Het is hier een beetje stil

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Ik zit vast...HurtedHeart had een ban van 7 dagen en daarvoor was ik 2weken op reis
Ik kan niets doen tot ze reageert en dat vind ik erg lastig(no_chears)

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[xMirrorMan is vrij dood :') Ik wil gewoon dat feestje ]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Sorry, ik moest leren voor een groot pw die ik nu dus heb verkloot..]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Moran? Goldenwing? Wake up please darlings (:

Home is now behind you. The world is ahead!

Sid schreef:
Moran? Goldenwing? Wake up please darlings (:

Stand up when it's all crashing down.

Goldenwing schreef:
(...)

Ik ben wakker. (: Ben aan het wachten op de post van Moran.

Home is now behind you. The world is ahead!

Alistair Aracin
Alistair knikte instemmend en keek Emlyn na terwijl hij meer werkvolk begon te verzamelen. ‘Pip, wij moeten straks nog een woord wisselen…’ De jongen kon zijn verbazing niet verbergen, maar ging zonder morren akkoord, waaruit hij afleidde dat Emlyn zijn personeel kort aan de leiband hield. Op zich was daar niks mis mee, behalve dat ze dan afhankelijk van je konden worden. Maar hij had nog niet genoeg tijd in Emlyns stallen doorgebracht om te zien of dat effectief zo was. En zelfs al was dat het geval, dan was hij niet van plan om zich daarmee te bedoelen. Hij zou het zelf ook niet op prijs stellen mocht iemand proberen zijn vinger in de pap proberen te steken, betreffende de manier waarop hij zijn bedrijf runde.
Alistair glimlachte lichtjes geamuseerd om Pip’s gezicht, maar zei niks en begon gesplinterd hout van de grond op te rapen. Het grootste gevaar op dit moment waren scherpe hoekjes aan de houten scheidingen en puntig splinters en stukken ijzer die zich in de hoeven van de paarden zouden kunnen dringen. Waarschijnlijk zou de hele stal geveegd moeten worden en opnieuw met vers stro bezaaid moeten worden, gewoon om zeker te zijn dat er niks overbleef. Het laatste wat met immers wilde, was een rijdier met een open wonde. Als die wonden immers ontstak, kon het dier een been verliezen en een paard met drie poten was waardeloos.
‘Misschien is het beter als we de grootste stukken wegruimen en de paarden daarna op de binnenplaats of in de kraal verzamelen, zodat we de grond kunnen schoonvegen,’ opperde Alistair dan, terwijl hij de kapotte stukken hout in een leegstaande ton keilde. ‘Hierbinnen krijgen we ze nooit kalm, denk ik…’

Frankly my dear, I don't give a damn.