[RPG] The Middle Ages 1 - Speeltopics

topic 2

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 17 maart 2012 - 18:45 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Het schuin gedrukte gedeelte is zeker handig om te lezen om een indruk te krijgen en te erachter te komen wat er afgelopen dagen gebeurd is.
Hopelijk gaat het deze keer beter, zodra alle nauwe verwanten, trainers en uitverkorenen binnen zijn kan mag je Oliver zijn gang laten gaan Roosevelt. [:

Esmée Fox ~ Uitverkorene.
Ik lag al een poos wakker en de eerste zonnestralen hadden hun weg tussen de gordijnen al gevonden. Zwijgend tuurde ik naar het plafond terwijl ik wachtte op de komst van één van de bediendes. Het was inmiddels de derde dag dat ik hier verbleef.

De eerste dag was ik opgehaald en had van iedereen afscheid genomen, een lastig moment, maar iedereen wilde dat ik ging. Het was immers niet niks om uitverkoren te worden. Ik was opgehaald door een paar mannen die te paard waren en ikzelf moest er ook aangeloven. Ik was er aan gewend op Wyvern te reizen, mijn draak. Een paar jaar geleden had ik per toeval een drakenei gevonden en sindsdien was ze al bij me. Gelukkig wist ik ook nog prima hoe ik moest paardrijden en zo begonnen we aan de tocht naar Tarnack, terwijl Wyvern boven ons mee vloog. De mannen, waaronder een paar soldaten die moesten voorkomen dat me iets overkwam, waren niet erg spraakzaak en vergemakkelijkte de reis niet bepaald. Een paar keer had ik geprobeerd een gesprek met ze aan te knopen, maar dat liep elke keer uit op niks. Ik werd goed onthaald, maar tijd om even van mijn roem te genieten had ik niet, omdat we meteen doorgingen naar het huis van de heer. Omdat we pas laat waren aangekomen werd ik meteen naar mijn kamer gebracht waar ik genoot van een zalig bad en me kleedde in een jurk die voor me was klaargelegd. Het was een prachtige jurk, eentje waarvan ik nooit had gedacht hem te mogen dragen. Het diner was de eerste keer dat ik de andere uitverkorene ontmoette, ik had ook verwacht de heer te ontmoeten, maar die bleek erg belangrijke zaken te hebben in Belline. Wel ontmoette ik zijn twee zonen en nichtjes. Gisteren werden we vooral rondgeleid en werd ons van alles uitgelegd, over hoe we ons moesten gedragen bijvoorbeeld en er werden ons ook nog eens extra de beleefdheden geleerd. Verschrikkelijk vond ik het, maar ik moest me er maar aan houden zolang ik hier was.

Geklop op de deur haalde me uit mijn gedachten. “Vrouwe Esmée, bent u wakker?” voeg een vriendelijke vrouwenstem. “Ja, u kunt binnenkomen,” antwoordde ik terwijl ik recht op ging zitten in bed. De deur ging open en dezelfde vrouw als gisteren kwam naar binnen. Ze sloot de deur achter zich en boog zoals het hoorde. Het deed me nog steeds ongemakkelijk voelen, er had nog nooit iemand voor me gebogen. Het was erg vreemd ineens zo in rang te stijgen, maar zeker niet onprettig. Vooral het baden was heerlijk.
“Heeft u goed geslapen?” vroeg ze me. Wat een vraag zeg, natuurlijk had ik goed geslapen in dat hemelse bed. Het was velen malen beter dan ik gewend was. Ik stond op en de vrouw, ik geloofde dat ze Hester heette, pakte een jurk voor me. Hij had een mooie, dieprode kleur en het paste bij Wyverns schubben die dezelfde kleur hadden, zouden ze het expres gedaan hebben? Ik liet haar, haar gang gaan terwijl ze me in de jurk hielp, ik had wel eens gehoord dat de mensen van hogere rangen zich lieten kleden en had het altijd belachelijk gevonden, maar ik dacht dat ik haar zou beledigen als ik weigerde.
“U wordt zo meteen verwacht aan het ontbijt,” vertelde ze me terwijl ze zich inmiddels bezig hield met mijn haren. Blijkbaar was een gewone vlecht of mijn haren los niet goed genoeg, want ze nam er de tijd voor mijn haar op te steken. Hmm, ik was benieuwd wat we vandaag zouden doen, waarschijnlijk zou ik vandaag eindelijk de trainers ontmoeten en mijn eerste training krijgen. Ik kon er maar beter voor zorgen dat ik het gebruik van wapens snel onder de knie kreeg, want ik wilde niet voor schut staan.
“Dank u, Hester.” Ze leek eindelijk tevreden en ik glimlachte kort naar haar, ze deed me een beetje aan mijn moeder denken en dat vond ik wel prettig. “Zullen we dan maar gaan?” voegde ik eraan toe. Terwijl we samen de kamer uitliepen richting de eetzaal merkte ik hoe prettig de jurk eigenlijk zat, de stof was heerlijk zacht en in de weerspiegeling van één van de ramen kon ik ook zien hoe hij me stond. Ik moest toegeven dat de jurk me zeker niet slecht stond en mijn haren moest ik vaker opsteken.

“U weet het, buig voor de heer zijn zonen en nichten, een klein knikje met uw hoofd volstaat voor de andere uitverkorenen,” lichtte ze me nog eens extra in. Normaal gesproken had ik het even afgewimpeld, maar ik wilde geen blunders maken, dat zou mijn trots te niet doen en dat kon ik me niet veroorloven. Elke goede raad was meer dan harte welkom, want zelfs ik was niet opgewassen tegen de plotselinge stijging in rang. “Dank u, Hester,” antwoordde ik daarom beleefd terwijl ik mijn ogen goed te kost gaf terwijl we door de gangen liepen. De prachtige hallen maakten nog steeds veel indruk op me, aangezien ik enkel het simpelste van het simpelste was gewend. Voor de deur van de eetzaal bleven we staan, hopelijk zou de sfeer wat beter zijn dan tijdens het diner. Iedereen, met name de uitverkorenen, hadden zich toen volgens mij nogal ongemakkelijk gevoeld en niemand had echt geweten wat te zeggen. Ikzelf was daar geen uitzondering op, normaal maakte ik graag een babbeltje met jan en ander man en een grapje kon er ook wel bij, maar ik dacht nu wel twee keer na voordat ik wat zei. Ik moest een goede indruk achterlaten, ik had namelijk gehoord dat er wel eens een uitverkorene was afgezet vanwege zijn gedrag. Er werd nu, jaren later, nog steeds over hem gepraat. “U kunt gaan, Hester,” zei ik gauw toen ik merkte dat ze wachtte op een bevel. Zwijgend keek ik haar na en vrijwel meteen nadat ze de hoek om was verdwenen werd de deur geopend door een van de bediendes. Na een korte groet liep ik naar binnen, er was nog niemand, maar dat vond ik niet zo’n groot probleem. De bediende begeleidde me naar één van de plaatsen en toen ik was gaan zitten merkte ik dat hij de deur open liet, de rest zou er zo wel aankomen.

[ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 19:03 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[Waarom staat er Rollentopic in de titel? ._.]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Dit even tussendoor. Jade is 22 . De volgende post is een uberlange post promise ]

I'm finally back, Finally after a Year break

Huh, geen idee, dat was niet de bedoeling ^o)
Vraag wel even om aanpassing.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[Dus nu komen de verwanten van de heer en de trainers met hun uitverkorenen samen in dezelfde ruimte? Heb trouwens snel een abo genomen hierop zodat ik in mijn tweede post kan schrijven.]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Dus als ik het goed begrijp, mag iedereen nu zo stilaan naar de eetkamer komen? ._.]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Roosevelt schreef:
[Dus als ik het goed begrijp, mag iedereen nu zo stilaan naar de eetkamer komen? ._.]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

abo, ik lees en schrijf straks wel

Do it scared, but do it anyway.

[Ik geraak gewoon snel verward bij van die lange posts. Concentratievermogen van een pindanoot ftw ]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Die eerste is dan ook gewoon even super lang, sorry :']

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[even abo, schrijf zo iets]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aphrodia Catrice Hores - 20


Overweldigd door al het moois in de gang liep ik bijna tegen de deur op. “Bij Larina.” Vloekte ik zacht. Wie had het ook ik zijn hoofd gehaald om mij als uitverkorenen aan te duiden. Ik was niet slim, handig of dapper. Eerder het omgekeerde. Ik zuchtte bij het idee van de training, het zou zwaar zijn. Denkend aan al de blauwe plekken die ik zou oplopen wandelde ik de eetzaal binnen. Het interieur was mogelijk nog prachtiger. Alles was er tot in de details geregeld. Het leek wel een prent uit een sprookjesboek.

[Lang genoeg? c:]

[ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 19:15 ]

Cool, neat, swell -Cry

Oliver John ~ Zoon heer

Zoals iedere ochtend stonden ze op dit moment waarschijnlijk te roepen en te tieren in mijn kamer, en weer was ik hen te snel af. Ik was al een hele tijd wakker, aangezien de zon nu wel al op was, wat niet het geval was toen ik uit mijn bed geglipt was. Ik hielp, zoals ik wel vaker deed, Camilla met het voederen van de dieren. Ik bracht ze mee naar de weiden, en ik snoof de frisse lucht in. "Het is prachtig weer, vind u niet?" vraagt ze met haar zoete stem. Ik knik en kijk naar de dieren die hun vrijheid tegemoet lopen. Ja, zij wel. "Ik vind het altijd prachtig weer, Camilla. Regen, zon, sneeuw, alles heeft zijn charmes." Ik knijp mijn ogen halfdicht tegen het zonlicht en kijk haar aan. "En je weet dat je 'jij' mag zeggen. 'U' zeggen ze daarbinnen al genoeg." De vroege zonnestralen reikten mijn gezicht, en wanneer ik mijn ogen opende, wist ik dat het tijd was dat ik zou gaan. Vandaag kwamen immers de uitverkorenen aan. Ik zei Camilla gedag, en haastte me zo snel mogelijk naar binnen. Enkele bedienden kwamen meteen aangelopen toen ze me zagen, en stonden erop me te helpen met het aankleden. Ik gaf maar toe. Aangezien vader er niet was, had ik het heft in handen, en ik wist dat ze me al minder mochten. Jeremy, die hadden ze liever. Die was op en top opvolger van mijn vader, maar mij zij het weelderige leven niet veel. Ik werd in rijke stoffen gestoken, veel te stijf naar mijn zin, en werd naar de eetkamer begeleid, door enkele mensen. Ik zette me aan de tafel en knikte naar de persoon die er al zat. Waarschijnlijk een van de Uitverkorenen. Ik gebaarde dat de bedienden hun gang weer konden gaan, en dat zodra iedereen er was, het eten geserveerd zou mogen worden.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Me gusta [:

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Me gusta [:

But I still have this faith in the truth of my dreams.