[RPG] The Middle Ages 1 - Speeltopics

topic 2

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 17 maart 2012 - 18:45 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Heeft iemand nog een persoontje dat nog met niemand communiceert? Want dan drop ik Odette daar en anders prop ik mezelf in een gesprek (:

Feel the fire, but do not succumb to it.

I'm off

But I still have this faith in the truth of my dreams.

mag ik al inspringen of is er nog een goedkeuring nodig?
Anders had ik graag met Eleanor begonnen?

I can no longer keep my head up, above me it's empty. There are no kings watching over me

Nou, Zendé (bandiet) stond op het punt om een personage van Endure te overvallen, maar die is nu offline. Hij staat dus ergens onder een afdakje in de schaduw, bij die van Endure.

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Ivar

Ik knik, 'Tot zo dan, Vrouwe.' zeg ik nog voordat ze wegloopt, 'Eh ik bedoel Jade,' verbeter ik mezelf snel maar ze is al weg en zit aan de tafel. Ik besluit om haar voorbeeld te nemen en laat me ver aan het uiteinde van de tafel zakken. Ik wil al bijna wat te eten pakken, dat was ik ook gewend van straat: Als je kon eten moet je ook eten. Maar inmiddels had ik geleerd van de vorige keren, vooral de eerste keer toen ik aan het hof at. Ik blijf rustig zitten en bekijk het mooie bestek, bord, glas en tafel laken. Op bijna alles stond het prachtige en eervolle familiewapen waar ik lang naar bleef kijken. Uiteindelijk wend ik mijn blik af en kijk naar al het eten wat er was. Er was van alles, onder andere ei en honing, maar ook iets wat ik nog nooit eerder had gezien. Sinds de eerste dag dat ik hier was aangekomen dan. Het was een zacht zoet brood gevuld met donker, gesmolten beleg. Ik had ergens gehoord dat het chocola heette, maar wat het ook was het was heerlijk.

I only miss you when I'm breathing

Hurtedheart, Jayden zit bij Zendé in de bende?

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Diapal schreef:
Hurtedheart, Jayden zit bij Zendé in de bende?

I'm finally back, Finally after a Year break

Pip Lamora - Stalknecht.
Wanneer ik wakker wordt, besluit ik mijn ogen niet open te doen, maar me nog eens lekker om te draaien. Mijn bed is zo zacht en de warme zon streelt al zachtjes mijn gezicht... Onmiddellijk vliegen mijn ogen open en gooi ik de dekens van me af. Bij Lorah, de zon is al lang op! Ik heb me weer eens verslapen! In zeven haasten kleed ik me aan en spurt ik naar de stallen. Ik slaap op de zolder van een bijgebouw aan de stallen met de twee andere jonge knechten, maar die zijn al lang weg. En ze hebben me laten doorslapen, geweldig sympathiek van hen. Stilletjes glip ik de stal binnen. De paarden briesen verwelkomend en beginnen al hongerig met hun hoeven over de grond te schrapen.
‘Ja ja, het spijt me. Jullie krijgen jullie eten direct.’
Het is mijn taak om de dieren ’s ochtends eten te geven terwijl de anderen samen met de stalmeester, Améric, ontbijten. Hopelijk nemen ze het er goed van deze ochtend en gaat niemand mijn verslapen merken. Maar wanneer ik echter begin met de haver over de voederbakken te verdelen, verschijnt ineens Améric. ‘Bagur’s lelijke kop! Pip Lamora!’ Buldert hij.
Ik draai me om. Améric is niet de slechtste, maar stiptheid is één van zijn stokpaardjes. De preek die ik verwachtte blijft niet uit, maar de straf wel.
‘Ga verder met voeren,’ bromt hij en dat is dat. Opgelucht doe ik wat hij zegt en zo gauw ik daar klaar mee ben, loop ik naar de keuken voor mijn ontbijt. Eerst de dieren, dan de mensen, dat is de regel.

Home is now behind you. The world is ahead!

Jayden Jason Bright ~ Bandieto
Ik stond daar maar op Zende te wachten die door dat beest was gepakt. Ik snapte eigelijk wel waarom hij dat deed. Die grifioen was een mannetje geen vrouwtje. Ik grinnikte even. Een bloedmooi meisje stapte het kasteel uit en ik verstopte me in de stallen. Het stonk er verschrikkelijk. Ze pakte een witte schimmel en ik zag sieraden aan haar polsen en nek glinsteren. Ik grijnsde en achtervolgde haar zonder dat ze het door had. Het spoor stopte uiteindelijk bij een grasveld. Ze maakte een bloemenkrans voor haar paard en toen ze klaar was brak ik perongeluk een takje af. Meteen greep ik naar mijn pijl en boog, mijn lievelings wapen en kwam achter de grote dikke boom vandaan. 'Hallo schone jonge dame. U sieraden Astublieft.' Zei ik grijnzend. Ik hield haar paard nauwlettend in de gaten dat ik hem neer kon steken als hij iets deed. Het schone meisje stond daar maar, maar hat juwelen fonkelde in het zonlicht. Hoeveel kon ik daar wel niet voor krijgen. 100 goudstukken?

[Kan niet verder met jade we kunnen nie eten :[

I'm finally back, Finally after a Year break

Kmoet gaan <3. Bye.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Ameline Rose Ermengard - Nichtje van de heer

Ik hielde de bloemenkrans nog steeds vast en keek de jongeman met mijn felgroene ogen aan zonder enige blijk van angst te tonen.
Mijn ogen flitsten even van hem naar het paard en weer terug.
Liberté stond iets te ver om er naartoe te lopen en te vluchtten, dus bleef ik wijselijk staan.
"Bedankt voor het compliment." Zei ik uitdagend maar toch nog op mijn hoede. "En wat mijn juwelen betreft...Ik dacht het niet."
Ook al was ik niet echt bang van hem, toch wist ik dat ik in een gevaarlijke situatie verkeerde aangezien deze lui er niet voor terug schrokken om een moord te plegen.
Als ik mijn klein dolkje op één of andere manier te pakken kon krijgen, zou ik hem misschien lang genoeg kunnen afleiden maar aangezien mijn dolk in mijn laarsje zat, kon ik er niet ongezien bij.
"Momentje." Zei ik terwijl ik erg onsubtiel boog en mijn jurk een stukje optilde. "Ik heb jeuk."
Met mijn duim en wijsvinger ging ik in mijn laarsje en al snel had ik mijn kleine dolk te pakken.
Waarschijnlijk was de jongeman veel sterker als mij, maar toch hoopte ik dat het hem enigszins wat zou afschrikken.
Dreigend hield ik de dolk in mijn rechterhand terwijl de punt naar hem wees.
"Ik gebruik hem als het nodig is."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Waarom kan Jade niet gaan eten..? Esmée eet ook al.

Eleanor Pantheras ~ Dochter kroegbaas.
Ik ging op in mijn eigen gedachten tot ik plots tegen iemand aanstootte. Gauw bood ik mijn excuses aan en liep verder, deze keer hield ik mijn hoofd er wel bij. Om de zoveel meter zat er wel iemand te bedelen, ik voelde me altijd onprettig in die mensen hun buurt. Ik kreeg altijd medeleven en een soort schuldgevoel, alsof het mijn schuld was omdat ik ze niks gaf. Zacht beet ik op mijn onderlip, ik had niks om ze te geven, we kwamen zelf al amper rond.
"Hai, Eleanor," hoorde ik plots en toen ik opkeek zag ik Florence staan. Voor kleding gingen mijn vader en ik altijd naar haar vader toe, altijd al gedaan en dat deden we nog altijd. "Hé Florence, hoe is het?" antwoordde ik met een glimlach en liep naar haar toe. "Hard aan het werk zie ik," merkte ik op toen ik de waslijn zag. Mijn zorgvuldig geborstelde haren waren inmiddels vast weer door het zachte briesje dat er woei, maar ik besloot daar maar niet te veel aandacht aan te schenken, anders wilde ik het weer goed doen en als dat niet lukte raakte ik weer geïrriteerd.
"Nu ik hier toch ben, is mijn jurk al klaar?" vroeg ik haar nieuwsgierig, ik had ze gevraagd een nieuwe jurk te maken voor me en ik kon niet wachten tot hij klaar was. Het was altijd fijn als ik weer een nieuwe jurk kon kopen en al helemaal als ik hem dan eindelijk kon ophalen. Hij zou vast mooi zijn, tot nu toe was ik nog altijd tevreden geweest en elke keer werd ik weer verrast.
"Hoe is het trouwens met je vader? Ik heb hem al een tijd niet meer gesproken, maakt hij het goed?"

Hmm, meer krijg ik er echt niet uit Sorry.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jayden Jason Bright ~ Bandiet
Ze heeft jeuk en moet krabben en ze wou haar sieraden niet geven? Dan op de harde manier. Ze pakte een dolkje. Ja een dolkJE 'Ik gebruik het als het nodig is.' Zegt ze dan tegen me. Een schraper lachje komt er bij mij vanaf. Ik richt met mijn pijl en schiet hem af. Perfect geschoten al zeg ik het zelf. Hij raakte precies het dolkje zodat het uit haar hand viel. 'En wat gebruik je nu?' Vroeg ik vrij duivels. Ik kende haar soort. Ik was haar soort. Bekakt en denken dat ze alles konden. Dat was fout. Ik legde mijn boog weer op mijn ruk en pakte nu mijn duozwaard. 'Geef die sieraden als je leven je lief is.' Zeg ik nu dreigend. Ik hou de zwaarden bij haar nek, maar ik was vergenoeg zodat ze me niet kon aanraken. Of schoppen. Ik had geleerd afgelopen jaren met dank aan mijn bende. Zeer blij was ik daarom. Ik keek haar uitdagend aan. Het paard stijgerde boos en ik pakte vliegensvlug een pijltje die ik op het paard zijn been gooide. Meteen viel het dier om. In het pijltje zat verlammend gif. Niet gevaarlijk het verlamde het been alleen maar. Ik richte weer op het meisje die geen kant op kon. 'Wat word het? Sieraden geven of de dood?' Zei ik nu nogal ongeduldig, maar dat liet ik niet merken aan mijn stem houding of emotie.

I'm finally back, Finally after a Year break

Ameline Rose Ermengard - Nichtje van de heer

Verbijsterd keek ik van hem naar het hand waar mijn dolkje eerder had gezeten.
"Je schoot op me!" Viel ik uit, maar ik zweeg al snel toen hij een pijl op mijn paard afvuurde nadat ze begon te steigeren.
"Nee!" Riep ik terwijl ik naar Liberté wilde lopen maar zijn zwaarden die op mijn keel stonden gericht weerhielden me er van.
Uit medelijden voor het arme dier, blonken er tranen in mijn ogen terwijl ik mijn armbanden af deed en ze hardhandig naar zijn kop gooide.
"Smerig, harteloos zwijn." Siste ik waarna mijn blik weer naar het paard ging. "Je hebt wat je wilde, laat me nu naar mijn paard gaan."
Een traan wist toch te ontsnappen uit mijn ooghoeken terwijl ik hem kwaad weg probeerde te vegen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

O ik dacht dat we mossen wachten tot Olivier het zei. Domme ik.
Jade
Als een aantal mensen beginnen met eten schep ik netjes een broodje met die bruine siroop wat ze chocolade noemde en een broodje met jam. Ik nam keurig een mes en een vork in mijn handen en sneed een stukje van het brood met chocolade af. Het chocolade goot er gewoon uit zodat binnen de kortste keren mijn bord niet meer kon zien. Ik stopte de hap in mijn mond en een veruikelijke smaak zoende mijn smaakpupillen. Ik sloot even verukt mijn ogen zo lekker vond ik het. Het was alsof de godin van het een je kusjes gaf op je smaakpupillen. Al snel nam ik een tweede hap. En een derde, maar allemaal waren ze even lekker. Ik depte nejes na elke hap mijn mond af aan een zijde zakdoek. Op een gegeven moment kwam ik erachter dat je het brood kon onderdompelen in de chocolade wat het nu verrukkelijker maakte. Toen het op was en mijn bord schoon was stond ik op. Buigde naar de andere mensen aan de tafel. 'Excuseer mij. Ik ben even bepaalde dingen doen.' Zeg ik vriendelijk terwijl ik weer recht ga staan en de deur uit loopt. Ik loop richting de stallen en loop naar mijn zwarte mustang. Hij hete Mystic. Mijn prachtige zwarte hengst lag in het nieuwe stro en ik ging voorzichtig bij hem liggen. Hij hinnikte zacht en ik krioelde over zijn manen. Ik bleef even zo bij hem liggen. Dat lag vertrouwd.

I'm finally back, Finally after a Year break